داروهاي ضدافسردگي
آنها
مي توانند در عرض دو هفته علايم بيمار را بهبود بخشند، گرچه براي رسيدن به
اثرات كامل اين داروها، اغلب حدود شش هفته وقت لازم است. بعد از اينكه
افسردگي شما برطرف شد، بطور طبيعي حداقل بايد شش ماه ديگر نيز از اين
داروها استفاده نماييد تا مطمئن شويد كه افسردگي بر نمي گردد و سپس به
تدريج مصرف آن را متوقف نماييد. اين داروها براي درمان افسردگي هاي متوسط و
شديد مناسب مي باشند. بسياري از افراد فكر مي كنند كه با خوردن داروهاي
ضدافسردگي، به مصرف آنها عادت كرده و به آنها معتاد مي شوند اما چنين
اتفاقي نخواهد افتاد. داروهاي ضدافسردگي برخلاف داروهايي مثل ديازپام
(واليوم) باعث اعتياد افراد نخواهند شد. اين داروها فقط اگر شما افسرده
هستيد روي شما اثر مي گذارند واگر افسرده نباشيد، هيچگونه اثري بر روي شما
نخواهند داشت.
با اين حال، داروهاي ضدافسردگي داروهاي پر قدرتي هستند و
بعضي از افرادي كه مصرف اين داروها را به طور ناگهاني قطع مي كنند احساس
ناخوشي و بيماري مي كنند. چنين وضعيتي نشان دهنده اين نيست كه شما به اين
داورها معتاد شده و به آنها متكي هستيد، بلكه فقط بيانگر اين است كه بدن
شما به دريافت اين داروها عادت كرده است. همينكه افسردگي شما بهتر شد، يك
كاهش تدريجي در مقدار دارو به مدت چند هفته انجام ميشود و سپس كم كم اين
داروها قطع مي گردند تا بدن شما به آن عادت نموده و هيچ مشكلي ايجاد نشود.
نحوه اثر داروهاي ضدافسردگي
در
افسردگي، تغييراتي در نحوه كاركرد بدن ايجاد ميشود و داروهاي ضدافسردگي
باعث ميشوند كه اين تغييرات به وضعيت طبيعي خود برگردد. همانگونه كه قبلاً
هم گفتيم، سلولهاي عصبي در مغز توسط فضاي كوچكي به نام سيناپس از يكديگر
جدا ميشوند. براي اينكه يك پيام عصبي از اين سلولها انتقال يابد. سلولهاي
عصبي مواد شيميايي خاصي (به نام نوروترانسميترها) ترشح مي كنند كه از اين
فضاي كوچك بين سلولي (سيناپس) عبور كرده و به سلول عصبي بعدي مي رسد (مثل
دادن چوب در مسابقات دوي امدادي كه هر دونده بعد از مدتي دويدن چوب خود را
به دونده بعدي تحويل مي دهد) پيامهاي عصبي فقط هنگامي انتقال مي يابند كه
به اندازه كافي از نوروترانسميترها در سيناپس وجود داشته باشد
نوروترانسميترها سپس تجزيه شده و يا اينكه دوباره به سلولهاي مغزي برمي
گردند.
مقدار اين نوروترانسميترها در هنگام افسردگي كاهش مي يابد (مثل
اين است كه چوب از دست دودنه دوي امدادي افتاده باشد) داروهاي ضدافسردگي با
افزايش مقدار اين نوروترانسميترها در فضاي بين سلولها (سيناپسها) اثر خود
را مي گذارند.
افزايش نوروترانسميترها در سيناپسها مي تواند توسط
داروهاي مختلفي كه به روشهاي متفاوتي عمل مي كنند، ايجاد شود. اين روشها
عبارتند از:
- با افزايش ساخت مقدار نوروترانسميترها (مانند داروي تريپتوفان)
- با جلوگيري از تجزيه شدن نوروترانسميترها (مانند داروهاي مهاركننده مونوآمين اكسيدازيا MAOI)
- با جلوگيري از جذب مجدد نوروترانسميترها به سلولهاي عصبي (مانند داروهاي سه حلقه اي، تركيبات مشابه سه حلقه اي، SSRI)
بعد
از مدتي كه از مصرف داروهاي ضدافسردگي گذشت، خود بدن بطور طبيعي توليد اين
نوروترانسميترها را افزايش مي دهد و ديگر نيازي به مصرف اين داروها ندارد.
