
پرسش و پاسخ های زیر به منظور اطلاع کاربران از احکام شرعی و دینی در سایت قرار داده شده است.
۲
۳
۴
۵
۶
۷
۸
۹
۱۰
۱۲
۱۳
۱۴
۱۵
۱۶
۱۷
۱۸
۱۹
۲۰
۲۱
۲۲
۲۳
۲۴
۲۵
۲۶
۲۷
۲۸
۲۹

قضاى احتیاطى نمازها
س: اگر بخواهم احتیاطاً نمازهاى گذشتهام را دوباره بخوانم باید به چه نیتى بخوانم؟
ج) به نیّت قضاى احتیاطىنشسته خواندن نماز قضا
س: آیا نماز قضا را مىتوان نشسته خواند؟
ج) با تمکن از ایستادن، صحیح نیست.
قضاى نماز و روزه میت مرد توسط زن
س: آیا نماز و روزه قضاى میت مرد حتماً باید توسط مرد بجا آورده شود یا اینکه زن هم مىتواند آن را به جا آورد؟
ج: زن مىتواند نماز و روزه میت را ـ خواه مرد باشد یا زن ـ انجام دهد.
ترتیب در نمازهاى استیجارى
س: در نماز استیجارى اگر مثلاً شش ماه فقط نماز صبح و شش ماه نماز ظهر و عصر و شش ماه نماز مغرب و عشا خوانده شود صحیح است یا باید به ترتیب روزانه باشد؟
ج) مانع ندارد مگر آن که در اجاره ترتیب خاصى شرط شده باشد.
ناتوانى از قضاى نماز و روزه
س: در صورتى که فرد توانایى بجا آوردن قضاى روزه و نمازهاى فوت شده خود را نداشته باشد (نه از لحاظ مالى و نه جسمى) تکیف او چیست؟
ج) در مورد قضاى نماز اگر امید به خوب شدن ندارد، واجب است به هر کیفیتى که مىتواند آن را انجام دهد و در هر صورت اگر انجام نداد باید وصیّت کند تا پس از مرگ او بر طبق وظیفه عمل شود. ولى در صورت امید به خوب شدن، احتیاط آن است که تأخیر بیندازد و در زمان خوب شدن آن را انجام دهد، ولى در مورد قضاى روزه اگر به هیچ وجه تا آخر عمر نتواند، باید وصیّت کند که از مال خودش براى قضاى آنها اجیر بگیرند، بلکه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد کسى بدون آن که چیزى بگیرد آنها را انجام مىدهد، باز هم واجب است وصیّت نماید.
منبع: پایگاه مقام معظم رهبری

اگر پدر و مادر از روابط خبر داشته باشند و بدانند پسر مقابل، شرایط لازم برای ازدواج را ندارد، میتوانند با شیوههای مناسب، مانع تشکیل یا ادامه این روابط شوند.
به گزارش دمساز رسول اکرم(ص) وقتى جوانى را می دیدند که “کان یعجبه” و از اندام و سلامت و جوانى او خوششان مىآمد، از او ۲ سؤال مىکردند و مىپرسیدند: ازدواج کردى و آیا شغلى دارى یا نه؟ اگر آن جوان مىگفت ازدواج نکردم و شغلى ندارم، پیامبر مىفرمود: “سقط من عینى”: این جوان از چشمم افتاد. ایشان این گونه بر همت و تلاش و تشکیل خانواده تأکید می کردند.
ازدواج از مراحل مهم و تاثیرگذار زندگی هر فردی است و به همین جهت برای انتخاب همسر و شروع زندگی مشترک باید قبل از آن، دختر و پسر نسبت به هم و خانواده های یکدیگر شناخت لازم را داشته باشند.
اسلام قوانین جامع و کاملی را برای ازدواج در نظر گرفته تا بنیان خانواده محکم و استوار باقی بماند و یکی از این قوانین شناخت طرفین از یکدیگر و عدم ازدواج اجباری است.
