
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز- خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز-خانواده سبز
در میان ما کمتر کسی است که مارو پله بازی نکرده باشد . قدمت این بازی شیرین به چندین هزار سال می رسد که البته خاستگاه انرا همچون شطرنج هندوستان می دانند . این بازی همچون شطرنج نمادی است از زندگی با این تفاوت که از زندگی تصویری ارائه می دهد که در ان شکستی وجود ندارد . در این بازی برنده شدن یك چیز گاهگاهی نیست ، بلكه همیشگی بوده و فرد باید همیشه برای جهش از قله ای به قله دیگر آماده باشد.
در قدیم پله ها نماد خصوصیات ارزشمندی چون ایمان ، صداقت ، سخاوت و فروتنی بوده اند و مارها برعکس نماد شهوت، خشم ، طمع و ظلم .
موفقیت بواسطه پله ها کمال مطلوب این بازی یعنی پیروزی و رستگاری با اعمال خوب است در حالی که اعمال بد و تن دادن به مارها عقب گردی است در زندگی . در مار و پله همچون زندگی هیچوقت برای دوباره شروع کردن و لذت بردن دیر نیست . انداختن تاس و گام برداشتن در مسیر زیبای زندگی ، گذشتن از میان مار ها و پله ها و تجربه انواع موفقیت ها و شکست های پی در پی تجربه های ارزشمندی در پی دارد که ما را به این باور می رساند که امروز اولین روز بقیه عمر ماست پس باید در هر کجا هستیم و با هرچه در اختیار داریم کاری بکنیم .
اوج هنر انسان خوشبخت شدن در زندگانی است . کمتر بودن تعداد پله ها نسبت به مار ها در این صفحه بیانگر کمتر بودن فرصت ها نسبت به لغزش هاست و به عبارت دیگر صحفه ساده این بازی سهولت لغزش و خطا و گناهکاری را به انسان گوشزد می کند .
در
مار و پله به خانه اخر رسیدن اهمیت دارد اما انچه مهمتر و با ارزش تر است
تلاش و کوششی مستمر است که بازیگر با به حرکت در اوردن چند باره تاس از خود
نشان می دهد و هرگز تسلیم نمی شود و روی هر حرکتی حساب باز می کند اینجاست
که لحظه ای که در چند قدمی موفقیت گرفتار ماری می شویم ناخوداگاه می فهمیم
که برای رسیدن به کمال یک عمر زندگانی کافی نیست اما برای لغزش و بدنامی
فقط چند لحظه کافی است و وقتی به دم مار می رسیم همه انچه را این سالها
ساخته ایم بر باد رفته می بینیم اما اینجاست که باید بدانی که باز هم در
بازی هستی ، تاس را به سمت اینده نشانه می روی و این قانون این بازی و
قانون زندگانی است و ان می گوید شکستی وجود ندارد مگر انکه ناامید شوی و
بازی را رها کنی که بزرگترین شکست این بازی تنها شکست ان است که همان از
دست دادن ایمان است.
شکست ها هستند که موفقیت ها را جذاب تر و شیرین تر می کنند .به گفته بزرگان
هر وقت بتوانیم بعد از شکست لبخند بزنیم شجاع خواهیم بود پس یاس هرگز ،
چرا که ممکن است تاس بعدی ما را به پرواز دراورد .
در سال 1892 این بازی در انگلستان متداول شد پله ها تعبیر به صرفه جویی و پشتکار ومار ها به ولخرجی و تمرد تغیر کرد .به مرور با ورود مار و پله به امریکا اخلاقیات ان کمی کمتر و با تغیر مار ها به سراشیبی ها زمینه بیشتر به حالت یک بازی کودکانه درامد.
با اینکه امروزه موفقیت و خوشبختی انسانها معلول عوامل پیچیده زیادی است اما تغیر پله ها در دنیای مدرن به اسانسور ها و پله های برقی چیزی نیست که اصول این بازی را خدشه دار کند و حتی رابطه و ضابطه را در زندگی انسانها بیشتر به تصویر می کشد . اما انچه در همه دوران ها عامل موفقیت بوده و هست همان صبر ،دور اندیشی ، پشتکار و از میدان خارج نشدن است .
در ماروپله هر حرکتی ارزش خودش را دارد و قانونی نیست که فقط حرکت بزرگتر موفقیت بیشتر را در پی داشته باشد
نکته ظریف این داستان برای کسانی است است که احساس می کنند حرکتشان کند است و بااصطلاح در جا می زنند این افراد در مار و پله تفهیم می شوند که نمی توان نشست و حرکتی نکرد و ناگهان خود را در بالای نردبان موفقیت دید باید تلاش کرد صبور بود و مهمتر از همه از تاسهای کوچک نرنجید چرا که زندگی همیشه تند رفتن و حرکت های بزرگ بزرگ نیست گاهی ارزش یک حرکت کوچک بسیار بیشتر از یک حرکت بزرگ است که در معرض ماری قرارت می دهد . بعضی مواقع در زندگی درست همان زمانی که فکر می کنید درجا می زنید یا حرکت شما کند شده است درست همان لحظه دارید به سوی موفقیت گام بر می دارید و باید دانست برگ رها شده از درخت هزاران چرخ می زند تا به زمین برسد .
