اطلاعات عمومی

درست صد سال از زمانی که 149 زن کارگر در آتش سوزی "تریانکل" در شهر نیویورک به خاطر نبود دستگاههای امنیتی و بدی شرایط کار، جان باختند، می گذرد، اما هنوز تبعیض و ستم علیه زنان یک مشخصه و ویژگی کثیف دنیای امروز است.

هشتم ماه مارس به عنوان روز جهانی زن در سال 1975 توسط سازمان ملل بتصویب رسید و در بسیاری از کشور ها روزی ملی است که به گرامیداشت مقام زن اختصاص داده شده است. در این روز زنان در سراسر جهان گرد هم می آیند تا دستاوردهای زنان را گرامی بدارند و تجدید پیمان کنند که برای دستیابی به آزادی و برابری زنان کلیه نقاط جهان از پای ننشسته و به یاری یکدیگر بشتابند.

زنان در اکثر جوامع در عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و خانواده تحت ستم قرار دارند، نابرابرند، زنان حتی از همان حقوق محقر و ناچیز مردان هم برخوردار نیستند. حتی در جوامع مدرن و پیشرفته تر، نابرابری زن و مرد یک رکن نظام سیاسی حاکم است.

بهره کشی و استثمار جنس ضعیف، محدود به سوءاستفاده های جنسی نمی شود، که دامنه این ظلم بزرگ تاریخ بشریت بسیار گسترده تر از این حرفهاست...

در تمام جوامع عقب مانده و پیشرفته، سخن از حقوق زنان به می آید:

- هنگامی که کاندیدای سمت فلان برای جلب آرای زنان شعار دفاع از حقوق زن سر می دهد...

- هنگامی که برای به کار گرفتن نیروی ارزان تر و البته سر به زیر تر، نگاههای دولتمردان و سرمایه گذاران و کارخانه داران بزرگ به سمت زنان می چرخد...

- هنگامی که محصولی آرایشی، بهداشی، زینتی و هرآنچه که می تواند با استقبال زنان یا تبلیغ توسط آنان، سود سرشاری را به جیب تولید کنندگان و دلالان سرازیر کند، وارد بازار می شود...

- هنگامی که ...

اما... هیچکس، نه کاندیدای محبوب به قدرت رسیده، نه دولتمردان و سرمایه داران حامی حقوق زن، نه تولید کنندگان و دلالان محصولات مختلف بازار عرضه، هیچیک صدای گوشخراش و آزار دهنده ی آرام آرام خرد شدن شخصیت و هویت زن را- حتی در همین مقاطعی که به نیات سودجویانه مطرح می شود- نمی شنوند!

شاید اعتقاد بسیاری بر این باشد که: زن خود باید جایگاهش را بشناسد و در حفظ آن بکوشد، خود باید ارزش خود را بداند و به آن احترام بگذارد و ... در صحت این موضوع شکی نیست. اما یک اصل طبیعی در جریان است که چه بسا از دید بسیار بسیاری از ما پنهان مانده است...

چند زن را در اطراف خود می شناسید که آگاهانه کاری که به نفعشان نیست، انجام می دهند؟ چند زن را می شناسید که در سخن، عالم به تمام حقوقشان بعنوان یک زن هستند، ولی در عمل از تمام یا قسمت عمده ای از این حق می گذرند؟

در کنار زنانی که به دلیل فقر مالی یا فرهنگی زیر بار ظلم خانواده خود- آنانی که طبیعتا باید تامین کننده امنیت همه جانبه او باشند!- تن به هر ذلتی می دهند، هستند بسیار زنانی که با آگاهی تمام از حقوق خود، کاری در جهت احقاق آن صورت نمی دهند. چرا؟؟؟!!!

احساس و عاطفه... آنچه در طول تاریخ هرگز و هرگز درک نشد، دیده نشد و یا نادیده گرفته شد...

احساس و عاطفه مادری، احساس و عاطفه همسری، احساس و عاطفه دختری، احساس و عاطفه خواهری، ... و این احساس و عاطفه ها آنچنان بر وجود او چیره میشوند که حس زن بودن به فراموشی سپرده می شود، اینکه تو پیش از آنکه یک دختر، خواهر، همسر، مادر یا هر عنوان دیگر، باشی یک "زن" هستی!

این است که شمار زیادی از زنان را با علم به حقانیتشان وادار به سکوت، تعامل و نوعی "از خودگذشتگی" به معنای واقعی کلمه، می نماید...

 به امید روزی که تمام زنان دنیا، آزاده زندگی شان را بگذرانند...

 زری راد