اطلاعات عمومی

من شخصا معتقدم یک رزمی کار تا می تواند باید خود را در این گونه مواقع کنار بکشد و بار حرف ها و حدیث ها را با جان و دل بخرد . نباید در مقابل حرف های تحریک کننده کنترل خود را از دست بدهد . درست است که یک رزمی کار حداکثر با دو ضربه می تواند فرد مهاجم را نقش زمین کند ولی عواقب کار را باید در نظر بگیرد .

چه اشکالی دارد به شما لقب ترسو و بزدل بدهند ولی در عوض راه پاسگاه و دادگاه را در پیش نگیرید . ترس چیز بدی نیست اتفاقا انسان در هرکاری باید کمی ترس داشته باشد به نظر من حتی اگر فرد مهاجم با زدن چند ضربه به شما آرام شد با او درگیر نشوید . هر انسان عاقلی در برخورد با مشکلات سعی می کند کمترین هزینه را بپردازد . از سوی دیگر اگر درگیر شوید خبرش به گوش مسئولان رشته شما خواهد رسید وبه احتمال زیاد با محرومیت از سوی مسئولان رشته رزمی خود مواجه خواهید شد. و آبروی ورزشکاری شما هم به خطر خواهد افتاد .

اگر کسی ادعا دارد و می گوید می خواهم با تو مبارزه کنم . به او بگویید اگر خیلی اصرار داری دو شرط دارد . اول اینکه من در باشگاه با تو مبارزه می کنم دوم این که کتبا بنویسی که اگر در این مبارزه آسیبی دیدی هیچ مسئولیتی متوجه من نیست و بعد متن نوشته شده را  به امضاء چند نفر شاهد هم برسانی . با این کار با خیال راحت می توانید هنر رزمی خود را به رخ او بکشید .

به نظر من فقط در یک مورد رزمی کاران می توانند در خیابان درگیر شوند و آن هم جایی است که پای ناموس در میان باشد . در این صورت برای درگیر شدن نیاز به چیزی ندارید . منظورم این نیست که بزنید و حریف را بکشید  فقط تا جایی می توانید به فرد مهاجم ضربه بزنید که خطر را از ناموس خود دور کنید . ولی اگر زیاده روی کنید باید پاسخ گوی قانون باشید.

ولی اگر پای ناموس در میان نیست بهترین دفاع شخصی برای یک رزمی کار حرفه ای ، دویدن است . به این فکر کنید که زندگی بعضی از افراد به یک هل دادن بند است . از کجا معلوم فرد مهاجم جز این افراد نباشد . خیلی اتفاق افتاده که بعضی از افراد به واسطه فقط و فقط  یک هل دادن لقب قاتل را به خود چسپانده اند. تا حالا نشنیده اید که کسی را هل داده اند و او تعادلش را از دست داده و سرش به جایی که نباید بخورد برخورد کرده و دار فانی را وداع گفته است ؟

خیلی از کسانی که سرشان بالای دار رفته نمی خواستند که قاتل باشند ولی شدند.