ایا می دانستید که گاهی به هم می رسیم و
می گوییم ”١٢٠ سال زنده باشی” یعنی چه و از کجا امده ؟ برای چه نمی گوییم
١۵٠ یا ١٠٠ سال یا … ؟!
در ایران قدیم ، سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه
هر ۴ سال یک روز اضافه کنند و ان سال را سال کبیسه بنامند (حتما همه می
دانند که تقویم فعلی که بنام تقویم جلالی نامیده می شود ، حاصل زحمات خیام و
سایر دانشمندان قرن پنجم هجری است) هر ١٢٠ سال ، یک ماه را جشن می گرفتند
و کل ایران این جشن بر پا بود .
برای اینکه بعضی ها ممکن بود یک بار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی
داد تا این جشن ها را دوباره ببینند ، به همین دلیل دیدن این جشن را به
عنوان بزرگ ترین ارزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل
ارزو می کرد تا ان قدر زنده باشی که این جشن با شکوه را ببینی و این به
صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درامد که وقتی به هم می رسیدند بگویند
”١٢٠ سال زنده باشی” .
منبع : خبر انلاین
تگ های مطب : ایران قدیم,بزرگ ترین ارزو,تعارف,تقویم جلالی,تقویم فعلی,جشن,جشن با شکوه,زحمات خیام و سایر دانشمندان,زنده باشی,سال کبیسه,سنتی بی نهایت زیبا,فلسفه جالب,قرن پنجم هجری,١٢٠ سال زنده باشی
.:: This Template By : web93.ir ::.