هر گاه على عليه السلام به منبر مى رفت ، مى فرمود:
مسلمان بايد از رفاقت و دوستى سه كس اجتناب كند؛
1. آدم بى باك و هرزه (در گفتار و رفتار).
2. احمق (كم عقل ).
3. دروغگو.
زيرا
آدم بى باك و هرزه ، كارهايش را به تو آرايش مى دهد و مى خواهد كه تو هم
مانند او باشى ، چنين شخصى هرگز به درد دين و آخرت تو نمى خورد، دوستى با
او جفا و سخت دلى و رفت و آمدنش بر تو، ننگ و عار است .
و اما احمق ،
هرگز خير و خوبى از او به تو نمى رسد. هنگام مشكلات اميدى به او نيست ، اگر
چه در حل آن تلاش كند و چه بسا اراده كند بر تو خيرى رساند (ولى به واسطه
حماقتش ) به تو ضرر مى زند. پس مرگ او بهتر از زندگى اوست و سكوت او بهتر
از سخن گفتنش و دورى از وى بهتر از نزديكى با او مى باشد.
و اما دروغگو،
هيچگاه زندگى با او بر تو گوارا نيست ، سخنان تو را نزد ديگران مى برد و
گفته آنان را نزد تو مى آورد، هرگاه صحبتى را تمام كند سخن ديگرى را شروع
مى كند، ممكن است گاهى راست هم بگويد ولى مردم باور نكنند، مى كوشد مردم را
به يكديگر دشمن سازد، در سينه شان كينه بروياند. پس از خدا بترسيد و مواظب
خويشتن باشيد و ببينيد كه با چگونه افرادى رفاقت مى كنيد و طرح دوستى مى
ريزيد.
منبع: داستانهاى بحارالانوار جلد5،محمود ناصرى