* زايمان در آب در فرانسه
يکي از اولين افرادي که درباره زايمان در آب مطالعات و كار کلينيکي زيادي
داشته، پزشک فرانسوي بنام دکتر مايکل ادنت ـ رئيس بخش جراحي در يک
بيمارستان در پي تي ويرز فرانسه بود. با آماده کردن زنان در يک وان آب گرم
جهت زايمان، ادنت به آنها راحتي و آرامشي بيشتر از آنچه قبلاً مي شناختند،
عطا کرد.
بسياري از زناني که جهت زايمان به پي تي ويرز مراجعه مي کردند درباره
زايمان در آب چيزي نشنيده بودند، اما وقتي وان پر از آب گرم را مي ديدند،
تعداد زيادي از آنها تمايل به استفاده از آن پيدا ميکردند. مايکل دانت در
کتابش ”تولدي دوباره” مي نويسد:
”بعضي از زنان که در طول بارداري تمايل زيادي به بودن در آب داشتند در طي
زايمان بيشتر از قبل به سوي آب کشيده ميشوند. و کساني که با آب و شنا کردن
مأنوس نيستند، با وجود اين، به محض اينکه درد زايمان شروع ميشود، اين
زنان نيز فوراً به سمت وان حرکت ميکنند مشتاقانه داخل آن ميشوند و
نميخواهند آنرا ترک کنند.” وان با آب شير معمولي 98 درجه فار نهايت پر مي
شد و هيچ نمک يا ماده شيمائي اضافي نداشت.
دکتر ادنت دريافت که زمانيکه انقباضات يک زن دردناک تر مي شود و کمتر مؤثر
است، استراحت در يک وان آب گرم، اغلب باعث بهبود ميشود، بخصوص در زماني که
ديلاتاسيون در حدود 5 سانتي متر است، سير ليبر در آب اغلب آسانتر، سريعتر و
مؤثرتر پيش ميرود در حاليکه در يک موقعيت مشابه در زايمان کلاسيک، پزشکان
بدون ترديد، به مداخله کردن شامل استفاده از داروها روي ميآورند.
زناني که ميخواهند آب را قبل از زايمان ترک کنند، متوجه چيزي که ادنت آنرا
”پاسخ خروجي جنين” مينامد، ميشوند. به محض اينکه آنها وارد دماي کمتر
هوا ميشوند، تغيير محيط باعث يک ترشح ناگهاني آدرنالين ميشود و نوزاد به
سرعت خارج ميشود.
دكتر ادنت به مناسب صدمين زايمانش در آب، در يک مقاله، خلاصه تجربيات
زايمان در آب خود را در مجله پزشکي انگليسي، لنست(lancetLancet) چاپ کرد.
وي در اين مقاله بيان مي کند: ”ما هيچ خطري درباره زايمان يا تولد زير آب
پيدا نکرديم. استفاده از آب گرم در طي زايمان نياز به تحقيقات بيشتري دارد
ولي ما اميدواريم که تجربيات ديگر تأييد کنند که زايمان در آب گرم يک روش
مؤثر، آسان و اقتصادي جهت کاهش استفاده از دارو و ميزان دخالت در هنگام
زايمان مي باشد.
* زايمان در آب در آمريکا
در سال 1981 گروه کوچکي از ماماها درباره موفقيت دکتر ادنت و تحقيقات پيشتاز ايگورشارکوفسکي در اتحاد شوري اطلاع پيدا کردند.
از طرف ديگر بسياري از والدين خواستار آن بودند که نوزادشان بصورتي کاملاً
متمايز به دنيا بيايند ـ زايماني که متفاوت از ديگر زايمانهاي آنها باشد ـ
چرا كه برخي از روانشناسان معتقدند كه خاطرات شخصي تولد شما روي زندگي
كنوني شما و تولد فرزندان شما تاثير ميگذارد.
در اوائل سال 1980، هنگامي كه اين والدين شروع به زايمان بچههايشان در آب
كردند، اكثر زايمانها بدون عارضه و ارضا كننده بود. متأسفانه برخي والدين
بدون اطلاع پزشك و بطور اغراق آميز نوزاد تازه متولد شدة خود را بمدت 20
دقيقه در زير آب غوطهور ميگذاشتند، با اين اعتقاد كه به نوزادان فرصت
ميدهند تا كاملاً از استرس زايمان رها شوند، آرامش پيدا كنند و نيرويي
تازه بگيرند.
تعداد كمي مرگ تصادفي نوزاد قاعدتاً بعلت رها كردن نوزاد بمدت طولاني در
زير آب، رخ داد. اين موضوع والدين و پزشكان و ماماهائي را كه اعتقاد قوي به
زايمان در آب داشتند، نگران كرد و آنها در بيخطر بودن اين روش دچار ترديد
شدند. والديني كه نوزادانشان مرده بودند متوجه شدند كه جفت مي تواند قبل
از اينكه بند ناف از خونرساني بايستد، جدا شود و بنابراين نوزاد بدون هيچ
گونه منبع اكسيژن رساني باقي ميماند. امروزه هر عامل زايمان در آبي مي
داند كه يك نوزاد تازه متولد شده بايد به سرعت بعد از تولد به سطح آب آورده
شود.
