داروهاي مورد استفاده در درمان آسم |
|
|
داروهاي تسكين دهنده داروهاي تسكين دهنده، اثر خود را با شل كردن عضلات ديواره مجاري هوايي اعمال مي كنند و به اين طريق باعث ميشوند كه اين مجاري باز مانده و هوا به راحتي وارد و خارج شود. نتيجه اين كار آن است كه تنفس فرد به آساني انجام ميشود. اين داروها را اصطلاحاً داروهاي گشاد كننده برونش يا داروهاي برونكوديلاتور مي نامند و بصورت استنشاقي (اسپري) ساخته ميشوند. اين اسپري ها معمولاً به رنگ آبي هستند اما گاهي اوقات به رنگهاي سبز يا خاكستري نيز ساخته ميشود. اسپري ها در انواع مختلفي مي باشند. در اكثر موارد، از اسپري ها وقتي استفاده ميشود كه علايم بيماري بروز كرده و بيمار احساس ناراحتي مي كند. با اينحال در صورتي كه بيمار دچار آسم شديد باشد، مصرف منظم و روزانه اين اسپري ها توصيه مي گردد. داروهاي گشادكننده داروهاي گشادكننده با كاهش و كم كردن التهاب در مجراي هوايي، اثر خود را اعمال مي كنند و در نتيجه باعث كاهش تحريك پذيري آنها مي گردد. برخلاف داروهاي تسكين دهنده كه اكثراً فقط در هنگام ناراحتي بيمار مصرف ميشوند، داروهاي پيشگيري كننده را بايد هميشه بصورت منظم و معمولاً روزي دوبار مصرف نمود. مي توان استفاده از اين داروهاي پيشگيري كننده را با استفاده از مسواك زدن دندانها در پيشگيري از فساد دندانها مقايسه نمود! بسياري از مبتلايان به آسم براي اينكه مصرف اين داروها را فراموش نكنند، هميشه بعد از مسواك زدن، اقدام به استفاده از اسپري هاي پيشگيري كننده مي كنند و اين كار به يادآوري آنها در استفاده از اين داروها كمك زيادي مي كند. اسپري هاي پيشگيري كننده اكثراً به رنگ قهوه اي يا نارنجي هستند و بعضي از آنها نيز قرمز يا زرد باشند. سه نوع داروي پيشگيري كننده حملات آسم وجود دارد كه عبارتند از: اسپري هاي استروئيدي (بكلومتازون)، كرومولين سديم (اينتال) و ندوكروميل (تيلاد)، هر كدام را اين داروها نيز به صورت اسپري هاي مختلفي ساخته ميشود. كلمه استروئيد يا كورتون در ذهن بسياري از افراد، تصوير خوبي ندارد و در مورد اين داروهاي موثر، اصلاعات غلطي در بين مردم رواج دارد. - اين اسپري هاي استروئيدي (كروتون دار) با آن استروئيدهاي آنابوليكي كه در بدنسازي و در ورزشكاران بصورت غيرقانوني مصرف ميشود متفاوت است. - اين اسپري ها از همان نوعي هستندكه بصورت قرصهاي استروئيدي (مثل پردنيزولون) در حملات حاد آسم و نيز در افرادي كه دچار دردهاي مفصلي (آرتريت) هستند استفاده ميشود. - مقدار استروئيدي (كورتوني) كه در اسپري ها موجود است در مقايسه با مقدار آنها در قرصها، بسيار اندك مي باشد. براي مثال، استفاده از اسپري بكلومتازون بصورت دو پاف و دو بار در روز، فقط باعث ميشود كه حدود 40 ميكروگرم از اين دارو وارد بدن شود كه مقدار بسيار ناچيزي ميباشد. در حالي كه در آسم حاد، شش قرص پنج ميلي گرمي استروئيدي به بيمار داده ميشود كه معادل 30000 ميكروگرم از اين دارو مي باشد، يعني 75 برابر مقداري كه با استفاده از اسپري ها وارد بدن ميشود. - عوارض جانبي اسپري هاي استروئيدي در مقايسه با قرصهاي استروئيدي (مثل پردنيزولون) كم مي باشد و بسيار مهمتر آنكه، اين عوارض در مقايسه با خطراتي كه آسم درمان نشده مي تواند ايجاد كند بسيار ناچيز مي باشد. - پنج درصد بيماراني كه از اسپري هاي استروئيدي (كورتون دار) استفاده مي كنند از سوزش و خشك شدن دهانشان شكايت مي كنند (گاهي اوقات اين وضعيت به علت برفك دهان ايجاد ميشود)، و نيز پنج درصد ديگر كساني كه از اين اسپري ها استفاده مي كنند از گرفتگي صدايشان شاكي هستند كه اين وضعيت بيشتر در كساني كه زياد صحبت مي كنند و از صدايشان استفاده مي كنند (مثل معلمها و تلفنچي ها) ديده ميشود. - استفاده از مقادير بيشتر اين اسپري هاي استروئيدي (بيشتر از 1500 ميكروگرم در روز) بخصوص در افراد مسن تر، باعث بروز عوارضي مثل كبود شدن آسان پوست بر اثر برخوردهاي جزئي و نيز افزايش ايجاد برفك دهان و گرفتگي صدا ميشود. در بعضي از بيماران نيز ممكن است آب مرواريد (كاتاراكت) ايجاد شود اما اين موضوع كه اين اسپري هاي استروئيدي مي توانند باعث بروز پوكي استخوان شوند هنوز ثابت نشده است و جاي بحث دارد. اين عوارض جانبي را بايد با خطرات عدم درمان آسم مقايسه نمود تا متوجه شد كه