چه كساني نياز به مصرف داروهاي ضدافسردگي دارند؟
اگر
شما به افسردگي خفيفي مبتلا هستيد احتمالاً نيازي به مصرف داروهاي
ضدافسردگي نداريد. در مواردي كه شما به افسردگي متوسط دچار هستيد ممكن است
لازم باشد كه از اين گونه داروها مصرف نماييد و در صورتي كه افسردگي شما
شديد مي باشد، حتماً لازم است كه اين نوع داروها را مصرف نماييد.
اين
داروها حتماً بايد توسط يك پزشك يا روانپزشك تجويز شوند. بعضي از علايم
افسردگي مثل بيدار شدن از خواب در صبحهاي خيلي زود، افسردگي هايي كه
درهنگام صبح بدتر ميشود، كاهش اشتها و كاهش وزن و از دست دادن علاقه نسبت
به چيزهايي كه قبلاً از آنها لذت مي برديم، نشان دهنده اين موضوع هستند كه
افسردگي شما به احتمال خيلي زياد به داروهاي ضدافسردگي پاسخ مي دهد.
اين
داروها ممكن است داراي عوارض جانبي باشند. اين عوارض جانبي در هنگام شروع
مصرف دارو بيشتر ديده ميشوند و بعد از مدتي كه بدن به آنها عادت كرد، كم كم
از بين مي روند. با مصرف كردن مقادير كم دارو و سپس افزايش تدريجي آن، مي
توان از بروز عوارض جانبي آنها جلوگيري نمود. اكثر اين عوارض جانبي، كمتر
از مشكلاتي كه خود افسردگي براي شما ايجاد مي كند، مزاحم شما هستند. اگر
داروها بطور مرتب و منظم مصرف شوند، افسردگي شما كم كم بهبود خواهد يافت.
اگر شما داروهاي خود را به مقدار كافي و كامل مصرف نماييد، آنها بهترين اثر
خود را خواهند گذاشت. خوردن مقادير كم دارو تاثير زيادي در درمان افسردگي
نخواهند داشت و ممكن است شما از عوارض جانبي دارو بيشتر اذيت شويد بدون
اينكه اثر مثبتي از آن ببينيد. انواع مختلفي از داروهاي ضدافسردگي ساخته
شده است كه در داروخانه ها موجود مي باشند همه آنها داراي تاثيرات خوبي
هستند. بعضي از داروهاي ضدافسردگي براي يك نوع از افسردگي، بهتر از ساير
داروها اثر مي كند. عوارض جانبي داروهاي مختلف نيز متفاوت مي باشند.
بعد
از يك دوره افسردگي، به شما توصيه ميشود كه حداقل شش ماه از داروهاي
ضدافسردگي مصرف نماييد تا مطمئن شويد كه افسردگي دوباره بر نمي گردد. اگر
شما قبلاً چندين دوره به افسردگي دچار شده ايد، ممكن است پزشك از شما
بخواهد كه مدت بيشتري از اين داروها مصرف نماييد. امروزه بعضي از پزشكان به
بيماراني كه اولين افسردگي خود را بعد از 50 سالگي تجربه كرده اند توصيه
مي كنند كه مصرف داروها را بطور نامشخصي ادامه دهند زيرا خطر بروز مجدد
افسردگي در آينده براي آنها وجود دارد.
داروهاي ضدافسردگي سه حلقه اي
به
اين داروها از اين جهت سه حلقه اي گفته ميشود كه ساختمان شيميايي آنها از
سه حلقه پيوسته به هم و يك زنجيره ساخته شده است (شبيه سه چرخه). اين
داروها با جلوگيري از جذب مجدد نوروترانسميترها به سلولهاي عصبي باعث
ميشوند كه مقدار آنها در فضاي بين سلولي (سيناپسها) افزايش يابد.اين داروها
در درمان افسردگي هاي متوسط و شديد كه در آنها مشكلات خواب، اشتها،
بيقراري و كندي حركات وجود دارد بسيار موثر هستند. حدود دو هفته زمان لازم
است تا اين داروها اثر خود را بر روي بيمار بگذارند.
