از هر۱۰ زوجی که خواهان فرزند هستند، یکی دچار مشکل باروری است. در بسیاری از موارد، علتی برای این امر یافت نمیشود. ناتوانی در باردار شدن، ممکن است به خاطر مشکل یک طرف یا گاهی هر دوی آنها باشد. این نمودار فقط به آن دسته از مشکلاتی می پردازد که مردان را گرفتار میکنند. دو علت عمده ناباروری در مردان عبارت است از:
۱- عدم تولید کافی اسپرم.
۲- بسته بودن لولههای خروج منی(مجاری منتقلکننده اسپرم به آلت در طی انزال
در صورت تمایل به بچهدار شدن، باید شما و همسرتان به پزشک مراجعه کنید تا درباره برنامهریزی برای یک بارداری سالم با وی گفتگو کنید. چند اقدام کمککننده ساده و واضح نیز وجود دارد که میتوان از آنها برای به حداکثر رساندن احتمال بارداری کمک گرفت. رژیم غذایی سالم، غذاهای تازه و پر از ویتامین، استراحت کافی و عدم مصرف الکل، همگی در افزایش احتمال باردار شدن کمککننده هستند. مقاربت منظم ( به طور مطلوب حداقل سه بار در هفته) نیز مفید واقع میشود. در صورتی که مقاربت به دفعات کمتری انجام شود، ممکن است روزهای باروری زن رد شود و فرصت تا چرخه بعدی از دست برود. روزهای باروری زن معمولاً حولوحوش وسط چرخه قاعدگی است. در صورتی که مقاربت در این دوران انجام شود، احتمال باردارشدن بیشتر از بقیه اوقات است. بعد از مقاربت، زن باید۱۰ تا ۱۵ دقیقه دراز بکشد. این کار اجازه میدهد تا حداکثر تعداد اسپرم وارد رحم شوند. علاوه بر آن، مرد باید از پوشیدن شلوار یا لباس زیر تنگ بپرهیزد، چون لباسهای این چنین، باعث افزایش دمای کیسه بیضه میشوند و تولید اسپرم را کم میکنند.
۲-۳-۳) آزمایش منی :
هرگاه زوجی دارای مشکل باروری باشند، آزمایش منی معمولاً از اولین آزمایشهایی است که انجام میشود. از مرد خواسته میشود که به داخل ظرف تمیزی انزال کند (منی جمع شده از کاندوم مناسب آزمایش نیست). سپس باید نمونه را در دمایی معادل دمای بدن نگه داشت و ظرف۲ ساعت بررسی کرد. حجم منی اندازه گیری میشود و سپس نمونهای از آن زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا مشکل و میزان فعالیت اسپرمها مشخص شود و تعداد آنها شمارش شود. هر میلیلیتر از مایع منی، حاوی حدوداً ۵۰ میلیون اسپرم است که اکثر آنها سالم هستند. بنا به تعریف، هر گاه شمارش اسپرم کمتر از۲۰ میلیون باشد، تعداد آن کم محسوب میشود. در صورت مشاهده هرگونه مورد غیرطبیعی، آزمایش مجدداً تکرار میشود