اطلاعات عمومی

سرویس فرهنگی ـ «متولد 1361»، روایت نسلی است که در میان آتش و خون جنگ به دنیا آمد و تاریخ پر تلاطمی را در سال 88 از پیش روی گذراند و هم اکنون برای فردای خود با پرسش های متعددی روبه روست؛ پرسش هایی که بدون شک، آقایان روسای جمهور تاکنون باید به بسیاری از آنها پاسخ دهند.

به گزارش «تابناک»، نمايش «متولد 1361» که از روز يکشنبه 28 آذر ماه در تماشاخانه‌ «ايرانشهر» به روي صحنه رفته، نوشته‌ نغمه ثميني به کارگرداني پيام دهکردي است که نسل سوم انقلاب را در هفت پرده و هفت برهه و هفت چهره نشان می‌دهد. با او از درون جنین مادر آغاز می‌شود، تا آستانه سی سالگی و مادر شدن پیش می‌آید.
نمایشی که با متن فوق العاده ثمینی و بازی‌های خوب هفت بازیگر جوان تئاتر که برخی تجربه‌های سینما و تلویزیون را نیز دارند، به خوبی روایتگر نسلی است که سال‌هاست در پی آرمانشهر فکری خود جستجوگر نام ها و نشانه‌هاست.

این نمایش، هرچند تلخی‌های خاص خود را دارد و گاه برخی طعنه‌هایش متوجه مسئولان کشور است، از آنجا که ذات هنر تئاتر بویژه هنر متعهد، بازخوانی تاریخ، روایت دردها و تصویر آشوب‌های فکری زمانه است، بدون تردید، باید از سوی مسئولان کنونی، مسئولان پیشین و همه آنها که برای آینده این کشور در تلاش فکری، اجرایی، سیاسی و فرهنگی هستند، مورد توجه قرار بگیرد.

نمایش «متولد 1361» راوی رنج های نادیده «جنگ» است؛ روایتگر فضای آرمانی، هیجانی، سیاسی و برخی تشنج‌های دمکراتیک در کشور است که همواره بیشترین تأثیر خود را بر نسلی گذاشته که «تأثیرگذارترین» بوده‌اند؛ جوانانی که در بحبوحه انقلاب نبودند، جنگ را چونان خاطره ای تلخ به یاد می‌آوردند و برهه‌های انتخابات خرداد 76 و تیر 84 را به خوبی در ذهن تاریخی خود حک‌ کرده‌اند.

این نمایش که متنی بسیار حساب‌ شده، فنی و فراتر از شعارهای سیاسی و تماشاگرپسند را در خود جای داده، روایت سرخوردگی نسلی است که پس از گذر از دوران نوجوانی و کودکی، در پس هر انتخابی، با آرزوها و تمایلاتی متعلق به نسل خود، پای در عرصه اجتماعی کشور گذاشته، ولی پس از چندی، گویی برج آرزوهایش را در آستانه فروپاشی دیده و... .

نسلی که گاه تا مرز سرخوردگی و ناامیدی، به فکر فرار می‌افتد و گاه از فرط خرسندی و امید به آینده، پای همه رفتارهای ناهنجارش می‌ایستد. «متولد 1361»، هرچند بدون عیب نیست و گاه خراش‌هایی بر پیکره سیستم مدیریتی کشور می‌اندازد، ولی به خوبی «سرگردانی» و تنهایی نسل سوم انقلاب را نمایش می‌دهد، نسل بی‌پناه، نسل بدون استاد و نسل شدیدا احساسی.
این نمایش که دیدن آن به شدت برای دختران امروز، پیشنهاد می‌شود، از آنجا که در سرنوشت و آینده یک نسل موثر است، نیازمند نگاه مسئولان است، هم روسای جمهور پیشین، هم رییس جمهور کنونی و هم کسانی که در صدد حضور در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی آینده کشور هستند، باید این سیر تاریخی نسل سوم کشور را ببینند و نگذارند اتفاقی که در پایان نمایش، به صورت سمبلیک و نمادین روی می‌دهد، برای «فکر و ذهن» نسل آینده‌ساز و مدیر سال‌های نزدیک کشور رخ بدهد. ضمن اینکه با بازخوانی اتفاقاتی که در دو دهه اخیر در کشور رخ داده، سهم خود را در این رخدادها بشناسند و برای رفع کم‌کاری‌ها و ضعف ها و تقویت نقاط قوت، تلاش کنند.

باید این نمایش را دید و درک کرد که نسل سوم انقلاب، چقدر از دروغ و ریا، بیزار است، چقدر نیازمند اعتماد مسئولان به این نسل است و تا چه میزان، عاشق انسانیت و رفتارهای صادقانه است و از رنگ و لعاب‌های سطحی و شعارهای بزرگ، اما بی‌هدف گریزان است. باید این نمایش را دید تا فهمید که «دروغ گفتن برای بچه‌ها همچون دفتر مشق و مداد پاک‌کن است؛ اگر با خودت نبری، از مدرسه بیرونت می‌کنند.» (از دیالوگ‌های نمایش) باید این نمایش را دید تا درک کرد، که دین و آیین نیازمند «هنر انتقال» است و نه کلیشه تکرار.

هرچند بازی‌های این نمایش، همه در یک حد نیست، ولی کارگردانی نسبتا خوب دهکردی، سطح کار را تا حدی یکدست کرده البته برخی بازیگران جوان این نمایش بسیار فراتر از حد خود ظاهر شده‌اند. ضمن اینکه، دکور ساده، هوشمندانه و همراه با فضای نمایش، در کنار موسیقی هماهنگ با فضای کار، از جمله نقاط قوت این نمایش به شمار می رود. با این حال، نقش اصلی در موفقیت این نمایش را متن خوب «نغمه ثمینی» ایفا می‌کند.

گفتنی است، نمايش «متولد 1361» هر روز (به جز شنبه‌ها) ساعت 18 در تماشاخانه استاد سمندريان در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود.