اطلاعات عمومی

اگر نسبت به قضاوت هایی که از روی ایمیل ما یا محتویات آن می شود، آشنا باشیم، ارتباط صحیح تری می توان برقرار کرد و از سوی دیگر درک بهتری از پاسخ هایی که به ما می دهند پیدا خواهیم کرد.
مک آندرو و همکارانش از 166 دانشجوی کارشناسی در خواست کردند تا با دقت به دستور زبان و شکل ایمیل ها توجه کنند. از شرکت کننده ها خواستند تا درجه عاطفی ایمیل را تشخیص دهند و رابطه نویسنده و مخاطب و همچنین جنس نویسنده را مشخص کنند.

آن دسته از نویسندگانی که ایمیل هایشان، غلط بیشتری دارد، افراد دلسردی به نظر می آیند. نامه هایی که با سوم شخص نوشته می شود (مثلا «گروه تصمیم گرفته است...» به جای اینکه بگوید «ما تصمیم گرفته ایم...») به نظر رسمی تر می آیند و نشان دهنده مقام بالاتر نویسنده است.

عوامل بسیاری در انتقال احساس و لحن نویسنده به مخاطب تاثیر گذار است. استفاده از سوم شخص به همراه تعداد بالای علامت سوال می تواند نشان دهنده خشم نویسنده باشد. نویسندگانی که از علامت گذاری و علامت تعجب زیاد استفاده می کنند روحیه زنانه و شادتری دارند.
به عقیده مک آندرو، علامتگذاری، لحن ایمیل را نشان می دهد. اینکه از اول شخص استفاده کنیم یا سوم شخص، مطلب را تاثیرگذارتر می کند.

آیا واقعا تفاوتی بین نوشتن ایمیل با چت کردن یا نوشتن نامه وجود دارد؟ مک آندرواعتقاد دارد: آنچه که ما در ایمیل پاسخ می دهیم دقیقا مانند هر گفتمان نوشتاری دیگری است. فقط زمانی که نویسنده به ایمیل سریع جواب می دهد با زمانی که او با دقت و حوصله یک نامه دست نوشته را می نویسد، تفاوت وجود دارد. البته نه از نظر محتوا بلکه از این نظر که در انتخاب لحن و سبک دقت بیشتری به خرج می دهد.

به عقیده مک آندرو "از آنجایی که شرکت کنندگان دانشجوی کارشناسی بودند و به ناچار از ایمیل، چت و شبکه ها استفاده می کنند، ممکن است این امر کمی بر نتایج تحقیق تاثیر گذاشته باشد."