علت حرمت استمناء در اسلام چیست؟ آیا آیه و حدیثى در این زمینه وجود دارد؟
در
زمینه حرمت استمنا و خودارضایى روایات متعددى است. به ذکر یک روایت اکتفا
مىشود. از امام صادق (ع) درباره استمنا پرسش شد. حضرت فرمود: گناهى بزرگ
است، خداوند در کتاب خود از این عمل نهى فرموده است. کسى که به چنین عملى
دست مىزند، گویى با خود ازدواج کرده است و اگر از کار وى آگاه مىشدم با
وى غذا نمى خوردم. سؤال کننده پرسید: منبع این سخن از کتاب خدا کجاست؟ حضرت
فرمود: در آیه فمن ابتغى وراء ذلک فاولئک هم العادون(1) مراد از وراء ذلک
استمناء مىباشد.(2)
گفتنى است که حرمت استمنا تنها به خاطر
آثار و زیان جسمانى آن نیست، بلکه حکمتهاى دیگرى نیز دارد که بر ما مخفى
است. پارهاى از زیانهاى جسمانى، روانى و اجتماعى استمنا عبارتند از:
1. خستگى و کوفتگى،
2. عدم تمرکز حواس،
3. ضعف حافظه،
4. استرس و اضطراب.
5. حساسیت بیش از حد و زودرنجى،
6. کمردرد،
7. ریزش موها،
8. ناتوانى جنسى زودرس در جوانى،
9. بىخوابى یا بدخوابى و مشکلات مشابه.
10. انزال زودرس و غیرارادى یا خروج منى به صورت قطره قطره،
11.
بىمیل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر،
احساس طرد شدن، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک.(3)
پىنوشت
(1) مؤمنون، 7)
(2) وسایل الشیعه، ج 28، ص 364.
(3) ر. ک: پرسشها و پاسخها، شماره 7، ص 285.