در طول تاریخ انسانهای بزرگی که بواسطه درک اصول این بازی از دریای خروشان حوادث زندگی به سلامت عبور کرده اند کم نبوده اند ما نیز باید گفته انها را به یاد داشته باشیم :
عمر رودخانه ای است که هرچه می گذرد عمیق تر می شود وای بر ان کس که شناگری نیاموزد .
یک روز وقتى کارمندان به اداره رسیدند، اطلاعیه بزرگى را در تابلوى اعلانات دیدند که روى آن نوشته شده بود: «دیروز فردى که مانع پیشرفت شما در این اداره بود، درگذشت. شما را به شرکت در مراسم تشییع جنازه که ساعت ١٠ در سالن اجتماعات برگزار مىشود، دعوت مىکنیم.»
در ابتدا، همه از دریافت خبر مرگ یکى از همکارانشان ناراحت مىشدند، امّا پس از مدتى، کنجکاو شدند که بدانند کسى که مانع پیشرفت آنها در اداره مىشده که بوده است.
این کنجکاوى، تقریباً تمام کارمندان را ساعت١٠ به سالن اجتماعات کشاند. رفته رفته که جمعیت زیاد مىشد، هیجان هم بالا مىرفت. همه پیش خود فکر مىکردند: «این فرد چه کسى بود که مانع پیشرفت ما در اداره بود؟.به هر حال خوب شد که مرد.!»
کارمندان در صفى قرار گرفتند و یکى یکى نزدیک تابوت مىرفتند و وقتى به درون تابوت نگاه مىکردند، ناگهان خشکشان مىزد و زبانشان بند مىآمد.
آینهاى درون تابوت قرار داده شده بود و هر کس به درون تابوت نگاه مىکرد، تصویر خود را مىدید. نوشتهاى نیز بدین مضمون در کنار آینه بود: «تنها یک نفر وجود دارد که مىتواند مانع رشد شما شود و او هم کسى نیست جز خود شما. شما تنها کسى هستید که مىتوانید زندگىتان را متحوّل کنید. شما تنها کسى هستید که مىتوانید بر روى شادىها، تصورات و.موفقیتهایتان اثر گذار باشید. شما تنها کسى هستید که مىتوانید به خودتان کمک کنید.
زندگى شما وقتى که رییستان، دوستانتان، والدینتان، شریک زندگىتان یا محل کارتان تغییر مىکند، دستخوش تغییر نمىشود. زندگى شما تنها فقط وقتى تغییر مىکند که شما تغییر کنید، باورهاى محدود کننده خود را کنار بگذارید و باور کنید که شما تنها کسى هستید که مسئول زندگى خودتان مىباشید.
مهمترین رابطهاى که در زندگى مىتوانید داشته باشید، رابطه با خودتان است.
خودتان را امتحان کنید. مواظب خودتان باشید. از مشکلات، غیرممکنها و چیزهاى از دست داده نهراسید. خودتان و واقعیتهاى زندگى خودتان را بسازید.
دنیا مثل آینه است. انعکاس افکارى که فرد قویاً به آنها اعتقاد دارد را به او باز مىگرداند. تفاوتها در روش نگاه کردن به زندگى است.»
آقای دكتر اصولا تكنولوژی فكر یعنی چه؟

آزمندیان: یعنی چگونه بیندیشیم. واژه تكنولوژی در حقیقت چگونگی و كاربرد علم در عمل را میگویند. تكنولوژی و تكنولوژی فكر یعنی چگونه بتوانیم فكر كنیم؟ این داستانی است كه در طول تاریخ، بشر همیشه با آن مواجه بوده، «تمام زندگی حاصل اندیشههای انسانهاست»، برای مثال تفاوت زندگیها، تفاوت در اندیشههاست. فقر، حاصل اندیشههای فقیرانه است یا ثروت یك فرد، حاصل اندیشههای ثروتجویانه اوست.
یعنی تفكر به تنهایی میتواند كافی باشد، اینكه كسی یك اندیشه ثروتجویانه داشته باشد این معنی را میدهد كه روزی ثروتمند میشود و اگر در ذهنش فقر بپروراند یعنی فقیر میشود؟
آزمندیان: شرط لازم است، اما كافی نیست. من به تازگی سمیناری داشتم به نام «سمینار بزرگ راز»، در آنجا گفتیم كه دلایل علمی خلق یك هدف و اندیشه یكی از پارامترهاست ولی كافی نیست، اندیشه، باورهای یك انسان، انگیزهها، تلاش و ارتباطات، همگی مهم هستند، آنچه كه یك پدیده یا هدفی را در دنیای شما خلق میكند مجموعهای از پارامترها و عواملی است كه در نهایت جمع میشوند و یك چیزی، اتومبیلی، محبوبی، ثروتی و دستاوردی را در دنیای یك انسان، برای شما خلق میكند. فكر، شرط لازم و بسیار مهمی است اما كافی نیست. اما اینطور نیست كه هر كس به هر چیزی فكر كرد بتواند آن را خلق كند. اگر اینگونه بود، همه مردم فقط فكر میكردند، ضمن اینكه اصولاً فكر، یك پدیده مستقلی در دنیای انسانها نیست. انسانها میتوانند هرگونه كه خواستند و هرگونه باورهایشان و شخصیتشان اجازه داد، فكر كنند، یعنی هر اندیشهای نشات گرفته از باورها و شخصیت و دنیای درون یك انسان است. اگر اینگونه بود مردم به راحتی میتوانستند با یك تصمیم، ثروتمند شوند، از اینرو انسانها، باید برای خلق چنین تفكری ساخته شوند وگرنه اصلا نمیتوانند تفكر كنند. باید باورها، شخصیت، اعتماد به نفس، ایمان و عشق در وجود یك انسان ساخته شود كه مجموعه همه اینها میشود محتوای «كوزه وجود»، اینكه از كوزه همان برون تراود كه در اوست. برای همین تكنولوژی یك پروسه و یك سیستم است و میتواند یك انسان را به نقطهای برساند كه او بتواند مثبت، عاشقانه، امیدوارانه و ثروتمندجویانه فكر كند...
چرا در سالهای اخیر مبحث موفقیت و خوشبختی اینقدر بین مردم جامعه ما همهگیر شده، یعنی خیلیها دوست دارند بدانند كه آدم موفق به چه نحو موفق شده یا آدم خوشبخت چطوری خوشبخت شده، كمی در اینباره برایمان توضیح میدهید؟
آزمندیان: اگر این مسئله در جامعه همهگیر شود، اتفاق خوشایندی است و باید از این روند خوشحال بود. چرا كه اصولا انسانها بر اساس فطرتشان ثروتطلب، محبوبطلب و... هستند. فطرت انسان این است، منتهی اینكه بروند دنبال «آن» و «آن» را خلق كنند قانون دارد. شما نمیتوانید كنجخانه بنشینید و در انتظار موفقیت باشید، بلكه در قرن بیست و یكم باید به دنبال موفقیت و خوشبختی بروید، چرا كه انسانها هر آنچه را امروزه بجویند، مییابند. اگر شما در رسانهتان تبلیغ كنید كه مردم بیایند به دنبال سعادت و خوشبختی، آنها نباید بگویند كه هر چه خدا بخواهد، همان میشود بلكه هر چه تو بخواهی، اراده كنی، برایش تلاش كنی، برایش بها بپردازی، همان میشود و اگر چنین تفكری در دنیای انسانی بیاید، آن انسان موفق است و آن انسان میتواند به دنبال آن برود، مثلا شما بنشینید و بگویید من در كنكور قبول میشوم، نه، اینطور نیست، باید بها بپردازید و ابتدا قبولیتان را باور كنید سپس برای آن فكرهای عالی كنید، بعد برای آن تلاش كنید، برایش تست بزنید و انگیزه داشته باشید، اینها مجموعهای از «آن» است. در واقع تكنولوژی فكر، یك «تكنولوژی تغییر» است، به عبارتی بهتر انسان تا تغییر نكند، زندگیاش تغییر نمیكند.
تغییر در چه چیزی، كاملتر توضیح میدهید؟
آزمندیان: تغییر در باورها، اندیشهها، نگاهها، عشق، ایمان، اعتقاد و... دنیای انسانها اینگونه است و امیدوارم حداقل حاصل گفتگویمان این باشد كه مردم ما را، به این وادی بكشاند و آنها با قوانین آشنا شده و به دنبال سعادت و خوشبختی بروند، چرا كه رسالت ما این است كه در این دنیا خوب زندگی كنیم. نیامدهایم در این دنیا تا در فقر، یاس، اضطراب و افسردگی باشیم، منتهی برای خوب زندگی كردن، باید قوانینی را اجرا كنیم وگرنه نمیتوانیم.
