اطلاعات عمومی

 

 

 

 

 

هیچكاك: مردم زمانی كه احساس امنیت می كنند دوست دارند بترسند

 

 

 

آدرنالین چیست؟

آدرنالین یا اپی نفرین ماده ای استرس زاست كه به طور طبیعی در واكنش به موقعیت های تهدید كننده در بدن انسان ترشح می شود. شیمیدان ژاپنی جوكیچی تاكامینه این ماده را سال 1900 كشف كرد. دلیل نام گذاری آدرنالین منبع ترشح آن بود، از آنجا كه غدد فوق كلیوی یا آدرنال (Adrenal) مسئول ترشح این هورمون هستند نام آدرنالین برای آن انتخاب شد.

دلیل ترشح آدرنالین لزوما یك تهدید واقعی نیست. گاهی بدن در مواجهه با مواردی مثل تصور یك تهدید، انجام ورزشی سنگین، نارسایی قلبی، اضطراب مزمن، نگرانی یا حتی نارسایی غدد كلیوی و مغز هم آدرنالین ترشح می كند.

 

 

 
پریدن از ارتفاعات ترس

بله، درست است كه نوع بشر در گذر زمان آموزش دیده كه از خطر های محیطی اجتناب كند، اما هیچ یك از این آموزش ها نتوانسته اند ساختار مغز انسان را هنگام مواجهه با تجربه های فرا عادی (extreme experience) تغییر دهند. این روزها دیگر برای عصب شناسان مثل روز روشن است كه نظام پاداشی در مغز انسان می كند كه موقع تجربه های غیر عادی مثل ترس با ترشح دوپامین در بدن احساس لذت را در پوست و گوشت انسان گسترش می دهد.

به نظر می رسد پرش از ارتفاع كه معمولا در بیشتر ورزش های غیر عادی و هیجانی وجود دارد شباهت بسیاری با برخی وقایع استثنائی در زندگی مانند تصادف های دلخراش و بیماری های مرگبار دارند. حس خوب غلبه پیدا كردن به شرایطی كه می تواند منجر به مرگ شود، در همه ورزش های پرخطر هم وجود دارد. به همان شكل كه افراد پس از جان سالم به در بردن از یك تصادف احساس قدرت می كنند و بعد از مدتی این احساس به آن ها دست می دهد كه زندگی شان تغییر كرده، پس از به سلامت انجام دادن یك پرش جانانه احساس سرزندگی و قدرت می كنند.

دژاوو یقینا با صرع لوب گیجگاهی در ارتباط است. بر اساس گزارش ها دژاوو درست پیش از تشنج لوب گیجگاهی رخ می دهد. کسانی که از حملات صرعی رنج می برند می توانند دژاوو را در مدت وقوع حملات یا لحظه های بین تشنج ها تجربه کنند.

این گروه که نتایج یافته های شان را در کنفرانس بین المللی حافظه در بوداپست ارائه داده اند، از روشی استاندارد برای اینکه نشان دهند خاطرات جعلی در ذهن انسان ها چگونه برانگیخته می شوند، استفاده کرده اند. این گونه که به شخص مورد آزمایش فهرستی از کلمات مرتبط را مانند بالش، شب، تختخواب و رویابینی و ... ارائه دادند اما کلمه کلیدی و ارتباطی آنها را که «خوابیدن» است، نگفتند.

هنگامی که مدتی بعد از فرد درباره آنچه شنیده است، سوال می شود، او فکر می کند که آن کلمه کلیدی را هم شنیده است و این نمونه ای از خاطرات جعلی است. برای ایجاد حس دژاوو، سرپرست گروه پژوهشی ابتدا از داوطلبان پرسید آیا واژه ای که با حرف «خ» (S) آغاز شود را شنیده اید؟ و آنان پاسخ منفی دادند. این جواب نشان می دهد هنگامی که از آنها سوال شد آیا کلمه «خوابیدن» (Sleep) را شنیده اید، قادر بودند به یاد بیاورند که نشنیده اند اما همزمان هم، این کلمه به نظرشان آشنا می آمد.

ذهن سالمند

اگر صحت نتایج- تحقیقات آکیرا اُکانر اثبات شود به این معنا خواهد بود که دژاوو علامتی است که می گوید «دستگاه کنترل حافظه» مغز شما به درستی کار می کند و شما در به یاد آوردن وقایع کمتر دچار خطا می شوید. این با آنچه ما قبلا درباره اثرات سن روی حافظه می دانستیم تطابق دارد زیرا دژاوو در افراد جوان تر بیشتر و در افراد مسن، کمتر رخ می دهد.

