اطلاعات عمومی

پف کردن چشم‌ ها می ‌تواند دلایل متعددی داشته باشد از جمله بیداری شبانه، تغییرات هورمونی، آلرژی‌ ها، کم‌ کاری تیروئید، بیماری‌ های کلیوی، بیماری ‌های پوستی و خستگی.

همچنین شرایطی که موجب احتباس آب در بدن می ‌شود، اغلب پُف چشم را تشدید می کند. به‌ عنوان مثال می ‌توان از شرایطی مثل خوابیدن به پشت، خواب ناکافی یا زیاد خوابیدن، زیاد نمک خوردن، آلرژی یا تغییرات هورمونی ماهانه در خانم ‌ها نام برد.



برای رفع پف چشم ها، خوابیدن کافی، درمان آلرژی ‌ها، خوابیدن روی 2 بالش، پرهیز از خوردن نمک و کمپرس آب سرد می ‌تواند مؤثر باشد.



برای خیلی‌ ها هم ممکن است این پُف کردگی و تورم چشم‌ ها منشأ ارثی داشته باشد؛ این افراد باید این وضعیت را همان طور که هست بپذیرند.

داخل حفره ی استخوانی اطراف کره ی چشم را چربی فرا گرفته است. با افزایش سن این چربی رفته ‌رفته بیرون می ‌آید و موجب حالت پف آلود زیر چشم می ‌شود. هنگامی که آب در این چربی جمع می‌ شود حالت پف آلود زیر چشم‌ ها تشدید می ‌شود. پوست دور چشم‌ ها بسیار حساس است و مالیدن پشت سر هم آن ها نه تنها موجب تحریک و برانگیختن آن می ‌شود، بلکه آلرژی و حساسیت آن‌ را بیشتر کرده و باعث می‌ شود پف‌ کردگی دور چشم وخیم‌ تر شود.



برای جلوگیری از پُف کردن چشم‌ ها، خواب منظم داشته باشید. نه تنها داشتن خواب کافی(7 تا 9 ساعت) هر شب اهمیت دارد، بلکه باید هر شب در یک ساعت معین به خواب روید و هر صبح هم در ساعت معین از خواب بیدار شوید. این باعث می‌ شود بدن تان همیشه استراحت کرده و منظم باشد و وضعیت ظاهری تان هم کاملا سالم به ‌نظر برسد.



برای از بین بردن پف‌ کردگی چشم‌ ها، به میزان کافی آب بنوشید. وقتی آب بدن تان کم می ‌شود، به‌ عنوان یک مکانیسم دفاعی، بدن تان آب ذخیره می‌ کند. این ذخیره ی آب باعث پف کردن زیر چشم‌ ها می ‌شود. پس اگر به میزان توصیه شده در روز(8 تا 10 لیوان) آب بنوشید، حبس آب در بدن تان کاهش یافته و پف کردگی دور چشم‌ های تان هم کمتر می‌ شود. اگر با استفاده از روش‌ های بالا پف کردگی چشم‌ های تان از بین نرود، احتمالاً از یک واکنش آلرژیک جدی یا مشکلات دیگر رنج می ‌برید که نیاز به مراقبت‌ های پزشکی دارد.



گاهی پف ‌کردگی چشم در یک فرد، طبیعی است، ولی عواملی مانند سن و خستگی، تورم اطراف چشم را بارزتر می ‌کنند. تورم اطراف چشم بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب بارزتر است که شاید به‌ علت پخش مجدد مایعات بدن به‌علت نیروی جاذبه در هنگام دراز کشیدن باشد.



علل التهابی و عفونی پُف کردگی چشم که کمتر شایع هستند، شامل التهاب پلک(بلفاریت)، التهاب ملتحمه چشم(کنژکتیویت) و التهاب حدقه چشم(سلولیت) هستند.

علل غیرالتهابی نیز شامل افتادگی چربی حدقه چشم، در رفتگی پلک چشم، کم ‌کاری غده تیروئید و تجمع مایعات در بدن(‌برای مثال در بارداری، بیماری‌ قلبی و کلیوی) هستند. بسیاری از عوارض و بیماری ‌‌ها، از جمله بارداری و تغییرات هورمونی حین قاعدگی ممکن است باعث تجمع مایعات، به ‌خصوص در بافت‌‌ های زیر پوستی شوند. این عوارض موجب می ‌شوند تورم اطراف چشم که از قبل وجود داشته بارزتر شود.



