اطلاعات عمومی

تصور کنید برای اولین بار در نه سالگی مورد تجاوز قرار گیرید و بالاخره تجاوزهای مکرر این و آن، که یکی از آن­ها دوست مادرتان باشد شما را در چهارده سالگی حامله کند. تصور کنید بچه­تان که در طول نه ماه خیلی دوستش داشتید، مرده به دنیا آید. تصور کنید مادرتان – همان مادر نوجوان که اکنون جوان شده است – بخواهد شما را به کانون اصلاح و تربیت بسپارد تا از شرتان خلاص شود، اما استثنائاً شانس بیاورید که ظرفیت کانون تکمیل باشد. پس شما را نزد مرد غریبه ای بفرستند که این بابای توست و شما مجبور باشید او را پدر خود دانسته و در خانه­اش زندگی کنید… حالا تصور کنید در این هاگیر و واگیر، سیاه­پوست هم باشید…!

تصور کنید بیش از چهار دهه از آن روزگاران گذشته باشد. فکر می­کنید چه بر سرتان آمده باشد؟

اگر بگویم شما الان یکی از محبوب­ترین زنان دنیا شده­اید، بزرگ ترین نیکوکار تاریخ امریکا، ثروتمندترین امریکایی/افریقایی قرن بیستم و تنها بیلیونر سیاه ­پوست، شاخ در نمی­آورید؟

بله… این داستان کودکی اپرا وینفری بود.

آن آقا – آقای پدر – با انضباط و سخت­گیری، اپرای رنجور و غمگین را به زندگی بازگرداند، تشویقش کرد که بهترین باشد. مثلاً وادارش می­کرد هفته­ای یک کتاب بخواند و مطلبی در مورد آن بنویسد. زحمات هردوی­شان نتیجه داد. اپرا استعدادهایش را پیدا کرد. در هفده سالگی مجری رادیوی محلی­شان شد. برای ادامه­ی این شغل مجبور شد دانشگاه برود و درس هنرهای نمایشی و ارتباط کلامی بخواند. کم کم کشف و کشف­تر شد. در همان سال اول تحصیل در دانشگاه، دو جایزه برای دو نمایش به او تعلق گرفت. پس از پایان تحصیل گوینده اخبار تلوزیون شد. کمی بعد علاوه بر گزارشگری و گویندگی به اجرای یک برنامه تلویزیونی موفق پرداخت. آنقدر موفق که شهرتی به هم زد و برای اجرای یک برنامه صبحگاهی دعوت به کار شد؛ برنامه­ای که در ظرف کمتر از یک سال به پرطرفدار ترین برنامه ها تبدیل شد و بالاخره با گسترش آن در سپتامبر 1985 به “شوی اپرا وینفری” تغییر نام داد که بی­گمان معرف حضورتان هست.

معمولاً آدم­ها وقتی آزار ببینند و روح­شان زخمی شود، بدجنس می­شوند، شاید چون ناخودآگاه درصدد انتقام از زمین و زمان برمی­آیند. حداقلش این است که رفتارهای نامربوطی می­کنند که دیگران را ناشاد و خودشان را ناشادتر می­کند. اما اپرا برای التیام درد خاطرات دوران کودکی به کار و خیریه رو می­آورد: پایگاه اطلاعاتی از محکومان آزارهای جنسی کودکان را درست می­کند، با پخش برنامه­ی باشگاه کتاب­خوانان از نویسندگان معاصر حمایت می­کند، میلیون­ها دلار صرف ساختن خانه و مدرسه برای ندارها می­کند، هنرپیشه می­شود و تا مرز اسکار گرفتن می­رود، مجله منتشر می­کند و… خودش می­گوید زمانی هدفم روحیه دادن به مردم بود، اکنون “ماموریتم این است که زندگی دیگران را دگرگون کنم و به آنها کمک کنم تا خودشان را جور دیگر ببینند و برای آنها شادی و رضایت خاطر به ارمغان بیاورم.”

خیلی خوب است آدم همینجور که مواظب است خودش در چمبره­ی قار و قار خفه نشود، دست دیگران را هم بگیرد و ببرد به آن سوی کویرهای وحشت …

خیلی خوب است...