اُکانر می گوید: «ممکن است دستگاه کنترل عمومی حافظه رو به افول باشد و همین مسئله سبب می شود که قدرت تشخیص خاطرات اشتباه در شما کاهش یابد.» او در ادامه توضیح می دهد: «اگر کسی هرگز دژاوو را تجربه نکرده می تواند به این معنا باشد که از اول، دستگاه کنترل حافظه بهتری داشته است. بنابراین وقتی خاطرات اشتباه نمی سازد علتی هم برای اینکه دژاوو را تجربه کند وجود ندارد.»

وجود تعارض در مغز

تیم تحقیقاتی دانشگاه سنت اندروز با استفاده از روش fMRI (تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی) که نوعی روش تصویربرداری در ام آر آی است، مغز 31 نفر از داوطلبان را حین تجربه دژاوو اسکن کردند. پیش از دستیابی به نتایج انتظار می رفت که ناحیه هایی از مغز که درگیر خاطرات هستند، مانند هیپوکامپ که مرکز یادگیری است، هنگام این پدیده فعال باشند ما این تحقیق عکس این موضوع را نشان داد زیرا نواحی قدامی مغز که در تصمیم گیری نقش دارند، فعال بود.

آکیرا اُکانر بر این باور است که احتمالا نواحی قدامی مغز لابلای خاطرات مان در حال کنترل این مسئله هستند که آیا انواعی از اشتباه خاطره ای وجود دارد یا خیر تا در صورت وجود، هشدار دهند. در واقع میان آنچه واقعا تجربه کرده ایم و آنچه فکر می کنیم تجربه کرده ایم، تضاد و درگیری است.

استفن کوهلر از دانشگاه آنتاریوی غربی در کانادا می گوید: «این نتایج نشان می دهد که احتمالا هنگام بروز دژاوو، مغز دچار تعارض و ناسازگاری در تفکیک سازی امور می شود.»

او در ادامه می گوید: «ما هنوز نمی دانیم که دژاوو مفید است یا نه. ممکن است تجربیات آن، مردم را هوشیارتر کند زیرا آنها متوجه می شوند نباید خیلی هم به حافظه شان اعتماد کنند اما در این زمینه هنوز شواهدی در دست نداریم.»

 

افرادی که بیش از اندازه به فکر اتفاقات آینده هستند، غمگین تر از افرادی هستند که در زمان حال زندگی می کنند

بررسی های متعددی نشان می دهد که خوش بین بودن شادی می آورد و باعث می شود قدرت افراد برای انجام کارهای سخت بالا برود و از سلامتی بهتری برخوردار باشند.

از توانمندی های فردی تان استفاده کنید

متاسفانه شرایط به گونه ای شده است که اکثر مردم از توانمندی های خود صرفا در جهت پول در آوردن استفاده می کنند. اما شما اگر استعدادی دارید و یا عاشق کاری هستید حتما به آن بپردازید.

نتایج پژوهشی که در The Hapiness Advantage به چاپ رسیده است نشان می دهد کارمندانی که به انجام فعالیت های مورد علاقه شان و یا شکوفایی استعدادهایشان مشغول شده اند ، شادتر بوده و کمتر افسرده شده اند.

غرق شدن در روزمرگی و تمرکز صرف روی پول در آوردن نتیجه ای جز افسردگی و غمگینی ندارد. به نداهای درونی تان نیز اهمیت بدهید.

در زمان حال زندگی کنید

مادرم همیشه می گوید خداوند نماز وعده بعد را اکنون از تو نخواسته است. بنابراین کسی از بعد خبر ندارد. درست است که اکثر ما آینده را مبهم و حتی نگران کننده می بینیم، ولی حقیقتا کسی از آینده خبر ندارد.

نتایج پژوهشی که در دانشگاه هاروارد انجام شده نشان می دهد افرادی که بیش از اندازه به فکر اتفاقات آینده هستند، غمگین تر از افرادی هستند که در زمان حال زندگی می کنند. به عقیده محققان باید از منفی بافی و تلاش برای پیش بینی آینده پرهیز کرد. همان حرف بزرگان که نباید بر گذشته غم خورد و نگران آینده بود.

سرها را از گوشی ها و شبکه های اجتماعی بالا بیاورید. به طبیعت و آدم های واقعی پیرامون تان توجه کنید. انرژی بدهید و انرژی بگیرید. حتی می شود با مشاهده افتادن یک برگ زیبای پاییزی، دل به دریا زد و شاد شد.

