اطلاعات عمومی

محمد علی بهمنی را بیشتر بشناسیم

محمد علی بهمنی متولد 1321 در شهر دزفول است. نخستین شعرش در سال 1330 یعنی زمانی که او تنها 9 سال داشت به چاپ رسید.

محمد علی بهمنی در سال 1378 موفق به دریافت " تندیس خورشید مهر" به عنوان برترین غزل سرای ایران گردید. و بعد از آن بارها در جشنواره های مختلف جوایز مختلفی دریافت کرد.

برای محمدعلی بهمنی شعر چون موجودی جاندار است که شکل و قالب، لباسهای آن را تشکيل و به آن شخصيت می دهند. او عاشق غزل است و در شعرهایش مشخص است :

من با غزلی قانعم و با غزلی شاد

تا باد زدنیای شما قسمتم این باد

ویرانه نشینم من و بیت غزلم را

هرگز نفروشم به دو صد خانه آباد

بهمنی غزل را هرگز قالب نمی بندد. او می گوید : " قالب يعنی محدوديت و هنر را نمی توان محدود کرد و به خاطر اين حرفم بارها زير تهمت ها رفته ام" در ديدگاه محمدعلی بهمنی، غزل يک شکل است که می تواند با روزگار خود و با شرايط جديد تغيير کند.

یک شعر زیبا از محمد علی بهمنی:

 اين غزلها همه جانپاره ي دنياي منند

پيش از آني كه به يك شعله بسوزانمشان 
 باز هم گوش سپردم به صداي غمشان

 
 هر غزل گر چه خود از دردي و داغي مي سوخت
 ديدني داشت ولي سوختن با همشان

 
گفتي از خسته ترين حنجره ها مي آمد
 بغضشان شيونشان ضجه ي زير و بمشان

نه شنيدي و مباد آنكه ببيني روزي
ماتمي را كه به جان داشتم از ماتمشان 

 زخم ها خيره تر از چشم تو را مي جستند
تو نبودي كه به حرفي بزني مرهمشان

 اين غزلها همه جانپاره هاي دنياي منند
ليك با اين همه از بهر تو مي خواهمشان

 گر ندارد زباني كه تو را شاد كنند
 بي صدا با دگر زمزمه ي مبهمشان

 
فکر نفرين به تو در ذهن غزل هايم بود
كه دگر تاب نياوردم و سوزاندمشان