کم‌ کاری تیروئید

پف‌ کردگی صورت و تورم بافت ‌‌های حدقه چشم ممکن است به‌ علت تجمع دو ماده شیمیایی(موکو پلی‌ ساکارید اسید هیالورونیک و سولفات کندرویتین) در بیماری کم ‌کاری تیروئید رخ دهد.

پف‌ کردن چشم معمولا یک مشکل موقتی است اما پف ‌‌کردن شدید و مداوم ممکن است نشانه ‌ای از یک بیماری جدی ‌‌تر باشد.

در افرادی که مستعد پف ‌‌کردگی چشم هستند، ‌تغییر برنامه غذایی و سبک‌ زندگی(تحت نظر پزشک) ممکن است به کاهش تورم کمک کند.

مریم غفاری - همشهری

پیرسـینگ (Piercing) یـک واژه انگلیسی به معنای سوراخ کردن بدن و نصب اشیای تزئینی در آن است.

سوراخ کردن کردن گوش که از گذشته های دور در بیشتر کشورهای دنیا متداول بوده است، شایع ترین نوع پیرسینگ در دنیا است.

امروزه تقریبا در تمام کشورها، پیرسینگ در نقاط مختلف بدن انجام می شود. بسیاری از کسانی که پیرسینگ انجام می دهند، فقط به دنبال پیروی از مد و زیبایی هستند. این افراد غافل از عوارض خطرناک و گاه غیرقابل جبران آن با مراجعه به مراکز غیر بهداشتی و در آرایشگاه ها خود را به دست افراد غیر متخصص می سپارند.

اگر چه سوراخ کردن نرمه گوش بی خطرترین نوع پیرسینگ اعضای بدن است، اما باید به خاطر داشته باشیم که همه پیرسینگ ها ممکن است عوارضی از جمله حساسیت و عفونت را در پی داشته باشند.

دکتر امیر هوشنگ احسانی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران در این مورد می گوید:

حساسیت شایع ترین عارضه پیرسینگ است که بیشتر در هنگام استفاده از فلزات بدلی به ویژه کروم و نیکل به وجود می آید. خانم هایی که در هنگام استفاده از ساعت و انگشتر بدلی دچار حساسیت، خارش و قرمزی در پوست خود می شوند، باید از نصب بدلیجات خودداری کنند و اگر علاقه زیادی به پیرسینگ دارند، فقط از تزئیناتی با جنس طلا استفاده نمایند، چون احتمال حساسیت به طلا در دنیا بسیار کمتر از سایر فلزات است.

در بعضی از مواقع ممکن است حساسیت در محل قرارگیری شیء تزئینی نباشد، بلکه به مرور در سایر نقاط بدن ظاهر شود. گاهی حتی بعد از خارج کردن شیء، حساسیت تا پایان عمر با فرد همراه خواهد بود.



اگزما یا حساسیت به نیکل عارضه مهم و شایعی است که گاه می تواند زندگی فرد را مختل کند، تا جایی که تمام بدن در برابر تماس با فلزات حساس شده و فرد مبتلا به این عارضه حتی در هنگام گرفتن دستگیره در یا هر نوع شیء فلزی دچار حساسیت می شود.این در حالی است که بیشتر افرادی که پیرسینگ می کنند، معمولا به دلایل مختلف از جمله هزینه آن، از فلزات بدلی استفاده می کنند و به ندرت سراغ طلا یا جواهراتی مانند الماس می روند، این امر حتی در مورد گوشواره هم صادق است.



انجام پیرسینگ در سالن های آرایشی و توسط افراد غیر متخصص خطرناک است. هر نوع برش و آسیبی به پوست ممکن است با خطر انتقال عفونت ها و ویروس های خطرناکی مانند اچ آی وی ، هپاتیت، عفونت های باکتریایی و سیفلیس همراه باشد. بنابراین توصیه می کنم اگر کسی علیرغم همه هشدارها باز هم علاقمند به پیرسینگ است، حتما به مراکز مطمئن و بهداشتی مراجعه کند تا کمتر سلامتی خود را به قیمت زیبایی به خطر بیندازد.



