اطلاعات عمومی

اگر ما حدود او را شناختیم، حقوق او را رعایت کردیم؛ پیش او وجیه شدیم، یعنی آبرومند شدیم، او آبروی ما را پیش فرشته ها هم حفظ می کند. اگر یک وقتی پای ما لغزید، نمی گذارد آن ملائکه هم بفهمند چه رسد به دیگران...

در قرآن کریم فرمود: هر کسی هر حرفی می زند، یک رقیب عتیدی کنار حرف او هست تا ثبت کند و ضبط نماید. ما یلفظ من قول لا لدیه رقیه عتیده (1). رقیب یعنی مراقب؛ مراقب را از آن جهت مراقب می گویند که رقبه می کشد. گردن می کشد تا خوب ببیند.

این که می گویند گردن کشی کرده، برای اینکه انسان که گردن بکشد، خوب می بیند. آن مراقب اگر سرکشی کرده که می گویند سر کشی کرده، یعنی سرش را کشیده، گردنش را کشیده، بلند کرده تا خوب ببیند. این را می گویند سرکشی، گردن کشی. رقبه کشیده، شده مراقب. فرمود: هر حرفی که انسان می زند، یک رقیب (یعنی کسی که گردن کشیده) کاملاً او را می نگرد و عتید هم هست. یعنی آماده است و مستعد. نه اینکه یکی اش رقیب است، یکی اش عتید.

آن حدیث نبوی که از وجود مبارک رسول گرامی (ص) رسیده است در نهج الفصاحه، فرمود: انّ الله سبحانه و تعالی عند لسان کلّ قائل (2). هر کسی هر حرفی می زند، خود خدا آنجا حضور دارد. معلوم می شود گذشته از اینکه فرشتگان و مأموران الهی حضور دارند، خدا هم حاضر است. این حضور الهی برای آن است که لطف خدا، عنایت الهی، حضور الهی نامنتهی است.

اگر چیزی بر فرشته ها مستور و مخفی شد، بر خدا مخفی نیست؛ و اگر یک وقتی یک کاری انجام شد که فرشته ها تحمّل حفظ آن را ندارند، احیاناً ممکن است برای یکدیگر بازگو کنند یا آثارش را اظهار کنند، خدای سبحان در کنار دل هر کسی هم هست، در کنار زبان هر کسی هم هست.

آنجا که آبروی یک مؤمن در خطر است، ممکن است خدای سبحان اجازه ندهد آن رقیب عتید بفهمد و بنویسد. با اینکه آن فرشتگان مأموریت شان همین است که اعمال ما را ضبط کنند و ثبت کنند. انّ علیکم لحاف ظین کراماً کاتبین (3). خدای سبحان اینها را حفظه ما فرستاد و اینها حافظ اند، کریم اند، خلاف نمی کنند و اعمال ما را ضبط می کنند و...

با اینکه مأموریت آنها برای این است که اعمال ما را ثبت و ضبط کنند، معذلک آنطوری که در دعای کمیل مثلاً در شب های جمعه می خوانید به خواست خدا، وجود مبارک حضرت امیر(ع) به ما آموخت که به خدای سبحان عرض کنیم: پروردگارا ! تو در همه کارهای بدنی و قلبی ما حضور داری، خودت حضور داری؛ گذشته از اینکه این کرام کاتب حضور دارند.

و اگر جائی لازم دیدی که آنها ندانند، پرده رقیق آویزان می کنی که آنها کار ما را، نیّت ما را هم نبینند! و الشّاهد لما خفی عنهم و برحمتک سترته (4). خوب اصلاً ملائکه مأموریتش برای این است که کارهای ما را ثبت و ضبط کند. اگر ما حدود او را شناختیم، حقوق او را رعایت کردیم؛ پیش او وجیه شدیم، یعنی آبرومند شدیم، او آبروی ما را پیش فرشته ها هم حفظ می کند. اگر یک وقتی پای ما لغزید، نمی گذارد آن ملائکه هم بفهمند! چه رسد به دیگران. ما اگر به این فقاهت برسیم که حدود او را رعایت بکنیم، او همه شئون ما را تأمین می کند.

(1) سوره ق. 18
(2) وسائل الشیعه. ج12. ص188
(3) انفطار. 10 و 11
(4) مفاتیح الجنان.دعای کمیل

www.khabaronline.ir