اطلاعات عمومی

نهايتأ OK را بزنيد تا تغييرات اعمال شود.

پرسش این است؛ چه مقدار از آن چیزی که شما «می گویید» از طریق زبان بدن و لحن صدای شما تفسیر می شود؟ خب، اگر به گفته های آلبرت محرابیان اعتقاد داشته باشیم، تقریبن همه ی آن!

پروفسور آلبرت محرابیان عنوان کرده است که تنها 7٪ پیام از طریق کلمه ها منتقل می شوند. 93٪ درصد باقی بین لحن صدا (38٪) و زبان بدن (55٪) تقسیم می شود. این موضوع طبق قانون 7-38-55 محرابیان شناخته می شود. حالا شما ممکن است با این آمار میانه ی خوبی نداشته باشید، کما این که ممکن است در تمامی شرایط صدق نکند.

اما با این حال، هم چنان صحیح است که لحن صدا و زبان بدن می توانند به احساس های اصلی ما خیانت کنند و در یک مصاحبه شغلی، بسیار مهم است که کنترل زبان بدن را تا جای ممکن است داشته باشیم. زیرا در حالی که همه ی آن چیزی که شما می گویید درست و راست است، اما زبان بدن شما می تواند داستان کاملن متفاوتی را به مصاحبه کننده بیان کند.

در اینجا 10 اشتباه زبان بدن را که لازم است از آن ها اجتناب شود با شما باز می گوییم. قبل از مصاحبه بعدی کاری این موارد را به ذهن بسپارید تا وقتی بر صندلی داغ می نشینید بر آن ها مسلط باشید:

1- در برخورد اول شخصیت ضعیفی از خود نشان ندهید

گفته می شود که کارفرمایان می توانند در عرض 30 ثانیه تشخیص بدهند که آیا شما فرد مناسب برای شان هستید یا خیر؟ پس این تمامن زبان بدن است که صحبت می کند. به خود اطمینان داشته باشید، اما مغرور نباشید. با لبخند قدم بزنید و با لباس های تان بازی نکنید. موقع دست دادن، دست طرف تان را محکم بفشارید.

محکم، البته به معنای دست دادن در محیط کار، نه آنچنان که با رفقای نزدیک خود کل می کنید. به همین ترتیب دست دادن شل و ول حس بسیار بدی را در مخاطب شما ایجاد می کند. اگر کف دست های تان عرق می کند، قبل از ورود به اتاق آن را خشک کنید.

2- دست زدن به صورت خود را بس کنید

اگر فیلم «مسری» ساخته ی استیون سودربرگ را دیده باشید، کیت وینسلت نقش دکتری را بازی می کند و می گوید: یک فرد معمولی روزی دو تا سه هزار بار صورت خود را لمس می کند. احتمالن شما از وقتی خواندن این مقاله را شروع کرده اید تا حالا چند بار صورت خود را لمس کرده اید. این مورد لازم است در طول مصاحبه کنار گذاشته شود، زیرا دست زدن به بینی، لب ها یا پیشانی می تواند به عصبی بودن یا دروغ گفتن شما تعبیر شود.

3- پاهای تان را تکان ندهید

به اطراف خود نگاه کنید و ببینید چند بار می توانید این حرکت را در اطرافیان تان ببینید. این اتفاق در حالت های مختلفی می افتد. برخی وقتی پشت میز نشسته اند، زانو ی شان را می لرزانند. بعضی یک پا را روی پای دیگر می گذارند و کف پا را تکان تکان می دهند. برخی هر دو پا را با هم تکان می دهند. این اتفاق می تواند به خاطر یک انرژی عصبی باشد، یا به خاطر سندروم پای بی قرار یا که تنها یک عادت بد باشد.

اما با این حال اگر این کار را تنها کمی انجام می دهید یا زیاد، این عمل را هنگام مصاحبه استخدامی انجام ندهید. پیامی که دارید می فرستید به بلندی و صراحت می گوید که؛ من عصبی و بی قرار هستم و می خواهم هر چه زودتر از اینجا بزنم بیرون. کارفرمای احتمالی شما هیچ تمایلی ندارد که ببیند شما هر چه زودتر می خواهید از دستش خلاص شوید.

