چگونه ممکن است میان زوجهایی که به هم علاقه مند بوده اند مجادله و اختلاف
پیش بیاید؟ چگونه ممکن است ازدواج همسران به مشکل بربخورد؟ همسرانی که تا
چند روز پیش به نیت خوشبختی و یک زندگی سعادتمندانه با همدیگر پیمان یگانگی
و اتحاد بسته اند!
مشکل اینجاست که اغلب همسران صحبت و حرفهای
یکدیگر را درک نمی کنند و همین عدم درک باعث سوء تفاهمهای بعدی می شود. در
ابتدای ازدواج علایق شخصی زن و شوهر بسیار نزدیک به هم بوده و به همین دلیل
مشکلی پیش نمی آید اما بعد از اینکه جذابیتهای اولیه ازدواج از بین می
رود، احساس الفت و از خود گذشتگی در آنان کمرنگ می شود.
لازمه داشتن
روابط حسنه با همسر در وهله اول پذیرش است. پذیرش اینکه طرف مقابل، انسانی
است با مجموعه ای از خوبیها و کاستیها. تجربه نشان داده است اگر یکی از
طرفین، رفتار سازنده ای را در پیش بگیرد نه تنها روابط زناشویی و خانوادگی
بهبود می یابد بلکه در رفتار همسران نیز تغییرات مثبتی رخ خواهد داد. در
اوایل زندگی، توقعات مربوط به چگونگی روند زندگی مشترک، تحت تأثیر رؤیاهای
خوشبختی و هیجان و دلبستگی ها قرار می گیرد. اما آیا برای ادامه و تداوم
زندگی این رؤیاها دوام خواهند آورد؟
تعدادی از همسران بعد از مدتی
از ازدواجشان از وضعیت خود ابراز نارضایتی می کنند و اظهار شکوه و شکایت می
کنند. آنان باید بدانند چه چیز از زندگی خود می خواهند و چه چیزی آنان را
راضی خواهد کرد و چه اندازه نظریاتشان با همسرشان نزدیک است. برای بعضی از
همسران داشتن یک زندگی معمولی و ساده و یک بچه سالم کافی است اما برای برخی
دیگر این رضایت بسیار عادی و پیش پا افتاده است. چنانچه همسران صرفا در پی
ارضای باورها و ایده آلهای خود باشند و همسرشان را نادیده بگیرند هرگز به
تفاهم نخواهند رسید. نقطه شروع اکثر اختلافات همسران در اختلاف میان مسایل
خانوادگی، تربیتی و ... است. منتهی این مشکلات نباید دال بر این باشد که
آنان به بن بست رسیده اند و دیگر نمی توانند با همدیگر زندگی کنند. با محبت
کردن به هم مشکلات قابل حل است. دست کشیدن از منیتها آغاز شروع تفاهم است.
مصاحبت و با هم بودن یکی از سرمایه های ازدواج موفق و پایدار است. همسران
باید پلهای ارتباطی ساده ای پیدا کنند تا آنان را به هم نزدیک تر سازد.
زوجهای
موفق با صحبت کردن، تجزیه و تحلیل ریشه های اختلاف خود و دست برداشتن از
خودخواهی های بیجا به تفاهم بیشتری دست می یابند. زوجهای موفق امیال خود را
از حالت احساسی به آگاهی برمی گردانند. آنان: رابطه خانوادگی و زناشویی
خود را دست کم نمی گیرند.
آنان: فعالانه در صدد برآوردن نیازهای یکدیگرند یعنی به آنچه که موجبات رضایت همسر را فراهم کند علاقه نشان می دهند.
آنان: انعطاف پذیرند و در رفتارهای خود نیازهای همسرشان را در نظر می گیرند.
آنان: برای یکدیگر ارزش و احترام ویژه ای قایل هستند.
آنان: آنچه را که نمی توانند تغییر دهند با صبر و گذشت تحمل می کنند تا شرایط تحول و تغییر ایجاد شود.
آنان: با یکدیگر رک، صریح و صادق هستند.
آنان: در غم و شادی یکدیگر شریکند و برای زیباتر شدن زندگی مشترکشان لحظات شادی بخش می آفرینند.
آنان: رفتاری را با هم در پیش می گیرند که مایلند با آنان به همین گونه رفتار شود.
آنان: همدیگر را محترم، مفید و مهم می شمارند و همینها را در روابط میان خود و روابط خانوادگیشان رعایت کرده و به اجرا می گذارند.
پیام زن :: خرداد 1380، شماره 111