پیرسینگ در برخی نقاط حساس بدن با خطرات بیشتری همراه است؛ به طور مثال احتمال عفونت و التهاب در پیرسینگ غضروف گوش به مراتب بیشتر از نرمه گوش است.

در پیرسینگ لب، به دلیل تماس با سطح مخاطی و میکروب های دهان احتمال عفونت بسیار زیاد است و به دلیل بافت خاص لب ممکن است شخص دچار خونریزی زیادی شود.

زبان هم یکی از نقاط حساس بدن است که علاوه بر احتمال خطر خفگی به دلیل باز شدن و بلیعدن اتفاقی شیء تزئینی، ممکن است موجب ایجاد اشکال در تکلم شود و حتی حس چشایی را هم تحت تاثیر قرار دهد. خطر ابتلا به عفونت کشنده آنژین لودوبک در این پیرسینگ بسیار بالا است.



این روزها مدهای جدیدی مانند پیرسینگ دندان و چشم هم وارد بازار شده است. شاید بتوانیم پیرسینگ دندان را کم عارضه تر تصور کنیم. دراین پیرسینگ بخشی از دندان را می تراشند و نگینی روی آن می چسبانند. نکته مهم این است که این نگین مانع از مسواک زدن آن قسمت از دندان می شود وبه مرور زیر آن زرد رنگ خواهد شد.

در پیرسینگ چشم هم که هنوز طرفداران زیادی پیدا نکرده است، جراح، نگینی را با روشی دقیق اما پر خطر، روی کره چشم در زیر ملتحمه (خارجی ترین لایه چشم) نصب می کند. این نگین بسیار نازک بوده و برای برداشتن آن نیاز به جراحی مجدد است.



علاوه بر تمام عوارض پیرسینگ که در این جا فقط به بخشی از آن ها اشاره شد، احتمال باقی ماندن جای زخم ها هم وجود دارد. همچنین ممکن است سوراخ ها با چاق و لاغر شدن فرد تغییر مکان دهند.

نکته جالب این است که پیرسینگ در برخی نقاط بدن نه تنها کمکی به زیبایی فرد نمی کند، بلکه چهره ای نازیبا برای او ایجاد می کند که به خصوص با استفاده از اشیای تزئینی عجیب، فقط باعث حیرت و جلب توجه دیگران می شود.

با تمام این مطالب آیا واقعا انجام پیرسینگ به این همه خطرش می ارزد؟

روزنامه تهران امروز

بسیاری از خانم ها حاضرند به هر شیوه ممکنی مانع عرق کردن بدن شان شوند. برخی هم به قول خود خوش شانس هستند و بدن شان به طور طبیعی کم عرق می کند.

پژوهشگران ژاپنی که در مورد فعالیت غدد عرق بدن انسان پژوهش می کنند می گویند که عرق کردن برای حفظ سلامت بدن مفید است و کم عرق کردن از توانایی های بدنی می کاهد.

غدد عرق به سیستم تهویه بدن تعبیر می شوند. با ترشح عرق از دمای بدن هنگام فعالیت های بدنی و در هوای گرم کاسته می شود.

نخستین نتیجه حاکی از آن است که تمرین پیوسته موجب ترشح سریع تر عرق می شود. به عبارت دیگر بدن ورزشکاران یا افرادی که مرتب ورزش می کنند سریع تر عرق می کند.

نتیجه دیگری که پژوهشگران ژاپنی در این تحقیق یافتند حاکی از آن است که فعالیت غدد عرق در بدن زنان در دمای بالاتری نسبت به مردان آغاز می شود. احتمال داده می شود که هورمون تستوسترون در آغاز فعالیت غدد عرق نقش موثری داشته باشد.

گذشته از تأثیر تستوسترون، پژوهشگران ژاپنی می گویند که بدن زنان در مقایسه با بدن مردان حجم کمتری مایعات دارد. از آنجا که خطر کمبود آب در صورت عرق کردن، بدن را تهدید می کند، بدن زنان در برابر از دست دادن آب مقاومت می کند.

پژوهشگران ژاپنی می گویند که بدن زنان راهکارهایی برای حفظ تعادل خود یافته است که یکی از آنها دیرتر عرق کردن است.

اما نکته مهم اینجاست که هنگام فعالیت و افزایش دمای درونی بدن، هر چه عرق کردن دیرتر آغاز شود، توان عمومی بدن برای ادامه فعالیت کمتر می شود.