چه كسانی در این زمینه میتوانند مردم را راهنمایی كنند، یعنی میشود مثلا به یك انسان كمك كرد كه موفق یا خوشبخت شود؟
آزمندیان: در واقع این، یك علم و تكنولوژی است، مانند ساختن یك بنا، یعنی یك فرد منفیاندیش و مضطرب، هیچوقت نمیتواند فكر كند كه ثروتمند یا در كنكور قبول شود، پس باید كاری بیشتر روی این انسان انجام شود. ابتدا باید در جایی باورهایش را عوض كنی، بعد به او انگیزه بدهی، در او عشق و ایمان ایجاد كنی، باید درون او را وادار به تلاش كنی، او را به آن سویی ببری كه بلند شود، تا دنیایش را عوض كند، ما اصولا در سیستم تكنولوژی فكر، این كار را انجام میدهیم، در واقع، ابتدا در انسان، شخصیت و اعتماد به نفس میسازیم و نگاه او را به زندگی عوض میكنیم، راجع به فرداهای قشنگش به او امید میدهیم، مسئولیت زندگی را بر دوش خودش قرار میدهیم، به او میگوییم تو هستی كه باید خلق كنی، هر چه تو بخواهی به اذن خداوند خلق میشود، اگر یك انسان را به این وادی كشاندی به شرط آنكه خودش بخواهد كه تغییر كند، حتما زندگی او تغییر میكند، چرا كه این یك قانون است، چه خوب میشد كه این قانون را رواج میدادید كه شما نمیتوانید انسانی را تغییر دهید مگر اینكه خودش بخواهد.
وقتی انسانی آماده میشود برای تغییر و میخواهد موفق شود، میخواهد دانشگاه قبول شود، یك ازدواج موفق داشته باشد وقتی او میخواهد و به دنبال «آن» میآید، حال ما به او میگوییم كه چگونه؟ این تنها با یك فكر كردن عملی نمیشود، او باید بیاید و قدم به قدم آن شخصیت توانمند جذاب را در وجود خود بسازد؟ وقتی چنین شخصیتی ساخته میشود، كائنات جواب میدهد چرا كه تمام كائناتها، پولها، اسكناسها، مشتریها و ... به تسخیر اندیشههای انسانند، وقتی انسانی چنین خواستههای جذاب و نابی دارد همهچیز را به سمت خودش جذب میكند و این كاری است كه ما در كلاسهایمان انجام میدهیم.
با توجه به گفتههای شما، در واقع منظورتان این است كه تكنولوژی فكر، انسان را تحت تاثیر قرار میدهد و دیدش را به آن چیزهایی كه خدا از انسان انتظار دارد، مثبتتر میكند.

بله، همانطور كه پیامبران خدا هم برای همین كار آمدند، آمدند تا باورهای انسان را تغییر دهند، اندیشههایشان را تغییر دهند، اصلا اعتقاد و ایمان همان اوج باور است، چرا كه باور، اندیشهساز است. وقتی انسانی ایمان میآورد، خودش را باور میكند، خدا را خوب باور میكند، زندگی و آینده را باور میكند. این باورهای عالی در وجود انسان، اندیشههایی را تولید میكنند كه این اندیشهها، او را به سمتی میكشاند كه خدا میخواهد، چرا كه خداوند همیشه خوبیها را برای انسان میخواهد. خداوند یاس و تنهایی را دوست ندارد، خداوند، آغوش محبوب را میپسندد و دوست دارد كه انسانها با محبوب خود زندگی كنند.
شما فكر میكنید انسانها خودشان از این مسیر خارج میشوند؟
آزمندیان: یكی از آیههای قرآن این است: «والعصر، انالانسان لفی خسر» قسم به زمان، خداوند خودش به زمان قسم میخورد، قسم به زمان، كه انسانها در زیانكاری هستند، یعنی خداوند دلش برای انسانها میسوزد كه چرا در غفلتند، چرا در زیانكاری هستند.
آقای دكتر، كتابهای زیادی درباره موفقیت و سعادت تالیف یا ترجمه شده، چطور میشود به این كتابها اعتماد كرد، چون ما نمیدانیم آن نویسنده چقدر سطح دانشش به آن موضوع مربوط است؟
آزمندیان: سوال بسیار خوبی كردید، متاسفانه در برخی مواقع در اوضاع نابسامانی، سره و ناسره با هم هستند، چون كتاب هم خوب است و هم بد...