4- یک کلیشه ی تکراری اما درست: بازوهای تان را روی سینه قفل نکنید

این مورد را قبلن شنیده اید، ولی لازم است دوباره گفته شود و این بازگفتن دلیل خوبی دارد. وقتی شما دست های تان را روی سینه در هم قفل می کنید یعنی؛ شما بسته هستید، ذهن بسته ای دارید، رفتار تدافعی دارید یا در ساده ترین حالت حوصله تان سر رفته است. این مهم نیست که آیا شما در این حالت احساس بهتری دارید یا نه؛ شما الان در میانه ی یک مصاحبه هستید، و این فکر خوبی نیست که منفی ترین مورد شناخته شده ی زبان بدن را مقابل کارفرمای احتمالی آینده انجام دهید.

5- نه خیلی سیخ و صاف بنشینید نه خیلی شل و ول

تا حالا شده مقابل کسی بنشینید که خیلی صاف رو به روی شما نشسته است و شما نتوانسته باشید آسوده باشید؟ حس غریبی است. آن ها هیچ کار غلطی انجام نمی دهند؛ در واقع، آن ها دارند چهره ی خوبی بروز می دهند. اما گاهی اوقات ممکن است خیلی سفت و سخت به نظر برسند. اگر می خواهید که کارفرمای شما، حس راحت نبودن با شما نداشته باشد، بهتر است از این کار پرهیز کنید. پس، راحت باشید. صاف بنشینید، اما نه آن قدر صاف که انگار عصا قورت داده اید. در عین حال، شل و ول نشستن، تصویری شلخته، تنبل و توهین آمیز برای شما محسوب می شود.

6- دست و بال خود را خالی بگذارید

ممکن است شما موقع ورود دست های پری داشته باشید، پر از کاغذها و مدارک. به خصوص هنگامی که از این مصاحبه به آن مصاحبه می روید. اگر می توانید، همه این وسایلی را که لازم دارید، درون کیف یا چیزی از این قبیل بگذارید. وقتی شما را برای مصاحبه خواندند، کیف خود را به آرامی برداشته و به آرامی در کنار صندلی ای که می نشینید، بگذارید. وقتی نشسته اید خودکار را در دست تان نچرخانید، با موبایل بازی نکنید، رزومه را ورق نزنید، خلاصه این که با خرت و پرت هایی که اطراف تان هستند سرگرم نشوید. وگرنه گیج و ناآماده به نظر می رسید. به خصوص وقتی چیزها از دست تان به زمین بیافتند.

7- تماس چشمی خوب است؛ خیره شدن خیر

ممکن است مشکل باشد که همه موارد بالا را به خاطر بسپارید. برخی افراد این موارد را یادداشت می کنند. اگر خواستید یادداشت بردارید، یکی از نکات مهم این است: «تماس چشمی را حفظ کنید». این بدان معنا نیست که چنان به مصاحبه کننده خیره شوید که او احساس شرم کند. مانند همه ی امور دیگر زندگی، در این یکی هم میانه روی کنید. نه بگذارید که چشمان تان دور و بر اتاق دنبال چیزهای مختلف بگردد و نه با نگاهی لیزر مانند سعی کنید که تا اعماق وجود طرف مقابل را واشکافی کنید.

جنین درایور، یک متخصص زبان بدن پیشنهاد می کند که اندازه 60٪ تماس چشمی ایده آل است. به قسمت بالایی مثلث صورت نگاه کنید (مثلثی که سه راس آن انتهای دو ابرو و نوک بینی است). اگر بیش از یک نفر در اتاق حضور دارد، تماس چشمی را با همه افراد حفظ کنید. هیچ وقت به دهان یا پیشانی افراد خیره نشوید. البته کلن خیره نشود! ضمن این پلک زدن هم یادتان نرود، بی زحمت.

8- مراقب دست های تان باشید

اگر قانون شماره چهار و قانون شماره دو را دنبال کرده باشید، ممکن متعجب شوید که خب… با دست های تان چه کنید. این مورد به خصوص درباره ی کسانی صدق می کند که موقع حرف زدن از دست های شان برای ابراز خود یا رسیدن به یک نکته زیاد استفاده می کنند. خب، این خوب است. و اگر شما را یاری می کند که به منظورتان برسید، خب چه بهتر. هم چنین اگر حرکت های دست قسمتی از خود واقعی شماست، این خیلی خوب است. اما مواظب باشید خرابش نکنید.

