اطلاعات عمومی

*من دختری 25 ساله هستم. لیسانس کامپیوتر، یک زمانی موفق در زمینه برنامه نویسی، علاقه مند به کارهای هنری و البته کمی استعداد نقاشی، شعر، خیاطی، خطاطی و... .خواستگاران زیادی داشته ام اما به هیچ یک از آنها اجازه رسمی شدن ندادم یا چطور بگویم بر خلاف دختران دیگر، من تا یک بار جواب نه می دادم البته خیلی غیررسمی آن آقا کنار می کشید. نمی دانم چه مشکلی دارم که با داشتن خانواده، ظاهر و به طور کلی موقعیت خوب، نمی توانم هیچ جنس مخالفی را جذب کنم. در ضمن از نظر روابط اجتماعی هم بسیار قوی هستم.
لطفا اگر ممکن است کمکم کنید خیلی خسته ام و حوصله هیچ کاری را ندارم.

پاسخ: تجربه "پس زده شدن"، بسیار تلخ است اما لزوما به معنای انتهای بازی زندگی نیست. بنا نیست ما از همه خوشمان بیاید و برعکس مقبول همگان باشیم. وقتی چند بار پس زده می شویم یک اتفاق دیگر نیز می افتد و آن ترک برداشتن اعتمادبه نفس است. شیوه شما برای ارزیابی خودتان کمی طبیعی نیست. یعنی صحیح نیست ما بقیه را امتحان کنیم که چند بار می توانند از ما "نه" بشنوند تا متوجه بشویم چقدر مقبولیم! ملاک مقبولیت شما می تواند نکات زیر باشد:
اخلاقتان، تاثیرگذاریتان، برخوردهایی که سایر افراد آشنا با شما دارند، مهارت هایی که بلدید، تناسب اندام و ظاهر آراسته شما، قدرت های معنویتان و...

اما نکات دیگری هم هست که لازم است برایتان بگویم.

بعضی دخترها بسیار نکات خوبی دارند اما در رفتارشان اضطراب های ترساننده مردان وجود دارد. مثلا قبل از دیدار با مرد آن قدر نگران لباس یا دیر نرسیدن یا آراستگی هستند که آدم سختی می شوند. همه مردان و حتی زنان از کسی خوششان می آید که راحت باشد به قول انگلیسی ها کمی خونسرد و cool باشد.

  نکته بعدی این است که گاهی به قدری سرد و خشک برخورد می کنیم که بار گرم نگه داشتن جلسه خواستگاری یا گفت وگو به دوش طرف مقابل می افتد و این تجربه سختی است.

 گاهی یک خانم بد حرف می زند. نه این که حرف های بی ادبی می زند بلکه طرز صحبت کردنش پسر را می ترساند. مثلا با لحنی خشک و سوالاتی بی روح مرد را ارزیابی نه، بلکه بازجویی می کند. حتی سوالات درستی می پرسد با لحنی غیرمتناسب که در مرد ایجاد اضطراب می کند. خیلی از زن ها بی دلیل به بهانه حیا ورزیدن، بسیار خشک برخورد می کنند آن هم در جلسه ای که بناست زیبایی های انسان بودن ما اعم از ظاهری و اخلاقی دیده شود.

من 4 سال است که زندگی مشترکم را آغاز کردم. در این 4 سال به خاطر مسایل متفاوت دعواهای آن چنانی داشتیم. هنوز هم گاهی با هم دعوا داریم و من هیچ وقت احساس خوشبختی نمی کنم. احساس می کنم بیهوده زندگی می کنم چون هیچ وقت در خانه منتظر آمدنش نیستم، هیچ وقت منتظر تلفنش نیستم و هیچ وقت نمی توانیم با یکدیگر حرف بزنیم تا شاید مشکل را برطرف کنیم. الان مدتی است احساس می کنم افسرده شده ام و هیچ انگیزه ای برای ادامه دادن ندارم. همیشه خسته و بی حوصله ام و روزبه روز این افسردگی بیشتر می شود.

