اطلاعات عمومی

  صدها سال است که هيپنوتيزم و تلقينات هيپنوتيزمي، نقش مهمي در درمان ايفا مي کنند و هيپنوتيزم مدرن براي افزايش اعتماد به نفس، تغيير عادت هاي ناپسند، کاهش وزن، ترک سيگار، تقويت حافظه، اصلاح مشکلات رفتاري و درمان اضطراب، ترس و انواع فوبي به کار گرفته شده است.
پرسش اين است که هيپنوتيزم چيست و چگونه اثر مي کند؟ هيپنوتيزم، حالتي طبيعي از ذهن است که طي آن، ذهن روي موضوع خاصي متمرکز مي گردد، آگاهي محيطي کاهش مي يابد، تغييرات مفيدي در امواج مغزي ايجاد مي شود و تلقين پذيري در مورد موضوعات مورد توافق فرد افزايش مي يابد. براساس آمار سازمان بهداشت جهاني، 90 درصد جمعيت عمومي، توانايي هيپنوتيزم شدن دارند. هيپنوتيزم، يک حالت کاملاً طبيعي ست که تقريباً همه، آن را تجربه نموده اند. به عنوان نمونه آن چه ما هيپنوتيزم حين رانندگي مي ناميم، يک حالت هيپنوتيزمي خود به خود است؛ شما پشت فرمان مي نشينيد و تا مقصد به سلامت رانندگي مي کنيد، در حالي که غرق در افکار خويش هستيد و به ياد نمي آوريد چه زماني از چهارراه عبور کرديد و يا چه موقع به سمت خيابان مورد نظر پيچيديد؛ گويي اتومبيل شما به طور خودکار هدايت مي شود! وقتي غرق مطالعه ي يک کتاب، گوش کردن به موسيقي دلخواه، تماشاي يک فيلم يا هر فعاليت مورد علاقه ي ديگري مي شويد و ارتباط تان با محيط اطراف کاهش مي يابد، در حالت هيپنوتيزم طبيعي قرار گرفته ايد. در چنين حالتي ممکن است کسي شما را صدا بزند اما حتي متوجه او نشويد و صدايش را نشنويد. کساني که توانايي هيپنوتيزم پذيري مناسبي دارند، هر وقت به شدت روي موضوعي متمرکز مي شوند( آن چنان که جذب موضوع گردند)، به طور خودکار به حالت هيپنوتيزم طبيعي فرو مي روند. علت اصلي اثربخشي هيپنوتيزم، آن است که وقتي شخص در حالت هيپنوتيزمي قرار مي گيرد، ذهنش آمادگي بيش تري براي پذيرش پيشنهادات و تلقينات درمان گر دارد. در حالت هيپنوتيزمي، تلقينات مثبت و درماني به لايه هاي عميق ذهن ( جايي که يادگيري واقعي اتفاق مي افتد) نفوذ مي کنند. پژوهش ها نشان داده که نمي توان سوژه ي تحت هيپنوتيزم را وادار به انجام رفتاري برخلاف ارزش هاي اخلاقي او نمود. بنابراين هيپنوتيزم به هيچ وجه ابزاري براي اعتراف گرفتن يا سوء استفاده نيست.
قسمت عمده ي افکار، احساسات، هيجانات و رفتارهاي ما ريشه در بخشي از ذهن به نام« ناخودآگاه» دارد، بنابراين اگرچه ما آن افکار و احساسات را تجربه مي کنيم اما در بيش تر موارد از علت واقعي آن ها بي اطلاعيم. ارتباط بين ذهن خودآگاه و ناخودآگاه، به گونه اي ست که گويي در حالت هوشياري معمولي، درب يک طرفه اي بين اين دو وجود دارد و اطلاعات، تنها از ناخودآگاه به خودآگاه منتقل مي شود. در برخي مواقع هم چون خواب طبيعي، موقتاً امکان دسترسي به « ناخودآگاه» فراهم مي شود و برخي از محتويات ناخودآگاه، به صورت رؤياهاي شبانه نمايان مي شوند. زماني که شخص در حالت هيپنوتيزمي قرار دارد، اين درب به گونه اي باز مي شود که مي تواند تلقينات مفيد را به درون ذهن ناخودآگاه وارد نمود. مي توان خاطرات سرکوب شده را بازيابي کرد و با تکنيک هاي موجود، از ميزان آسيب زايي و آزاردهندگي آن ها کاست؛ بدين ترتيب اگرچه اين خاطرات هم چنان وجود دارند اما ديگر براي فرد، ناخوشايند و ناراحت کننده نيستند. درمان گر هيپنوتيزمي با هدايت توجه و تمرکز فرد روي يک موضوع خاص، او را وارد اين حالت طبيعي ذهن مي نمايد. هيپنوتيزم در حوزه ي بيماري هاي کودکان، نوجوانان و بزرگسالان کاربردهاي بسياري دارد. برخي از مهم ترين کاربردهاي هيپنوتيزم، عبارتند از کاهش وزن، ترک سيگار، تقويت اعتماد به نفس و عزت نفس، اصلاح يادگيري و عملکرد تحصيلي، کاهش اضطراب، کنترل درد، درمان اضطراب جدايي، برطرف نمودن ترس ها و انواع فوبي ها، کنترل استرس، درمان بي خوابي و ساير اختلالات خواب، تخفيف علائم جسمي بيماري ها، کنترل هيجانات، حفظ کارآيي مناسب به هنگام نوسانات خُلقي، تسريع بهبود بيماري ها و ...

کليدهاي اصلي موفقيت هيپنوتيزم: