
اگر خانم بارداری با ویروس آبله مرغان تماس پیدا کند، 25درصد احتمال ابتلا جنین وی به این بیماری نیز وجود دارد. میزان ابتلا و شدت درگیری جنین بستگی به سن بارداری دارد. هر چند که وقتی خانم باردار با ویروس آبله مرغان تماس پیدا میکند، ایمونوگلوبولین ضد ویروس برای وی تجویز میشود، ولی میزان تأثیر آن در پیشگیری از عوارض در جنین مشخص نیست. در بیماریهای شدید مادر ممکن است درمان با داروی ضد ویروسی «اسیکلوویر» انجام شود، ولی تأثیر و یا عوارض آن روی جنین هنوز کاملاً مشخص نشده است.
پیشگیری از آبله مرغان مشکل است، زیرا بیماری از 2- 1 روز قبل از بروز مسری است و بهتر است افراد مبتلا در اتاق جداگانهای استراحت نمایند. در کودکان دچار نقص ایمنی، خانمهای باردار و نوزادان مادران مبتلا به آبله مرغان پس از تماس با افراد دچار آبله مرغان، میتوان از ایمونوگلوبولین ضد ویروس آبله مرغان استفاده نمود. تجویز ایمونوگلوبولین ممکن است موجب عدم بروز بیماری شود، ولی احتمال بروز آن را منتفی نمیکند. برای پیشگیری از بروز آبله مرغان، واکسن هم وجود دارد که در بسیاری از کشورها به طور عمومی و گسترده برای کودکان 18- 12 ماه تجویز میشود. به کودکان بزرگتر و نوجوانی که آبله مرغان نگرفتهاند هم میتوان واکسن فوق را تزریق نمود، ولی در ایران این واکسن همگانی نبوده و تنها در برخی از بیماران و با نظر پزشک معالج ایشان تزریق میگردد.
آبله مرغان معمولاً در فصول زمستان و بهار همه گیری پیدا میکند که در زمستان 83 و بهار 84 نیز شاهد همه گیری آن در مدارس ابتدایی بودیم. بهترین راه مقابله با همه گیر شدن بیماری، استراحت بیماران در منزل و عدم حضور ایشان در مجامع عمومی است تا از انتشار بیماری جلوگیری شود. البته چون 2- 1 روز قبل از شروع تب و یا بثورات جلدی، ویروس از طریق ترشحات تنفسی قابل انتقال میباشد، پیشگیری از آن مشکل میباشد.
این بیمار گرامی باید توجه داشته باشد که چون تا قبل از بروز علایم هم قابلیت انتقال ویروس را داشتهاند، احتمال ابتلا کودک 2 ساله ایشان وجود دارد، ولی با توجه به آن که آبله مرغان یک بیماری خفیف و خود به خود بهبود شونده است و 95 درصد کودکان به آن دچار میشوند، جای نگرانی نیست. آبله مرغان در بزرگسالان معمولاً شدیدتر بوده و با توجه به شرایط این بیمار نیاز به اقدامات درمانی و نیز پیشگیرانه برای جنین وجود دارد که با مراجعه به پزشک متخصص بیماریهای عفونی و رعایت موارد خواسته شده از طرف پزشک معالج از نگرانی ایشان کاسته خواهد شد.
توصیه کلی به بیماران مبتلا به آبله مرغان این است که استراحت داشته و از تماس با افرادی که در معرض خطر ابتلا میباشند خودداری نمایند. از خارش ضایعات بثوری پرهیز نمایند، چون این کار هم موجب عفونی شدن ضایعات می شود و هم باعث باقی ماندن جای جوش در محل ضایعات میشود. در صورت بروز علایمی مثل سردرد، کاهش سطح هوشیاری، عدم تعادل در راه رفتن، سرفه و تنگی نفس سریعاً به پزشک خود مراجعه نمایند.

بسیاری از مردم به اشتباه تصور میکنند فقط بچهها آبله مرغان میگیرند. اما بزرگسالان نیز دچار این عفونت میشوند. اگر کسی یک بار در طول زندگی خود به آبله مرغان مبتلا شود، دیگر به آن دچار نخواهد شد، یعنی در برابر بیماری مصونیت پیدا میکند. بنابراین اگر کسی در دوران بچگی آبله مرغان بگیرد، در بزرگسالی به آن مبتلا نمیشود. به همین علت است که کمتر میشنوید یک فرد بالغ آبله مرغان گرفته باشد.
آبله مرغان یک بیماری مسری است و چون به آسانی از شخصی به شخص دیگر منتقل میشود، باید بچههایی که به آبله مرغان دچار شدهاند از بچههای دیگر دور نگهداشته شوند، مثلاً والدین آنها را به مدرسه نفرستند.
اولین نشانه ی آبله مرغان، جوشهای روی پوست(تاول های آبکی کوچک) است. دمای بدن افزایش مییابد. بیمار سردرد میگیرد و اشتهایش را از دست میدهد.
مشکلی که در مورد آبله مرغان وجود دارد این است که در شروع بیماری، بدون آنکه نشانههایی در بیمار مشاهده شود، بیماری را به دیگران انتقال میدهد. بنابراین گروهی از بچهها قبل از اینکه بتوان جلوی بیماری را گرفت به آن دچار خواهند شد.
معمولاً آبله مرغان یک بیماری ملایم است. اما لازم است بیمار تحت مراقبت پزشک قرار گیرد تا از بروز عوارض بعدی جلوگیری شود.
منبع : آیا میدانید؟ - مترجم : نادر محمدزاده

در صورتی که کودک بعد از واکسیناسیون دچار زخم های اطراف محل تزریق شد، با پزشک مشورت کنید. ممکن است لازم باشد تا زمان بهبود زخم ها از تماس با کودک خودداری کنید.
.:: This Template By : web93.ir ::.