در ميان بانوان گروهى به اين توهم دچار شده اند كه زن بايد هميشه خواستنى
باشد نه خواهان , و هـيـچ گـاه خود در مسائل زناشويى اقدام به كارى نكند.
غافل از اينكه پيامبر اسلام (ص ) فرموده است : زن بـايـد بـراى شـوهـرش با
نيكوترين عطرى كه دارد خود را معطر سازد و زيباترين جامه اش را بـپـوشـد
وبـه جـالـبـترين صورت , خود را آرايش نمايد و صبح و شام خويشتن را به شوهر
عرضه كند.
بـرخـى نـيز از ترس آنكه از طرف شوهر به شهوترانى متهم شوند از اظهار علاقه
به روابط جنسى امتناع مى ورزند و ترجيح مى دهند براى هميشه هم خود و هم
طرف خويش را از اين لذت محروم سـازنـد.
درحـالـى كه اسلام زن با حيا و وظيفه شناس را آن زنى نمى داند كه تمايل و
شهوتش به شوهر كمتر باشد.
بلكه پيامبر اكرم (ص ) فرموده است : بهترين زنان شما آن زن با عفتى است كه
به آميزش با شوهر تمايل بسيار داشته باشد.
در اين حديث شريف شگفت آن است كه علاقه و همبسترى را در كنار عفت ذكر كرده
است , يعنى كه اين دو با يكديگر هيچ منافاتى ندارند.
در جايى ديگر آن حضرت مى فرمايد: با زنى كه به آميزش بى علاقه باشد ازدواج
نكنيد.
بـنـابـراين بسيار بى معنى است كه بعضى از زنان براى آنكه خود را افرادى
مستقل و با اراده نشان دهـنـد,نزد همجنسانشان خويشتن را بى نياز از مرد و
بى علاقه به اعمال زناشويى نشان مى دهند.
ايـن قـبيل زنان نمى دانند كه اولا هماغوشى و تمايل به آن , نشانه ضعف نيست
.
در حقيقت زن در اين عمل مهماندار
است .
دوم ايـنـكـه : تـوافـق در مـيـل جنسى با شوهر در شادابى و تندرستى زن فوق
العاده مؤثر است و سردى مزاج , اگر هم ساختگى نباشد, افتخار نيست بلكه چه
بسا دليل نقص روحى و عيب جسمى است .
معمولا زنانى كه شوهرانشان به هر علت , نمى توانند با آنها همبستر شوند
طولى نمى كشد كه دچارعوارض جسمى مى شوند و شادمانى و طراوت خود را از دست
مى دهند.
سوم : اظهار بى ميلى زن , شوهر را به افسردگى روحى و بى حوصلگى يا به
برقرارى رابطه جنسى درخارج محدوده خانواده گرفتار مى سازد.
...................ادامه دارد