*شاد باشیم: شاد بودن همیشه ارزشمند است، پس سعی کنیم خود را خوشحال و سرحال نشان دهیم تا خستگی را از تن شریک زندگی خود دور کنیم.
*صبور باشیم: اگر رفتار همسرمان را خوشایند نمیدانیم، بهتر است با حوصله و
تأمل و در شرایط مناسب او را از چگونگی رفتارش آگاه کنیم.
*منطقی رفتار کنیم: مسائل را منطقی و درست بررسی کنیم و بجای منافع شخصی ،
مصالح زندگی مشترک را در نظر بگیریم و بیطرفانه قضاوت کنیم.
*کم توقع باشیم: از همسرمان آن قدر انتظار داشته باشیم که بتواند به انتظارات پاسخ بدهد.
*مثبت نگر باشیم: با بیاد آوردن لحظات شیرین زندگی بدبینی را از خود دور
کنیم، به رفتارهای خوب همسرمان بیشتر بیندیشیم و جنبههای خوب زندگی را
فراموش نکنیم.
*خوش بین باشیم: داشتن نگاه خوشبینانه به زندگی و اطرافیان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه میشود.
*یکدل باشیم: درک متقابل موجب ایجاد تفاهم میشود و یکدلی بوجود میآورد.
*شنونده خوبی باشیم: هنگامی که همسرمان با ما صحبت میکند، حتی الامکان به
چشمان او نگاه کنیم و یا با اشاره و سرتکان دادن نشان دهیم که به حرفهای
او توجه داریم.
*مشوق همسر خود باشیم: برای رفتارها و صحبتهای همسرمان ارزش قائل شویم و
با یادآوری موقعیتهای موفق گذشته او را تشویق کنیم تا آینده بهتری داشته
باشد.
*به پیشرفت یکدیگر اهمیت دهیم: آنقدر صمیمی باشیم که پیشرفت و ترقی همسرمان
یکی از آرزوهای ما باشد، در حقیقت اولین کسی که از این پیشرفت سود میبرد
ما هستیم.
*خوش قول باشیم: برای حرفها و قولهای خود ارزش قائل شویم و خود را در
مقابل آنها مسؤول بدانیم، خوش قولی نشانه احترام به خود و همسر است.
*به شخصیت همسرمان احترام بگذاریم: و حرمت یکدیگر را نزد خانواده و دوستان و ... حفظ کنیم.
*ارتباط کلامی و عاطفی خود را حفظ کنیم: سعی کنیم با همسر خود درباره مسایل
مختلف گفتگو کنیم. صحبت کردن بهترین راه آگاهی از افکار و احساسات همسر
میباشد.
*با یکدیگر مهربان باشیم: همسرمان را جزئی از وجود خود بدانیم، خوبیهایش
را بازگو کنیم، برایش خوبی خواهیم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود
را بکار ببریم با مهربانی میتوانیم مالک قلبهای یکدیگر باشیم و رابطه گرم
و صمیمی برقرار کنیم.
*محبتپذیر و قهر گریز باشیم: منش توأم با مهربانی و دوری از قهر و کینه
صفت همسران فداکار است. تلاش کنیم که آیینه زندگیمان شفاف و بدون غبار
کدورت باشد.
*راستگو باشیم: صداقت و راستی از بهترین سرمایههای زندگی مشترک است. هرگز
نباید به دروغ و نیرنگ متوسل شویم حتی اگر حقیقت به نفع ما نباشد. فراموش
نکنیم که دروغ پایههای زندگی را سست میکند.
*محیط خانواده را با صفا کنیم: فضای عاطفی خانواده باید چنان مطلوب و دوست
داشتنی باشد که همسرمان در آن احساس رضایت خاطر کند و از امنیت روانی
برخوردار باشد.
*به ارزشهای دینی، اخلاقی و خانوادگی پایبند باشیم: ارزشها از ارکان و
ستونهای اصلی خانواده محسوب میشوند و مقید بودن به ارزشها موجب دوام و
استحکام خانواده میشود و اصالت آن را حفظ میکند.
*به نیازهای همسر توجه کنیم: رفتار دلنشین و توام با متانت موجب میشود، خواستههای خود را به راحتی بیان کند.
*بهداشت روانی همسر را تأمین کنیم: در سایه سلامت جسمی و روانی میتوانیم
به هدفهای خود برسیم، بنابراین باید به رفتار او توجه نماییم و از افسردگی
و خمودیش جلوگیری کنیم.
*با یکدیگر مشورت کنیم: هر یک از همسران باید حق داشته باشند نظر و پیشنهاد
خود را بیان کنند. با مشورت کردن، راه رسیدن به زندگی سالم کوتاهتر
میشود.
*قدر شناس باشیم: از همسرمان به خاطرانجام وظایف ، مسؤولیتها و
همکاریهایش قدردانی کنیم. برای ابراز سپاسگزاری و تشکر به کلمههای خاصی
نیازمند نیستیم!
*برنامهریزی کنیم: در حقیقت برنامهریزی به زندگی خانوادگی نظم و سامان میبخشد.
*الگوی خوبی باشیم: طوری رفتار کنیم که الگوی رفتاری مناسبی برای همسر و فرزندان خود باشیم.
*خود را به جای همسرمان بگذاریم:دنیا را از دریچه نگاه او ببینیم و از خود بپرسیم «اگر من جای او بودم چه میکردم ؟»
*میانه رو متعادل باشیم: حضرت علی علیهالسلام فرمودهاند «خیر الامور
اوسطها». پس اگر در تمام امور زندگی ( خوردن ، خوابیدن ، مسافرت و حتی محبت
کردن و ...) اعتدال را رعایت کنیم، کمتر دچار مشکل میشویم.
*با جملات زیبا از همسر خود دلجویی کنیم: یک جمله شورانگیز میتواند طوفانی
از خشم و غضب و نفرت را خاموش کند و بنای زندگی را از خطرات گوناگون دور
سازد.
*روابط زناشویی را بسیار مهم بدانیم: عدم توجه به این روابط موجب ایجاد
مشکلات مختلف خانوادگی ، روحی و روانی برای هر یک از طرفین میشود و زندگی
را با خطرهای جدی روبرو میکند.
*همسر خود را راضی کنیم: باید طوری رضایت همسرمان را جلب نماییم که مطمئن
باشیم هیچوقت ما را ترک نمیکند و یا در هیچ مشکلی ما را تنها نمیگذارد.
*برای سخن و پیشنهاد همسرمان احترام قائل شویم و خود را عقل کل ندانیم: باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.
*فرمان ندهیم: نباید خانه را به پادگان تبدیل کنیم. متوجه باشیم که خانه کانون عشق و محبت است، نه محل یکه تازی و خشونت.
*تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم: افکار مزاحم مانند خوره ،
سلامت روانی انسان را از میان می برند. بهتر است به جای اعمال تعصبات دست و
پا گیر ، انرژی خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماییم.
* از ازدواج خود اظهار پشیمانی نکنیم: زندگی و روابط خود را با دیگران
مقایسه نکنیم و از یاد نبریم که زندگی هر کسی مطابق سلیقه و عقل و درایت او
اداره میشود.
*روی نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاریم: هر فردی ممکن است در موارد مختلف
دچار ضعف باشد، آشکار کردن و بزرگ جلوه دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت
میشود. هرگز نباید از نقطه ضعفها به عنوان اسلحهای برای سکوت یا شکست
دادن همسر استفاده کنیم.
* مقابله به مثل نکنیم: از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل ، رفتار مناسب را به او یادآوری نماییم.