شاکر باشید و از دیگران نیز تشکر کنید

یعنی همان «شکر نعمت، نعمتت افزون کند»! نتایج بررسی ها نشان می دهد که شاکر خدا بودن و تشکر از دیگران باعث ایجاد نشاط و بهبود سلامت می شود. این کار باعث ایجاد روابط مستحکم تر شده و حالتان را بهتر می کند.

بنویسید

این را بدانید که هیچ کس هفت روز هفته و هر بیست و چهار ساعت شبانه روز شاد و خرسند نیست. بدانید که فقط شما غمگین نیستید. برای اثبات عقیده تان با افراد بی منطق بحث نکنید. به عقیده متخصصان بحث نکردن باعث می شودکه 99 درصد انرژی تان را ذخیره کنید.

نوشتن یک روش مفید برای بیرون ریختن احساسات و خلاص شدن از شر احساسات منفی و لحظات سخت است.

مانند اجدادمان هر از گاهی شعری بنویسیم.دفتر خاطرات داشته باشیم.این کارها باعث کاهش فعالیت آمیگدال ( بخشی از مغز) می شود که برخی احساسات منفی مانند استرس را تشدید می کند.

رنگ آبی را وارد زندگی تان کنید

محققان دانشگاه ساسکس انگلستان به این نتیجه رسیده اند که رنگ آبی باعث افزایش اعتماد به نفس، کاهش استرس و افزایش نشاط می شود. این رنگ برای روحیه انسان مفید است.لباس آبی بپوشید و پرده ها یا برخی ظروف را به رنگ آبی انتخاب کنید.

بحث نکنید

برای اثبات عقیده تان با افراد بی منطق بحث نکنید. به عقیده متخصصان خنثی بودن یکی از روش های شادتر بودن است. به عقیده این محققان بحث نکردن باعث می شودکه 99 درصد انرژی تان را ذخیره کنید. عقاید درست تان را برای خودتان نگه دارید و اگر به آنها اطمینان دارید برای اثبات درستی شان با کسی وارد بحث نشوید. بحث کردن، غم تان را از درک نشدن بیشتر می کند.

شب ها حداقل شش ساعت بخوابید

حداقل 6 ساعت و 15 دقیقه خواب بی وقفه در شب، برای شاد و سرحال بودن لازم است. نتایج پژوهش های محققان انگلیسی نشان می دهد افراد 18 تا 25 ساله ای که شب ها را خوب می خوابند بیشتر از زندگی خود راضی هستند. البته 8 ساعت خواب در شب برای سلامتی مفیدتر است و کم خوابی باعث ایجاد استرس و عدم تعادل هورمونی در بدن می شود.

روابط عاطفی و دوستانه خوبی داشته باشید

نتایج پژوهشی که به مدت 75 سال در دانشگاه هاروارد انجام شده نشان می دهد که داشتن روابط خوب با دیگران احساس نشاط را افزایش می دهد. این روابط شامل روابط زناشویی، رابطه با والدین، اقوام، دوستان و همکاران می شود. توصیه می کنیم به جای دعوا و کدورت، روابط دوستانه تان را تقویت کنید.

به تغذیه تان برسید

داشتن تغذیه سالم برای بدن لازم است. نتایج پژوهش ها نشان می دهد که برنامه غذایی حاوی میوه ها، سبزیجات، آجیل ها، ماهی، لوبیا و روغن زیتون باعث کاهش افسردگی می شود.

ورزش کنید

امروزه سر اکثر قریب به اتفاق افراد از بچه گرفته تا زن و مرد و پیر و جوان در گوشی و تبلت است. بی تحرکی را کنار بگذارید. علاوه بر تغذیه سالم نیاز به تحرک بدنی منظم دارید تا شادتر باشید.
در جامعه ی بیمار هیچ کس در امان نیست و یکی از نشانه های جامعه ی بیمار غمگین بودن است. بدانید که شاد بودن همسایه، شما را هم تا حدودی شاد می کند و شاد بودن شما شاید غصه دیگری را اندکی کمتر کند.

نتایج پژوهشی که در Public Health Nutrition به چاپ رسیده است نشان می دهد انجام ورزش منظم باعث احساس نشاط و کاهش افسردگی می شود.

