اطلاعات عمومی

آخرین نیوز: کوتاه‌قدترین زن جهان پس از ثبت نام خود در کتاب رکوردهای جهانی گینس از آرزوی‌های خود سخن گفت.

هاتیجه کوجامان که وزنش اندکی بیش از یک نوزاد تازه متولد شده است، به عنوان کوتاه‌قدترین زن جهان دست یافت. این زن ۲۱ ساله که قدش ۲۸ اینچ است، در این‌باره می‌گوید: دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشتم، زیرا هم‌کلاسی‌هایم در مدرسه به خاطر قدم مرا مورد تمسخر قرار می‌دادند. اما من هم‌اکنون به خاطر این مسئله مشهور شده‌ام و از این بابت خوشحالم. آرزو دارم بتوانم به سراسر جهان سفر کنم و با افراد زیادی از جمله بلندقدترین فرد دنیا ملاقات داشته باشم. وی ادامه می‌دهد:خداوند مرا این‌گونه خلق کرده و من به این وضعیت افتخار می‌کنم.

گفتنی است، نام وی پیش از نیز به عنوان دومین فرد کوتاه‌قد جهان در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده بود. تنها یک نفر با قدی کوتاه‌تر از این زن در جهان وجود دارد و آن هم مرد مشهور نپالی است. قد خاجندرا تابار ماگار، که هم‌اکنون کوتاه‌قدترین فرد جهان نام دارد، ۲۵،۸ اینچ است. این فرد به همراه خانواده‌اش در روستایی دور افتاده در کشور ترکیه زندگی می‌کند. این خانواده اتومبیل شخصی و امکانات کافی برای بهبود وضعیت زندگی فرزند خود ندارند.

به گزارش آخرین نیوز؛  محمدرضا گلزار بازیگر سینمای ایران که هفته‌ای نیست شایعات مرتبط با بازی‌اش در یک فیلم خاص، حضورش در گروه نوازندگان یک کنسرت یا مربی‌گری‌اش در یک تیم ورزشی در رسانه‌ها منتشر نشود، به‌تازگی در گفتگویی با ماهنامه هفت‌نگاه خود را آدمی چندبُعدی خوانده که در هر رشته‌ای موفق بوده و عنوان کرده آنها که کارنامه هنری وی را نقد می‌کنند اغلب کسانی هستند که به واسطه دریافت پول این کار را انجام می‌دهند! اینکه گفته‌های گلزار چقدر با واقعیت جور است از کیفیت آثار سینمایی که از او روی پرده می‌رود، مشخص است. 

در همه رشته‌ها توانمندی دارم
هیچ‌وقت دوست نداشته‌ام زندگی‌ام یک بعدی باشد. من یک آدمی هست که چند بعد دارد. یک مقداری‌اش را شما در عرصه سینما می‌بینید. یک مقداری‌اش در عرصه موسیقی است. یک مقداری‌اش در زمینه ورزش است که من یکی دو ورزش را به صورت حرفه‌ای دنبال کرده‌ام. اکثر آدم‌ها تک‌بعدی‌اند و شاید در یک زمینه‌ فعالیت کرده‌اند و موفق شده‌اند. لطف خدا شامل حال من شده و در هر رشته‌ای که رفته‌ام به آن موفقیت مطلوب و دلخواهی که دلم خواسته دست پیدا کردم. موسیقی بوده که من ۳ تا ساز را کاملاً می‌نوازم. سینما بوده و ورزش هم که دو تا ورزش را خیلی حرفه‌ای از دوران بچگی پیگیری کرده‌ام. یکی والیبال که در تیم‌های نوجوانان و جوانان و بزرگسالان بازی کردم. دیگری هم اسکی است که کارت مربگیری آن را دارم و از دوران طفولیت من را در پیست‌های اسکی می‌شناسند.

