براساس آخرین سرشماری در ایران كه سال ۱۳۸۵ انجام شد جمعیت كل كشور حدود ۷۰ میلیون و ۴۷۲ هزار نفر بود كه در مقایسه با جمعیت ۶۰ میلیون و ۵۵ هزار نفری سال ۱۳۷۵ رشدی معادل ۱.۶۱ درصد را در سال نشان می دهد. میانگین رشد جمعیت كشور طی دهه ۱۳۷۵ ـ ۱۳۶۵ معادل ۱.۹۶ درصد بوده است.
با توجه به این روند می توان قضاوت كرد نرخ رشد جمعیت كه در دهه ۱۳۶۵ ـ ۱۳۵۵ با شتاب فزاینده ای همراه بوده بتدریج كاهش یافته و در حال حاضر روند كنترل شده ای را نشان می دهد.
جمعیت شهری كشور در سال ۱۳۸۵، معادل ۶۸.۵ درصد جمعیت كل كشور و برابر با ۴۸ میلیون و ۲۴۵ هزار نفر بوده است كه در مقایسه با جمعیت شهری سال ۱۳۷۵، رشدی برابر با ۲.۷ درصد را در سال نشان می دهد.
جمعیت شهری كشور در سال ۱۳۶۵ معادل ۵۴.۳ درصد ، در سال۱۳۷۵ معادل ۶۱.۳ درصد و در سال ۱۳۸۵معادل ۶۸.۵ درصد جمعیت كل كشور بوده و در دو دهه ۱۳۸۵ ـ ۱۳۶۵ نرخ رشد سالا نه جمعیت شهری معادل ۳درصد بوده است.
جمعیت روستایی كشور كه در سال های ۱۳۶۵ و ۱۳۷۵ به ترتیب ۴۵.۷ درصد و ۳۸.۷ درصد جمعیت كل كشور بود، در سال ۱۳۸۵ به ۳۱.۵ درصد رسیده است.
متوسط بعد خانوار كل كشور در سال ۱۳۸۵ برابر با ۴.۰۳ نفر بوده كه معادل ۰.۸نفر كمتر از بعد خانوار در سال ۱۳۷۵ است. این شاخص در سال ۱۳۷۵، ۴.۸۴ نفر بوده است.
در سال ۱۳۸۵ بعد خانوار روستایی ۳۶/۴ نفر و بعد خانوار شهری ۳.۸۹ نفر بوده است. بیشترین بعد خانوار در استان سیستان و بلوچستان معادل ۵.۱۲ نفر و كمترین آن در استان های گیلا ن و تهران معادل ۳.۵۹ نفر و ۳.۶۰ نفر بوده است.
جمعیت زیر ۱۴ ساله كشور كه در دهه ۱۳۶۵ ـ ۱۳۵۵ حدود نیمی از جمعیت كشور را تشكیل می داد در سال ۱۳۸۵ ، ۲۳.۰۸درصد از جمعیت كشور را در برمی گیرد و از این لحاظ جامعه ایران بتدریج ویژگی دارا بودن جمعیت بسیار جوان را پشت سر می گذارد.
جمعیت فعال ۱۰ ساله و بیشتر كل كشور در سال ۱۳۸۵ معادل ۲۳ میلیون و ۴۶۶ هزار نفر بوده كه ۸۷.۲۵ درصد آنها شاغل هستند.
جمعیت فعال ۱۰ ساله و بیشتر، در سال ۱۳۸۵ در مناطق شهری ۱۵ میلیون و ۹۲۹ هزار نفر بوده است كه ۱۸/۸۸درصد آن را شاغلا ن و ۱۱.۸۲ درصد آن را بیكاران تشكیل می دادند.
در مناطق روستایی در همین سال۷ میلیون و ۴۹۳ هزار نفر جمعیت فعال شمارش شده اند كه ۲۷.۸۵ درصد آن را شاغلا ن و ۱۴.۷۳ درصد آن را بیكاران تشكیل داده اند.
درصد شهرنشینی در كشور از ۶۱.۳ درصد در سال ۱۳۷۵ به ۶۸.۵ درصد در سال ۱۳۸۵ افزایش یافته است. این فرآیند بر اثر ۲ پدیده مهاجرت روستاییان به شهرها و تبدیل روستاها به شهر حاصل شده است.
در سال ۱۳۸۵، ۳۱.۵ درصد جمعیت كشور در مناطق روستایی و عشایری ساكن بوده اند. طی دهه ۱۳۸۵ ـ ۱۳۷۵ سالا نه به طور متوسط ۰.۴۴ درصد از جمعیت روستایی كشور كاهش یافته كه ناشی از مهاجرت به شهرها و تبدیل روستاها به شهر بوده است.