تعریق زیاد

پزشکان می گویند عرق کردن یک ویژگی فردی است و گاهی عرق کردن زیاد برای یک فرد طبیعی است، اما در صورتی که میزان عرق کردن واقعا بیش از حد باشد، باید ریشه آن را در بیماری ها جست و جو کرد؛ برای مثال برخی دارو ها حجم عرق بدن را افزایش می دهند. همچنین برخی بیماری ها نظیر پرکاری غده تیروئید، دیابت و مالاریا هم به این مشکل دامن می زنند.

 اما اگر هیچ یک از این موارد دلیل عرق کردن بیش از حد نباشد، می توان آن را به ویژگی های فردی ربط داد و تنها راه چاره آن استفاده از اسپری و دئودورانت ها خواهد بود. البته در برخی موارد، استفاده از قرص هم تحت نظر پزشک تجویز می شود که حجم عرق را کاهش می دهد.

 

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

- عرق کردن به حدى است که لباس و کفش را خیس مى کند یا از صورت مى چکد، حتى وقتى هواى اتاق خنک است.

 - عرق کردن مانع انجام فعالیت هاى روزمره مى شود.

 - به طور مداوم یا مکرر تب، سرگیجه یا نبض تند وجود دارد.

 - عرق، بلورهاى رنگى روى پوست تشکیل مى دهد یا تحریک پوستى ایجاد مى کند.

از طرف کوچک تر طنابی که انتهایش را گره زده اند رد می کنند و بعد طناب را به تنه درخت می بندند تا اینطوری میمون نتواند جر بزند و نارگیل را با خودش ببرد. سپس توی نارگیل خالی شده چند تا سنگریزه می اندازند و چند بار تکانش می دهند تا صدایش خوب در جنگل بپیچد ... تله آماده است.

میمون ها که شهوت کنجکاوی دیوانه شان کرده تا ببینند این چیست که این جوری صدا می دهد، می آیند و دستشان را می کنند توی نارگیل و سنگریزه ها را توی مشتشان می گیرند تا بیرونشان بیاورند، اما مشت بسته شان از سوراخ رد نمی شود. میمون ها اگر فقط مشتشان را باز کنند و از سنگریزه های بی ارزش دل بکنند، آزاد می شوند ولی به هیچ قیمتی حاضر نیستند چیزی را که بدست آورده اند از دست بدهند. آن قدر تقلا می کنند و خودشان را به زمین و آسمان می زنند که فردا وقتی صیاد می آید بدن های بی حالشان را به راحتی (عین آب خوردن) جمع می کند و توی قفس می اندازد.

این میمون ها چند خاصیت جالب دیگر هم دارند. اولا وقتی می بینند یک هم نوعشان گیر کرده و دارد جیغ و ویغ می کند باز هم برای کنجکاوی می روند سراغ نارگیل بغلی و چند دقیقه بعد خودشان هم در حال جیغ و ویغ اند. ثانیا بومی ها اگر میمونی اضافه بر تعداد مورد نیازشان گیر افتاده باشد، آزادش می کنند اما وقتی فردا دوباره برای شکار می آیند باز همین میمون ها گیر می افتند و جیغ و ویغشان در می آید.

این داستان قرن هاست که در جریان است! اما حق ندارید فکر کنید که این میمون ها از خنگیشان است که هر روزه توی این دام ها می افتند، اتفاقا خیلی هم ادعای هوش و استعدادشان می شود.

اگر خوب فکر کنیم ...

آیا دور و بر خود ما پر از نارگیل های سوراخ داری نیست که صدای تلق و تولوق جذابشان از شدت وسوسه دیوانه مان می کند؟

آیا دستمان را به خاطر بسیاری از چیزهایی که حقیقتا نمی دانیم ارزشی دارند یا نه، چندین و چند بار در هر مدخل سوئی داخل نمی کنیم؟

آیا دستمان جاهایی گیر نیست که به خاطرش از صبح تا شب جیغ و ویغ می کنیم و خودمان را به زمین و آسمان می کوبیم؛ در حالی که فقط کافی است از یک سری چیزها دل بکنیم و برویم خوش و شاد روی درخت ها، بی دغدغه این جور چیزها، تاب بازیمان را بکنیم؟

آیا صدای جیغ و ویغ مذبوحانه اکثر دور و بری هایمان که خودشان را اسیر کرده اند را نمی شنویم؟

آیا ...؟!