مارک بدن، مولف کتاب «زبان بدن برنده»، پیشنهاد می کند که دست های تان را در فاصله بین ناف تا استخوان های ترقوه حرکت دهید. حرکت هایی که در این فاصله صورت می پذیرد هم دست شما را از جلوی صورت تان دور نگه می دارد و هم همان طور که پیش تر ذکر شد، نشان می دهد که شما آرام، متمرکز و مسلط هستید. پس روی هم رفته، از دست های تان استفاده کنید، اما زیاده روی نکنید.

9- از تایید کردن مکرر با تکان دادن سر پرهیز کنید

آدم ها اغلب اعتقاد دارند که تایید با سر در موافقت با هر چه که مصاحبه کننده می گوید، باعث خواهد شد که در موقعیت خوبی قرار بگیرند. اما به واقع این چنین نیست. هر چند که خوب است که شما وقتی قلبن و عمیقن با چیزی موافق هستید، سرتان را به نشانه تایید تکان دهید. اما مواظب باشید مانند عروسک های «سگ سرتکان دهنده» که روی داشبورد اتومبیل می گذارند، نباشید. تایید با سر در موافقت با هر آنچه که می شنوید، بدون توجه به اصل پیام، شما را چاپلوس و بی جربزه نشان خواهد داد.

اوضاع حتی گاهی بدتر می شود، مثل زمانی که شما بدون توجه به صحبت های مخاطب سر تکان می دهید و تایید می کنید و آن گاه اگر از شما در رابطه با موضوعی که تایید کرده اید، پرسش شود، در این لحظه ممکن است یک احمق تمام عیار به نظر برسید. «آخه برای چی با چیزی که هیچ ایده ای راجع بهش نداری، موافقت می کنی؟» پس تایید با تکان سر را در کنترل خود داشته باشید. سر دیگر طیف آن است که این کار در حداقل امکان انجام پذیرد. خب هیچ کس تمایل ندارد مقابل فردی بنشیند که هیچ موافقتی از او نمی گیرد. این نیز می تواند نشانه ای از تلاش برای تسلط بر دیگران باشد.

10- نه فاصله حفظ کنید نه توی صورت طرف باشید

در بیشتر مصاحبه ها، معمولن شما در یک سمت میز نشسته اید و مصاحبه کننده در طرف دیگر. این روش مرسوم است. اما با زبان بدن شما می توانید تعادل این وضعیت را به سمت نتیجه مطلوب یا نامطلوب سوق دهید. برای شروع، اگر هنگام نشستن شما عمدن صندلی را عقب بدهید و احیانن پاهای تان را روی هم بیاندازید، شما دارید بین خودتان و کارفرمای احتمالی آینده تان فاصله می اندازید.

این نمایشی از بی اعتمادی و عصبیت است. به همین ترتیب، اگر صندلی تان را بسیار به میز نزدیک کنید و روی میز خم شوید، شما دارید طرف تان را مرعوب می کنید یا این طور به نظر می آیید که چیزی برای مخفی کردن دارید. پس، در یک فاصله راحت با میز بمانید. به صورتی که با نشان دادن قسمت عمده ای از بالاتنه خود، این پیام را برسانید که چیزی برای مخفی کردن ندارید. اگر میزی میان شما نبود، همان قواعد را دنبال کنید. نه اینقدر نزدیک شوید که نفس تان به صورت آنها بخورد، نه اینقدر دور که نشان دهنده تلاش شما برای پرهیز از ایشان باشد.

صد البته به خاطر بسپارید که قرار نیست این قدر روی این موارد تمرکز داشته باشید که دلیل اصلی حضورتان در مصاحبه را فراموش کنید. این موارد را پیش از مصاحبه تمرین کنید و باز البته نه آن چنان که مثل یک ربات زبان بدن را ابراز کنید. آسوده باشید، طبیعی باشید و مهم تر از همه، خودتان باشید.

بیایید این مسئله کوچک را با هم حل کنیم. در عبارت زیر شما حق دارید که فقط با جابجا کردن یک خط، معادله را درست کنید.

IV = III + III

متوجه شدید؟ خیلی ساده است، کافی است که I را از سمت چپ به سمت راست بیاورید تا IV ، تبدیل به VI شود.