اسلام هرگونه ازدواج اجباری دخترها که بدون رضایت و شناخت انجام می گیرد را غیر شرعی میداند. رهبر فرزانه انقلاب نیز دفعات متعددی در سخنرانیشان به این نکته اشاره کرده اند: “گاهی اراده و خواست زنان در مسائل مربوط به ازدواج نادیده گرفته مىشود. اینها همه بر خلاف اسلام است”، “به نظر اسلام، زن در انتخاب همسر آزاد است و هیچکس نمىتواند در مورد انتخاب همسر، بر هیچ زنى چیزى را تحمیل کند. یعنى حتى برادران زن، پدرِ زن – خویشاوندان دورتر که جاى خود دارند – اگر بخواهند بر او تحمیل کنند که تو حتما باید با شخص مورد نظر ازدواج کنى، نمىتوانند و چنین حقى را ندارند. این، نظر اسلام است”.
ایجاد شرایط برای شناخت دختر و پسر نیز از وظایف اصلی والدین در ازدواج است و به همین دلیل در مراسم خواستگاری دختر و پسر در گوشه ای، شرایط و خصوصیات خود را برای فرد مقابل بیان می کنند و پس از آن خانواده زوج ها برای آشنایی بیشتر به تحقیقات و بررسی پیرامون خانواده طرف مقابل می پردازد.
اما متأسفانه گاهی مشاهده شده است که برخی از دختران و پسران به طور ناآگاهانه ای برای آشنایی یکدیگر در بیرون از منزل با یکدیگر ملاقات می کنند. دکتر هادی پور شافعی، مدرس دانشگاه و کارشناس مسایل خانواده در این باره می گوید: برای آنکه ازدواج موفق باشد، باید با آشنایی و شناختهای قبل از ازدواج همراه شود. اما ارتباط ها و ابراز علاقههای قبل از ازدواج بیشتر کاذب هستند و اگر موجب تشکیل خانواده شود، قدرت تحکیم و تداوم زندگی را ندارد. بیشتر مواقع نیز این روابط و ابراز علاقهها دور از نظر پدر و مادرها انجام می گیرد. اگر این آشناییها تحت نظارت پدر و مادر نباشد، میتواند مشکلاتی را ایجاد کند.
متأسفانه روابطی که در جامعه از طریق ایمیل، چت و موبایل بین دختر و پسر انجام میگیرد، در سایه بیاطلاعی، عدم کنترل و نظارت خانوادهها انجام میگیرد. شاید بیش از ۹۵ درصد این ارتباطها تحت نظارت خانوادهها نباشد. آگاهی پدر و مادر نسبت به ارتباط، از سوی والدین دختر، بیشتر باید مورد توجه قرار گیرد. پدر و مادر، هر ۲ باید از این روابط آگاهی داشته باشند. گاهی مادرها از روابط دخترشان با یک پسر خبر دارند، اما پدر دختر خبر ندارد، این درست نیست.
معمولا وقتی والدین متوجه ۱۳۷۵/۱۲/۲۰
میشوند که دختر و یا پسرشان با جنس مخالف ارتباط دارد، شیوه برخوردشان مناسب نیست. مثلا در یک مورد مشاورهای؛ پدر، دخترش را به نحو وحشتناکی کتک زده بود. این شیوه درستی نیست و نباید پدر و مادرها از شیوههای خشن استفاده کنند.
اگر ارتباط و ابراز علاقه قبل از ازدواج، بدون نظارت پدر و مادر باشد، قطعا مسایل و مشکلاتی را ایجاد میکند و ادامه زندگی مشکل میشود. شاید زوجها در یک، یا ۲ ماه اول پس از ازدواج، احساس رضایت کنند، اما پس از آن مشکلاتی به وجود میآید. مثلا به یاد دوست قدیمی خودشان میافتند و این مسأله، زندگی را با مشکلاتی مواجه میکند و تفاهم و صمیمیتها را کم می کند. در آن زمان مطمئنا زن و مرد دیگر حرف جدیدی را نمیتوانند به هم بگویند. دیگر نمیتوانند نیازهای عاطفی یکدیگر را برآورده کنند، چون این نیازها را قبل از ازدواج برآورده کردهاند. نظارت و آگاهی پدر و مادر میتواند از ایجاد چنین شرایطی جلوگیری کند.