ورزش اعتماد به نفس تان را بالا برده و اضطراب و استرس تان را کنترل می کند. علاوه بر این ، خواب راحتی برایتان به ارمغان می آورد.

حرف آخر

مشکلات برای همه است. ما هم مانند شما ماه ها است که حقوق نگرفته ایم، ما هم مستاجر هستیم، ما هم هزینه های درمانی بالا داریم، ما هم دلمان می خواهد کارهایی را انجام دهیم که امکاناتش را نداریم...اما حواستان باشد ما همگی جامعه را تشکیل می دهیم و تک تک در برابر سلامت جامعه مسئولیم.

بدانید که در جامعه ی بیمار هیچ کس در امان نیست و یکی از نشانه های جامعه ی بیمار غمگین بودن است. بدانید که شاد بودن همسایه، شما را هم تا حدودی شاد می کند و شاد بودن شما و لبخندتان شاید غصه دیگری را اندکی کمتر کند.

حداقل در کوچه و خیابان به هم لبخند بزنیم، سر هر موضوعی پرخاش نکنیم، اتوبوس و مترو ارث پدری مان نیست. بیایید این همه جنجال را کمتر کنیم. شاید با همین کارهای به ظاهر ساده ولی موثر، شادتر شویم.

 

نوجوان شما در خطر است؟

 

اگر فردی بخواهد خودش را بکشد، هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند منصرفش کند

حتی افسرده ترین آدم ها هم با اطمینان صددرصد خودکشی را انتخاب نمی کنند. درست است که آن ها تنها چاره در دسترس را، گرفتن جان خود می دانند، اما اگر فرد، موقعیت یا یک رویداد امید را دوباره به آن ها تزریق کند، ممکن است تصمیمشان را عوض کنند.

 

فرهادی می‌خواسته یک شخصیت پخته و انسانی از رعنا بسازد، در حالی که از دیدگاه روان‌شناختی، «انسان‌دوستی» و «مدیریت خشم» مربوط به «فراخود» است و نمی‌توان واکنش‌های هیجانی «نهاد» انسان را نادیده گرفت. «خشم»، «نفرت» و «میل به انتقام» اولین واکنش‌‌های هیجانی هستند که به ‌صورت طبیعی در یک زن که در چنین شرایطی قرار گرفته، سربرمی‌آورند.

 

 

فیلم «فروشنده» با هیجان ترس شروع می‌شود و از همان ابتدا مخاطب را میخکوب می‌کند. شکاف‌های عمیق و ناگهانی در دیوارها و ترک در شیشه‌ها این ترس را که هر لحظه این ساختمان فرومی‌ریزد، القا می‌کند. فرار ساکنان از راه‌پله، فریادهای آنها و تلاش برای نجات نوجوانی که نمی‌تواند راه برود، همه حکایت از یک وضعیت هولناک دارند، اما مخاطبی که تا لحظه پیش از ترس میخکوب شده بود، متوجه می‌شود احتمال خرابی ساختمان، هرچند می‌توانست جدی باشد، اما در این داستان مساله خیلی مهمی نبوده است. کارگردان نسبت به هر هیجانی که در ذهن مخاطب برمی‌انگیزد، مسوولیت دارد.

 

فرهادی می‌توانست از امکانات این صحنه استفاده بیشتری کند، در حالی که هیچ نگاه تحلیلگری پشت این ماجرا نبود و به درون‌مایه فیلم کمکی نمی‌کرد. این حادثه و نگرانی‌هایی که در پی داشت، با جریان بعدی فیلم به کلی بی‌ارتباط بود. تنها پیامد این حادثه آن بود که عماد و رعنا خانه دیگری را اجاره کردند. اگر هر اتفاق کوچک دیگری به تغییر خانه آنها منجر می‌شد، در روند داستان هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کرد. از این مساله که بگذریم، فیلمنامه بسیار ساختارمند بود.

 

انتظار می‌رفت مانند کارهای دیگر فرهادی با مضمون «دروغگویی» مواجه شویم اما این فیلم داستان دیگری داشت و از این منظر شبیه کارهای قبلی این کارگردان نبود. درون‌مایه این فیلم «ورود به حریم خصوصی» است. این دغدغه در کل فیلم جاری است و شالوده داستان را قرص و محکم می‌کند. از همان ابتدا دغدغه ورود به اتاقی که وسایل مستاجر قبلی در آن قرار دارد، مخاطب را با چالش ورود به حریم خصوصی روبرو می‌کند. ممنوعیت ورود به حریم خصوصی دیگران، یکی از اصول اولیه اخلاقی است.