حسودان هستند که مرا نقد می‌کنند
هر آدمی یک اشتباهاتی در زندگی‌اش می‌کند ولی من وقتی اشتباه می‌کنم سعی در جبرانش دارم و تلاش می‌کنم که بتوانم آن اشتباه را جبران کنم. متاسفانه در جامعه ما لطمه خوردن یک بازیگر یا یک استار یا سوپراستار از اطرافیان و آدم‌هایی است که به جای تلاش برای پیشرفت خود سعی می‌کنند که در آن حیطه حاشیه‌سازی کنند. این مسأله در ابتدا خیلی من را ناراحت می کرد و البته الان هم کمابیش گریبانگیر من است. یک عده هم که اسم خودشان را گذاشته‌اند منتقد و حالا به هر ترتیبی یا از روی حسادت قلم به دست می‌گیرند یا پول می‌گیرند و مطلبی را به ناحق می‌نویسند.

منتقدانی که پول می‌گیرند!
خدا را شکر فیلم‌های موفق من به حدی بوده‌اند که حتی آن بخش از منتقدان مغرض هم نمی‌توانند این قضیه را انکار کنند؛ چون دیگر قادر به مقابله با ۷۰ میلیون مردمی نیستند که از این فیلم‌ها استقبال کرده‌اند.

من برای سلیقه مردم کار می‌کنم. وقتی می‌آیم کنسرت می‌گذارم و سه خواننده‌ای که دوستشان دارم را می‌آورم و گروه ثبت می‌کنم تمامش نشأت گرفته از توجه و علاقه به مردم است و برای آنها کار می‌کنم. دوست دارم مردم بیایند و با یک بلیط، کنسرتی را ببینند، از هر خواننده‌ای ۴، ۳ آهنگ محبوبشان را بشنوند و بروند. برای برگزاری این کنسرت تلاش می‌کنم. من که درامر نبودم. درامز زدن هم که براساس خوشگلی نیست که بگویند «گلزار» بازیگر خوش‌چهره‌ سینمای ایران آمد کنسرتی را برگزار کرد و جاز زد. آیا چوب درامز، این استیک جاز را می‌توانید در دستتان بگیرید و ۵ دقیقه تکانش بدهید؟ فقط ۵ دقیقه. این حرف‌های غرض‌ورزانه دیگر جای بحث و گفتگو ندارد.

من نمی‌دانم آیا این بودجه‌های هنگفت در اختیار یک برنامه قرار می‌گیرد که هر هفته بیایند و در مورد دستمزد بازیگر صحبت کنند؟ این سینما صحنه و لباس و دوربین و نگاتیو و ده‌ها مسائل مهم و قابل ارزش دیگری برای بحث ندارد؟ که فقط می‌آیند می‌گویند یک بازیگر آنقدر مبلغ گرفت و در فیلمی بازی کرد؟ طبیعتاً وظیفه اصلی منتقدین پرداختن صادقانه به مباحث اصلی و تأثیرگذار سینماست.

هدف، رضایت مردم است!
من از اوایل دوران دبیرستان نوازندگی گیتار را شروع کردم. از کودکی هم به صورت جسته گریخته نواختن کیبورد و پیانو را دنبال می‌کردم. الان نزدیک به ۶، ۵ سال است که پرکاشن می‌زنم و حدود ۲ سال هم هست که درامز می‌زنم. منتها وقتی دلم می‌خواهم درامز بزنم انقدر جُربزه دارم که بگویم من کنسرتی را در برج میلاد برگزار می‌کنم. کاری که خیلی از خواننده‌ها در حال حاضر انجام نمی‌دهند. یک برنامه در «اریکه ایرانیان» می‌گذارند. آن هم یک شب و یک اجرا. من آمدم و در برج میلاد ۲ شب با چندین اجرا را برگزار کردم. به هر حال نواختن درامز با تمام این خواننده‌ها، هندل کردن کنسرت، طراحی اسیتج و نواختن پرکاشن، تمام این بارها به دوش من است و من آنقدر این توان را در خودم دیده‌ام و تلاشم را کرده‌ام تا به آن ایده‌آلی که می‌خواهم برسم و ایده‌آل من هم رضایت مردم است نه اینکه به بحث و جدل با دیگران بپردازم و بخواهم بروم با کسی جنگ کنم یا اینکه بخواهم حرکاتی انجام دهم که کسی را از بالا به پایین بکشم. تمام هدف من در کنسرتی که داشتم، رضایت مردم بود که خدا را شکر این اتفاق هم افتاد و مردم بسیار راضی و خوشحال بودند.