92 درصد مردم به سادگی این مسئله کوچک را حل می کنند، اما جالب است بدانید که 90 درصد بیمارانی هم که قسمت پیش پیشانی یا prefrontal مغزشان هم آسیب دیده و طبعا دچار آسیب شدید توجه و تمرکز هستند، می توانند این مسئله را حل کنند.

حالا بیایید مسئله را مشکل تر کنیم. این بار این مسئله را حل کنید:

III = III + III

خوب، اگر این مسئله را نمی توانید مثل قبلی به سرعت حل کنید، نگرانی ندارد، به خصوص اگر بدانید فقط 43 درصد آدم های عادی قادر به حل این مسئله هستند.

اما جالب است بدانید که 82 درصد بیماران مبتلا به آسیب مغزی ای که پیشتر اشاره کردم، می توانند این مسئله را حل کنند!

چرا این طور است، چرا یک آسیب مغزی، عملکرد بیماران را در این مورد خاص بهتر می کند؟

پاسخ در نحوه حل مسئله نهفته است. برای حل مسئله باید با جابجا کردن یکی از خطوط علامت + آن را به علامت = تبدیل کرد تا معادله III = III = III شکل بگیرد.

آدم های عادی می خواهند با شیوه روتین حل مسئله، یک معادله دوقسمتی را حل کنند و بیشتر روی خود اعداد رومی تمرکز می کنند، اما آدم هایی که آسیب مغزی دارند، اجباری برای حل مسئله به شیوه روتین در خود نمی بینند، پس روی علائم، درست به اندازه اعداد تمرکز می کنند، به شکل متناقضی این بیماران که مشکل ادراکی دارند، نمی توانند جستجویشان را فقط محدود روی اعداد کنند و طیف بیشتری از انتخاب ها را دارند و طبعا می توانند خیلی راحت تر مسئله را حل کنند!

خب! مقصود من از چیزهایی که در بالا گفتم این نیست که چکشی بردارید و به قشر پیشانی مغزتان آسیب بزنید تا خلاق تر بشوید. مقصود من این بود که هدایت حیطه توجه و تمرکز، بخشی ضروری در فرایند هوش، نبوغ و خلاقیت است و اگر مغز ما بتواند از اطلاعات بی ربط، پاسخ هایی برای مشکلات پیدا کند، ما قادر به حل مسائلی می شویم که دیگران قادر به حل آنها نیستند.

به تازگی نتایج تحقیقی که به رهبری ماریک ویث Mareike Wieth در کالج البیون انجام شده بود، بازتاب زیادی در اینترنت پیدا کرده بود. در این تحقیق از 428 دانشجو خواسته شد که عادات و اعمالی را که در 24 ساعت شبانه روز انجام انجام می دهند بنویسند و بگویند که در صبح یا عصر خلاق تر یا هشیارتر هستند.

همان طور که انتظار می رفت، بیشتر دانشجوها شب بیدار و جغدهای شب بودند، طوری که شرکت در کلاس های 9 صبح برایشان عذاب آور بود.

در مرحله بعد تحقیق، محققان مسائلی را به دانشجوها دادند، حل کردن نیمی از معماها نیاز به یک بینش خلاقانه داشت.

نیمی دیگر از مسائل، مسائل استانداردی مثل سؤالات جبری بودند. این مسائل نیازی به بینش خلاقانه نداشتند، و حل آنها نیاز به تمرکز روتین داشت.

به دانشجوها برای حل مسئله، 4 دقیقه فرصت داده شد، از نیمی از دانشجوها صبح ساعت هشت و نیم، امتحان گرفته شد و از نیمی دیگر ساعت پنج عصر.

شاید تعجب کنید، اما دانشجوهایی که صبح امتحان داده بودند و انتظار داشتیم که با توجه به خواب آلودگی مفرط، نتوانند پاسخ سؤلات خلاقانه را بدهند، در پاسخ به سؤالات نیازمند نوآوری، موفق تر بودند.

به این ترتیب دانشجوهای خواب آلود این تحقیق، درست مثل بیماران دچار آسیب مغزی، از ناتوانی در تمرکز سود می بردند! ذهن آنها سازمان بندی نداشت و خواب آلود بود و آنها ناخودآگاه راه حل هایی را که در شرایط معمول از انها صرف نظر می کردند، پی می گرفتند و به پاسخ سؤالات می رسیدند.