اگر پدر و مادر از روابط خبر داشته باشند و بدانند پسر مقابل، شرایط لازم برای ازدواج را ندارد، می توانند با شیوههای مناسب، مانع تشکیل یا ادامه این روابط شوند. مشکل این است که این آگاهی در خانوادهها وجود ندارد و پس از مدتی که با خبر میشوند، راه برگشتی برای آنها وجود ندارد که مطمئنا نتایج آن منفی خواهد بود.
جلوی این ارتباطها را نمیتوان گرفت؛ نمیتوان تلفن و اینترنت را جمعآوری کرد. کنترل و نظارت پدر و مادر مهم است. اگر شرایط تربیتی و اعتماد در خانواده باشد، فرزندان می توانند خانواده و بهخصوص مادر را از این ارتباط آگاه کنند. پدرها و مادرها میتوانند در همان ابتدای شروع این ارتباط، جلوی توسعه آن را بگیرند. بیشترین آسیبی که خانوادهها قبل از ازدواج متحمل میشوند، ارتباطات بیحدی است که بدون نظارت انجام میگیرد.
در همین رابطه حکم فقهی این مسأله را خبرنگار خبرگزاری برنا از مراجع عظام تقلید سؤال کرده که می توانید سؤال و جواب را در ادامه بخوانید.
سؤال: گفتوگو در رستوران و پارک با دختری که نامحرم است، اما تصمیم به ازدواج دارد چه حکمی دارد؟
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی): ارتباط
با نامحرم که مستلزم مفسده و یا خوف ارتکاب گناه در آن است، جایز نیست؛ و
بر هر زن و مرد مکلفى شرعاً واجب است در تماس و نشست و برخاست با جنس
مخالف حریم ضوابط شرعى و مقررات اسلامى را دقیقاً مراعات نمایند و از
هرگونه عمل و رفتارى که آمیخته به ریبه و یا موجب ترتب فتنه و فساد باشد،
جداً احتراز نمایند.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی: در مورد گفتوگو و مراودت دختر و پسر، در صورتى که به قصد ازدواج باشد به مقدارى که برای ازدواج لازم است، اشکالى ندارد؛ البته با رعایت شرایط و ضوابط شرعى و گفتوگوهای برای ازدواج باید با اطلاع والدین انجام شود.
حضرت آیت الله سیستانی: نظر به اینکه در این نحو ملاقات ها بیم افتادن به گناه هست جایز نیست.
حضرت آیت الله وحید خراسانی: جایز نیست.
همچنین یکی از مجتهدین و استادان حوزه علیمه این چنین پاسخ دادهاند:
آیت الله علوی گرگانی: با هماهنگی پدر و مادر و در زمینه زندگی و بدون سخنان تحریک آمیز و با رعایت مسایل دینی مانعی ندارد.
پی نوشت:
۱- بیانات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در جمع مردم ارومیه در استادیوم تختى، ۱۳۷۵/۶/۲۷
۲- بیانات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در اجتماع زنان خوزستان،
با بزرگ تر شدن کودک و رشد شناختی و شخصیتی او اما نیاز دیگری هم به نیاز های ابتدایی او اضافه می شود؛ نیاز به تربیت و آموزش از ساده ترین رفتارها مانند استفاده از دستشویی گرفته تا حرف زدن و بازی کردن.
در جامعه مدرن امروزی، عملا بعد از رسیدن کودک به سن مدرسه و ارتباط با دیگر همسالان، کودک بسیاری از آموزش ها را از معلمان، مدرسه، همسالان و حتی رسانه هایی مانند تلویزیون یاد می گیرد اما تا قبل از مدرسه، کودکی که تنها با والدین خود ارتباط دارد هم نیاز به آموزش و تربیت دارد اما واقعا وظیفه اصلی تربیت کودک بر عهده کیست؟
روان پزشکان چه می گویند؟
تربیت و پرورش یک کودک،
شاید مهم ترین و سخت ترین وظیفه ای باشد که کسی در زندگی برعهده خواهد
داشت. نظریات روان شناسان مشهوری مانند فروید و بندورا که بر تاثیر آموزش
های دوران کودکی در شکل گیری شخصیت بزرگسالی کودک تاکید دارند، اهمیت نقش
والدین را نشان می دهد. بندورا معتقد است رفتار و شخصیت آدمی اکتسابی است
یعنی بر اثر یادگیری شکل می گیرد. فروید پا را از این هم فراتر می گذارد و
می گوید تنها تجارب چند سال اول زندگی کوک شخصیت او را شکل می دهد و کودک
در سال های اول تنها در کنار پدر و مادر است.