، حتی خیلیها از اجرای این كلاسها تقلید میكنند، به هر حال چارهای نیست، متاسفانه این دنیای ما آدمهاست ولی خدا جواب این سوال را در قرآن داده:«فبشر عبادالذین یستمعون القول فیتبعون احسنه» (بشارت بده بندگان را، كسانی كه سخنان مختلف را میشنوند و بهترین آن را انتخاب میكنند.) داستان انتخاب بهترینهاست بعضی از كتابها اصلا ارزش خواندن ندارند، خواندن آنها، تنها وقت تلف كردن است، بعد هم ممكن است دیدگاههای آدم را به سمت جالبی نبرد... اگر چه باید در نظر داشت كه كتاب چه میگوید، اما در برخی مواقع، خود نویسنده هم مطرح است، اینكه چه كسی این حرف را میزند، به دنیای نویسنده آن بنگرید. چرا كه این یك مطلب مثلا فیزیكی نیست كه شما پس از خواندن چند فصل، بتوانید آن را در كلاس تدریس كنید، به نظر من كسی باید سعادت و خوشبختی را درس بدهد كه خودش مصداق بارز موفقیت است. یكی از ویژگیهایی كه من در دنیای خودم دارم این است كه من جزو یكی از فقیرترین افراد جامعه بودم، اما هماكنون جزو یكی از ثروتمندان ایران هستم و این تنها لطف خداست، من خودم دانشمندم، همسرم فوق دكترا دارد و استاد پزشكی دانشگاه تهران است و هماكنون تدریس میكند، دخترم، فاطمه هماكنون در حال گرفتن دكترایش در آمریكاست، مهدی، پسرم كه در لسآنجلس به دنیا آمده و تا سوم دبستان در آنجا تحصیل میكرد سپس به ایران برگشت، هماكنون دانشجوی سال دوم رشته كامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف است. منظور من این است، كسی كه این حرفها را میزند خودش چه كرده؟ چرا كه خودمان باید پیام خودمان باشیم، خودمان درباره موفقیت و درباره ثروت حرف بزنیم، ولی خودمان اگر چیزی نداشته باشیم، معلوم است كه اگر هم چیزی بگوییم تقلیدی است كه داریم به مردم تحویل میدهیم. لذا یكی از معیارها این است كه به فرد نگاه كنیم كه از كجا آمده، تحصیلاتش چقدر است؟ میزان عشق و ایمانش چقدر است؟ بعد به چنین انسانی میتوان اعتماد كرد. مثلا كسی كه خودش طلاق گرفته و در زندگیش موفق نیست، پس نباید بیاید درباره موفقیت حرف بزند. باید قبل از این، كار خودش را اصلاح میكرد. یكی از معیارهای قشنگ در این وادی این است كه انسانها چیزی را میتوانند به كسی بدهند كه خودشان داشته باشند. وقتی انسان چیزی برای عرضه یا عشق و ایمانی نداشته باشد، چه میخواهد به دیگران بدهد، اصلا راجع به چه چیزی میخواهد بنویسد، لذا به نظر من یكی از معیارهای قشنگ این است كه ببینیم این حرف را چه كسی مینویسد.
آقای دكتر چطور میشود مدیریت كرد؟ شما در نظر بگیرید بر فرض مثال روزانه، هزارها كتاب این چنینی چاپ میشود. چطور میشود بر روی چنین كتابهایی نظارت داشت؟
آزمندیان: بهتر است كه به نویسنده آنها توجه داشت. ببینیم نویسندهاش كیست؟ ممكن است هزارها كتاب وجود داشته باشد. ولی لازم نیست شما همه این كتابها را بخوانید شاید دو كتاب بخوانید كه زندگیتان را عوض كند، مثلا كتاب «فكر كنید و به تمام ثروتهای زندگی برسید» توسط ناپلئون هیل نوشته شده است، سالهای سال، پرفروشترین كتاب آمریكا بوده، كاملا مشخص است كه این كتاب، حرفی برای گفتن دارد، آن شخصی كه این كتاب را نوشته، تاریخچه زندگیش معلوم است، انسان ثروتمندی كه از دهها آدم ثروتمند و موفق سوال كرده كه چی شده شما این طوری شدی و نتیجه كتاب را به صورت قانونی درآورده به نام «فكر كنید و ثروتمند شوید» لذا خوش به سعادت آنهایی كه بگردند و چیزهای خوب را پیدا كنند. سخنهای مختلف را بشنوند و بهترین آنها را انتخاب كنند.
شمع از آن دسته كالاهایی است كه همانند
گل، هم در مراسم شادی و هم عزاداری به كار میرود و این در حالی است كه
تاریخ بسیار كهنی در زندگی بشر دارد.
در واقع پیش از اختراع برق این شمعها بودند كه تاریكی شب را برای انسانها
روشن میكردند. بسیاری از ما، شمع را تنها به عنوان یكی از عناصر تزیینی
خانه به حساب میآوریم.
اما باید گفت كه شمعها جدا از كارایی خود كه ایجاد روشنایی است، منبع انرژی مثبت هستند و محیط خانه را گرم و دلپذیر میكنند.
برای آنكه شمعهای شما مدت زمان طولانیتری بسوزند و همچنین اشك كمتری در اثر سوختن آنها حاصل شود، آنها را چند ساعت قبل از روشن كردن، در فریزر یا جایخی یخچال قرار دهید؛
این كار به لحاظ اقتصادی نیز برای شما بسیار بهصرفه خواهد بود. اگرچه این روزها شمعهای بدون اشكی به بازار آمدهاند كه به دلیل ایجاد تغییرات در مواد سازنده اشك نمیریزند، ولی بعضیها عقیده دارند شمعهای معمولی را نیز میتوان به شمعهای كماشك یا حتی بدون اشك تبدیل كرد.
