اطلاعات عمومی

با پول كلاس كامپیوتر دختران كوموری چند پل می توان ساخت؟

برای برگزاری كلاس های برای دختران نیازمند كومور، كه اخیرا نیز سفیر آن هدف برقراری رابطه كشور كوچكش با كشورمان را نجات ایران از انزوای جهانی عنوان كرد، ۱۶۰ میلیون تومان توسط كمیته امداد هزینه شده. تنها با پول كلاس های فوق برنامه نیازمندان كومور، می توانستیم بیش از ۳ پل روی رودخانه ای بسازیم كه انگشتان دختران كوچك كشورمان را قطع كرده

آینده؛ گروه اجتماعی: باید خندید، یا گریه كرد. كه به خاطر تنها ۵۰ میلیون تومان، تاكنون انگشتان دست ۳۰ نفر ایرانی، در همین مرز و بوم پر گهر، قطع شده و استاندار، به چالش كشیدن قطع انگشتان این همه «آدم» به خاطر عدم احداث پل را بزرگنمایی می داند!

یا اینها محروم نیستند، یا ایرانی نیستند، ایرانی هم نباشند، باید از مواهب لااقل كمیته امداد كه بهرمند شوند. كمیته امدادی كه تا جزیره ذره بینی چون كومور پیش رفته و برای دخترانش كلاس كامپیوتر می گذارد و كنار گوشمان، این همه «آدم» به خاطر نبود یك پل ۵۰ میلیون تومانی، باید انگشتان دستشان را از دست بدهند!

در هفته ای كه گذشت، انتشار تصاویر انگشتان بریده اهالی یك روستا شهرستان كهكلویه احساسات بسیاری از مردم ایران را جریحه دار نمود.

پیش از آن واكنش برخی مسئولان به این رخداد جای تاسف داشت. پس از آنكه خبرگزاری مهر، گزارش تصویری مربوطه را مخابره كرد، تصاویری از نامه نگاری های بین اداره راه و ترابری كهكیلویه و فرمانداری این شهرستان نیز دردی روی درد های قدیمی گذاشت!

ظاهرا فرمانداری این استان از اداره راه و ترابری خواسته تا پلی روی رودخانه مارون احداث شود، تا مشكلات مردم گاودانه حل شود، و اداره راه و ترابری این استان نیز از فرمانداری خواسته است تا مشكل بودجه ۵۰ میلیون تومانی را حل كند، تا آنها روی این رودخانه پلی احداث كنند.

در قحطی كه به سر نمی بریم، نفت زیر پایمان می جوشد و گاز از چاه بالا می زند و بنزین هم الحمدلله نیمه یارانه ای شده و دست مرفهان بی درد هم از آن كوتاه شده و دولت عدالت محور هم سر كار است؛ پس چرا مسئولان محلی لنگ ۵۰ میلیون پول احداث پل ماندند!

اتفاقا دكتر احمدی نژاد هم در سفرهای استانی كه دارد، بودجه های خوبی برای این استان تصویب كرده، اما ایا از این بودجه های كلان، چیزی برای احداث پل باقی مانده؟

با بودجه زیر ساخت های گردشگری امام زاده علی می شود ۴۰ پل ساخت

آخرین سفر استانی احمدی نژاد به كهكیلویه و بویر احمد، استفاده كودكان روستایی از گر گر

عدم احداث این پل روی این رودخانه كه بنا بر شواهد سال های طولانی لطمات جانی بیشماری به اهالی آن وارد كرده است، در حالیست كه در آخرین سفر دكتر احمدی نژاد به استان كهكلویه و بویر احمد، بودجه های كلانی(در تاریخ ۲۲ اردیبهشت سال جاری) برای این شهرستان در بخش های مختلف تصویب شده است.

اگر احداث پل مزبور برای اداره راه و ترابری شهرستان، ۵۰ میلیون تومان هزینه داشته باشد، این رقم تنها ۱.۲۵ صدم بودجه ۴ میلیارد تومانی ایجاد زیرساختهای گردشگری امام زاده علی (ع) دهدشت است. یعنی با این پول می شد ۸۰ پل روی رودخانه روستای گاودانه زد.

ساخت پل مزبور، تنها ۲.۵ درصد بودجه ۲ میلیارد تومانی كمك به فعالیتهای قرآنی و تجهیز كانونهای فرهنگی و هنری استان است!

یعنی در كنار این فعالیت های فرهنگی و البته ارزشمند و تنها با كمی صرفه جویی در آنها، می شد پلی هم روی رودخانه مزبور زد!