والدین نخستین الگوهای رفتاری هستند که کودک با آن ها مواجه است و در بین بقیه افرادی که در کنار کودک قرار دارند، والدین تاثیرگذارترین هستند. از همان سال های ابتدایی زندگی، کودک مفاهیمی مانند مهربانی، احترام، دوست داشتن، دروغ، خشم و بقیه خصوصیات شخصیتی را از والدین خود الگو می گیرد. او بسیاری از این ها را به طور ناخودآگاه و حتی بدون تلاش والدین از آن ها و از رفتارهای آن ها کسب می کند به همین دلیل والدین باید کاملا نسبت به رفتار های خود در قبال کودک هشیار باشند.
والدین باید مشورت کنند
روان شناسان توصیه می کنند
که بهتر است والدین حتی قبل از بچه دار شدن با هم در مورد رفتارها و
انتظارات شان در قبال کودک حرف بزنند و از نوع والدگری یکدیگر اطلاع داشته
باشند. پدر باید بداند مادر چه انتظاری از کودکش خواهد داشت و چه رفتاری را
برای کودکش مناسب می داند. متخصصان می گویند والدین باید به یک نقطه مشترک
در تربیت کودک برسند و این کار با حرف زدن و همچنین مشاهده نمونه های
دیگر، بحث کردن در مورد مسائل مختلف تربیت کودک و مشکلاتی که ممکن است در
مسیر آموزش کودک اتفاق بیفتد، شکل می گیرد اما مهم ترین نکته ای که والدین
باید در مورد آن به توافق برسند، انضباطی است که کودک در چهارچوب آن قرار
خواهد گرفت. رفتارهای کودک باید حد و مرز مشخصی داشته باشد، باید کسی باشد
که به کودک درست یا غلط بودن هر رفتاری را آموزش دهد و در صورتی که والدین
در این مورد با یکدیگر توافق نداشته باشند، کودک دچار سردرگمی خواهد شد.
شکل دادن یک چهارچوب رفتاری برای کودک به او کمک می کند که یاد بگیرد بعدها
در اجتماع چطور رفتار کند.
مربی اصلی کودک کیست؟
به طور سنتی، مادرها وظیفه
آموزش کودک را برعهده دارند اما گاهی پدرها هم دوست دارند در این امر دخالت
داشته باشند. به غیر از آموزش های شخصیتی که در بالا گفته شد، بعضی
رفتارها و کارهای کوچک تر و به ظاهر کم اهمیت تری هم وجود دارند که کودک
باید بتدریج آن ها را از کسی یاد بگیرد. زمان استراحت و خواب، نوع غذا
خوردن، بازی کردن، حرف زدن و چیزهایی از این قبیل، مسائل روزمره ای هستند
که کودک در سال های اول زندگی باید یاد بگیرد. محققان در یک تحقیق با بررسی
روی 112 خانواده که کودکانی در سنین قبل از مدرسه داشتند به نتایج جالبی
دست یافتند. آن ها مشاهده کردند در خانه هایی که پدر با کودک بیشتر بازی می
کند و ارتباطش با کودک در زمینه بازی های فکری، ورزش کردن، دویدن و محبت
کردن است، والدین با هم همکاری مناسب تری در تربیت کودک دارند و مادر راحت
تر می تواند به کودک آموزش های لازم را بدهد. در این خانواده ها اغلب
اختلاف کمتری هم در زمینه تربیت کودک وجود دارد. در نقطه مقابل، در خانه
هایی که پدر سعی دارد در آموزش کارهایی مانند مراقبت های روزمره مثل حمام
کردن و استفاده از دست شویی، مسواک کردن، آماده کردن غذا و چیزهایی از این
قبیل دخالت کند، بعد از یک سال از نخستین مشاهده محققان، اختلاف های بیشتری
بین والدین در زمینه تربیت کودک به وجود آمده است. در این خانواده ها
والدین بیشتر از هم در زمینه تربیت کودک ایراد می گیرند و نحوه آموزش های
یکدیگر را زیر سوال می برند. مخالفت های والدین در موضوعات مختلف رفتاری در
این خانواده ها آشکار تر و حتی گاه به صورت جر و بحث هایی در حضور کودک هم
مشاهده شد؛ موضوعی که به نظر کارشناسان کاملا بر تربیت کودک تاثیر منفی
خواهد گذاشت.