 

این برنامه جانبی را که چهار تاجر لس آنجلسی از اول فوریه 2010 عرضه کرده اند تاکنون در حدود نیم میلیون بارگذاری داشته است.

این نرم افزار که TigerText نام دارد در پی اینکه مشاهده شد افراد مشهور در تلاش برای مخفی نگه داشتن زندگی شخصی هستند توسعه داده شده است. به طوری که تاکنون از مدیرعاملان بیمارستان ها تا نمایشنامه نویسان و بانکداران این نرم افزار را بارگذاری کرده اند.

برای استفاده از TigerText هم فرستنده و هم گیرنده باید این نرم افزار را داشته باشند. این برنامه جانبی برای تلفن های همراه آی- فن، آندروئید و بلک بری به صورت رایگان در دسترس قرار دارد. سایر مصرف کنندگان و شرکت های صنعتی نیز می توانند با پرداخت ماهانه 10 دلار از این نرم افزار استفاده کنند.

این نرم افزار علاوه بر حذف پیام های ارسال شده می تواند فیلم ها، عکس ها و پرونده های ارسال شده را هم پس از یک دوره زمانی از 60 ثانیه تا یک ماه بعد به انتخاب خود کاربر پاک کند.

این نرم افزار به طور کامل پیام ارسال شده را از سرور پاک می کند و بنابراین بازیابی آنها امکانپذیر نیست. به این ترتیب ردیابی پیام های ارسال شده افرادی که به هر دلیل تحت تجسس قرار دارند وجود ندارد.

TigerText تازه ترین نرم افزاری است که در بازار مبارزه با ردیابی ارتباطات ارائه شده است.

براساس گزارش وال استرتیت ژورنال، بسیاری از شرکت های فیلمسازی در هالیوود و بسیاری از بیمارستان ها این سرویس را برای کارکنان خود فعال کرده اند.
 

اطلاعات بیشتر

سیاوش صحت، دبیر علمی جامعه جراحان ایران در گفتگو با باشگاه خبرنگاران افزود: مقایسه وضعیت کنونی تروما در ایران در مقایسه با جهان نشان می دهد که آمار مرگ و میر و ناتوانی بر اثر تصادفات و حوادث مختلف بویژه سوانح رانندگی در ایران در مقایسه با بسیاری از کشور ها بالاست.

وی تأکید کرد: بر اساس گزارش های وزارت بهداشت و سایر سازمان های بهداشتی کشور بیشتر افرادی که در اثر سوانح و تصادفات رانندگی در ایران جان خود را از دست می دهند، بین 15 تا 35 سال سن دارند که این امر نشان دهنده بالا بودن آمار تلفات رانندگی در جوانان است.

صحت گفت: به دلیل سوانح و حوادث رانندگی، انواع بیماری های مزمن و عفونی و برخی دیگر از عوامل، سالانه میلیون ها سال عمر در جهان و از جمله در کشورمان از دست می رود و در واقع عوامل فوق موجب مرگ زودهنگام بویژه در جوانان و افراد میانسال شده و می شود.

دبیر علمی جامعه جراحان ایران تصریح کرد: مرگ زودهنگام سالانه موجب از دست رفتن حدود 4 میلیون سال عمر در کشور می شود که علت عمده این مرگ و میر ها بروز حوادث و سوانح رانندگی و بیماری های مزمن است.

وی با بیان اینکه در مرگ زود هنگام ناشی از تروما و حوادث رانندگی به طور عمده جوانان دیده می شوند، اظهار داشت: بر اساس گزارش های سال های اخیر حدود 60 تا 65 درصد از تلفات حوادث رانندگی کمتر از 40 سال سن دارند.

صحت خاطرنشان کرد: اگر چه در سال های اخیر با افزایش آگاهی مردم و مقررات مناسب سازمان های متولی امر راهنمایی و رانندگی تعداد تلفات ناشی از حوادث رانندگی در کشور کاهش یافته است، اما هنوز آمار مرگ و میر و ناتوانی ناشی از این حوادث بالاست، لذا همه مردم باید تلاش بیشتری برای پیشگیری از بروز تروما و سوانح رانندگی کرده و در این زمینه مسئولان راهنمایی و رانندگی را همراهی و کمک کنند.