انواع مختلفي از
داروهاي ضدافسردگي سه حلقه اي وجود دارد (مانند ايمي پرامين و آمي
تريپتيلين). تمام اين داروها بر روي افسردگي اثر مي گذارند اما داراي اثرات
ديگري نيز هستند.
انواع داروهاي سه حلقه اي ضدافسردگي
- سه حلقه اي هاي آرام بخش
- آمي تريپتيلين
- كلوميپرامين
- دوتيپين
- دوكسيپين
- تريمپرامين
- سه حلقه اي هاي محرك
- پروتريپتيلين
- سه حلقه اي هاي غير آرام بخش
- آموكساپين
- دزيپرامين
- ايمي پرامين
- لوفپرامين
- نوتريپتيلين
براي مثال، بعضي از اين داروها آرام بخش هستند و مي توانند شما را آرام نمايند و بعضي ديگر اين اثرات را ندارند.
اگر
شما مضطرب و بيقرار هستيد، پزشكتان ممكن است از اين داروهاي ضدافسردگي
آرام بخش برايتان تجويز نمايد. با اين حال اگر شما احساس كندي و خستگي
دايمي داريد، پزشك برايتان نوعي از داروهاي ضدافسردگي كه داراي آرام بخشي
كمتري باشد تجويز خواهد نمود.
بعضي از افرادي كه اين داروهاي سه حلقه اي
آرام بخش را مصرف مي كنند، در طي روز احساس خواب آلودگي مي كنند. مي توان
به جاي اينكه روزي سه بار اين داروها را مصرف كرد (يعني صبح، ظهر، شب)، فقط
شبها تمام داروها را مصرف نمود تا احساس خواب آلودگي در طي روز از بين
رفته و شبها نيز راحت تر بخوابيم. اگر شغل شما رانندگي است و يا اينكه با
دستگاهها كار مي كنيد، بايد در هنگام مصرف اين داروها بسيار مراقب باشيد و
در مورد چنين مواردي با پزشك خود مشورت نماييد.
داروهاي سه حلقه اي
داروهاي پر قدرتي هستند و همانند همه داروهاي پر قدرت، مي توانند داراي
عوارض جانبي هم باشند اما بعضي از انواع جديدتر اين داروها مثل لوفپرامين
(Lofepramine) داراي عوارض نسبتاً ناچيزي هستند. البته تمام افرادي كه دارو
مصرف مي كنند به عوارض جانبي آن دچار نمي شوند. مصرف بيش از حد داروهاي سه
حلقه اي بسيار خطرناك بوده و مي تواند كشنده باشد.
عوارض جانبي سه حلقه اي ها
- تاري ديد
- يبوست
- اشكال در نعوظ و خروج مني در مردان
- اشكال در ادرار كردن
- خشكي دهان
- اثر بر روي قلب (تند شدن يا بي نظمي در ضربان قلب)
- غش كردن
- سرگيچه در هنگام ايستادن
- عرق ريزش فراوان
- لرزش دستها
- افزايش وزن
داروهاي ضدافسردگي مشابه سه حلقه اي
چندين
دارو وجود دارد كه اثرات آنها درست شبيه داروهاي سه حلقه اي است اما در
ساختمان شيميايي آنها سه حلقه وجود ندارد و بنابراين نمي توان به آنها سه
حلقه اي گفت. اين داروها عبارتند از:
-
داروي ماپروتيلين: كه داراي چهار حلقه ميباشد. اگر شما دچار صرع هستيد نبايد از اين دارو استفاده نماييد.
-
داروي
ميانسرين (Mianserin): به غير از اثري كه بر روي مغز استخوان دارد، داراي
عوارض جانبي ناچيزي مي باشد، اما بخاطر همان اثر سوئي كه بر روي مغز
استخوان دارد كمتر از اين دارو استفاده ميشود.