آيا بايد از اين داروها استفاده نمود يا خير. عوارض موضعي اين اسپري ها را مي توان با شستشوي دهان با آب بعد از هر بار مصرف اين داروها كم نمود. همچنين مي توان با استفاده از دستگاههاي اسپيسر (Spacer) به ميزان زيادي از مقدار دارويي كه در دهان انباشته ميشود كم كرد. - شواهدي وجود دارد كه نشان مي دهد كه استفاده از اسپري هاي استروئيدي در تعداد كمي از كودكان، ممكن است باعث توقف در رشدشان شود، اما بطور جالبي همينكه كودكان مبتلا به آسم به سنين بلوغ مي رسند، رشدشان جبران مي گردد. كودكاني كه اسم آنها درمان نميشود و از داروها استفاده نمي كنند نسبت به كودكاني كه از اسپري هاي استروئيدي استفاده مي كنند احتمال بيشتري دارد كه دچار كاهش رشد شوند. اسپري هاي استروئيدي مثل اسپري بكلومتازون، داروهاي بسيار موثري در طيف وسيعي از بيماران مبتلا به آسم مي باشند و به اين داروها به عنوان يك داروي انتخابي در پيشگيري از حملات آسم نگاه مي شود. كرومولين سديم (اينتال) داروي كرومولين سديم داروي خيلي خوبي براي پيشگيري از اسم در كودكان و بخصوص براي كنترل علايم آن كه با ورزش و فعاليت تشديد مي گردد مي باشد. از اين اسپري بايد روزي سه يا چهار مرتبه استفاده نمود كه در مقايسه با فقط دوبار استفاده كردن از اسپري هاي استروئيدي در روز، يك عيب به حساب مي آيد، اما مي وان قبل از انجام تمرينات ورزشي به آساني از آن استفاده نمود تا در هنگام ورزش دچار مشكل نشويم. اين دارو عوارض جانبي خاصي ندارد. ندوكروميل سديم (تيلاد) ندوكروميل سديم (تيلاد) داراي قدرت پيشگيري كننده زيادي مشابه با اسپري هاي استروئيدي ميباشد و بصورت پودر خشك آئروسل با طعم نعنايي در داروخانه ها موجود است. ساير تركيبات دارويي دو گروه ديگري از داروها وجود دارند كه در درمان آسم از آنها استفاده ميشوند كه عبارتند از: تئوفيلين ها و بلوكرهاي لكوترين جديد. - گروهي از داروها كه مجموعاً به آنها تئوفيلين ها گفته ميشود در ابتدا بعنوان داروهاي گشاد كننده برونش ها (برونكوديلاتور) از آنها استفاده مي شد اما امروزه بيشتر بعنوان داروي پيشگيري كننده از آنها استفاده ميشود. از آنجايي كه اسپري هاي استروئيدي داراي تاثير زياد و خطر كمتري هستند، پزشكان ترجيح مي دهند كه بيشتر از اين اسپري هاي استروئيدي تجويز كنند وكمتر به سراغ تجويز تئوفيلين ها مي روند. تئوفيلين ها در بعضي از بيماران موجب تهوع و سردرد مي شوند. مزيت تئوفيلين ها نسبت به اسپري ها در اين است كه مي توان آنها را بصورت قرص مصرف نمود و براي كساني كه دوست ندارند از اسپري استفاده كنند، داروي خوبي مي باشد. - داروهاي بلوكرلكوترين (مثل سينگولر و آكوليت) داروهاي بسيار جديدي در درمان آسم هستند. اين داروها اصولاً پيشگيري كننده هستند اما داراي كمي اثر گشادكنندگي برونش هم هستند. تاكنون عوارض جانبي زيادي از اين داروها گزارش نشده است. درمان دارويي اورژانس هنگامي كه يك آسم حاد رخ مي دهد دو روش درماني اورژانس براي درمان آن در دسترس مي باشد: 1) استفاده از مقادير زياد داروهاي تسكين دهنده (اغلب از طريق يك دستگاه نبولايزر و يا 2) استفاده از مقادير زياد يك داروي ضدالتهاب (مصرف قرصهاي استروئيدي يا تزريق آمپول استروئيدي). بعضي از بيماران مي توانند خودشان به كمك يك نبولايزر و يا مصرف قرصهاي استروئيدي در مواقعي كه آسم حاد آنها رخ مي دهد، درمان اورژانسي را شروع نمايند، اما براي اكثر بيماراني كه قبلاً دچار يك حمله شديد آسم نشده اند و نمي دانند كه چكار كنند بايد به سرعت خود را به پزشك يا درمانگاه برسانند. تأخير در اين كار مي تواند بسيار خطرناك و كشنده باشد. داروهايي كه در نبولايزر در هنگام حملات آسم مورد استفاده قرار ميگيرند عبارتند از: سالبوتامول (ونتولين)، تربوتالين (بريكانيل) يا ايپراتروپيوم (آتروونت). فقط بعد از اينكه توسط پزشك بررسي و ارزيابي شديد مي توانيد از نبولايزرها استفاده نماييد. دستگاه نبولايزر، يك دستگاه ساده كمپرسور هوا مي باشد كه باعث ميشود داروها بصورت ذرات ريز درآمده و بتوان آنها را از طريق يك ماسك و لوله دهاني، استنشاق نمود. از نبولايزرها فقط در موارد اورژانسي بايد استفاده كرد و نبايد از آنها بطور دايمي بجاي اسپري هاي پيشگيري كننده استفاده شود. |
|
.:: This Template By : web93.ir ::.