بهتر است شراکتی تربیت نکنید
بسیاری از والدین می
گویند که می خواهند تربیت کودک را به طور مشترک و با همراهی یکدیگر انجام
دهند اما در عمل این اتفاق کمتر رخ می دهد. از نظر کارشناسان، بهتر است یکی
از والدین کودک نقش یک مربی را داشته باشد و والد دیگر صرفا نقش همراهی و
کمک کردن را. آن ها معتقدند بهتر است مادر به علت ارتباط بیشتر با کودک این نقش اصلی را بر عهده بگیرد و پدر نظراتش را در مورد تربیت کودک تنها با مادر در میان بگذارد و خود سعی نکند به روش خود به کودک آموزش دهد.
نتایج این تحقیق کاملا نقش بحث و گفت و گوی والدین قبل از بچه دار شدن یا در سال های اول زندگی کودک در مورد چگونگی تربیت او را نشان می دهد. مشاوره های قبل از بارداری و آموزش والدگری قبل از بچه دار شدن یا حتی حین آن می تواند به والدین در مورد روش مناسب تربیت کودک کاملا کمک کند و به آن ها اجازه دهد تا از تعارضات احتمالی جلوگیری کنند.
نکته بسیار مهم در مورد این مشکلات این است که تفاهم نداشتن در روش تربیت کودک حتی ممکن است به تفاهم نداشتن در زندگی مشترک والدین هم منجر شود مسئله ای که می تواند تاثیر مخرب بیشتری در تربیت کودک داشته باشد. بسیاری از کودکان در سال های قبل از مدرسه و در سنین 5 تا 6 سالگی، کاملا مشکلات بین والدین را می فهمند و در صورتی که احساس کنند خودشان یا موضوعی مربوط به آن ها باعث به وجود آمدن مشکل بین والدین شان شده ممکن است احساس سرخوردگی یا گناه کنند.
آموزش همه جانبه است
والدین باید به یاد داشته
باشند مهم ترین راه تربیت کودک، نه فقط آموزش کلامی است بلکه آن ها باید با
فرزندشان زندگی کرده و در کنار او وقت بگذرانند.
وقت گذاشتن برای کودک، توسط والدینی که در بیرون از خانه شاغل هستند کار سختی است؛ اینجاست که زمان های مشترک مانند زمان صرف غذا و روزهای تعطیل اهمیت پیدا می کنند. در این زمان ها تنها با کودک تان حرف نزنید، با یکدیگر هم ارتباط داشته باشید و اجازه دهید تا کودک قوانین زندگی را با مشاهده شما یاد بگیرد. همیشه حواس تان باشد که کودک تان شاهد رفتارهای شما خواهد بود و حتی به طور ناخودآگاه از آن الگو خواهد گرفت.
حوزه های مختلف رفتاری را از هم جدا کنید
شاپی
سالیوان، یکی از روان شناسان مجری این تحقیق می گوید: «هنگامی که پدر و
مادر هردو به یک اندازه می خواهند نقش مراقبتی و نظارتی داشته باشند، در
مقابل هم قرار بگیرند، این کودک است که بین پدر و مادر له می شود.» او
پیشنهاد می کند والدینی که این احساس را دارند بهتر است مسئولیت ها را با
هم تقسیم کنند. حوزه های مختلف رفتاری را از هم جدا کرده و هرکدام در حوزه
خود به آموزش کودک بپردازد و در عین حال با هم همیشه در هماهنگی باشند که
در این حوزه ها آموزش های متفاوتی به کودک ندهند. مادر ها می توانند بهداشت
فردی را به کودک یاد بدهند و پدر نحوه رفتار با کودکان دیگر را به فرزندش
آموزش بدهد؛ غذا خوردن و تغذیه کودک با مادر باشد و پدر، بازی کردن را به
کودک یاد بدهد.
