اطلاعات عمومی

 اختلال عملکرد جنسی در مردان، به عدم توانائی در رسیدن به رابطه رضایت بخش جنسی اطلاق می‌گردد.

که این اختلال جنسی ممکن است ناشی از ناکافی بودن نعوظ[1]، اشکال در ریخته شدن مایع منی به مجرای پروستاتیک، فقدان و یا کاهش میل جنسی و یا اشکال در انزال[2] باشد.

ناتوانی جنسی شامل انواع زیر است:

اشکال در نعوظ:

اختلال نعوظی یا نعوظ مشکل دار به حالتی گفته می‌شود که فرد در ایجاد و حفظ نعوظ خود دچار مشکل باشد. به معنی عدم توانایی آلت تناسلی در ایجاد یا حفظ نعوظ به مدت کافی جهت انجام عمل مقاربت.

 در اغلب مردها گاه‌گاهی اشکالات در نعوظ تجربه می‌شود ولی اگر مکررا اتفاق افتد احتیاج به درمان دارد. عوامل پزشکی که احتمال اختلالات نعوظ را افزایش می‌دهد عبارتند از: دیابت، بالا بودن فشار خون، مشکلات قلبی، عدم تعادل هورمونی، مسائل پروستات و عوارض بعضی از داروها مخصوصا داروهای ضد فشار خون و روانگردان.

باید توجه داشت کسی که تنها چند بار و تحت شرایطی چون خستگی و ... دچارنعوظ مشکل دار شده لزوما دچار اختلال نعوضی نیست.

انزال زودرس:

انزال زودرس یا زود انزالی به حالتی گفته می شود که فرد نتواند زمان به انزال رسیدنش را کنترل کند و یا اینکه به حدی زود به انزال برسد که شریک جنسی‌اش از ارتباط جنسی لذت کافی نبرد. این اختلال از  شایع ترین دلایل مراجعه به متخصصین گزارش شده است. انزال زودرس اغلب بخاطر آگاهی نداشتن از مکانیسم‌های حسی و نقاط حساس بدن است دو شریک جنسی باید یکدیگر را بشناسند. اغلب این افراد مسائل روانشناسی عمده‌ای ندارند بعضی از این دلائل عبارتند از: اضطراب، هیجان، تجربه های منفی مانند استمناء سریع و روابط جنسی  نا‌مشروع و غیره.

انزال دیررس:

 انزال دیررس و فقدان انزال یعنی حالتی که فرد دیرتر از زمانی که می‌خواهد به انزال می‌رسد و یا در درصد بسیار کمی از افراد حالتی است که انزال اتفاق نمی‌افتد. این حالت ممکن است همیشگی باشد و یا تنها در مواقع خاصی اتفاق بیافتد. یعنی مثلا فرد بطور ناخودآگاه از بچه دار شدن ترس دارد و همین باعث می‌شود که انزال دیررس را تجربه کند و یا اختلافات زناشویی باعث عصبانیت و دلخوری فرد از همسرش شده و فشار روحی این قضیه این اختلال را سبب شده است. برخی اوقات هم فرد دچار اختلال فیریولوژیک است و یا مجموعی از این شرایط. مراحل تشخیص و درمان آن به این شکل است که  فرد ابتدا به پزشک (معمولا اورولوژیست) مراجعه می‌کند و بعد از آزمایشات و معاینات کافی تحت درمان قرار می‌گیرد و یا در صورت لزوم به متخصص دیگری ارجاع داده میشود.

اشخاصی که اصلا به انزال نمی‌رسند باید تحت بررسیهای پزشکی قرار بگیرند. این حالت ممکن است دلایل متعددی داشته باشد مثلا به دلیل این باشد که مایع منی به جای خروج از آلت، به داخل برمی‌گردد و یا ممکن است اصلا تولید نشود. در هرصورت مشورت با پزشک اورولوژیست (متخصص کلیه و مجاری ادرار) قدم اول برای تشخیص علت این اختلال است.

کاهش میل جنسی:

این اختلال ممکن است بر اثر برهم خوردن تعادل هورمونی مثلا کم بودن هورمون تستسترون، مشکل موضعی اعصاب، اختلال کارکرد مغز بطور خاص غده هیپوتالاموس و یا خون‌رسانی در ناحیه تناسلی باشد و یا ریشه عاطفی و روانی داشته باشد.  دلایل روانشناسی مانند هیجان، اضطراب، ترس از ناتوانی و ترس از انتقاد، سابقه سوء استفاده جنسی، مشکلات شخص با اطرافیان بخصوص همسر و برآورده نکردن انتظارات فرد توسط شریک جنسی و غیره. برخی داروها هم می‌توانند اثر معکوس بر روی نعوظ داشته باشند.

 افراد پر مشغله تمایلات جنسی کمی دارند. یک انسان خسته، بی حوصله و بی میل جنسی می‌گردد که در این شرایط طبیعی است. بالا رفتن سن و روند پیری نه تنها باعث تغییرات هورمونی می‌شود بلکه بر روی مغز نیز اثر می‌گذارد و باعث کاهش میل جنسی نیز می‌گردد.

اولین قدم برای درمان هریک از اختلالات ذکر شده این است که اول وضعیت فرد توسط پزشک بررسی شود و آزمایش های مرتبط انجام شود. اگر مسئله ریشه پزشکی نداشته باشد باید برای درمان آن به روانشناس، روانکاو یا مشاورانی که در این زمینه تخصص دارند مراجعه کرد. در تمامی حالت‌های ذکر شده همدلی زوج ها و برداشتن استرس از روی فردی که با اختلال رو برو شده تاثیر بسزایی در حل مشکل دارد.

تهیه و تنظیم: ز. نیستانی