اما در یک تحقیق جالب در دانشگاه ایلینویز شیکاگو، دانشجوهای مست و دانشجوهای هشیار با هم مقایسه شدند. به این دانشجوها تعدادی چیستان داده شد تا حل کنند. این بار هم نتیجه به دست آمده جالب بود، دانشجوهای مست، 30 درصد عملکرد بهتری داشتند.

این تحقیقات نشان دادند که عدم تمرکزی که خواب آلودگی و مستی الکل در پی می آورد، صرف نظر کردن از افکار جانبی و تداعی هایی نامحتمل را دشوارتر می کند و باعث تقویت تخیل می شود.

البته پیداست که این تحقیقات پیشنهاد نمی کنند که با خواب آلودگی و ولنگاری، خلاقیت خود را تقویت کنید، بلکه بر اهمیت نگاه متفاوت از زوایای متفاوت برای حل مشکلات و مسائل تأکید می کنند.

خانم جینا راینهارت، حاضر نیست اداره شرکت چندین میلیارد دلاری خود را به سه پسرش بسپارد. به اعتقاد او آنها نسبت به او بی مهری کرده اند.

در مقابل، پسران هم مدعی اند که مادرشان تدبیر لازم برای اداره این همه سرمایه را ندارد و برای در دست گرفتن امور به دادگاه شکایت کرده اند.

دادگاه محلی در این باره حکمی اعلام نکرده، اما نخست وزیر ایالت استرالیای غربی، کولین بارنت، گفته این مسأله می بایست درون خانواده حل شود.

علاوه بر این، یکی از این پسران، مادرش را بسیار خسیس می داند و به کنایه می گوید، اگر مستحقی توانسته از مادرم یک سنت کمک دریافت کرده باشد خیلی خوش شانس بوده است!

قابل ذکر است که جینا ( گینا) راین هارت، زن 57 ساله استرالیایی، صاحب شرکت معدنی هانکوک، به زودی با داشتن ثروت 100 میلیاردی، ثروتمندترین فرد جهان معرفی خواهد شد.

لانگی هانکوک، پدر جینا راین هارت در سال 1952 بزرگترین معدن سنگ آهن جهان را در غرب استرالیا کشف و شرکت معدنی هانکوک را تاسیس کرد. بعد از مرگ لانگی هانکوک در سال 1992، راین هارت 30 ساله، وارث شرکت پدر شد . وی به دلیل تک فرزند بودن و با توجه به آینده نگری پدر، از سن 12 سالگی در شرکت پدر مشغول به کار شد برای همین وقتی مدیریت شرکت پدر را بر عهده گرفت با دنیای تجارت بیگانه نبود.

در چند سال گذشته به دلیل افزایش قیمت سنگ اهن و افزایش تقاضای چین برای این کالا معدنی، ثروت او نیز سیر سعودی را طی می کند ، به طوری که این زن هم اکنون به گفته ی مجله اقتصادی" فوربس" ثروتمندترین فرد استرالیا است. شرکت سیتی گروپ می گوید با توجه به اینکه راین هارت به تنهایی شرکت خود را اداره می کند و هیچ سهام داری ندارد و با توجه به اینکه در حال بهره برداری از سه پروژه معدنی عظیم دیگر است، اگر شرایط بازار سنگ آهن به همین صورت تداوم یابد ، ظرف چند ساله آینده ثروت وی 10 برابر خواهد شد و برای اولین بار در تاریخ یک زن لقب ثروتمندترین فرد جهان را از آن خود خواهد کرد.

این یکی کنسروش بهتر است
خیلی از مردم تصور می کنند، کنسروها ارزش غذایی پایینی دارند و همیشه استفاده از مواد غذایی تازه بهتر است. خب، شاید این تصور درستی باشد و در مورد اکثریت مواد غذایی به خصوص سبزی ها و میوه ها واقعا بهتر است از تازه های آن استفاده کرد، اما این وسط یک استثنا هم وجود دارد: ذرت. محققان دانشگاه کورنل نیویورک در مطالعات خود به این نتیجه رسیدند؛ دمایی که برای کنسرو کردن دانه های ذرت به کار گرفته می شود میزان آنتی اکسیدان های ذرت را حدود 45 درصد افزایش می دهد. آنتی اکسیدان ها با رادیکال های آزاد در بدن مبارزه می کنند. رادیکال های آزاد مواد مضری هستند که به سلول های بدن آسیب می رسانند و باعث بروز بیماری ها و حالت هایی مثل انواع سرطان ها و بیماری های قلبی در بدن می شوند. در مجموع اگرچه کنسرو کردن ذرت از میزان ویتامین C آن می کاهد اما افزایش میزان آنتی اکسیدان های آن به واسطه حرارت دیدن باعث می شود، کنسرو ذرت یک منبع غذایی عالی غنی از آنتی اکسیدان باشد.