شعری در وصف حال خودم
آقای مازیار فلاحی یک شعری را در وصف حال من نوشته بودند که قبل از کنسرت به اصرار ایشان به استودیو رفتیم و به صورت دو صدایی آن را اجرا کردیم. ایشان اصرار کردند که در کنسرت هم من این آهنگ را اجرا کنم که اجرا کردم و با استقبال خیلی خوبی هم مواجه شد که فیلم‌هایش هم از طرف مردم به روی اینترنت گذاشته شده است. خودم هم تصمیم دارم که فیلم کنسرت را آماده کنم و به صورت رسمی به انتشار برسانم. این کاری بوده که در زمینه موسیقی انجام دادم و به فکر کار دیگری نیستم.

هم اکنون، زنان، پانزده درصد نیروهای ارتش امریکا را تشکیل می دهند. بسیاری از مطالعات نشان می دهد، احتمال تجاوز به عنف به آنها در مناطق جنگی حتی چهار برابر می شود. تجاوز جنسی در ارتش امریکا مشکلی است که روز به روز بدتر می‌شود .

وزارت دفاع امریکا، پنتاگون، گزارش داده است، موارد تجاوز به عنف در عراق و افغانستان در یک سال گذشته۲۶ درصد افزایش داشته است. اما آمارهای واقعی بسیار بیشتر از این است، زیرا این آمار فقط با استناد به اظهارات کسانی که قربانی بوده‌اند تهیه شده است.

کسانی که هدف تجاوز جنسی در ارتش امریکا قرار گرفته‌اند معتقدند که ارتش برای آنها ارزشی قائل نیست و از آنها فقط به عنوان یک ابزار استفاده می‌کند.

شبكه تلویزیونی بی‌بی‌سی در گفت‌وگو با "مارتی ریبیرو " یكی از سربازان زن شاغل در نیروی هوایی آمریكا، از سختی‌های كار زنان در ارتش این كشور خبر می‌دهد؛ به طوری كه بسیاری از زنان شاغل در ارتش آمریكا مورد آزار و اذیت همكاران مرد خود قرار می‌گیرند و در عین حال تمهیداتی برای برخورد با متخلفین از سوی مقامات آمریكایی در نظر گرفته نمی‌شود.
 

"ریبیرو " در این مصاحبه  گفت: با ورود به ارتش چیزی را دیدم كه انتظار دیدن آن را نداشتم. وی با اشاره به اینكه پدربزرگ و پدرش نیز در نیروی هوایی آمریكا خدمت می‌كردند، گفت: آن ویژگی‌های شخصیتی كه در پدرم هرگز مشاهده نكردم، در ارتش آمریكا دیدم.

این سرباز آمریكایی كه قربانی تجاوزات جنسی در ارتش آمریكا قرار گرفته بود، در چگونگی این اقدام گفت: در ارتش آمریكا به هر فرد دستور داده می‌شود كه در مناطق جنگی اسلحه خود را به روی زمین نگذارند، اما من برای لحظه‌ای برای استراحت و كشیدن سیگار این كار را كردم و این زمانی بود كه از سوی همكار مرد خود مورد تجاوز قرار گرفتم.

وی با اشاره به اینكه برای طرح شكایت خود، این موضوع را با مسئولان ارتش آمریكا در میان گذاشته است؛ گفت: متأسفانه آنها به من اخطار دادند، در صورتی كه علیه آنها تشكیل پرونده دهم، از آن به اتهام ترك وظیفه (زمین‌گذاردن اسلحه) بر علیه خودم استفاده می‌كنند.
 

بنابر این، وی پس از ترك خدمت و بازگشت از افغانستان در این باره شكایاتی مطرح نكرده است؛ زیرا این طور گمان می‌كرد كه در این جریان وی مقصر است.

