اطلاعات عمومی

ماجرا از این قرار است که گروهی از دانشمندان دانشگاه نانیانگ سنگاپور، با دستکاری ژنتیکی گونه ای از باکتریها (اشرشیا کولی یا E-Coli ) آنها را وادار کرده اند که در صورت مواجهه با گونه ای دیگر از باکتریهای بیماریزا به نام سودوموناس آئروژینوزا ( Pseudomonas aeruginosa ) ماده ای تولید کنند که سودوموناس را بکشد.

ئی-کولای ها به محض مواجهه با سودوموناسها (باکتریهای مسبب چند نوع عفونت تنفسی و گوارشی) شروع به ترشح سم پیوسین می کنند.

پیوسین سمی است که فرمول آن را خود سودوموناسها به دانشمندان لو داده اند. در حقیقت سودوموناسها از این سم برای کشتن یکدیگر (در زمان رقابت و تنازع بقا) استفاده می کنند و حالا دانشمندان با دستکاری در ژنهای ئی کولای کاری کرده اند که ئی-کولای به محض مواجهه با علائم شیمیایی سودوموناس، سم پیوسین را ترشح می کند.

تا پیش از این، سم پیوسین اختصاصا توسط سودوموناسها و برای نابودی سودوموناسها تولید می شده و تنها روی سودوموناس اثر می کند، پس تنها سودوموناسها هستند که کشته خواهند شد و این یعنی یک آنتی بیوتیک اختصاصی اختصاصی.

پزشکان سنگاپوری که علاوه بر سودوموناس، توانسته اند ویبریوکلره (عامل بیماری وبا) را نیز با روش مشابهی از بین ببرند، اظهار امیدواری کرده اند که با گسترش این تکنیک، بتوان از عوارض ناشی از آنتی بیوتیکهای رایج فعلی کاست و مبارزه با باکتریها را کاملا هدفمند کرد.

در صورتی که استفاده از این روش برای درمان یک عفونت به شما پیشنهاد شود، شما باکتریهای باکتری کش را انتخاب خواهید کرد یا ترجیح می دهید از داروهای مرسوم فعلی برای مداوا استفاده کنید؟