-
داروي ايپريندول (Iprindole): به ندرت مي تواند باعث مشكلات كبدي شود.
-
داروي
ترازودون (Trazodone): داراي عوارض جانبي كمي مي باشد، با اينحال در مردان
مي تواند خيلي به ندرت باعث ايجاد نعوظ آلتي شود كه برطرف نمي گردد. اين
وضعيت بسيار دردناك مي باشد.
-
داروي ويلوكسازين (Viloxazine): داراي عوارض جانبي كمتري از داروهاي سه حلقه اي مي باشد.
-
ميترازاپين
(Mitrazapine): يك داروي ضد افسردگي موثري مي باشد كه مي تواند باعث
اختلالات خوني نيز بشود. بيماراني كه اين دارو را مصرف مي كنند در صورتي كه
دچار تب، گلودرد يا هرگونه علامت يك بيماري عفوني شدند بايد با پزشك خود
مشورت نمايند.
داروهاي SSRI
SSRI حروف اول كلمات Serotonin
Specific Re-Uptake Inhibitors مي باشد كه به معني مهاركنندگان جذب مجدد
ويژه سروتونين است. اين داروها به همان طريقي كه داروهاي سه حلقه اي اثر مي
كنند عمل خود را انجام مي دهند و از جذب مجدد نوروترانسميترها به سلولهاي
عصبي جلوگيري مي كنند.
انواع داروهاي SSRI
- فلوكستين
- فلووكسامين
- پاروكستين
- سرترالين
- سيتالوپرام
با
اين حال اين داروهاي SSRI فقط بر روي يك نوع نوروترانسميتر خاص به نام
سروتونين اثر مي كنند اين داروها در درمان افسردگي بسيار موثر هستند و نسبت
به داروهاي سه حلقه اي، داراي عوارض جانبي كمتري مي باشند. آرام بخشي اين
داروها كمتر بوده و باعث افزايش وزن نمي شوند و به اندازه داروهاي سه حلقه
اي، بر روي قلب اثر نمي گذارند. همانند داروهاي سه حلقه اي، مصرف اين
داروها در افراد مبتلا به صرع بايد با احتياط صورت گيرد. اين داروها مي
توانند در ابتداي شروع درمان، مشكلات گوارشي ايجاد
نمايند. اسهال، تهوع و
استفراغ مي تواند همراه با سردرد، بيقراري و اضطراب در افرادي كه اين
داروها را مصرف مي كنند، ديده شود. اين داروها در صورتي كه به ميزان زيادي
يك دفعه خورده شوند نسبت به داروهاي سه حلقه اي داراي عوارض كمتري مي باشند
و بي خطرتر هستند.
عوارض داروهاي SSRI
- اخلالات گوارشي (معده)
- اسهال
- تهوع
- استفراغ
- سردرد
- بيقراري
- اضطراب و نگراني
داروهاي
SSRI نسبت به داروهاي سه حلقه اي جديدتر مي باشند و مدت زيادي نيست كه در
داروخانه ها فروخته ميشوند. بسياري از متخصصين عقيده دارند كه آنها بهتر از
داروهاي سه حلقه اي نمي باشند و از آنجايي كه اين داروهاي جديد بسيار گران
مي باشند، آنها را فقط وقتي كه بيمار نمي تواند داروهاي سه حلقه اي را
مصرف نمايد، تجويز مي كنند.
تبليغات زيادي در مورد دارويي به نام فلوكستين (پروزاك) در روزنامه ها و راديو تلويزيون شده است.
داروي فلوكستين كه به صورت كپسول مي باشد از گروه داروهاي SSRI است و اين روزها
در
بين مردم طرفداران زيادي پيدا كرده است. به اين دارو لقب قرص خوشحالي
(Happy Pill) داده شده است زيرا مصرف آن باعث ميشود كه افراد دچار افسردگي
خفيف، احساس شادي و خوشحالي كنند. از آنجايي كه اين دارو داراي عوارض جانبي
كمي مي باشد، براي افراد مبتلا به افسردگي خفيف كه احتمالاً فقط با تغيير
در نحوه زندگي خود مي توانند وضعيت بهتري داشته باشند تجويز مي گردد. در
حال حاضر ايالات متحده آمريكا بسياري از پزشكان از اينكه مي بينند اين دارو
به ميزان زيادي براي افراد تجويز ميشود، نگران هستند. ساير داروهاي گروه
SSRI داراي عملكردهايي مشابه فلوكستين (پروزاك) هستند و به همان اندازه نيز
موثر مي باشند.
