پاسخ:
با سلام و سپاس
مشکل نوشته شما این است که یک مسئله دارای چند زاویه و بُعد را تنها از یک زاویه مد نظر قرار داده ، آن یک زاویه نیز جای حرف بسیار دارد.
خودارضایی تنها مشکل آن گناه بودن نیست، بلکه علاوه بر آن، این مسئله آسیب روانی و حتی جسمی به انسان وارد می کند. به طور طبیعی با بازگذاشتن این امر (با هر بهانه و یا دلیل تراشی)، چون غریزه و کشش های جنسی نیز به آن ضمیمه می شود، این مسئله به صورت یک عادت نامطلوب در آمده و شخص را دچار آسیب های جدی می کند .اصلاً به خاطر همین آسیب ها و عوارض است که دین آن را ممنوع اعلام کرده است.
آیا می توانیم مراجعانی که به این مرض مبتلا شده و از عوارض روانی و جسمی آن رنج می برند و با نامه یا به صورت حضوری چاره ای برای درمان آن می جویند، نادیده بگیریم و بگوییم چون بیچاره و فقیر بودید، چاره ای نداشتید و باید به چنین بیماری مبتلا می شدید و حالا نیز کاری نمی توان کرد؟!
آیا نظر شما این است که به بیماری فقر آن ها بیماری دیگری و بلکه بیمارهای بسیار دیگر باید افزوده شود؟!
عوارض ناشی از این کارها به حدی است که حتی شخص پس از ازدواج (با توجه به عادتی که کرده و دلایل متعدد دیگر) به سراغ خودارضایی رفته و از این طریق خود را تخلیه جنسی می کند. آیا می خواهید نوشته این افراد را به شما نشان دهیم؟
با این سخن شما پس هر آدم و پسر فقیری، استمنا کننده و هر آدم پولداری باید چنین نباشد، اما آیا واقعاً این گونه است؟!
آیا واقعاً تمام افرادی که به دلایل فقر یا هر چیز دیگر نتوانستند در سنین پایین تر ازدواج کنند، حتماً خودارضایی می کردند یا اینکه به قول شما دنبال ناموس دیگران بودند؟
یعنی باید یا این بود یا آن و فرد پاکی وجود ندارد؟!
فرض کنیم که دنبال ناموس دیگری بودن، بدتر از خود ارضایی است، اما واقعاً برای جلوگیری از آن کار، باید به فکر خودارضایی با تمام عوارض ناشی از آن برسیم و خود را تسلیم و دست بسته شهوت بدانیم و هیچ اختیار و اراده ای برای خود ندانیم؟!
البته ما نیز با شما هم عقیده ایم که یکی از راه های جلوگیری از این مسئله ازدواج کردن است، اما اولاً در هیچ جامعه ای، حتی در زمان پیامبر پسران تنها با رسیدن به بلوغ جنسی ( بدون کسب بلوغ های دیگر) ازدواج نمی کردند .
دوم:انسان ها در زندگی وقتی به ارزشمندی واقعی دست یابند، اهداف بسیار مهم تری در زندگی جستجو کرده و خود را با آن مشغول می سازند.خود را اسیر و برده قوه جنسی و شهوت نمی دانند و این اختصاص به فقیر یا غنی ندارد، بلکه ارزشمندی و احساس مثبت و تلاش در زندگی برای موفقیت در افراد خانواده فقیر بیش تر است. حتی گاهی با اهداف مادی و دنیوی، مانند تحصیلات عالی و رسیدن به موقعیت اجتماعی، یا فعالیت اقتصادی و سرگرم شدن بهآن و یا ورزشی به نوعی خود را مشغول می سازند. این گونه کارها اگر چه به معنای جایگزین شدن به جای نیرو و غریزه جنسی نیست، اما جهت دهی فکری و عملی از افزایش تحریکات بیرونی جنسی و فکری می کاهد؛ بنابراین چنین خود را اسیر و دست بسته احساس نمی کنند که باید یکی از دو کاری که گفتید، انجام دهند. این مسئله دیگر ربطی به فقیر و غنی ندارد.
سوم : خودارضایی تنها یک مشکل جنسی صرف نیست که با ازدواج حل شود(نمونه آن افراد متأهلی است که خود ارضایی دارند) بلکه یک مشکل دارای ابعاد مختلف است که تنها یکی از جهات و شاید مهم ترین آن، تحریکات جنسی است، اما وقتی که به صورت عادت در آید، دیگر فراتر از مشکل جنسی است.
دلیل تراشی از هر نوعی( از جمله آنچه در سوال تان آمده) چیزی جز ضعیف کردن نیروی اراده و فکر در مقابله با این عمل نیست . توصیه و تجویز آن برای افرادی به اصطلاح شما فقیران، چیزی جز افزودن رنج و بیچارگی و بدبختی آنان نیست.
.:: This Template By : web93.ir ::.