این درحالی است كه رهبران كنگره آمریكا در جلساتی كه به منظور رفع مشكل تجاوز جنسی در ارتش آمریكا برگزار شد، به این نتیجه رسیده‌اند كه اقدامات بسیاری برای برخورد و ریشه‌كنی این پدیده در میان سربازان آمریكایی مورد نیاز است.

بنا بر این گزارش، در یك نظرسنجی منتشر شده در سال ۲۰۰۳ كه توسط دانشگاه آیووا و با بودجه دپارتمان دفاع آمریكا انجام شد، از میان ۵۰۰ زن شاغل در ارتش آمریكا بیش از ۳۰ درصد آنها مورد تجاوز قرار گرفته یا تجاوز به آنها ناكام مانده است و این در حالی است دپارتمان دفاع آمریكا، در گزارش سالیانه خود در سال 2010 تخمین زد؛ كه علی رغم گستردگی تجاوزات صورت گرفته در ارتش آمریكا، ۹۰ درصد این تجاوزات گزارش نمی‌شود.
 

در این باره گفتنی است، کشته شدن یک سرباز زن در ارتش امریکا در حالی که باردار بود، موجی از نگرانی ها را درباره افزایش خشونتهای جنسی در ارتش امریکا ایجاد کرد.

مادر این سرباز پس از مدتها توانست موافقت کنگره را به دست آورد و نگرانی خود را از نبود مدیریت صحیح در ارتش در خصوص سوءاستفاده های جنسی از سربازان در صحن کنگره بیان کند.
 

او در اظهارات خود در کنگره گفت: اگر ارتش نظام مؤثری در حمایت از کسانی که هدف تعرض و سوء استفاده جنسی قرار می گیرند داشت، اکنون دخترش زنده بود. او تاکید کرد، بی توجهی مسؤولان ارتش به شکایت دخترش در خصوص تجاوز عنف به وی در نهایت به کشته شدن او منجر شد.
 

“کریستوفر شیس” از نمایندگان جمهوریخواه مجلس کنگره پس از اظهارات مادر سرباز مقتول، گفت: در خصوص تعرضات جنسی، وزارت دفاع امریکا هیچ اعتبار و آبرویی ندارد.

وزارت دفاع امریکا اعلام کرد، در سال ۲۰۰۷ به پرونده ۶۰۰ مورد تعرض جنسی رسیدگی شد. از این میان فقط ۳۰ درصد در دادگاه نظامی و ۴۰درصد هم در دادگاه غیر نظامی پیگیری شد.

“جین هارمن” از دموکراتهای کنگره، گفت: این وضع باعث می شود تا قربانیان تعرضات جنسی از شکایت منصرف شوند و متخلفان نیز در جرم خود جری تر شوند. او در ادامه افزود: بیش از ۴۱ درصد از زنانی که در نیروهای مسلح امریکا خدمت می کنند هدف تعرض و تجاوز جنسی واقع می شوند. زنانی که در نیروهای مسلح خدمت می کنند از طرف همرزمان خود بیشتر در معرض تعرض جنسی هستند تا اینکه در عراق هدف گلوله قرار گیرند.
 

در این جلسه “مایکل روچل” از افسران بلندپایه ارتش نیز از کلیه نظامیانی که در ارتش مورد تعرض جنسی قرار گرفته اند عذر خواهی کرد.

جالب این جاست که کمیته کاری که وزارت دفاع دو سال پیش برای بررسی موارد تعرضات جنسی در ارتش تشکیل داده بود، هنوز اولین جلسه خود را تشکیل نداده است.
 

بر اساس آمارهای وزارت دفاع امریکا شمار تجاوزات جنسی به زنان در نیروهای مسلح امریکا در سال گذشته ۳۰۰۰ مورد بوده است.

