اطلاعات عمومی

او کلمه ای حرف نزد...

وزیر امور خارجه آلمان ویلی برانت

او به جای رفتن پشت تریبون با قدم های شمرده و آرام به طرف مجسمه یادبود رفت و در برابر آن زانو زد....و دقایقی بعد،در برابر چشمان حیرت زده خبرنگاران و حاضران، در سکوتی سنگین جایگاه را ترک کرد...

در سال ۱۹۳۹-۱۹۴۰ هنگام حمله نازیها به لهستان و اشغال این کشور بیش از هفت میلیون نفر از مردم این کشور جان خود را از دست دادند.

در جنگ جهانی دوم لهستان بیشترین تلفات انسانی را در سطح جهان داشت.

در سال ۱۹۷۰ آلمان برای اولین بار بعد از سه دهه قطع رابطه با لهستان وزیر خارجه خود را برای دادن دست دوستی به این کشور فرستاد.

ویلی برانت وزیر خارجه وقت آلمان بود.

او قرار شد در میدان مرکزی شهر ورشو(پایتخت لهستان) در کنار مجسمه یادبود کشته شدگان جنگ جهانی دوم سخنرانی کند.

در روز ۷ دسامبر ۱۹۷۰ هنگام ورود ویلی برانت به میدان مرکزی ورشو همه نفسها در سینه حبس شده بود.

خبرنگاران از تمام دنیا آمده بودند و منتظر سخنرانی ویلی برانت بودند. برای همه جالب بود که او چگونه میخواهد از کشورش اعاده حیثیت کند.

او به جای رفتن پشت تریبون با قدم های شمرده و آرام به طرف مجسمه یادبود رفت و در برابر آن زانو زد....و دقایقی بعد،در برابر چشمان حیرت زده خبرنگاران و حاضران، در سکوتی سنگین جایگاه را ترک کرد...

ویلی برانت جایزه نوبل صلح ۱۹۷۱ را به خاطر این حرکت زیبا از آن خود کرد و مرد آن سال شد.

امروزه یکی از میدانهای اصلی ورشو به نام ویلی برانت است و نمای یادبودی از او،در حالیکه زانو زده است،در وسط میدان است.

این زمانی است که زبان از گفتن سخن عاجز است.او با این حرکت به همه چراهای ذهن مردم لهستان و جهان پاسخ داد.

به امید روزی که سیاستمدارهای کشور ما هم به جای صحبتهایی که فقط باعث تنش میشه حرکتهایی انجام بدند که باعث سربلندی ایران در جهان شود. باید قبول کرد که حرکت ویلی برانت بیشتر از هوش سیاسی وی بود نه احساسات بدون کنترل او..