اطلاعات عمومی

علیرضا شاکر در سایت دیپلماسی ایرانی نوشت:

تفنگداران ویژه نیروی دریایی امریکا روز یکشنبه 11 اردیبهشت ماه (1 May) وارد عملیاتی فوق سری در اطراف اسلام آباد شدند. هدف عملیات اسامه بن لادن رهبر القاعده و عامل حوادث 11 سپتامبر بود. ماموران ویژه ارتش آمریکا از چند روز پیش منتظر صدور دستور انجام عملیات از سوی واشنگتن بودند.

هر چند که بسیاری از آنها حتی وقتی سوار بر سه هلی کوپتر در تاریکی مطلق به سمت هدف حرکت می کردند نمی دانستند هدف این عملیات چه شخصی است. مقامات امریکایی می گویند از می سال 2010 شناسایی محل اختفای بن لادن وارد مرحله دقیق تری شده بود، اما اهمیت ویژه موضوع برای سیا انجام عملیات را به تاخیر انداخته است.

بن لادن در ساختمانی ویلایی، فاقد اینترنت، تلفن، پنجره و با دیوارهایی بلند در نزدیکی شهرکی نظامی در اطراف اسلام آباد مخفی بود. چه کسی می داند، شاید گروهی از ماموران ISI (سازمان امنیت پاکستان) بن لادن را در این مکان مخفی کرده بودند ولی آنچه روشن است وی چنان ایزوله شده بود که عملا رهبری القاعده را از دست داده بود.

مقام های امریکایی بارها اعتراف کرده اند که سالها فرار و گریز و سپس مخفی شدن، بن لادن را به عنصری ناکارآمد و شاید هم بی مصرف در سازمان القاعده تبدیل کرده بود. با همه اینها وقتی که اوباما بعد از عملیات 40 دقیقه ای ماموران آمریکایی در ابوت آباد به خبرنگاران در کاخ سفید خبر کشته شدن بن لادن را داد این خبر همچون بمبی سهمگین جهان رسانه ها را منفجر کرد.

آمریکایی ها نمی توانستند خوشحالی خود را پنهان کنند گروهی از جوانان در واشنگتن در مقابل کاخ سفید به شادی و پایکوبی پرداختند و حتی جورج دبلیو بوش جمهوری خواه این موفقیت را به اوباما تبریک گفت. اما این همه خوشحالی و هیجان از چیست؟ کشته شدن مردی که سالها در زندان خود خواسته گرفتار بود چقدر اهمیت دارد؟ درست است که بن لادن عامل مرگ 2992 آمریکایی در جریان حمله به برج های دوقلو ست و مرگ وی به نوعی انتقام خون کشته شدگان آن حادثه است. اما سیاستمداران کاخ سفید و رسانه های غربی سعی دارند تصویر دیگری ارائه دهند.

آنها کشته شدن بن لادن را پیروزی دموکراسی در مقابل تروریسم و بنیادگرایی تعبیر می کنند. جورج بوش مرگ بن لادن را پیروزی آمریکا برای مردان و زنانی دانست که خواهان برقراری صلح در سراسر جهان هستند. نتانیاهو هم مرگ بن لادن را "طنین انداز برای عدالت، آزادی و ارزش های مشترک برای تمامی کشورهای دموکراتیک" که "شانه به شانه در جنگ علیه تروریسم" هستند عنوان کرد.

دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، مرگ اسامه بن لادن را باعث "آسودگی خیال" در سرتاسر جهان توصیف کرد. همچنین بسیاری دیگر از رسانه ها و سیاستمداران غربی هم تحلیل های اینچنینی ارائه دادند ولی من می گویم که بن لادن جز سمبل حوادث 11 سپتامبر چیز دیگری نبود. تاریخ مصرف بن لادن خیلی وقت است که به پایان رسیده بود و فقط و فقط معدودی از افراطیون القاعده و سازمان های اطلاعاتی غرب و پاکستان از نام بن لادن تغذیه می کردند.

اکنون که بن لادن مرده است، نگاهی کوتاه و گذارا بر تحولات یک دهه گذشته نشان می دهد که ویروس افراط نه تنها در خاورمیانه نابود نشده بلکه در غرب هم تکثیر شده است. قران سوزی هایی که همین اواخر تری جونز کشیش فلوریدایی به راه انداخت نمونه ای واضح و روشن از ابتلای غرب به بیماری افراط است. آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی بعد از حودث 11 سپتامبر با تبلیغ اسلام هراسی و حمله به افغانستان و عراق ناخواسته در بطن خود جنینی را پرورش دادند که اکنون به فرزند ناخلف افراط می ماند...