داروهاي MAOI
MAOI حروف اول كلمات Monoamine
Oxidase Inhibitors مي باشد كه به معني مهاركنندگان مونوآمين اكسيداز است.
اين داروها، اولين داروهاي ضدافسردگي بودند كه ساخته شدند. آنها باعث
افزايش مقدار نوروترانسميترها در فضاي بين سلولي (سيناپس) ميشوند واين كار
را بوسيله جلوگيري از تجزيه ماده اي به نام مونوآمين اكسيداز انجام مي
دهند. آنها موجب توقف غيرقابل برگشت عمل مونوآمين اكسيداز ميشوند.
متأسفانه، اين داروها در ساير قسمتهاي بدن هم بر روي مونوآمين اكسيداز كه
داراي عملكردهاي مهمي در آنجاها
مي باشد اثر مي گذارند. يكي از اين
عملكردها، تجزيه ماده اي به نام تيرامين (Tyramine)، ميباشد كه در بعضي از
غذاها يافت ميشود. مقادير زياد تيرامين باعث بالا رفتن فشارخون ميشود و يك
سردرد شديد ضربان دار را ايجاد مي كند و مي تواند حتي منجر به سكته مغزي
شود. بنابراين افرادي كه از داروهاي گروه MAOI استفاده مي كنند بايد از يك
رژيم غذايي حاوي مقادير كم تيرامين پيروي كنند.
بدن حدود دو هفته وقت
لازم دارد تا مونوآمين اكسيداز جديد بسازد و بنابراين دو هفته طول مي كشد
تا بعد از اينكه شما مصرف اين داروها را متوقف نموديد، بدن دوباره به وضعيت
طبيعي خود برگردد. در نتيجه شما بايد در طي اين دو هفته نيز از رژيم غذايي
كم تيرامين پيروي نماييد.
نوع جديدي از داروهاي MAOI ساخته شده است كه اصطلاحاً به آن RIMA گفته ميشود.
RIMA
حروف اول كلمات Reversible Inhibitor of Monoamine Oxidase Subtype A مي
باشد ه به معني مهاركننده قابل برگشت مونوآمين اكسيداز نوع A است. دو نوع
مونوآمين اكسيداز به نامهاي نوع A و نوع B وجود دارد. از آنجايي كه داروهاي
RIMA فقط از يك نوع مونوآمين اكسيداز جلوگيري مي كنند، مشكلات كمتري با
غذاهاي حاوي تيرامين پيدا مي كنند و بنابراين نيازي به يك رژيم سخت غذايي
وجود ندارد. داروهاي RIMA عمل مونوآمين اكسيداز را متوقف مي كنند اما آن را
منهدم نمي سازند. در نتيجه
بدن مجبور نمي باشد كه مونوآمين اكسيداز
جديدي بسازد و بنابراين اثران آن قابل برگشت خواهد بود و يك روز بعد از
توقف مصرف دارو، اثرات آن از بين مي رود.
از داروهاي MAOI وقتي استفاده
ميشود كه داروهاي سه حلقه اي و يا داروهاي SSRI اثري نداشته باشند، اما
بعضي از پزشكان از اين داروها از همان ابتدا براي بيماران استفاده مي كنند.
ساير داروهاي ضدافسردگي
ال-تريپتوفان
(L-Tryptophan): تصور ميشود كه ال-تريپتوفان با افزايش ساخت
نوروترانسميترها در داخل سلولهاي عصبي مغز، عمل خود را انجام مي دهد.
ال-تريپتوفان يك ماده شيميايي است كه در رژيم غذايي يافت ميشود و اين ماده
به سروتونين تبديل مي گردد.
