توجه! : این مطلب صرفا جهت آشنایی با برخی خصوصیات اخلاقی امام حسین(ع) تنظیم شده است..
به نظر شما روز عاشورا و تاسوعا مخصوص سینه زدن و اشک ریختن و خاک بر سر مالیدن شیعیان است؟
از زبان مداحان حکومتی بشنویم امام حسین(ع) چه کسی است؟!
لطفا مقدمه زیر را بخوانید
..................................
مقدمه
چرا امام حسین(ع) با اینکه میدانست دشمن به سخنانش بی اعتنا است، تا لحظات آخر آنان را نصیحت میکرد و برای آنها دل میسوزاند؟
دلسوزی و شفقت نسبت به خلق از ویژگیهای بارز پیامبران و بندگان خداوند
است. از آیات قرآن و تاریخ به خوبی استفاده میشود که رهبران الهی، بیش از
آنچه تصور شود، از گمراهی مردم رنج میبردند و برای آنها دل میسوزاندند.
آنان از اینکه میدیدند تشنه کامانی در کنار چشمه آب زلال نشستهاند و از
تشنگی فریاد میکشند، ناراحت بودند، اشک میریختند و برای هدایت آنها دعا
میکردند.
مشاهده انحراف مردم از راه روشن و مستقیم حق و قدم گذاشتن در بیراهه
کفر و باطل، غصهای جانکاه بر دل آنان بود. روح لطیف و حساس پیامبر
اسلام(ص) از دیدن نادانیها و کجرویها گاه چنان فشرده و آزرده میگشت که
جان پاکش از شدت ناراحتی و اندوه به خطر میافتاد و خداوند او را چنین
دلداری میداد: «لعلک باخع نفسک ألا یکونوا مؤمنین» شعراء (26):آیه 3، و
نیز رجوع کنید:کهف(18):آیه 6. «گویی میخواهی به خاطر ایمان نیاوردن مردم
خود را هلاک و نابود سازی».
تا چنین ویژگیای در رهبران آسمانی نباشد، رهبری در مفهوم عمیقش پیاده
نخواهد شد. امام حسین(ع) میوه درخت برومند رسالت است. او فرزند پیامبر(ص) و
پارهای از وجود او است. او از پیامبر و پیامبر از اوست؛ چنان که رسول
خدا(ص) فرمود: «حسین منی و انا من حسین» ؛ کامل الزیارات، باب 14، ص52، ح
11..
او وارث همه کمالات پیامبر(ص) و آینه دار فضیلتهای والای او است.
آبشار عطوفت و رحمت پیامبر(ص) از بلندای وجود حسین(ع) ریزان است. به همین
خاطر است که اباعبدالله(ع) در همه مدت عمر - به ویژه در طول نهضت و انقلاب
مقدسش - لحظهای از ارشاد، هدایت و موعظه مردم - حتی دشمنان خونخوارش - فرو
گذار نکرد.
سخنان و اندرزهای آن رهبر الهی، به عنوان سندی روشن از عطوفت و محبت
امامی پاک سیرت و خیر خواه، در مقابل دشمنانی پست و جنایتکار برای قضاوت
جهانیان به یادگار مانده است.
امام حسین(ع) در روز عاشورا در هنگام مراجعه با انبوه دشمن - با اینکه
میدید دشمن به تمام معنا آماده جنگ است و حتی از رسیدن آب به اردوگاه و
اطفال آن حضرت جلوگیری نموده است و دقیقه شماری میکند که با کوچکترین
اشارهای حمله را آغاز کند - از اندرز و نصیحت و بیدار سازی دشمن دست بر
نداشت و با وجود نبودن فرصت و هلهله و هیاهوی لشکر مقابل، در خطبه طولانی -
که هر جملهاش در بردارنده مفاهیمی عمیق و نیازمند شرح و تفسیر است و در
آنها ریشه خیانت و عناد دشمن بیان شده است - برای دشمن ایراد کرد.ر.
ک:سخنان امام حسین(ع) ازمدینه تا کربلا، ص 219 به بعد و نیز:فروغ شهادت.
