در قرن ششم ق.م ارسطو نتيجه گرفت که آب اولين مادة اصلي حيات است. وي معتقد
بود که دانه هر چيزي «ذات مرطوب» دارد. به هر حال بعد از سدة 1700 بوده که
دانشمندان به ارزش و خواص آب درماني پي برده و آنرا بيان کردند. يک كتاب
گمنام بنام ”درمان با آب که در سال 1723 در لندن چاپ شده است، فوائد
استفاده از آب در انواع حالات، از جمله حمام کردن در طي بارداري و زايمان
را توضيح ميدهد. بطور حسي و غريزي انسان هميشه به سوي آرامش تسکين دهندة
آب جذب شده است.
از لحاظ تاريخي، شواهد قطعي کمي وجود دارد که در فرهنگهاي قديم، زايمان در
آب انجام ميشد ولي كما بيش در فرهنگ سراسر دنيا وجود داشته است.
افسانههائي وجود دارد که مصريهاي قديم بچههاي خاصي را زير آب بدنيا
ميآوردند. اين بچه ها کشيش ميشدند. گفته ميشود در قديم در جزيرة کريته
(CreteCrete)، ”»مينوان«” MinoanMinoan ـ معبد مقدسي جهت زايمان در آب
داشتهاند. نقاشيهاي روي ويرانههاي MinoanMinoan دلفينها و ارتباط خاص
انسان و آب را نشان ميدهد. هنديهاي ChumashChumash در کاليفرنياي مرکزي
داستانهائي دربارة زايمان زنانشان در استخرهاي مواج با وروديهاي کم عمق در
ساحل تعريف ميکنند. سمو (SemuSemu) جد بزرگتر ChumashChumash که در اواخر
هشتاد سالگي به سر ميبرد، به خاطر ميآورد که وقتي که يک پسر بچه بود زنان
اغلب به ساحل ميرفتند و در آب کم عمق زايمان ميکردند. او همچنين به ياد
ميآورد که در خيلي از اين موارد، دلفنيها نزديک آب ظاهر ميشدند و در کنار
زن تا هنگامي که نوزاد بدنيا بيايد باقي ميماندند.
آداب و رسومي از جزائر هاوائي بجا مانده است که دليلي قطعي بر زايمان در آب نسلهاي هزاران سال قبل بوده است.
به نظر ميرسد که زايمان در آب قبل از ظهور پزشکان و بيمارستانها انجام
ميشده، اگر چه اين موضوع با مدرک تائيد نشده است هر کجا که آب وجود داشت،
به خصوص آب گرم زنان از آن جهت تسکين دردهاي زايمانی استفاده ميکردند.
اولين زايمان در آب مدرن ثبت شده، در سال 1803 در فرانسه انجام شد. اين
مورد که دريک مجلة انجمن پزشکي فرانسه تشريح شده است، گزارش مي کند که يک
خانم باردار که حدود 48 ساعت درد کشيده و مستأصل شده بود، جهت بهبودي موقت
به يک حمام آب گرم بعلت زايمان غير پيشرونده اش پناه برد. جالب اينکه بعد
از فقط چند لحظه نوزاد اينقدر سريع به دنيا آمد که مادر فرصت خروج از آب
پيدا نکرد و بنابراين نوزاد متولد شد. بدنبال آن گزارشهاي متعددي از زايمان
در آب در نقاط مختلف دنيا پخش شد تا اينکه در سال 1960 تائيد زايمان در آب
با مدرک در اتحاد شوروي شروع شد.
حمام لبوير (LeboyerLeboyer)
در طول دورة زماني مشابه، همگام با تحقيقات در روسيه، دکتر فردريک لبوير
(Dr. Feredrick LeboyerLeboyer) مفهوم حمام آب گرم براي نوزاد پس از تولد
را توضيح داد. در طي تحقيق وي دربارة راههاي آسانتر زايمان، لبوير تأثير
مفيد آب گرم را بر روي نوزادان کشف کرد.
حمام لبوير بطور ساده شامل قرار دادن نوزاد، بلافاصله پس از تولد در وان
کوچک آب که به اندازة دماي بدن گرم شده است، مي باشد . بنابراين نوزاد
ميتواند آرامش ناشي از رضايت دنياي آبي که تازه پشت سر گذاشته است را بدست
آورد. در هنگام حمامهاي لبوير، نوزادان اغلب چشمان باز دارند، آگاه هستند و
با آرامش هنگاميکه دستها و پاهايشان را بطور شيطنت آميز در آب حرکت
ميدهند، لبخند ميزنند. آنها حتي ميتوانند در آب شنا کنند و خودشان را به
جلو حرکت دهند.
دکتر لبوير، دنياي نوزاد تازه متولد شده را طوري ارائه کرد که قبلاً هيچ
وقت ديده نشده بود. مقاله وي يک گام بزرگ به سوي حساس کردن جهان نسبت به
تجربة زايمان از نظر نوزاد بود. ديدگاه دکتر لبوير که حذف کردن سختي و
تروماي زايمان بود، بيشتر از هر چيز ديگري روي تکنيکهاي آغاز شده زايمان
ملايم در سراسر دنيا تأثير گذاشت. دکتر لبوير بطور قاطع به جهان، تأثيرات
آرام کنندة غوطه وري نوزاد در آب گرم را نشان داد.