فلوپنتيكسول (Flupenthixol): اين
دارو براي ساير بيماريهاي رواني بكار مي رود اما در مقادير كم آن، يك داروي
ضدافسردگي خوب مي باشد. داروي فلوپنتكيسول داروي نسبتاً بي خطري بوده و
عوارض جانبي كمي دارد. با اين حال در صورتي كه به مدت طولاني مصرف شود مي
تواند عوارض جانبي وخيمي ايجاد نمايد، بنابراين از اين دارو فقط در كوتاه
مدت بايد استفاده شود.
نفازودون (Nefazodone): اين دارو همانند
داروهاي SSRI عمل مي كند اما داراي عوارض جانبي كمتري بر روي دستگاه گوارش
(معده) مي باشد. اين دارو بهتر از داروهاي SSRI براي كمك به خوابيدن بيمار
اثر مي كند.
ونلافاكسين (Venlafaxine): اين يك داروي ضدافسردگي
است كه شبيه داروهاي SSRI عمل مي كند. اين دارو ممكن است باعث كهير و يا
قرمز شدن پوست شود كه در چنين مواقعي بايد به پزشك اطلاع داد چون ممكن است
نشانه يك واكنش آلرژيك شديد باشد. همانند بسياري از داروهاي ضدافسردگي،
مصرف اين دارو ممكن است باعث اختلال در كارهايي كه مهارت لازم دارند (مثل
رانندگي) شود.
ريبوكستين (Reboxetine): اين دارو بطور انتخابي از باز جذب يك نوع نوروترانسميتر خاص به نام نورآدرنالين جلوگيري مي كند.
ليوتيرونين
(Liothyronine): اين دارو يك هورمون است كه در درمان كم كاري تيروئيد
استفاده ميشود. در مراكز تخصصي، از اين دارو ممكن است همراه با ساير درمان
ها براي افراد مبتلا به افسردگي شديد استفاده شود.
داروهاي تثبيت كننده خلق (Mood Stabilisers)
از
داروهاي تثبيت كننده خلق به ندرت در درمان افسردگي استفاده ميشود. از اين
داروها براي جلوگيري از بازگشت افسردگي استفاده ميشود كه اين كار با پايدار
كردن خلق انجام مي دهد.
ليتيوم
ليتيوم (Lithium) باعث
پايدار شدن سلولهاي عصبي و خلق افراد مي گردد. افرادي كه دچار بيماري
شيدايي- افسردگي (مانيك- دپرسيو) هستند با مصرف اين دارو كمتر دچار مشكل مي
گردند از اين دارو همچنين در پيشگيري از افسردگي در بيماراني كه به
افسردگي شديد راجعه دچار هستند استفاده ميشود.
ليتيوم را بايد به طور
منظم مصرف نمود و ميزان سطح آن ر خون بايد در حد مناسبي باشد. مقادير خيلي
كم آن هيچ اثري ندارند و مقادير خيلي زياد آن باعث بروز عوارض جانبي شديدي
ميشود. براي اينكه مشخص گردد كه هر بيماري به چه مقدار ليتيوم نياز دارد،
بايد سطح خوني اين دارو آزمايش شود.
قبل از اينكه ليتيوم براي بيمار
تجويز شود، آزمايش خون انجام ميشود تا معلوم شود كه آيا كليه ها وظيفه خود
را بخوبي انجام مي دهند و آيا مواد شيميايي موجود در بدن در حالت تعادل
قرار دارند. شما معاينه خواهيد شد و يك نوار قلبي هم گرفته ميشود تا مشخص
گردد كه آيا قلبتان سالم است يا خير. عملكرد غده تيروئيد نيز آزمايش ميشود.
اگر هرگونه مشكل كليوي يا قلبي وجود داشته باشد، شما قادر به مصرف ليتيوم
نخواهيد بود.
از هنگامي كه شما شروع به مصرف ليتيوم مي كنيد، حداقل هفته
اي يكبار آزمايش خوني انجام ميشود تا مشخص گردد كه چه مقدار دارو براي شما
مناسب مي باشد. سپس هر ماه يكبار به مدت سه ماه، آزمايش تكرار ميشود و بعد
هر دو ماه يكبار اين آزمايشها انجام مي گردد.