برای این منظور، شمع را برای چندساعت در محلول آب نمك خیس كنید. حتما شما هم می دانید كه می توان از تكه شمعهای باقیمانده پس از سوختن یك شمع استفاده و آن را به یك شمع جدید تبدیل كرد.
به این منظور خردههای شمع را جمعآوری كنید و در یك ظرف فلزی حرارت دهید تا آب شود. سپس مایع را داخل قالب شمع ریخته و داخل آن یك فتیله بگذارید.
همچنین برای اینكه شمعها در هوای آزاد و در معرض باد خاموش نشوند، میتوان از لیوان یا بطریهای پلاستیكی استفاده كرد و شمع را درون آن قرار داد. برای تمیزكردن شمعها بهترین روش به كار بردن الكل صنعتی است.
با توجه به اینكه شمعها چرب هستند به سرعت گرد و خاك را به خود جذب كرده و تیره میشوند.
اگر شمع شما خیلی كثیف شده است، ابتدا آن را با آب و صابون شسته و خشك كنید و سپس یك پنبه آغشته به الكل صنعتی روی آن بكشید.
در هنگام استفاده از شمع باید برخی نكات ایمنی را هم رعایت كرد. برای مثال هیچ گاه شمع را بدون جاشمعی روشن نكنید و از قرار دادن شمعها در دسترس كودكان بپرهیزید.
بر روی آینه حمام با صابون برای همسرتان بنویسید:
(( دوستت دارم...))
شکلاتهایی به شکل قلب بخرید, کیف مدارک , کیف پول, جیب لباسها و جعبه خوراکیهایش را با آنها پر کنید.
یک دو جین گل رز برای عاشقتان بفرستید. حتما در میان دسته گلها یازره گل قرمز و یک رز سفید بگذارید بر روی
آن یادداشتی بچسبانید و روی آن بنویسید:
همانطور که در میان این دسته گل یکی با بقیه فرق دارد تو هم با همه عشق ها فرق داری....
چهارده کارت تبریک والنتاین برایش بخرید و از نخستین روز ماه فوریه روزی یک عدد برایش بفرستید.
معشوقتان را هر روز و هر ساعت صدا بزنید و فقط به او بگویید:
(( دوستت دارم))
به خاطر تهیه کردن یک دو جین گل رز خودتان را به دردسر نیندازید یک عدد گل سرخ هم کافی است اما حتما مطمئن شوید یادداشتی که بر روی آن چسبانده اید تمامی احساسات قلبی شما بیان می کند. حتی ممکناست یک غزل و یک ترانه عاشقانه نیز این کار را به بهترین وجه انجام دهد.
یا همسر شما هر روز فال خود را در روزنامه می خواند؟
در این صورت پیش از اینکه او روزنامه را بخواند آنرا بردارید و فال او را همانطور که خودتان دوست دارید برایشبنویسید و روی روزنامه بچسبانید.
شما نباید یکباره و به طور ناگهانی عاشق بشوید( ممکن است طرف مقابلتان احساس کند دیوانه شده اید..)
در عوض از این روشها بهره بگیرید:
روی یک بار و یا هر لحظه حالت عاشقانه جدیدی بگیرید و..... با این روش قادر خواهید بود بیشتر
عاشق پیشه باشید.
نمی توانید.....؟!
آیا دلتان می خواهد معشوقتان هر لحظه عاشق پیشه تر شود؟
پس بهتر است تمامی چیزهایی که به طور استاندارد در زندگی وجود دارد برایش فراهم آورید
تمام مردم توقع دارند که روز به روز سطح زندگیشان بالاتر برود و پیشرفت و ترقی کنند این موضوع را فیزیک دانان
نیز ثابت کرده اند.
همیشه رفتارهای عشاقانه منحصر به فرد داشته باشید:
مثلا بر روی صد تکه کاغذ به طور جداگانه جملات عاشقانه برایش بنویسید, با این کار احساسش را تکان می دهید
هر هفته یکی از این کاغذ ها را به طور اتقای سر راهش قرار دهید.
با سلیقه خودتان کارت تبریک های جالبی برایش درست کنید.
مهم نیست که کارت تبریک شما کاملا حرفه ای باشد بلکه شما حتما باید احساس قلبی تان را به او نشان بدهید
خاطرات روزانه تان را در رابطه با چگونه فکر کردن درباره همسرتان روابطتان و در مورد زندگی مشترکتان در یک
دفتر چه یادداشت کنید. بعضی روزها فقط درون دفترچه بنویسید: دوستت دارم.
تا آخر سال این کار را انجام دهید و بعد این دفترچه را به مناسبت هدیه تولدش به او هدیه نمائید.
سعی کنید کارت تبریک هایی که تهیه می کنید از همه نوع باشند:
همیشه برای خرید آمادگی داشته باشید و سایز لباس همسرتان رنگ دلخواهش مدل مورد علاقه اش و نویسنده محبوبش را بدانید.
