اطلاعات عمومی

 به طور کل می توان بازیکنان شطرنج را به دو دسته تقسیم کرد: حرفه ای ها و آماتورها. تفاوت بین آنها هم یک ریشه اصلی دارد: تمرین و تجربه طی زمانی طولانی. اما این تمرین و تجربه چه تاثیری دارد که از یک آماتور، یک فرد حرفه ای می سازد؟ محققین جواب این سوال را بتازگی پیدا کرده اند. آنها می گویند حرفه ای ها طی سال ها تمرین به مغزشان یاد می دهند که به نحوی متفاوت عمل کند.

به گزارش دیسکاوری، محققین ژاپنی با تصویربرداری ام.آر.آی از مغز  بازیکنان حرفه ای و آماتور بازی شاگی (که همان شطرنج ژاپنی هاست)، فعالیت مغزی آنها را در برابر الگوهای مختلف چیدمان صفحه شاگی بررسی کردند. آنها از افراد می خواستند که در برابر هر چیدمان، به حرکت بعدی خود عمیقا فکر کنند.

نتایج این مطالعه نشان داد که وقتی افراد حرفه ای به صفحه بازی نگاه می کنند، مناطقی از لوب آهیانه مغزشان که با تصاویر دیداری و حافظه اپیزودیک مرتبط است، فعال می شود. همچنین وقتی این افراد تحت فشار قرار می گرفتند تا حرکت بعدی بازی را سریع انتخاب کنند، منطقه دیگری از مغزشان به نام هسته دمی فعال می شود. هسته دمی قسمتی از مغز است که با فعالیت های معطوف به هدف فرد ارتباط دارد.

به گفته محققین، در مغز بازیکنان آماتور شطرنج چنین الگوی فعالیتی دیده نمی شود. آنها بر این باورند که افرادی که سال ها شطرنج بازی می کنند، مداری را بین این دو قسمت از مغز خود تکمیل می کنند که به آنها کمک می کند به سرعت حالت بازی را تشخیص بدهند و گام بعدی را انتخاب کنند.

در واقع با این تغییر در فعالیت مغزی، آنها می توانند به نحوی شهودی، هدف گرایانه و البته با استفاده از روش تشخیص الگو، با سرعتی بالاتر و بدون نیاز به هیچ جستجوی هشیارانه ای در مغز، بازی کنند. در واقع این شهود نتیجه سال ها تمرین آنهاست و ربطی به الهام شدن ندارد که پدیده ای غیرقابل پیش بینی و بسیار نادر است.

بدین ترتیب، وقتی یک بازیکن حرفه ای به صفحه شطرنج نگاه می کند، قسمت هایی از مغزش با هم مرتبط می شوند تا به طور خودکار وضعیت بازی را شناسایی کند و باز هم به طور خودکار، حرکت بعدی را انتخاب کند.