اطلاعات عمومی

سوال:

ارتباطم با خداوند در زمان مشكلات زياد است؛ ولي هميشه انتظار اجابت سريع خواسته هایم را دارم!
مشكلي دارم كه مدت هاست برای رفع آن و اجابتش دعا مي كنم و نذر و توسل كرده ام امّا اجابت نشده است. می گویند: اگر دعوت خدا را اجابت كنيد و اگر دلتان بشكند، خداوند به دعایتان توجه مي كند، امّا من بعد از مدت ها دعا کردن هيچ اثري از اجابت دعایم نديده ام و خدا شاهد است كه بر انجام واجباتم کوشیده ام. با وجود اينكه هنوز با خدا درد دل مي كنم و اميد به اجابت دعایم دارم، امّا ته دلم يک نااميدي به وجود آمده است. چه باید بکنم؟

جواب:

البته با دعا کردن و درخواست نمودن، راه بین بنده و خدایش گشوده می گردد. ولی بدانیم که کسی که او را می خواند همین خواندن قّرب است و رسیدن به او. این را کم نگیرید که کم نیست.

اما اجابت: بنده اگر به جای شما بودم، فقط از او حاجتم را می خواستم او هر چه بخواهد بکند همان خیر من است و همان خوب. مگر اعتماد به توان او و حکیمانه بودن رفتارش نداریم؟

بنده بر این احساسم که علی الدّوام به او تکیه کردن و سپس املاء او را تصحیح کردن، کار قشنگ و پسندیده ای نباشد. مگر به او شک داریم که پس از دعا نگاه می کنیم ببینیم چه شد؟

هر چه می خواهد بشود همان خوب است و قشنگ. باور کنید رضا به رضای او و خشنودی به قضای او از احساس برآورده شدن و یا نشدن به مراتب والاتر و عالی تر است. تا کی خداوند و خواست او را وجه المصالحه خواسته های نفسانی خویش بدانیم؟

باید می گفتم او مستجاب الدّعوه است و حتماً می شود؛ ولی ما را از این، درک بالاتر و شایسته تر سزاست که او را خدا بدانیم، حکیم، علیم، دانای توانا، خیرخواه بندگان و هر چه ضعیف تر باشیم، احساس قوّت بیشتر درنزد او کنیم، نه به سردی روی می آوریم و نه موقع حاجت تنها بندگیش کنیم، که همیشه بنده او و فقیر اوئیم.

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ؛ ای مردم همه شما فقیران الهی هستند و تنها او بی نیاز است.»