دوباره سلام خوبی بابت جوابت ممنونم و کار شما در اینجا خیلی خوبه به
عنوان مشاوره . در ضمن فیلم و این جور چیزا هم که گفتم فقط برای مثال بود و
درک بهتر موضوع . و اینکه گفتید در صورتی که یقین دارید منی نیست .
منظورتون از منی چیه ؟؟ آیا اون آب لیز و بی رنگ که قبل از منی میاد جزء
منی محسوب نمیشه و غسل نداره ؟؟؟ این حکم بین مراجع تقلید یکسانه ؟ سربلند
باشید . یا حق پاسخ: با سلام به شما دوست عزیز حکم منی بر اساس رساله امام
خمینی ره (حکم مشهور همین است) : اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى
است یا بول یا غیر اینها چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از
بیرون آمدن آن بدن سست شده،آن رطوبت حکم منى دارد، و اگر هیچ یک از این
سه نشانه یا بعضى از اینها را نداشته باشد، حکم منى ندارد. ولى در زن و
مریض، لازم نیست آن آب با جستن بیرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بیرون
آمده باشد، در حکم منى است و لازم نیست بدن او سست شود. بنا بر این به چند
نکته توجه کنید: 1- منی سه علامت دارد: با شهوت و جستن بیرون می آید و
بعد از بیرون آمدن آن بدن سست می شود. در مرد این نشانه ها هر سه با هم
باید باشد تا یقین پیدا کنیم منی است. اگر هر سه نشانه با هم نبودند حکم
منی را ندارد . همچنین اگر فقط یک نشانه باشد اما شما با همان یک نشانه به
منی بودن آن یقین پیدا کنید ،حکم منی را خواهد داشت. درجایی که یقین
ندارید و نمی توانید به منی بودن آن مثلا قسم بخورید ، منی نیست . اون آب
با شرایطی که شما گفتید منی نیست. جزء یکی دیگر از آب هاست . می توانید
احکام مفصل آن را از این آدرس از لینک توضیح المسائل امام بخوانید:
http://farsi.leader.ir/langs/fa/index.php