اطلاعات عمومی

به گزارش خبرگزاری مهر، در عصر یخبندان در حدود 10 هزار سال قبل که انسان عصر حجر را طی می کرد ماموتها، ببرهای دندان شمشیری و خرسهای غارنشین زندگی می کردند. تمام این حیوانات به دلیل سرمای طاقت فرسای این عصر منقرض شدند و تنها یک جانور توانست زنده بماند: گاو میش شمالی.

در سال 2006 یک زیست شناس به نام "ژول برگر" برای کشف اینکه گاو میشهای شمالی چگونه با تغییرات محیط زیست خود در قطب شمال روبه رو می شوند بودجه از انجمن "نشنال جغرافی" دریافت کرد.

در عصر یخبندان گاو میش های شمالی با نام علمی Ovibos moschatus موفق شدند با وجود تغییرات آب و هوایی، شکار توسط انسان و کمبود غذا زنده بمانند اما این گونه جانوری به طور کامل در طول زمان در مناطق جنوبی آسیا و اروپا نابود شد و تنها تعداد کمی از آنها در شمالی ترین نقاط آمریکا، گرینلند و تعداد کمی نیز در سیبری و اسکاندیناوی باقی ماندند.

اکنون بسیاری از کارشناسان محیط زیست نگرانند که بعضی از جمعیتهای این گاو میش ها به دلیل تغییرات آب و هوایی جدید و گرمای جهانی در معرض تهدید قرار گیرند.

در حقیقت، یک پاییز گرم می تواند موجب بیمار شدن این حیوانات شود و همچنین محل سکونت آنها را برای زندگی در شرایط نامناسب قرار دهد.

تمام این مشکلات به شدت بر روی توانایی تولید مثل و در نتیجه بقای جمعیت آنها اثر می گذارند.

یک گاو میش شمالی نر بزرگسال حدود 4 فوت (2/1 متر) قد و بین 600 تا 700 پوند (272 تا 317 کیلوگرم) وزن دارد.

براساس گزارش نشنال جغرافی، بین سالهای 2008 تا 2010 "ژول برگر" و همکارانش بر روی گردن 60 گاو میش شمالی ماده بزرگسال گردبند ردیاب رادیویی نصب کردند و به این ترتیب موفق شدند هم از راه زمین و هم از طریق ماهواره بر روی این حیوانات نظارت کنند.

اولین بررسیها نشان داد که فاصله متوسط مسیری که گاو میشهای ماده منطقه "کیپ کروسنسترن" کانادا در هر ساعت می پیمودند حدود 107 متر (حدود 2 کیلومتر در روز) بود. درحالی که گاو میشهای ماده "برینگ" 7 برابر کمتر جابجا شده و با طی تنها 14 متر بر ساعت، در هر روز 300 متر حرکت می کردند.

این حیوانات می توانند در دمای 28 درجه سانتیگراد زیر صفر به حیات خود ادامه دهند. درحال حاضر تنها حدود 100 هزار نمونه از این گونه باقی مانده اند و تغییر شرایط اقلیمی در محل سکونت آنها می تواند منجر به نابودی این جانور ماقبل تاریخ شود.