
هر چند قدرت ما در بت سازی هنوز به پای قدرت کشورهای غربی نمی رسد اما کم کم در حال پا گذاشتن جای پای آن ها هستیم. برای نمونه، «بن لادن» از بت هایی است که در غرب و توسط ایالات متحده آمریکا خلق شد و سرانجام خود آمریکایی ها هم او را دفن کردند؛ این بت غربی، هم خبر ظهورش و هم خبر سقوطش تا مدت ها افکار عمومی جهان را به خود معطوف ساخت و در لابلای این معطوف شدن اذهان عمومی، آمریکا و هم پیمانانش به اجرای نقشه های اصلی خود پرداختند. تمام بازیگران فیلم و سینمای غرب نیز از بت های ساخته و پرداخته اتاق های فکر و سرمایه غربی ها هستند. ورزشکاران را نیز به این لیست باید اضافه کرد. ما هم در داخل کشورمان بت سازی داشته ایم، داریم و خواهیم داشت با این تفاوت که ما در بت سازی هایمان، هدف و آینده نگری خاصی نداریم و این بی برنامگی به اصالت «احساس» در تفکر ما بر می گردد زیرا ما یک ملت احساسی هستیم! طی سال های اخیر، یکی از برنامه هایی که در بهترین روزهای سال یعنی تعطیلات نوروز پخش می شود نمونه آشکاری از بت سازی به شیوه غربی هاست: برنامه «قوی ترین مردان ایران».
چند نفر از ورزشکارانی که در این برنامه به صورت مستمر حضور داشتند و «چهره» شدند و از آن ها «بت» ساخته شد دونفرشان در حال حاضر در زندان به سر می برند و یک نفر دیگر آن ها فراری است! این سه که برادر هم هستند(برادران قرایی) آنگونه که اخبار و گفته ها هویدا می کند برای مبلغی ناچیز، با شمشیر سامورایی(!) یک نفر را به قتل رسانده اند.
به جاست از مدیران رسانه ملی سئوال شود که تولید و پخش برنامه ای که در آن عده ای با هیکل های ورم کرده از پودرهای تقویتی و آمپول های حجم دهنده برای کسب عنوان «قوی ترین مرد ایران» و سکه های طلای این عنوان می جنگند، زور می زنند و کسب شهرت می کنند چه تناسبی با الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت دارد؟ جز این که تنها دقایقی، هموطنان را سرگرم کند آیا خاصیت عام المنفعه دیگری دارد؟ برای سرگرم کردن مردم آیا رواست دست به چهره سازی هایی بزنیم که هیچ مناسبت و لزومی ندارد؟! اصلا چه کسی گفته و کدام معیار دینی و عقلی این را تعیین کرده است که زور و بزرگی بازو ملاک تعیین قوی ترین مرد ایران است؟
پخش این برنامه که کپی برداری و تقلید از برنامه قوی ترین مردان جهان است جز چهره کردن افرادی که هیکلشان بزرگ است و زورشان کمی زیاد، چه درس های مهم و اثرگذاری برای فراگرفتن دارد؟ چنین برنامه ای در کجای مقوله فرهنگ سازی بر اساس زیرساخت ها و روساخت های کشور ما قرار دارد؟ چه زمانی باید درک کنیم که کار حرفه ای در رسانه به معنای تقلید و کپی برداری از رسانه های خارجی نیست؟! کسی که نتواند بر خشمش غلبه کند و با زیر پا گذاشتن اخلاق انسانی و قانون، بر روی هموطن خود شمشیر بکشد و جان هموطن اش را بگیرد، ضعیف ترین مرد جهان است.
.:: This Template By : web93.ir ::.