از نظر اسلام در مسائل طهارت و نجاست (که جنابت از شاخه های آن است) ، شک و
تردید هیچ اعتباری ندارد و نباید به آن اعتنا کرد. همچنین غسل جنابت در
صورتی بر انسان واجب می شود که نشانه های منی وجود داشته باشد و یا این که
انسان یقین به جنابت داشته باشد. بنا بر این تا زمانی که یقین کامل صددرصد
به احتلام پیدا نکرده اید هیچ وظیفه ای از نظر وجوب غسل جنابت متوجه شما
نیست. بوی مخصوص منی دلیل بر جنابت نیست زیرا احتمال این که اشیاء دیگری
نیز این بو را داشته باشند منتفی نیست.
حضرت آیت الله
خامنه ای در پاسخ سؤالی در این زمینه فرموده اند:"با شک در جنابت حکم جنابت
مترتب نمىشود، مگر این که رطوبتى از شما خارج شود که همراه با علامتهاى
شرعى خروج منى باشد یا یقین به خروج منى داشته باشید."[2]
[١]- أجوبة الاستفتاءات (بالفارسیة)، ص: 33، س 174.