همسر من به طور کلی نمی تواند زن را درک کند و اصلا مرا در هیچ شرایطی درک نمی کند. به نظرم اصلا بلد نیست با من رابطه برقرار کند. من دختر بشاش، با روحیه و خوش مشربی بودم که با وجود 26 سال سن الان خستگی و ناآرامی را بیشتر در وجودم احساس می کنم. دختر بسیار فعالی بودم ولی الان خسته ام و زندگی را دوست ندارم. ممنون می شوم اگر کمکم کنید.

پاسخ: شما دارید بازی زندگی را واگذار می کنید آن هم در میانه دهه سوم زندگیتان در جایی که باید بهترین درس ها و لذت های زندگی را با اندوختن تجربه فرا بگیرید. شما حالتان خوب نیست. نه روحی و نه جسمی، در وضعیت خوبی به سر نمی برید. یک مرد با دیدن این شرایط بیشتر به هم می ریزد و درمانده تر می شود و این درماندگی باعث بدتر شدن وضعیت خانه شما می شود. در درجه اول شخص خودتان به روان پزشک مراجعه کنید. روان پزشک درمانگری است که اگر تشخیص افسردگی یا اختلال اضطرابی در ما بدهد با تنظیم لام دارویی کمک می کند ما سریع تر به وضعیت ملایم تر نزدیک شویم. بعد ممکن است لازم باشد زوج درمانی را به کمک بگیرید تا بتوانید با شوهرتان به مسایل اصلی زندگیتان نیز بپردازید.

فکر می کنم سهم همسرتان را در فرسودگی الانتان زیاد کرده اید. منظورم این است که بقیه زندگیتان (تحصیل، کار، موثر بودن، روابط فامیلی، دوستی های شخصی) را به بهانه فقدان یک شوهر خوب تعطیل نکرده اید؟ گیریم اصلا شوهرتان هیولاست اما بنا نیست که همه حال خوب آدم را، ازدواج خوب آدم به او بدهد. حال خوب محصول نمرات مختلفی در زندگی است. نمره ارتباطات آدم، مطالعات او، معنویتش، خانواده اش، موثر بودنش در زندگی.

اینها را نوشتم تا متوجه شوید به بهانه داشتن یک شوهری که درکتان نمی کند، بنا نیست خودتان نیز نیازهای روحتان را درک نکنید.

9 نکته به درد بخور درباره یک ازدواج درست که پدر و مادرتان به شما نگفته اند

1- وقتی بلد نیستیم ارتباط برقرار کنیم، بعید است ازدواج خوبی داشته باشیم زیرا ازدواج به مهارت های ارتباطی بالایی احتیاج دارد. مهارت های ارتباطی موضوع پیچیده ای نیست. در درجه اول ارتباط با خودمان باید درست باشد. کسی که خود کم بین است ارتباط هایی دارد نه به خاطر عشق و تعهد بلکه به خاطر این که ضعف های درونی اش را پر کند. همسر چنین آدمی همیشه باید طوری عالی باشد که این آدم، اعتماد به نفس نداشته اش را از او دریافت کند، این می شود یک رابطه انگلی عاطفی.

2- وقتی خودشیفته هستی، ازدواج نکن زیرا همیشه احساس می کنی حرف های تو، سلیقه تو، طرز حرف زدن تو، مطالعات تو، دین داری تو، اخلاقیات تو و سکوت های تو خیلی خاص اند و همسرت باید فعلا تو و رازهای نبوغت را کشف کند. آدم های خودشیفته به راحتی توانایی نادیده گرفتن احساسات و شعور دیگران را دارند و ممکن است به خودشان حق بدهند براحتی خیانت کنند.

3- مراقب آدم هایی باش که ظاهر اجتماعی موفقی دارند و خیلی حواسشان به همه جزییات زندگی تو هست! گاهی این افراد زمینه اختلال شخصیتی پارانویا دارند یعنی شک و بدبینی. بدبین ها زندگی خود و شما را پس از ازدواج جهنم می کنند. ایشان استعدادی عجیب و هوشی سرشار و عقلی ناقص دارند! تمام هم و غمشان این است که تو در نامزدی قبلی خود چه تجربیاتی داشته ای، کدام رستوران ها رفته ای. همه ساعاتی که باید صرف رشد تو در ارتباط عاطفی ات شود، حرام قانع کردن یک آدم مریض می شود. در دوره نامزدی می شود رفتارهای افراد شکاک را شناخت. یادت نرود شکاک ویروسی به تو می زند که بعدا توجه نرمال یک آدم نرمال را خیلی کم و ناکافی ببینی.

