اطلاعات عمومی

میذارم زندگیشونو بکنن. کاری به من ندارن، کاری بهشون ندارم.

گوشه ی سقف اتاق من یه لونه ی مورچه هس. یه لشکر مورچه هم همیشه  به صف دارن یا ازش میان بیرون یا میرن توش.

سه روز پیش دیدم اینا یه حشره ی مرده رو ورداشتن با چه جون کندنی دسته جمعی دارن میبرن تو لونه شون.

حشره هه از ورودی لونه ی اینا خیلی گنده تر بود. یعنی عمراً هیچ جوره نمیشد بردش تو.

خدا شاهده اینا سه شبانه روز، دقیقاً سه شبانه روز بی وقفه زور زدن که ببرنش تو، نتونستن.

هی جا عوض میکردن هی این میرف اون میومد، کارگر میرف مهندس میومد، حتی نمیتونستن یه دقه ولش کنن بشینن فکر کنن چه جوری ببرنش تو! ولش میکردن از اون بالا میفتاد پایین.

خلاصه یه وضعیتی...

امروز دیدم به هر زوری بوده، بردنش تو. از صبح هم حتی یه دونه مورچه از لونه در نیومده!

فک کنم ملکه شون به مناسبت این پیروزی امروزو تعطیل اعلام کرده همه شون موندن تو لونه خوابیدن از خستگی.

میخوام دو سه تا حبه قند بذارم واسه شون پای دیوار. هم شیرینیه، هم که یه غذای خوشمزه ی بی دردسر گیرشون بیاد طفلیا.