ساخت پلی كه انگشتان مردم محروم این منطقه را قطع می كند مهمتر است، یا تجهیز صدا و سیمای مركز استان؟ درست است، هر دوی اینها مهم هست و قابل مقایسه نیستند، اما جالب است بدانید، ۵۰ میلیون هزینه احداث پل روی رودخانه مارون، كمتر از نیم درصد بودجه تأمین تجهیزات فنی برای ارتقاء صدا و سیمای استان كهكیلویه و بویر احمد است.

با پول كلاس كامپیوتر دختران كومور می شد ۳ پل روی مارون زد

انگشتان قطع شده دختران روستایی گاودانه و دختران كوموری سر كلاس كامپیوتر كمیته امداد

در اینكه مردم محروم این استان، واقعا نیازمند كمك هستند شكی نیست. تصاویر منتشر شده گویای این امر است. كمیته امداد امام خمینی(ره) از اصلی ترین نهاد هایی است كه به امداد رسانی به محرومان می پردازد.

در سال ۸۷، برای برگزاری كلاس های رایانه، برق، خیاطی و نجاری برای دختران و پسران نیازمند كومور، كه اخیرا نیز سفیر آن هدف برقراری رابطه كشور كوچكش با كشورمان جمهوری اسلامی ایران را نجات كشورمان از انزوای جهانی عنوان كرده بود، ۱۶۰ میلیون تومان توسط كمیته امداد هزینه شده بود. تنها با پول كلاس های فوق برنامه نیازمندان كومور، می توانستیم بیش از ۳ پل روی رودخانه ای بسازیم كه انگشتان دختران كوچك كشورمان را قطع كرده.

با ۱۱۵ میلیونی كه صرف خرید برنج و روغن و شكر و پودر شوینده برای نیازمندان كومور شده است، می شد ۲ پل برای مردم روستای گاودانه ساخت.

با ۱۵۰ میلیونی كه كمیته امداد برای ساخت خانه مددجویان كوموری هزینه كرده است، به راحتی می شد سه پل روی رودخانه مزبور زد.

همكاری كمیته امداد ایران و شهرداری قمر(پایتخت كومور) برای بهسازی محیط و وضعیت تاسف بار حمل و نقل روستاییان ایرانی

در سال ۸۷، نزدیك به ۱۰۰ میلیون تومان، به مددجویان كوموری كمك های نقدی شده است، با این هزار میلیون تومان، ۲۰ پل می شد روی رودخانه ای احداث كرد كه موجب رنج ساكنان آن شده است.

با كمك های نقدی كه به افغانی ها دادیم، می شد ۳۸ پل برای ایرانی ها بسازیم

در سال ۸۷، حدودا ۲ میلیارد تومان به صورت نقدی، به مددجویان افغانی توسط كمیته امداد پرداخت شده است. با این پل می شد، لا اقل ۳۸ پل روی رودخانه مارون احداث كرد.

با بیش از یك و نیم میلیارد تومانی كه در سال ۸۷ به محرومان سویه پرداخت شده است، می شد ۳۳ پل برای مردم روستای گاودانه ساخت!

با یك میلیارد و ۷۰۰ میلیونی كه به محرومان همسایه شمالی، جمهوری آذربایجان كمك شده است، می شد ۳۵ پل روی رودخانه های منطقه ای زد، كه مردمش برای رد شدن از رودخانه انگشتان خود را میدهند.

البته كمك به همنوعان و هم مسلكان در كشورهای دیگر نیز پسندیده است؛ نه تنها از منظر معنوی و انسان دوستانه، بلكه از جهت تقویت جایگاه كشورمان و نیز ارتقای دیپلماسی فرهنگی و مردمی؛ اما به نظر می رسد در این زمینه اولویتها هم نباید فراموش شود؛ به ویژه زمانی كه هموطنانمان و صاحبان این مرز و بوم چنین مشكلات جزئی دارند كه به قول دكتر احمدی نژاد باید به آنها هم رسیدگی كرد و نباید به بهانه كارهای كلان، از اینها غافل شد.

بی خبری مسئولان؟

بسیاری از مسئولان استان كهگیلویه و بویر احمد خبر ندارند اهالی روستای گاودانه برای عبور از عرض رودخانه مارون مجبور به استفاده از وسیله ای هستند كه تا كنون باعث قطع انگشت بیش از ۳۰ نفر از اهالی روستا شده است.