نشریه تحقیقات کنگره آمرمکا "سی کیو ریسرچر " نیز اخیراً در گزارشی نوشت: اریکا کراولی، گروهبان یکم ارتش آمریکا در کتاب جدید خود با عنوان "تصاویر زنان کهنه سرباز جنگی " آورده است: "هنگامی که وی (کراولی) به ارزیابی سربازان پیش از اعزام به عراق مشغول بود، دریافت که بسیاری از زنان پیش از اعزام، باردار می‌شوند. "
 

این گزارش می‌افزاید: لوری سوینی، سرگرد بازنشسته ارتش نیز اذعان کرده است که در زمان خدمتش در عراق، مشاهده کرده که زنان باردار می‌شوند.
"مری آن رایت" سرهنگ بازنشسته ارتش آمریكا یكی از حوادثی را كه بیشتر نظامیان زن با آن روبرو می‌شوند تجاوز جنسی می‌داند كه بسیاری از این زنان نظامی كشته شده ، یا بطور مستقیم توسط متجاوزان كشته شده یا در اثر فشارهای روحی كه پس مورد تجاوز قرار گرفتن به آنها وارد می‌شد، دست به خودكشی زدند.
 

رایت یكی از سه مقامات وزارت امور خارجه آمریكا است كه در ماه مارس سال ۲۰۰۳ در تظاهراتی كه علیه تجاوز آمریكا به عراق به راه افتاد شركت و از سمت دولتی خود استعفا كرد.

به گزارش آخرین نیوز،در این فهرست اسامی کارگردان‌هایی مثل استنلی کوبریک، سام ریمی، ویلیام فریدکین و خیلی‌های دیگر هم به چشم می‌خورد. هرکدام از این فیلم‌ها به دلایلی مثل خشونت، مسائل سیاسی و مذهبی ممنوع اعلام شده‌اند و بعداز مدتی اجازه اکران یافتند. نکته جالب دیگری که در این پرونده به چشم می‌خورد، اسم ایرلند است که معمولا جزو کشورهایی است که فیلم‌ها در آن ممنوع شده‌اند. در این پرونده به معرفی مشهورترین فیلم‌های توقیف شده دنیا می‌پردازیم که هر کدام ماجرای خاص خودشان را دارند.

 همشهری سرنخ در شماره 74 خود به  هفت فیلم از این فهرست پرداخته که معرفی چهار فیلم از این گزارش در ادامه می‌آید:معرفی برخی از این 10 فیلم پرداخته است.

کشتار با اره برقی در تگزاس
The Texas Chainsaw Massacre

سال ساخت: 1974
کارگردان: تاب هوپر
نویسندگان: کیم هنکل، توب هوپر
بازیگران: مارلین بورنس، ادوین نال، آلن دنزیجر و...

فیلم با صحنه‌های سیاه و سفیدی شروع می‌شود که بسیار نامفهوم است. چشمان نگران پلیس و خبرنگاران به دنبال کسی است که قرار است بعد از سال‌ها قتل و جنایت از دخمه‌اش بیرون بیاید، همه هراسان هستند و منتظر، تا اینکه یک نفر با ماسکی که روی صورتش زده بود پله‌ها را به سمت در ورودی ترک کرد.  اولین نسخه کشتار با اره‌برقی در تگزاس را توب هوپر در سال 1974 از روی زندگی واقعی قاتلی به اسم ادگین ساخت که لباس‌هایش را از پوست انسان‌هایی که آنها را به قتل می‌رساند تهیه می‌کرد. ادگین همیشه یک ماسک چرمی روی صورتش داشت برای همین به صورت چرمی معروف شد. کشتار با اره برقی در کشورهایی مثل فنلاند، انگلستان، برزیل، استرالیا، آلمان، شیلی، سوئد، نروژ و ایرلند به خاطر زیاد بودن تعداد سکانس‌های خشونت‌آمیز اجازه نمایش پیدا نکرد.

 صورت چرمی یک آدمکش روانی است که همیشه با یک چاقو در کمین انسان‌هاست. ادگین اسم جنایتکار مخوفی بود که زنان زیادی را به قتل رساند. البته او اره‌برقی در دست نداشت و هوپر اره برقی را به داستان اصلی زندگی این قاتل اضافه کرد تا داستان هولناک‌تر از ماجرای واقعی‌اش باشد.