به این ترتیب در دهه ۱۳۸۵ ـ ۱۳۷۵ بیشترین جریان مهاجرت و نیز تبدیل روستاها به شهرها در استان اصفهان (۷۸.۲ درصد)، مركزی (۲.۳۱ درصد) و تهران (۲.۰۷ درصد) اتفاق افتاده است. جمعیت در ایران
جام جم آنلاین: براساس آخرین سرشماری در ایران كه سال ۱۳۸۵ انجام شد جمعیت كل كشور حدود ۷۰ میلیون و ۴۷۲ هزار نفر بود كه در مقایسه با جمعیت ۶۰ میلیون و ۵۵ هزار نفری سال ۱۳۷۵ رشدی معادل ۱.۶۱ درصد را در سال نشان می دهد. میانگین رشد جمعیت كشور طی دهه ۱۳۷۵ ـ ۱۳۶۵ معادل ۱.۹۶ درصد بوده است.
با توجه به این روند می توان قضاوت كرد نرخ رشد جمعیت كه در دهه ۱۳۶۵ ـ ۱۳۵۵ با شتاب فزاینده ای همراه بوده بتدریج كاهش یافته و در حال حاضر روند كنترل شده ای را نشان می دهد.
جمعیت شهری كشور در سال ۱۳۸۵، معادل ۶۸.۵ درصد جمعیت كل كشور و برابر با ۴۸ میلیون و ۲۴۵ هزار نفر بوده است كه در مقایسه با جمعیت شهری سال ۱۳۷۵، رشدی برابر با ۲.۷ درصد را در سال نشان می دهد.
جمعیت شهری كشور در سال ۱۳۶۵ معادل ۵۴.۳ درصد ، در سال۱۳۷۵ معادل ۶۱.۳ درصد و در سال ۱۳۸۵معادل ۶۸.۵ درصد جمعیت كل كشور بوده و در دو دهه ۱۳۸۵ ـ ۱۳۶۵ نرخ رشد سالا نه جمعیت شهری معادل ۳درصد بوده است.
جمعیت روستایی كشور كه در سال های ۱۳۶۵ و ۱۳۷۵ به ترتیب ۴۵.۷ درصد و ۳۸.۷ درصد جمعیت كل كشور بود، در سال ۱۳۸۵ به ۳۱.۵ درصد رسیده است.
متوسط بعد خانوار كل كشور در سال ۱۳۸۵ برابر با ۴.۰۳ نفر بوده كه معادل ۰.۸نفر كمتر از بعد خانوار در سال ۱۳۷۵ است. این شاخص در سال ۱۳۷۵، ۴.۸۴ نفر بوده است.
در سال ۱۳۸۵ بعد خانوار روستایی ۳۶/۴ نفر و بعد خانوار شهری ۳.۸۹ نفر بوده است. بیشترین بعد خانوار در استان سیستان و بلوچستان معادل ۵.۱۲ نفر و كمترین آن در استان های گیلا ن و تهران معادل ۳.۵۹ نفر و ۳.۶۰ نفر بوده است.
جمعیت زیر ۱۴ ساله كشور كه در دهه ۱۳۶۵ ـ ۱۳۵۵ حدود نیمی از جمعیت كشور را تشكیل می داد در سال ۱۳۸۵ ، ۲۳.۰۸درصد از جمعیت كشور را در برمی گیرد و از این لحاظ جامعه ایران بتدریج ویژگی دارا بودن جمعیت بسیار جوان را پشت سر می گذارد.
جمعیت فعال ۱۰ ساله و بیشتر كل كشور در سال ۱۳۸۵ معادل ۲۳ میلیون و ۴۶۶ هزار نفر بوده كه ۸۷.۲۵ درصد آنها شاغل هستند.
جمعیت فعال ۱۰ ساله و بیشتر، در سال ۱۳۸۵ در مناطق شهری ۱۵ میلیون و ۹۲۹ هزار نفر بوده است كه ۱۸/۸۸درصد آن را شاغلا ن و ۱۱.۸۲ درصد آن را بیكاران تشكیل می دادند.
در مناطق روستایی در همین سال۷ میلیون و ۴۹۳ هزار نفر جمعیت فعال شمارش شده اند كه ۲۷.۸۵ درصد آن را شاغلا ن و ۱۴.۷۳ درصد آن را بیكاران تشكیل داده اند.
درصد شهرنشینی در كشور از ۶۱.۳ درصد در سال ۱۳۷۵ به ۶۸.۵ درصد در سال ۱۳۸۵ افزایش یافته است. این فرآیند بر اثر ۲ پدیده مهاجرت روستاییان به شهرها و تبدیل روستاها به شهر حاصل شده است.
در سال ۱۳۸۵، ۳۱.۵ درصد جمعیت كشور در مناطق روستایی و عشایری ساكن بوده اند. طی دهه ۱۳۸۵ ـ ۱۳۷۵ سالا نه به طور متوسط ۰.۴۴ درصد از جمعیت روستایی كشور كاهش یافته كه ناشی از مهاجرت به شهرها و تبدیل روستاها به شهر بوده است.
به این ترتیب در دهه ۱۳۸۵ ـ ۱۳۷۵ بیشترین جریان مهاجرت و نیز تبدیل روستاها به شهرها در استان اصفهان (۷۸.۲ درصد)، مركزی (۲.۳۱ درصد) و تهران (۲.۰۷ درصد) اتفاق افتاده است.
.:: This Template By : web93.ir ::.