هرگز به عنوان هدیه پول نقد ندهید, مگر اینکه در این کار خلاق باشید.
در یک بادکنک زیبا یادداشت عاشقانه بگذارید و آن را با نخ بلندی دست او بدهید
به جای شمع بر روی کیک تولدش فشفشه روشن کنید درست مثل یک جشن عروسی بزرگ.
سعی کنید هر دو با هم بیندیشید و دور نمایی از آینده ای که با هم در آن زندگی می کنید را در ذهن بپرورانید این به آن معناست که شما دوست دارید در کنار هم به ابدیت برسید.
یکی از مبانی مهم جلوه دادن هدایا در این است که حتما از موزیک , گل , رنگ, کاغذ کادو, شوی تلویزیونی و تنقلات مورد علاقه او استفاده شود.
هدیه دادن گل بسیار خوب است اما ساختن هدایای عاشقانه چیز دیگری است.
مردی جعبه موسیقی زیبایی به همسرش هدیه داد و گفت که هر چه زمان پیش می رود او را بیشتر دوست دارد.
زن از این حرکت شوهر به وجد آمد و بعد کلید قفل جعبه جواهرش را به دست مرد داد....وقتی مرد در را گشود
زن لبخندی بر لب آور و گفت این کلید قلب من است و اینک تو در قلبم را گشودی....
هرگز قلب مرا مشکن......
این نکته را به خاطر بسپارید که هدایای واقعی در هر موقعیت می توانند میان زوجین ارتباط عاطفی برقرار نمایند
اشاره های کوچک نیز قادرند موجی از برقراری ارتباط باشند...
یک نگاه عاشقانه , یک ابروی کمانی, لمس دستها و کوچکترین اشاره ها نیز می توانند ارتباط بین عشق و
معشوق را به حد اعلا برسانند... صمیمیت از ترکیب همین چیزهای کوچک بوجود می آید.
جملاتی که مردان عاشق دوست دارند بشنوند عبارتند از:
تورا باور دارم
تنها تو را می خواهم
تو برای من بهترینی
جملاتی که زنان عاشق دوست دارند بشنوند عبارتند از:
تو همه چیز منی در زندگی
به تو احتیاج دارم
ترا می پرستم
وقتی قصد دارید از منزل خارج شوید حتما همسرتان را ببوسید.
موهایش را برایش شانه بزنید.
الفبای عشق
همیشه به هنگام ترک خانه همسرتان را ببوسید.
به خاطر او زندگی کنید
افریننده عشق در اطراف او باشید
هر آنچه می توانید همین حالا انجام دهید.
از دست بچه ها خلاصش کنید.
حتی در هنگام جنگ با او لطیف بجنگید.
وقتتان را به او بدهید.
با احتیاط او را بر دوش خود سوار کنید.
به همسرتان عشق را القا کنید
قاضی نباشید.
خاطرات خوب را زنده نگهدارید
به حرفهایش گوش بسپارید.
بهترینها را برای او بخواهید
هرگز عصبانی به رختخواب نروید
کارهای سخت و دشوار زندگی را به عهده بگیرید
او را ستایش کنید
به خاطر داشته باشید که زندگی تنها برای بچه هایتان نیست
به احساس او احترام بگذارید
به او بگویید چه احساسی درباره اش دارید.
هر روز به او بگویید دوستش دارید..هر روز....هر روز
تفاوتهایتان را درک کنید.
همسرتان را هیجان زده کنید, چرا که تنها شما می دانید چطور باید این کار را انجام داد
در مقابل ابراز احساسات شدید او احساساتی بشوید.
هرگز در ایام تعطیل که اماکن عمومی بسیار شلوغ است برای تفریح به سطح شهر نروید بلکه تفریح خود را برای زمانهایی بگذارید که شهر خلوت باشد.
برای جشن گرفتن منتظر رسیدن تعطیلات و مناسبتها نباشید.
جشن بگیرید به خاطر اینکه امروز چهارشنبه است به خاطر فرا رسیدن ماه جدید جشن برپا کنید. هر هفته به خاطر خیلی چیزها جشن بگیرید.
به یک طلا ساز سفارش یک قالب کوچک طلا که عکس هر دوی شما داخل آن است بدهید و به همراه زنجیرشیک و گرانبهایی به او تقدیم کنید.
بر روی تقویم دیواری منزلتان اتفاقات مهم و بسیار با اهمیت را بنویسید تا با دیدن آن همان اتفاق بی نظیر را هر روز و هر لحظه حس کنید.
یادداشتی تحت عنوان زمانی برای عشق روی ساعت مچی همسرتان بگذارید.
یادداشتی روی ماشین حساب همسرتان بگذارید و بنویسید:
می توانی روی من برای همیشه حساب کنی
یادداشتی روی تلوزیون بگذارید که به جای تلویزیون مرا روشن کن....