 قسمت‌های زیادی از سری فیلم‌های اره ساخته شد اما هیچ‌کدام نتوانستند شهرت و محبوبیت نسخه اول را به دست بیاورند.

 داستان فیلم از این قرار است که چند دوست قدیمی برای پیدا کردن راز مخفیانه دفن شدن پدربزرگ‌هایشان به تگزاس سفر می‌کنند. آنها در راه غریبه‌ای را سوار می‌کنند که بعدا توسط او با چاقو زخمی می‌شوند. آنها بعد از طی کردن یک مسافت کوتاه، بنزینشان تمام می‌شود و مقصدشان خانه شوم صورت چرمی است. تک‌تک این جوانان به دست صورت چرمی کشته می‌شوند و فقط یکی از دخترها از دست او نجات پیدا می‌کند.

«قاتل بی‌عقلانه داستان کشتارهای قبلی را تکرار می‌کند»، «خیلی جذاب‌تر می‌بود اگر قوه تشخیص‌تان را پشت در جا می‌گذاشتید.»، «این فیلم کلا چیز ترسناکی نیست. این یک فیلم پرحرف و یک ژانر عجیب نصیحتگو است.» از نظر منتقدان هم این‌طوری استنباط می‌شود که کشتار با اره برقی در تگزاس فقط یک خشونت بی‌حد را به تصویر می‌کشد که با داستان واقعی زندگی ادگین زمین تا آسمان فرق دارد. ممنوعیت این فیلم سال 1984 برداشته شد. فقط مسوولان در رده‌بندی سنی، تماشا کردن سری فیلم‌های کشتار با اره‌برقی در تگزاس را برای افراد زیر 18 سال ممنوع اعلام کردند.

آخرین خانه سمت چپ

The Last Room on the Left

سال ساخت: 1972
کارگردان: وس کریون (دنیس لیادیس آن را بازسازی کرده است)
نویسنده: وس کراوین
بازیگران: سندرا پابودی، لوسی گراندم، دیوی هس، فرد جی لینکن، مارک شیفر، آدا واشینگتون و...

این فیلم نمایشگاهی از انواع و اقسام روش‌های آدم‌کشی است. وس کریون در آن سال‌ها با محوریت قرار دادن اتفاقاتی که برای یک دختر نوجوان می‌افتد، توانست احساسات مردم را به قدری خدشه‌دار کند که نمایش آن در کشورهایی مثل سنگاپور، ایسلند، نیوزیلند، نروژ و آلمان غربی ممنوع شد و همچنین به مدت 18 سال در انگلستان و بیشتر از 32 سال در استرالیا قدغن بود.

و اما داستان فیلم: ماری دختر نوجوانی است که در جریان یک تعطیلات خانوادگی برای پیاده‌روی به همراه دوستش به جنگل‌های اطراف می‌رود. او توسط عده‌ای شرور ربوده می‌شود و به قتل می‌رسد.

آن جوانان آدمکش بعد از کشتن دخترها به خانه‌ای در جنگل می‌روند که دست بر قضا خانواده ماری در آن زندگی می‌کنند.  خانواده ماری متوجه می‌شوند که این جوانان دخترشان را به قتل رسانده‌اند. برای همین آنها هم به شیوه‌ای بسیار بی‌رحمانه  جوانهای  جنایتکار  را می‌کشند.

وس کریون در ساخت فیلم‌هایی که بعد از اکران در کشورهای مختلف ممنوع اعلام می‌شوند، استعداد عجیب و خارق‌العاده‌ای دارد.

برای نمونه فیلم «تپه‌ها چشم دارند» او که داستان قتل فجیع یک خانواده در بیابان است، برای نمایش در فنلاند هم ممنوع اعلام شد. 

 کابوس در خیابان الم و نسخه‌های فیلم جیغ هم از ساخته‌های این کارگردان ژانر اسلشر است.