بگذارید تا سرد شود
وقتی سیب زمینی را می پزید سلول های موجود در آن شروع به ورم کردن می کنند و سپس می شکنند این روند باعث می شود، هضم نشاسته در بدن انسان راحت تر انجام شود. درکل این روند «ژلاتینیزیشن» می گویند اما یک نکته مهم در این میان وجود دارد: اگر سیب زمینی پخته سرد شود، بعضی از این سلول های شکسته شده با هم ترکیب می شوند و به شکل کریستال های کوچک درمی آیند که به آن ها سلول های مرکب می گویند. این «سلول های مرکب»، مثل فیبرها، نه در روده کوچک که در روده بزرگ هضم می شود و در نتیجه به تنظیم عملکرد روده بزرگ کمک می کند. در مطالعه ای که در دانشگاه منچستر انجام گرفته مشخص شد؛ سیب زمینی های پخته و سرخ شده داغ حدود 5 تا 7 درصد و سیب زمینی های پخته شده، سرد شده حدود 13 تا 15درصد سلول های مرکب دارند. در نتیجه بهتر است که همیشه سیب زمینی های پخته و سرخ شده را پس از سرد شدن مصرف کنید. در ضمن یادتان باشد، اگر سالاد سیب زمینی درست می کنید به جای استفاده از سس مایونز، از مخلوط ماست، پیاز قرمز و پیازچه استفاده کنید تا یک سالاد سالمی داشته باشید.

روغن زیتون به درد این کار نمی خورد
روغن زیتون جزو مواد غذایی بسیار مفید برای بدن است. این روغن غنی از امگا6 است که باعث جلوگیری از التهاب سلولی و رقم خوردن بیماری هایی مثل ورم و درد مفصلی، بیماری های قلبی و سکته ها می شود. به دلیل خواص بسیار خوب روغن زیتون بسیاری از مردم از آن در غذاهای خود به کرات استفاده کرده و حتی برخی از آن به عنوان روغن پخت و پز استفاده می کنند اما یادتان باشد که روغن زیتون کمتر از دیگر روغن های پخت و پز موجود در بازار فرآوری شده است و برای همین درجه دود آن- که دمایی است که در آن به خاصیت های خوراکی روغن آسیب وارد می شود- پایین است. اگر روغن زیتون در حرارت زیاد قرار بگیرد مولکول های مفید آن می شکنند و ممکن است مواد آسیب رسان تولید کند. در دمای بالا روغن زیتون، رادیکال های آزاد تولید می کند که برای بدن بسیار مضر است. برای همین اگر می خواهید مواد غذایی را در دمای بالا یا به مدت طولانی نپزید از روغن زیتون استفاده نکنید.

هویج را بخارپز نکنید
هویج یکی از خوراکی های محبوب است که هم به صورت خام و هم به صورت پخته مورد استفاده قرار می گیرد. حالا محققان ایتالیایی در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده اند که پختن هویج در آب جوش بهتر از بخارپز کردن آن است. در واقع با پختن کامل هویج میزان کاروتنوئیدهای آن (آنتی اکسیدانی که بدن از آن ویتامین A می سازد که برای رشد، تولید مثل و دفاع سلولی بدن و نیز داشتن پوست و مویی سالم و جوان بسیار ضروری است) افزایش می یابد. در این مطالعه ایتالیایی ها به این نتیجه رسیده اند که در هر 100گرم هویج خام 31 میلی گرم کاروتنوئید وجود دارد. این در حالی است که در هر 100گرم هویج کاملا پخته، 28 میلی گرم و در هر 100گرم هویج بخارپز، فقط 18میلی گرم کاروتنوئید وجود دارد.