اهالی روستایی به نام "گاودانه علیرضا" در منطقه ای دورافتاده از استان كهگیلویه و بویراحمد مدتهاست مجبورند برای دسترسی به جاده، روستاها و مناطق دیگر و انجام كارهای روزمره، مانند رفتن به محل تحصیل، كار، خرید و ... از رودخانه عریضی به نام مارون عبور كنند. در این میان تنها راه ارتباطی آنها با دنیای خارج از روستا، وسیله ای به نام گرگر (جره) است.

اما نشستن بر روی این تله كابین دستی و رفتن تا آن طرف رودخانه باعث قطع انگشتان دست روستاییان گاودانه شده است. چون شیب تند رودخانه و دخالت دست در گذر این وسیله به طرف دیگر رودخانه موجب می شود تا انگشتان دست به زیر چرخهای آن گیر كرده و قطع شود.

موضوع ساخت پلی برای اهالی روستا به منظور جلوگیری از نقص عضو شدن تعداد بیشتری از روستاییان مدتهاست كه توسط شورای روستای گاودانه و اهالی آن مطرح است. اما تا كنون نتیجه نداشته است. حتی شاید برخی از مسئولان این استان نمی دانند روستایی در محل خدمتشان وجود دارد كه اهالی آن مجبورند انگشتان دستشان را برای كرایه گذر از رودخانه عریض مارون به "گرگر" بدهند.

مدیر روابط عمومی استانداری كهگیلویه و بویراحمد: استاندار وقت ندارد!

دین پرور مدیر روابط عمومی استانداری كهگیلویه و بویراحمد در واكنش به خبرنگار مهر كه خواستار مصاحبه با قوام نوذری استاندار كهگیلویه و بویراحمد درباره مشكل اهالی روستای گاودانه علیرضا شد تنها به این جمله اكتفا كرد كه استاندار وقت ندارد پاسخ دهد! و از انجام هر مصاحبه ای با استاندار جلوگیری كرد. پیگیریها برای مصاحبه با استاندار تا كنون به نتیجه نرسیده است.

اسامی برخی از روستاییان گاودانه كه گرگر انگشتانشان را قطع یا زخمی كرده است:

سعیده عنایتی جو- دو انگشت زخمی، شكرعلی عنایتی جو- یك بند انگشت قطع-۴۳ ساله، عطب الله د ژم- یك بند انگشت-۵۲ ساله، ولی الله دژم- سه بند از سه انگشت قطع-۲۱ ساله، گلزاده دژم یك بند انگشت قطع، محبوبه دژم- دو انگشت زخمی- ۱۲ ساله، حسین رمرو - دو انگشت زخمی، خدیجه دلشاد - دو انگشت زخمی، فضیل دلشاد - دو انگشت زخمی، اكبر خوشه بردار -دو بند از یك انگشت قطع، اشرف عمرانی فر- دو انگشت زخمی و یك بند انگشت قطع، پروانه تواره- یك بند انگشت قطع، سحر تواره- دو انگشت زخمی، قدرت الله تواره - دو انگشت زخمی- ۴۲ ساله، علی یار كشاورز - دو انگشت زخمی، رحمان پژده - دو بند انگشت قطع، مریم پشتوان - دو بند انگشت قطع - ۱۳ ساله، بهروز پشتوان- یك بند انگشت قطع و دو بند انگشت زخمی، زاده پشتوان- دو انگشت زخمی و یك بند انگشت قطع - ۵۱ ساله، عباس پشتوان- سه انگشت زخمی، شهرام پشتوان- یك بند انگشت قطع - ۱۱ ساله، عزیز كوثری - یك بند انگشت قطع و یك انگشت زخمی - ۵۱ ساله، فرزاد شاكری - ۲ انگشت زخمی- ۱۴ ساله، ایرج زمان- دو بند از یك انگشت قطع- ۴۸ ساله، بهجت زمان- دو انگشت زخمی، سالار كهزادی- یك بند از هر ۴ انگشت قطع، محمد محمدی- یك بند انگشت قطع، كهزاد قلندری- دو انگشت زخمی، رسول طاهری - یك بند انگشت قطع و دو انگشت زخمی و بی حس، سعدی نریمانی راد - دو بند انگشت زخمی، فوت سید علی نظر- ۵۲ ساله، قطع نخاع شدن برادر سید علی نظر به دلیل سقوط از گرگر، آسیه تاش- یك بند انگشت قطع - ۲۰ ساله كه از روستا مهاجرت كرده است و ... .