یک کارت تبریک خانگی برایش درست کنید و بنویسید:
از یک عشق شیفته برای همسرش: من در گرداب عشق افتاده ام و نمی توانم از آن خارج شوم
یکصد و یک یادداشت کوچک عاشقانه بنویسید و در همه جای خانه مخفی
یکدو جین گل رز بخرید و بر روی هر کدام از آنها یادداشتی به مضامین زیر بچسبانید:
برای تولدت
برای سال نو
برای سالگرد ازدواج
برای آغاز بهار
برای خوراکی های نیمه شب
پیش از هر گونه ابراز محبت
برای بهتر انجام دادن کارها
مناسبت های خوب سال
برای نخستین برف زمستانی
برای آشتی کردن پس از دعوا
برای اولین روز بهار
برای داشتن زندگی شیرین
یادداشت برداری
یادداشت روز دو شنبه: به سرعت و پیش از اینکه خانه را برای رفتن به محل کار ترک کنید یادداشتی برای
همسرتان بنویسید و آنرا با این جمله آغاز کنید:
به سه دلیل دوستت دارم
یادداشت روز سه شنبه: به سرعت و پیش از اینکه خانه را به مقصد رفتن به محل کار ترک نمایید یادداشتی برای
همسرتان بنویسید و آنرا با این جمله آغاز کنید:
سه کاری که تو انجام می دهی و همیشه خنده به روی لبهایم می نشانی عبارتند از....
یادداشت روز چهار شنبه: من حتما باید سه چیز را در خودم عوض کنم چون تو می خواهی من اینطوری باشم و آن
سه چیز عبارتند از....
یادداشت روز پنج شنبه: سه چیزی که در نخستین ملاقات مرا جلب تو کرد به شرح زیر است.....
یادداشت روز جمعه: سه عقیده که بتوانیم در طول سال آینده بیشتر عاشق هم باشیم عبارتند از....
یادداشت روز شنبه: سه کاری که تا پایان این هفته می خواهم انجام بدهم تا تو بدانی چقدر دوستت دارم عبارتند
از....
یادداشت روز یک شنبه: سه فیلم عاشقانه که با هم خواهیم دید عبارتند از....
همیشه و در همه حال از بهترین آلبم های عاشقانه روز بهره بگرید
برای بانوان هدایایی مثل تستر و جارو برقی نخرید
هرگز پول نقد ندهید مگر اینکه پول زیادی داشته باشید.
همیشه اجازه بدهید کارها به خودی خود پیش بروند نقشه کشیدن هرگز اجازه ایجاد خلاقیت را به شما نمی دهد
و همه چیز را نابود می کند.
هیچ گاه مانند یک ضبط صوت با همسرتان رفتار نکنید او شخص منحصر به فرد و بی نظیری است نه فقط یک زن
معمولی.....
عصر نخستین روز سال نو از خانه خارج نشوید با همسرتان در خانه بمانید جای دنج و خلوتی در کنار شومینه
درست کنید و در کنار هم بمانید.
برای روز والنتاین گل رز بخرید گلهایی بخرید که حروف اول نام آنها با نخستین حرف اسم نامزد شما آغاز می شود
برای روز تولدش به او یک کادوی تولد ندهید بلکه هفت کادو برای تمام ایام هفته ای که در آن متولد شده بدهید
در ایام نزدیک سال نو هرگز برای خرید به خیابانها نروید این کار را در ایام سال انجام دهید و خرید هایتان را به
صورت کادوپیچ شده در کمدهایتان نگهداری کنید تا سال تحویل شود.
هرگز در ایام تعطیل که اماکن عمومی بسیار شلوغ است برای تفریح به سطح شهر نروید بلکه تفریح خود را برای
زمانهایی بگذارید که شهر خلوت باشد.
هرگز بلیط کنسرتی را که برایش تبلیغات زیادی می کنند نخرید چون امکان دارد صندلی های خوب رزرو شده
باشند
وقتی در کنار نامزدتان نشسته اید هرگز نمایش تلویزیونی مورد علاقه تان را نگاه نکنید بلکه آنرا بر روی نوار
ویدیویی ضبط کرده و بعد به نگاه کردن آن بپردازید.
هرگز پای میز صبحانه روزنامه صبح را نخوانید بلکه به جای این کار با همسرتان صحبت کنید.
گل یاس سفید نشانه روشنی است که او به زندگی شما آورده است ...
نرگس زرد شما را به یاد حلقه طلای ازدواجتان می اندازد....
و گل رز قرمز نمادی از شکوفایی عشق است.
زیر برف پاک کن اتومبیلششاخه ای گل رز بگذارید.
از تمامی انواع گلهای زیبا برایش ببرید.
چند دسته گل رز قرمز بخرید و رختخوابش را با گلهای رز قرمز بپوشانید.
گلهایی برایش بفرستید که هر کدام سمبل یک نوع عشق و علاقه باشند.
.:: This Template By : web93.ir ::.