4- مراقب باش خیلی کمال طلب نباشی زیرا کمال طلب perfectionist چنان همه چیز را سخت می گیرد (نامزدی، مراسم عروسی، تشریفات بعد از ازدواج) که زندگی جهنم می شود. کمال طلبها فقط وارد بخش هایی از زندگی می شوند که برنده بشوند و لذت بسیاری از فرصت های ناب زیستن را از دست می دهند.

5- این روزها مراقب "چسبندگی عاطفی" هم باید بود. دختران و پسرانی هستند که به شدت احتیاج دارند که شما حالشان را خوب کنید در حالی که ما در زندگی خودمان بیشتر موظفیم حال خود را ردیابی کنیم. مردانی این چنین توقع دارند که شما همیشه خوشگل و مرتب و خوش اخلاق باشید. این مردان درکی از همسرشان دارند شبیه مادر. مادر، زنی است که همیشه در دسترس، مهربان و حامی است. همسر اگر این چنین باشد اول از همه خودش در هم می شکند زیرا ما بناست فقط با فرزندانمانم تا این حد در دسترس باشیم. برای شوهر باید همسری کرد.

6- هر چقدر نگران اعتیاد به مواد مخدر در نامزدتان هستید، بترسید از این که طرف اعتیاد هیجانی داشته باشد یعنی همیشه باید چیزی جدید در زندگی اش باشد تا او احساس رضایت کند. حالا این ممکن است با تغییر زود به زود شغل و رشته تحصیلی و مطالعات آزاد او باشد یا ممکن است وارد ارتباط های او بشود و هر از گاهی باید ارتباطی موازی را تجربه کند تا شما را دوست داشته باشد. چنین ازدواج هایی خطرناکند زیرا دایم باید همسرتان را بپایید تا دمی به خمره نزند.

7- شاید از فلسفه ازدواج شنیده باشید. ازدواجی موفق است که همه چیز شما نباشد. ما حال خوبمان را از چند منبع می گیریم: خانواده خود، کار خوب، تحصیلات، تاثیرگذاری اجتماعی، دوستان خودمان و ازدواج. وقتی همه حال خوب خود را به عهده همسر بگذاریم یا نامزدتان به عهده شما بگذارد، بازی بسیار خطرناکی آغاز شده است زیرا هیچ انسانی چنین قابلیتی ندارد که در دراز مدت شما را خوشحال نگه دارد.

8- نیم نگاهی به روابط نامزدتان با خانواده اش بیندازید زیرا الگوی رابطه او با مادر و پدرش کلیدهای زیادی در اختیار شما قرار می دهد. مثلا در دوره نامزدی هر بار که با فرهاد بیرون رفته ای مادرش 10 بار تماس گرفته است یا مادر نازنین دایم ساعت ورود و خروج این دختر 25 ساله را چک می کند. معنی اش این است که در این خانه فضای کنترل زیادی حاکم است و خانواده برای حریم شخصی خیلی اهمیت قایل نیستند. بنابراین اگر روزی دیدی همسر تو (دختر این خانواده) دارد پیامک های تلفن همراه تو را بدون اجازه تو می خواند، نباید شاخ در بیاوری زیرا به حریم شخصی او احترامی نگذاشته بودند که الان او این کار را بلد باشد.

9- در حال حاضر مهم ترین دلیل طلاق در ایران مسایل جنسی است. بدون رودربایستی باید هشدار داد که دانش جنسی خود را با کلاس ها و کتاب های خوب و سوال کردن از متخصصان بالا ببرید، به شدت تاکید دارم به سلیقه جنسی خود احترام بگذارید؛ مثلا اگر خواستگار شما بسیار لاغر است و شما از فردی توپرتر خوشتان می آید، اگر چیزهای خوب دیگرش را پذیرفته اید، خوب است به او نیز این سلیقه خود را اطلاع دهید تا کمی تغییرش دهد. خیلی خوب نیست که بعدا حسرت چهره و تیپ یکی دیگر را بخورید. خیلی ظریف باید از شباهت نیازهایی از این دست در خود و نامزد مطلع بود تا بعدا گرفتاری ایجاد نشود.

دکتر شیری