اما از آنجا که بیشتر رفتار های ما به عنوان پدر و مادر به طور ناخودآگاه به الگوی ذهنی خودمان از والدین مان برمی گردد و با توجه به نقش تاریخی مادران در تربیت کودک، ناخودآگاه این مادران هستند که قدرت اصلی در پرورش کودک محسوب می شوند و پدر ها بهتر است تنها با مادران همفکری و همراهی کنند.» به عقیده دکتر سالیوان والدگری، به طور مشترک ممکن است بسیار ایده آل و مطلوب به نظر برسد اما در عمل، کار بسیار سختی است.
روز قسمت بود. خدا هستی را قست می کرد
. خدا گفت : چیزی از من بخواهید. هر چه که باشد‚ شما را خواهم داد. سهمتان را از هستی طلب کنید زیرا خدا بسیار بخشنده است.
و هر که آمد چیزی خواست. یکی بالی برای پریدن و دیگری پایی برای دویدن. یکی جثه ای بزرگ خواست و آن یکی چشمانی تیز. یکی دریا را انتخاب کرد و یکی آسمان را.
در این میان کرمی کوچک جلو آمد و به خدا گفت : من چیز زیادی از این هستی نمی خواهم. نه چشمانی تیز و نه جثه ای بزرگ. نه بالی و نه پایی ‚ نه آسمان ونه دریا. تنها کمی از خودت‚ تنها کمی از خودت را به من بده.
و خدا کمی نور به او داد.
نام او کرم شب تاب شد.
خدا گفت : آن که نوری با خود دارد‚ بزرگ است‚ حتی اگربه قدر ذره ای باشد. تو حالا همان خورشیدی که گاهی زیر برگی کوچک پنهان می شوی.
و رو به دیگران گفت : کاش می دانستید که این کرم کوچک ‚ بهترین را خواست. زیرا که از خدا جز خدا نباید خواست.
هزاران سال است که او می تابد. روی دامن هستی می تابد. وقتی ستاره ای نیست چراغ کرم شب تاب روشن است و کسی نمی داند که این همان چراغی است که روزی خدا آن را به کرمی کوچک بخشیده است.
کد خبر : 02374 تاریخ انتشار : ۲۳ آذر ۱۳۸۸
مهر: تلسکوپ ویستا
اولین تصاویر خود را از سحابی شعله، مرکز کهکشان راه شیری و خوشه کهکشانی فورناکس به ثبت
رسانده و نشان داد عملکرد تجهیزات مختلف آن طبق انتظار مهندسان انگلیسی است.
به گفته محققان آیینه
بزرگ تلسکوپ ویستا، میدان دید وسیع و حسگرهای بسیار حساس دیدگاهی کاملا متفاوت را از بخش
جنوبی آسمان ارائه خواهد کرد. آیینه اصلی این تلسکوپ وسعتی برابر 4.1 متر داشته و
منحنی ترین آینه ای است که تا به حال در این ابعاد در جهان ساخته شده است.
میزان انحراف این تلسکوپ از سطح کامل بسیار کمتر از چند هزارم
ضخامت یک تار موی انسان است. این تلسکوپ در پی ائتلاف 18 دانشگاه انگلیسی به رهبری
دانشگاه های کوئین مری و لندن ساخته شده است.
در قلب تلسکوپ ویستا
دوربینی سه تنی قرار گرفته که از 16 حسگر ویژه و بسیار حساس به مادون قرمز برخوردار است که به
طور کلی وضوح 67 میلیون پیکسلی به دوربین می بخشد.
همچنین با توانایی مشاهده طول موجهایی که نسبت
به طول موجهای مرئی دید انسان
بسیار طولانی تر هستند، ویستا می تواند اجرام کیهانی را که مشاهده آنها در حالت عادی
غیر ممکن به نظر می رسد را رصد کرده و اطلاعات آنها را به ثبت برساند.
بر اساس گزارش زی
نیوز، هر یک از تصاویر این تلسکوپ بخشی از آسمان را با وسعتی 10 برابر وسعت ماه کامل تحت پوشش
خود قرار داده و نظارت دقیقی بر روی کل آسمان جنوب خواهد داشت.
.:: This Template By : web93.ir ::.