اطلاعات عمومی

فرزند خشمگين و خطاکار خويش را-

با چشم اشکبار،زپيشم چو ميروي-

سرتابپاي من-

غرق ملامت است.

هر لحظه در برابر من اشک ريختي-

از چشم پر ملال تو خواندم شکايتي

بيچاره من،که با همه ي اشکهاي تو-

هرگز نداشت راه گناهم نهايتي

توگوهري که در کف طفلي فتاده اي

من،ساده لوح کودک گوهر نديده ام

گاهي بسنگ جهل،گوهر را شکسته ام-

گاهي بدست خشم،بخاکش کشيده ام

مادر!مرا ببخش.

صدبار از خطاي پسر اشک ريختي

اما لبت بشکوه ي من آشنا نبود

بودم در اين هراس که نفرين کني ولي-

کار تو از براي پسر جز دعا نبود.

بعد از خدا،خداي دل وجان من تويي

من،بنده اي که بار گنه ميکشم بدوش

تو،آن فرشته اي که ز مهرت سرشته اند

چشم از گناهکاري فرزند خود بپوش.

اي بس شبان تيره که درانتظارمن-

فانوس چشم خويش- به ره- برفروختي

بس شامهاي تلخ که من سوختم زتب-

تودرکنارمن دست بردعا-

برديدگان مات پسر ديده دوختي

تا کاروان رنج مراهمرهي کني-

با چشم خوابسوز-

چون شمع ديرپاي-

هرشب،گريستي-

تا صبح سوختي.

شبهاي بس داراز نخفتي که تا پسر-

خوابد بنازبراثرلاي لاي تو.

رفتي بآستانه ي مرگ از براي من

اي تن بمرگ داده!بميرم براي تو.

اي قامت خميده ي درهم شکسته ات-

گوياي داستان ملال گذشته هاست

رخسار رنگ باخته و چشم خسته ات-

ويرانه اي زکاخ جمال گذشته هاست.

درچهره ي تو مهروصفا موج ميزند

اي شهره در وفاوصفا!ميپرستمت

درهم شکسته چهره ي تو،معبد خداست

اي بارگاه قدس خدا!ميپرسمت.

مادر !من از کشاکش اين عمر رنج زاي-

بيمار و خسته جان به پناه تو آمدم

دور از تو هرچه هست،سياهيست،نور نيست

من درپناه روي چو ماه تو آمدم

مادر! مرا ببخش.

فرزند خشمگين و خطاکار خويش را-

با چشم اشکبار،زپيشم چو ميروي-

سرتابپاي من-

غرق ملامت است.