اطلاعات عمومی

چون شیرذشیشه را قبل از اینکه توی حلق ما بریزد، پشت دستش می ریزد.

چون وقتی توی اتاق پی پی می کنیم زیاد با ما بداخلاقی نمی کند.

و وقتی بعدها توی تشکمان جی جی می کنیم آبروی ما را نمی برد.

و وقتی بعدها به زندگی شان ترکمون می زنیم فقط می گوید: خب جوونه دیگه، پیش میاد!

چون وقتی تب می کنیم، او هم عرق می ریزد.

چون وقتی توی میهمانی خجالت می کشیم و توی گوشش می گوییم سیب می خوام، با صدای بلند می گوید منیرخانوم بی زحمت یه سیب به این بچه بدهید و ما را عصبانی می کند.

و وقتی پدرمان ما را به خاطر لگد زدن به مادر کتک می زند، با پدر دعوا می کند.

چون وقتی در قابلمه غذا را برمی دارد، یک بخاری بلند می شود که آدم دلش می خواهد
غذا را با قابلمه اش بخورد.

چون وقتی تازه ساعت یازده شب یادمان می افتد که فلان کار را که باید فردا در مدرسه تحویل
دهیم یادمان رفته، بعد از یک تشر خودش هم پابه پایمان زحمت میکشد که همان نصف شبی تمامش کنیم.

چون وسط سریال های ملودرام گریه می کند.

چون بعد از گرفتن هدیه روز مادر، تمام فکر و ذکرش این است که مبادا فروشندگان بی انصاف سر طفل معصومش را کلاه گذاشته باشند.

چون شبهای امتحان و کنکور پابه پای ما کم می خوابد اما کسی نیست که برایش قهوه بیاورد و میوه پوست بکند.

به خاطر اینکه موقع سربازی رفتن ما،گریه می کند و نذر می کند و پوتین هایمان را در هر مرخصی واکس می زند.

چون وقتی شب عروسی ما داماد ازش خداحافظی میکند با چشمانی پر از اشک سفارشمان را میکند ما را به داماد میسپارد.

چون وقتی که موقع مریضیش یک لیوان آب به دستش می دهیم یک طوری تشکر می کند که واقعا باور می کنیم شاخ غول شکانده ایم.

چون موقع مطالعه عینک می زند و پنج دقیقۀ بعد در حالی که عینکش به چشمش است میپرسد: این عینک منو ندیدین؟

چون هیچوقت یادش نمی رود که از کدام غذا بدمان می آید و عاشق کدام غذاییم، حتی وقتی
که روی تخت بیمارستان است و قرار است ناهار را با هم بخوریم.

چون همانجا هم تمام فکر و ذکرش این است که وای بچم خسته شد بس که مریض داری کرد.

و چون هروقت باهاش بد حرف میزنیم و دلش رو برای هزارمین بار میشکنیم، چند روز بعد همه رو از دلش میریزه بیرون و خودش رو گول میزنه که: بخشش از بزرگانه.

چون مادرند...