بی خیال کباب پزی شوید
یکی دیگر از علائق ما ایرانی ها کباب پزی است. در واقع کباب پزی روی اجاق های سنتی، مدرن یا روی باربکیو یکی از تفریحات بسیاری از مردان و زنان ایرانی است اما حواس تان باشد که دانشمندان فرانسوی در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده اند که پختن گوشت به صورت کبابی 2 ماده هتروسیکلیک آمین (HCL) و پلی سیکلیک آروماتیک هیدروکربن (PAH) را آزاد می کند که اثرات سرطان زایی آن ها ثابت شده است. در واقع بهتر است گوشت را با آتش ملایم و به صورت تدریجی بپزید. اگر به گوشت ادویه مناسب بزنید موادغذایی پرارزشی به آن اضافه کرده اید. همچنین اگر رزماری و دارچین اضافه کنید می توانید از تشکیل مواد مضر هنگام پختن آن هم تا حدودی جلوگیری کنید.

چای سرد نخورید
چای حاوی پلی فنل های مختلف است. این ترکیبات شیمیایی از سلول های قلبی را محافظت می کند. پلی فنل ها فقط زمانی آزاد می شوند که چای گرم شود. دکتر کاری راکستون، فوق تخصص تغذیه آزمایشگاهی می گوید: «چای باید حداقل 2 تا 4 دقیقه کاملا داغ شده تا پلی فنل های آن آزاد شود و برای همین اگر می خواهید چای مربوط به ساعت های قبل را بخورید، حتی اگر چای هنوز گرم است ابتدا آن را حسابی گرم کنید سپس بنوشید.» در ضمن برخی افراد به چای خود شیر اضافه می کنند اما محققان ایتالیایی می گویند؛ این کار باعث می شود، بدن در جذب پلی فنل ها به مشکل بر بخورد.

موز سبز بخرید
همه ما وقتی می خواهیم میوه انتخاب کنیم موزهای رسیده را انتخاب می کنیم البته گاهی هم موزهای کال سبز می خریم اما آن ها را می گذاریم تا کاملا برسند، ولی این کار اشتباه است! حالا دانشمندان انگلیسی به این نتیجه رسیده اند، با خوردن موزهای سبز شما ضمن رساندن پتاسیم و سایر مواد مغذی موز، کالری کمتری به بدن تان خواهید رساند. در ضمن با خوردن یک موز سبز مدت زمان بیشتری احساس سیری خواهید داشت و در نتیجه احتمال چاقی در شما کاهش خواهد یافت.

چه قهوه ای بخورید؟
در مورد قهوه و نوشیدن آن میان پزشکان اختلاف نظر وجود دارد برخی قهوه را به دلیل خاصیت های محافظت قلبی، افزایش تمرکز، کاهش احتمال ابتلا به دیابت و نیز رساندن مایعات به بدن نوشیدنی مناسبی می دانند و برخی دیگر آن را به دلیل افزایش نامنظمی ضربان قلب، بر هم زدن چرخه خواب و مسائل دیگر مناسب نمی دانند اما در کل اکثریت پزشکان معتقدند، نوشیدن تا 3 فنجان قهوه در روز برای بدن انسان ضرری ندارد ولی چه نوع قهوه ای بهتر است بخوریم؟ محققان می گویند، خوردن قهوه هایی که میزان کافئین آن زیاد نباشد اما میزان آب آن زیاد باشد (مثلا قهوه آمریکانو) بهتر از قهوه های کم حجم ولی پر از کافئین مثل قهوه ترک است. در ضمن اضافه کردن شیر به قهوه هم انتخاب چندان خوبی نیست زیرا شیر پرچربی می تواند کالری زیادی را به قهوه اضافه کند. برای مثال تحقیقات نشان داده، یک فنجان بزرگ کافه لاته حدود 225 کالری در حالی که یک فنجان قهوه آمریکانو فقط حدود 60 کالری در خود دارد.

پاستا را ایرانی نپزید
با آن که پاستا و ماکارونی غذایی فرنگی است اما حالا جای ثابتی در برنامه غذایی بسیاری از ایرانی ها پیدا کرده است اما یک مسئله جالب اینجاست که ما ایرانی ها پاستا را به شکلی ایرانی می پزیم، یعنی آنقدر رشته های ماکارونی را می پزیم تا کاملا سفت شوند این در حالی است که مطالعات نشان داده، پاستای کاملا پخته نشده باعث سیری زودتر شده و فرد دیرتر گرسنه می شود و برای همین باعث جلوگیری از چاقی می شود.