اطلاعات عمومی

برای همین کسانی موفقند و احساس خوشبختی می‌کنند که یاد گرفته‌اند چطور از چیزهای کوچک لذت ببرند. چیزهای کوچکی مثل:

دوستی که همیشه موقع دست دادن خداحافظی، آن لحظه قبل از رها کردن دست، با نوک انگشتهاش به دست هایت یک فشار کوچک می‌دهد… چیزی شبیه یک بوسه.

راننده تاکسی‌ای که حتی اگر در ماشینش را محکم ببندی بلند می گوید: روز خوبی داشته باشی دخترم.

آدمهایی که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان می شوی، دستپاچه رو برنمی‌گردانند، لبخند می زنند و هنوز نگاهت می کنند.

آدم هایی که حواسشان به بچه‌های خسته توی مترو هست، بهشان جا می‌دهند، گاهی بغلشان می‌کنند.

آنهایی که هر دستی جلویشان دراز شد به تراکت دادن، دست را رد نمی‌کنند. هر چه باشد با لبخند می‌گیرند و یادشان نمی‌رود همیشه چند متر جلوتر سطلی هست، سطل هم نبود کاغذ را می شود تا کرد و گذاشت توی کیف.

دوستهایی که بدون مناسبت کادو می‌خرند، مثلا می گویند این شال پشت ویترین انگار مال تو بود. یا گاهی دفتر یادداشتی، نشان کتابی...

آدمهایی که از سر چهار راه نرگس نوبرانه می‌خرند و با گل می‌روند خانه.

آدمهای اس ام اس های آخر شب، که یادشان نمی رود گاهی قبل از خواب، به دوستانشان یادآوری کنند که چه عزیزند، آدمهای اس ام اس های پرمهر بی بهانه، حتی اگر با آنها بدخلقی و بی حوصلگی کرده باشی.

آدمهایی که حواسشان به گربه‌ها هست، به پرنده‌ها هست.

آدمهایی که اگر توی کلاس تازه وارد باشی، زود صندلی کنارشان را به لبخند تعارف می‌کنند که غریبگی نکنی.

آدمهایی که خنده را از دنیا دریغ نمی‌کنند.

همین آدمها، چیزهای کوچکی هستند که دنیا را جای بهتری می‌کنند برای زندگی کردن...