ابا عبدالله(ع) حتی از موعظه و نصیحت سران لشکر کفر (مانند عمر سعد و
شمر بن ذی الجوشن) نیز خودداری نکرد. در روز عاشورا، در دیداری که با عمر
سعد بین صفوف دو لشکر داشت، فرمود:وای بر تو ای پسر سعد!آیا از خدایی که به
سوی او باز میگردی، نمیترسی؟آیا با اینکه میدانی من پسر چه کسی هستم،
با من میجنگی؟قوم را رها کن و با من باش تابه خداوند متعال نزدیک شوی.
عمر سعد گفت:میترسم که خانهام خراب شود!
حضرت فرمود:من آن را برایت میسازم.
عمر سعد گفت:میترسم ملک و زمینم گرفته شود!
حضرت فرمود:من از مالی که در حجاز دارم، بهتر از آن را به تو میدهم.
عمر سعد گفت:من بر زن و فرزندم بیمناکم!
حضرت(ع) ساکت شد و به او جوابی نداد و روشن است هدف امام حسین(ع) نجات
انسانی خود فروخته و عنصری فرومایه بود که با کشتن حسین(ع) آتش و عذاب
جاوید را برای خود به ارمغان میآورد.
امام حسین(ع) از این خطبهها و نصیحتها، دو هدف اساسی داشت:
1. تمام کردن حجت بر دشمن و باقی نگذاشتن جای هر گونه عذر و بهانه برای آنها،
2. بیدار کردن افراد انگشت شماری مانند حر بن یزید ریاحی که انواری از ایمان و محبت اهل بیت(ع) در دلشان تابیده بود.
این سخنان دلسوزانه و بیدار بخش، در دل عدهای از سپاه کفر اثر گذاشت و
عدهای از آنها به لشکر امام حسین(ع) پیوستند و به سعادت ابدی و شرف جاوید
نایل گشتند.
این است عاطفه و محبت امامی دلسوز در رهبری الهی و انسان دوست در مقابل
دشمنی جنایتکار و بی گذشت و این است روش فرزند فاطمه که در حساسترین
شرایط و اوضاع نیز لحظهای از مسیری که خداوند برایش تعیین نموده، منحرف
نمیگردد.
..................................................................................................................
صبح دیروز حاج سعيد حداديان پيش از آغاز مراسم روز عاشوراي حسيني در
مهديه امام حسن مجتبي (ع) اظهارات تندي را خطاب به رئيس جمهور پيرامون
بركناري اسفنديار رحيم مشائي بيان كرد .
محمود احمدي نژاد كه همه ساله در شب و
روز عاشورا شخصا در هيئت هاي تهران حضور پيدا مي كرد، امسال بنا به دلائلي
نا معلوم! از شركت در مراسم عزاداري مسجد ارگ تهران ، مهديه امام حسن
مجتبي (ع) و امازاده علي اكبر چيذر خودداري كرده و تنها پرچمي را به هيئت
ها اهدا كرده است .
از همين رو صبح امروز سعيد حداديان ضمن تشكر از
رئيس جمهور بابت ارسال پرچم عزاي امام حسين (ع) و توجه ويژه وي به هيئت
ها از وي درخواست كرد همانطوري كه مي توانند يك وزير را در آنطرف دنيا به
راحتي عزل كنند، مانند حكم تحريم تنباكو اقدامي انقلابي كرده و يك
يادداشت بنويسند و بگويند: آقاي مشائي خداحافظ . . .
اين صحبتهاي حداديان با استقبال مردم مواجه شد به طوري كه جمعيت چندهزار نفري در تائيد صحبتهاي وي صلوات فرستادند .
اين
مداح با سابقه سپس در ادامه ضمن دعا براي نابودي ميرحسين موسوي افزود: در
زمان انتخابات اطرافيان ايشان براي من پيغام آوردند كه موسوي گفته است
ميخواهم بروم هيئت آقاي حداديان ! من هم به وي پيغام دادم اشكالي ندارد اما
اگر ايشان حضور پيدا كنند تنها يك سوال خواهم پرسيد و آنهم اينكه : آقاي
مير حسين تا حالا كجا بوديد؟ در اين 20 سال چرا در هيچ هيئتي ديده نشديد؟
نظرتان را بگوئید..
امام حسین-سعید حدادیان-احمدی نژاد-عزل مشایی-مرگ میر حسین موسوی