عوارض جانبي درمان با
ليتيوم ممكن است شامل خستگي، بيشتر شدن ادرار، لرزش خفيف دستها، خشك شدن
دهان و احساس يك مزه فلزي در دهان باشد. بسياري از اين عوارض بعد از مدتي
از بين مي روند. اين عوارض را نبايد با آن عوارضي كه به علت بالا رفتن
مقدار ليتيوم در خون ايجاد ميشود اشتباه گرفت. عوارض سميت ليتيوم (بالا
رفتن ميزان ليتيوم در خون) عبارتند از : لرزش شديد دستها، ضعف، اسهال،
استفراغ و گيجي. در هنگام بروز چنين عوارضي، سريعاً خود را به يك مركز
اورژانس برسانيد.
مصرف ليتيوم در دراز مدت مي تواند باعث افزايش وزن و
گاهي اوقات اختلال در غده تيروئيد شود. به همين دليل سالي دوبار بايد
آزمايش تيروئيد انجام شود. كم شدن مقدار هورمون غده تيروئيد را مي توان با
متوقف كردن مصرف ليتيوم و يا با تجويز قرصهاي هورمون تيروئيد درمان نمود.
كاربامازپين
(Carbamazepine): اين دارو نيز باعث ثبات خلق ميشود. اين دارو را مي توان
همراه با ليتيوم و يا در افرادي كه به دليلي نمي توانند از ليتيوم استفاده
نمايند، بجاي ليتيوم مصرف نمود. آزمايشهاي خوني را بايد هر دو هفته يكبار و
به مدت دو ماه انجام داد و سپس گاهي اوقات اقدام به آزمايش خون نمود.
والپروات
سديم (Sodium Valproate): اين دارويي است كه براي درمان صرع استفاده ميشود
و داراي عمل تثبيت خلق مي باشد. در گذشته فقط وقتي كه نمي توانستند براي
بيماري از ليتيوم يا كاربامازپين استفاده نمايند از اين دارو استفاده مي
كردند اما امروزه بسياري از متخصصين، اين دارو را به ساير داروها ترجيح مي
دهند. آزمايش خون بايد بطور منظم انجام شود.
ساير داروهاي تثبيت كننده خلق
متخصصين
ممكن است از داروهايي كه در بيماريهاي مغزي مثل صرع استفاده ميشود و داراي
اثر تثبيت كنندگي خلق مي باشد استفاده نمايند (مثل نيموديپين، لاموتريگين،
گاباپنتين و توپيراميد). از هورمون تيروكسين ممكن است گاهي اوقات در
افرادي كه سريعاً دچار تغيير خلق ميشوند و خلقشان بالا و پايين مي رود
استفاده نمايند. از اين داروها فقط وقتي كه درمانهاي رايج مثل ليتيوم،
كاربامازپين و سديم والپروات اثر نمي كنند، استفاده مي گردد.
درباره وبلاگ
کافه فان / Cafefun.ir
سایت اطلاعات عمومی و دانستنی ها
.:: This Template By : web93.ir ::.
برچسب ها: اطلاعات عمومی ، آموزش ، موفقیت ، ازدواج ، دانستنی ، گیاهان دارویی ، تعبیر خواب ، خانه داری ، سخن بزرگان ، دانلود ، بازیگران ، روانشناسی ، فال ، اس ام اس جدید ، دکتر شریعتی ، شاعران ، آموزش یوگا ، کودکان ، تکنولوژی و فن آوری ، دانلود ، تحقیق ، مقاله ، پایان نامه ، احادیث ، شعر ، رمان ، عکس ، قرآن ، ادعیه ، دکوراسیون ، سرگرمی ، اعتیاد ، کامپیوتر ، ترفند ، ورزش ، کد آهنگ ، مقالات مهندسی ، طنز ، دانلود کتاب ، پزشکی ، سلامت ، برنامه اندروید ، زنان ، آشپزی ، تاریخ ، داستان کوتاه ، مدل لباس ، مدل مانتو ، مدل آرایش