اطلاعات عمومی

روزه گرفتن، بدون باز داشتن چشم و گوش و زبان از خطا و لغزش، فقط گرسنگى کشیدن است و بس!

باید پس از گذراندن هوا و هوس در کوره «استقامت‏»، با پتک سنگین «نه‏»، سر شیطان نفس را کوبید! آن گاه، دل را صیقل و با آب «توبه‏» شستشو داد؛ تا همچون آینه، نور حق بر آن بتابد و صفات عالیه در آن انعکاس یابد ...

رمضان، ماه نزول قرآن، ماه نزول «فرشته‏ها» و «روح‏»(1)بار دیگر از راه رسید . دوباره سفره ضیافت الهى گسترده شد و پرهیزکاران به مهمانى خدا دعوت شدند! در این ماه اگر تمامى اعضاء و جوارح روزه باشد؛ حتى خوابیدن و نفس کشیدن نیز عبادت و تسبیح است .(2)

ماه غلبه برشیطان درون و بیرون و بى اعتنا شدن و بى توجهى به ظواهر فریبنده‏اى است که کمترین توجه به آنان، نورانیت درون را خاموش مى‏کند! ...

ماهى است که در شب‏هاى قدر آن باید، «دفترچه بیمه‏» زندگى را به مُهر «تمدید اعتبار» امام زمان (عج) ممهور ساخت؛ زیرا در غیر این صورت، دیگر تحت پوشش ولایت نخواهیم بود!

«رمضان، ماهى است که ابتدایش رحمت، میانه‏اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم است‏.»(3)

اگر دل، در این ماه، بهارى نشد؛ همیشه سال، پائیزى و سرد است .

سالکان، این ماه را به رفع تکلیف نمى‏گذرانند ... آن جا که مى‏توان با قطره اشکى در نیمه‏هاى شب، انبوه آتشى را خاموش کرد؛

آنجا که فرشتگان، به نزدیک‏ترین مدار زمین رسیده‏اند؛

آنجا که شیاطین در «بند» هستند؛

آنجا که درهاى جهنم بسته است، درهاى رحمت‏باز؛

و ... آنجا که روزه سپر است از آتش!

چرا غفلت؟!

حال که «ایاما معدودات‏»، بهترین فرصت‏براى تزکیه نفس و «لعلکم تتقون‏»(4)شدن است،

چرا کسالت و تنبلى؟!

باید از لحظه لحظه این ماه استفاده کرد و از روزها و شب‏هایش بهره‏ها گرفت؛ تا موفق به دریافت «کارنامه قبولى‏» شد!

و باید قدر شب‏هاى «قدر» را دانست؛ بخشنده مهربان منتظر است تا «یا رب‏» بخشش خواهان را بشنود:

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند    گِرد در و بام دوست پرواز کنند

هر جا که درى بود، به شب مى‏بندند    الا در دوست را که شب باز کنند

و آنان که عمر خود را صرف اطاعت از دستورات الهى کرده‏اند، به همه شب‏هاى ماه رمضان توجه دارند و مى‏گویند:

هر شب، شب قدر است، اگر قدر بدانى! ...

"مهدى محدثى"

پى‏نوشت ها:

1 . تنزل الملائکة و الروح . . ./ سوره قدر .

2 . انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عبادة . . . ، امالى صدوق، ص 93 .

3 . بحار الانوار، ج 93، ص 342 .

4 . بقره/ 183 - 182 .