شبطان مرده
The Evil Dead

سال ساخت: 1981
کارگردان: سام ریمی
نویسنده: سام ریمی
بازیگران: بروک کمبل، الن سندویز، ریچارد دمانینکور، دیوید هورتون، وندال توماس و...

سام ریمی استاد ترساندن سینمادوستان است، او از هر ترفندی استفاده می‌کند تا مخاطبانش را تا مرز دل‌پیچه و سردرد ببرد. یکی از فیلم‌هایی که او ساخته شیطان‌مرده نام دارد که به خاطر خشونت و نشان دادن سکانس‌های شکنجه در کشورهایی مثل مالزی، انگلستان، آلمان غربی، سوئد، ایسلند، ایرلند و سنگاپور ممنوع اعلام شد.در این فیلم پنج دوست به یکی از جنگل‌ها می‌روند تا تفریح کنند. آنجا با یک کتاب و یک نوار ضبط شده روبه‌رو می‌شوند که زندگی‌شان را تغییر می‌دهد. آنها باید بریدن اندام‌های خودشان را یاد بگیرند و همین باعث شده صحنه‌های تکان‌دهنده‌ای جلوی چشم مخاطب نقش ببندد.

جن گیر
The Exorcist

سال ساخت: 1973
کارگردان: ویلیام فریدکین
نویسنده: ویلیام پیتر بلاتی
تهیه‌کننده: برادران وارنر
بازیگران: الن برستین، ماکس ون سیدو، لیندا بلر، لی جی کاب، جیسون میلر و...

شاید بتوان جن‌گیر را بحث‌برانگیز‌ترین فیلمی دانست که در طول تاریخ سینما ساخته شده است، دختری 12 ساله که جن در او رسوخ می‌کند و اتفاقات تکان‌دهنده‌ای برایش می‌افتد.

 وقتی شما جن‌گیر را ببینید، محال است تا مدت‌ها حادثه‌هایی که در آن می‌بینید از جلوی نظرتان محو شود. نمایش این فیلم به دلیل وحشت عمیقی که ایجاد می‌کرد در کشورهایی مثل انگلستان، مالزی و سنگاپور ممنوع اعلام شد.

یکی از کسانی که این فیلم را دیده بود و به خاطر صحنه‌های جن‌گیری غش کرده بود از کمپانی برادران وارنر شکایت و درخواست غرامت کرد.

 افزایش تعداد کسانی که با دیدن این فیلم غش می‌کردند، نشان می‌دهد که چرا این فیلم در بعضی کشورها ممنوع شد.

جن‌گیر که در کارنامه‌اش دو اسکار صدا و تدوین را از آن خود کرده در زمان ساخت، ماجراهای جالبی داشت. این فیلم در زمان اکران کمتر از 200 میلیون فروخت.

 لیندا بلیر که نقش آن دختر 12ساله را بازی می‌کرد، به گفته خودش، هیچ ذهنیتی از شیطان و رسوخ کردن آن در وجود انسان‌ها نداشت و آن زمان اصلا نمی‌دانست که دارد چه کار می‌کند.

زمانی که جن‌گیر برای اولین بار در انگلستان نمایش داده شد، چند انجمن شهری نمایش عمومی این فیلم و اطلاع‌رسانی درباره آن را قدغن کردند و همین باعث شد  نمایش آن در این کشور ممنوع شود، هرچند خیلی‌ها از این مساله استفاده کردند و با ترتیب دادن تورهای مسافرتی مردم را به بازدید از محل ساخت این فیلم بردند و کلی پول به جیب زدند.

 اگرچه بعد از ساختن این فیلم و تمام ممنوعیت‌های جن‌گیر، نسخه‌های متعدد آن ادامه پیدا کرد اما هیچ‌کدام نتوانستند سروصدای نسخه اول را داشته باشند.

 جن‌گیر تا سال 1999 اجازه پخش در شبکه ویدئویی را نداشت و بعد از 26 سال توانست به این شبکه راه پیدا کند.

گردآوری : گروه اینترنتی نیک صالحی