همانطور كه پزشكان و ماماهاي بيشتري تمايل به كار كردن با زناني كه
ميخواستند زايمان در آب داشته باشند، پيدا كردند، اطلاعات بيشتري نيز
دربارة زايمان در آب در دسترس قرار گرفت. در اوائل سال 1989 پروژة ملي
زايمان در آب انجمن سلامت مادر / كودك (GMCHA) شروع به تهية اطلاعات صحيح
دربارة استفاده از آب جهت ليبر و زايمان نوزاد كرد. كتاب دكتر مايكل ادنت
تولد دوباره، در ايالات متحده در سال 1984 چاپ شده و سال بعد از آن اولين
مركز زايمان در آب در ايالات متحده كه اين روش را بعنوان يكي از روشها در
اختيار زنان قرار ميداد توسط يك متخصص زنان و زايمان ـ دكتر مايكل رزنتال ـ
افتتاح شد.
اين مركز زايماني در ايالات متحده (مركز زايمان خانواده، آپلند در
كاليفرنياي جنوبي) زايمان در آب را با شرايطي كه مايكل ادنت در فرانسه
ايجاد كرده بود، به زنان پيشنهاد ميكرد. دكتر مايكل روزنتال فعاليتهاي
زنان و زايمان مرسوم خود را براساس فلسفه و كار دكتر ادنت به سمت يك روش
غير مداخلهاي تغيير داد. روش مامائي رزنتال در اثر مشاهده زناني كه بطور
طبيعي زايمان ميكردند تحت تأثير قرار گرفت. دكتر رزنتال تفاوت بزرگيبين
سطح رضايت والدين بعد از زايمانهاي كلاسيك و اين روش مشاهده كرد. چرا كه از
ديد يك متخصص زنان و زايمان، زايمان خوب يك وضع حمل بيخطر و سالم است و
ميزان رضايت مادر و ديگر شرايط از اهميت كمتري برخوردار مي باشد. در حاليكه
ارائه شرايطي كه مجموع مزايا را در برداشته باشد امكانپذير مينمود.
او اضافه ميكند كه استفاده از آب گرم براي ليبر و زايمان ممكن است به نظر
ابتدائي و جديد برسد، اگر چه از نظر تاريخي، استفاده از اكثر مداخلات
مامائي مثل بيحسي اسپاينال يا اپيدورال، مخدرها و فورسپسها در مقايسه با
آن تازه هستند ولي استفاده از آب بايد بعنوان يكي از كم خطرترين مداخلات در
نظر گرفته شود.
دكتر رزنتال در مورد مزاياي زايمان در آب محتاطانه بحث ميكند چرا كه احساس
ميكنند به مدارك علمي بيشتري نياز است. وي معتقد است بخش مهمي از سلامت
جسمي و روحي كودك مربوط به شرايط زمان تولد وي ميباشد چرا كه سلامت كودك
از ابتدا در صورت تولد توسط يك مادر آرام كه هوشيار و رها از هرگونه داروئي
ميباشد، تأمين ميشود يك حقيقت مهم قابل مشاهده در زايمان در آب، اين
است كه تجربهاي لذت بخش و عاري از ترس. ميباشد. بچهاي كه در اين تجربه
با مادرش شريك است از فوائد زايمان كم عارضه و سالم مادرش در طول دورة
زندگي بهرهمند ميشود. بدنبال آن، كودك متناسب با اين اعتقاد والدين كه
بچههاي آب خاص و متفاوت هستند، پرورش مييابد.
لازم به ذكر است در سال 1987 چهل نوزاد در درياي سياه متولد شدند. نوزادان
پسر در كنار درختي از ساحل كريمه بنام درخت «آدم» و نوزادان دختر در كنار
درختي ديگري به نام «حوا» بدنيا ميآمدند. دلفينها در زمان وضع حمل زنان به
كنار ساحل آمده و تا زمان اتمام آن جست و خيز ميكردند. بعدها نوزاد آن را
مرتباً به اين محل ميآوردند تا با آب مأنوس بوده و شنا كند. اگر چه
زايمان در آب گرم سواحل كريمه و ارتباط با طبيعت براي اين زوجها بسيار
ارزشمند و خاطره انگيز بود ولي توجه به اين نكته مهم است كه زايمان با
اينكه يك روند فيزيولوژيك و طبيعي است ولي بطور كامل قابل پيشبيني نيست و
ممكن است شرايطي بوجود آيد كه نياز به مداخلات پزشكي ضرورت يابد. از طرف
ديگر آب اين دريا بعلت ريخته شدن زبالههاي اتمي راديواكيتو در آن از
آلودهترين آبهاي جهان محسوب ميشود. الهام از طبيعت باعث شد كه اين روش
زايمان ملايم به بيمارستانها در يك شرايط مطلوب و قابل كنترل انتقال يابد.