 

یکی از مشکلات فرهنگی جامعه ما این است که مردم به راحتی به خودشان اجازه ورود به حریم خصوصی دیگران را می‌دهند و از این رو، این فیلم روی یکی از ضعف‌های مهم و متداول فرهنگی دست گذاشته است. عماد، معلمی با شخصیت فرهنگی، قانونمند و اخلاق‌گراست اما گویی آب که باشد، شناگر خوبی می‌شود و روی همه اصول اخلاقی خود پا می‌گذارد، بنابراین شخصیت‌پردازی عماد واقعگرایانه و درست بود. با اینکه عماد مخالف ورود به حریم خصوصی بود و حتی در یک موقعیت به خانمی‌ که در تاکسی به او تهمت زده بود، حق داد و توانست خشمش را کنترل کند، اما می‌بینیم که جایی در نقش یک کارآگاه می‌رود و نامه‌های خصوصی مستاجر قبلی را می‌خواند.

 

جایی که «نفع شخصی»‌اش مطرح بود، قانون ممنوعیت ورود به حریم خصوصی را نقض کرد و وارد اتاق مستاجر قبلی شد و وسایلش را بیرون ریخت؛ درست مانند فیلم جدایی نادر از سیمین که نادر با همه تاکیدی که روی راستگویی داشت، آنجا که صحبت از نفع شخصی‌اش بود، به دروغ گفت که از بارداری مستخدم اطلاعی نداشته است. عماد یک جای دیگر هم وارد حریم خصوصی دانش‌آموزش می‌شود و عکس‌های گوشی همراه او را برخلاف میل دانش‌آموز می‌بیند و نه‌تنها به التماس‌ها و قسم خوردن‌های او اعتنایی نمی‌کند، بلکه با مطرح کردن عکس‌های مستهجن آبروی او را در کلاس می‌برد و در جمع همکلاسی‌ها تحقیرش می‌کند.

این موارد در کنار برخورد نپخته و غیرقانونی حبس پیرمرد در اتاق و برخورد شخصی و مشاجره با او، بدون یاری گرفتن از نیروی انتظامی، تماس نگرفتن با اورژانس در زمان بدحال شدن پیرمرد... همه از همین شخصیت اخلاق‌گرا و فرهنگی سر می‌زند.

 

این گسست بین اخلاق‌گرایی ذهنی و آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، دغدغه اصلی فرهادی است و به خوبی در آثارش به تصویر کشیده شده است. در نهایت، مساله اصلی داستان ورود یک پیرمرد غریبه به خانه شخصی آنها و تعرض به رعناست. درست است که پیرمرد ابتدا نمی‌دانسته مستاجر این خانه عوض شده و وارد خانه‌ای شده که خود صاحبخانه در را به رویش باز کرده، اما در نهایت که متوجه می‌شود اشتباهی وارد خانه شخص دیگری شده، اسیر وسوسه می‌شود.

 

وسوسه برای هر انسانی ممکن است پیش بیاید. جریان داستان به شکلی پیش می‌رود که می‌توان با آن پیرمرد که وارد حریم خصوصی آنها شده و به یک زن تعرض کرده، همدردی و حتی تا حدودی همذات‌پنداری کرد. اینجای داستان یادآور جمله معروف اپیکور است که می‌گفت: «من انسانم و هیچ امر انسانی‌ای برای من بیگانه نیست.» فرهادی استاد به چالش کشیدن اصول اخلاقی است. نگاه انسان‌گرایانه‌اش به اخلاق تحسین‌برانگیز است. هیچ وقت از جایگاه یک موعظه‌گر همه‌چیزدان، جانماز آب نمی‌کشد. این نگاه خالی از سوگیری و از سر تفاهم در همه آثار او به چشم می‌خورد. همیشه در یک جنایت یک طرف ماجرا کاملا بر حق و یک طرف کاملا ناحق نیست.

 

همیشه درجاتی از «برحق بودن» وجود دارد. حتی اگر مساله «برحق بودن» هم نباشد، مساله «قابل‌فهم بودن» جرم یا خطا وجود دارد. جنایتی که این پیرمرد مرتکب شد یا قصد انجام آن را داشت، در جریان روایت داستان، تا آنجایی «قابل فهم» بود که به راحتی می‌شد با او همدردی کرد. این فیلم درمورد شخصیت‌پردازی، یک ایراد اساسی داشت؛ شخصیت‌پردازی رعنا.

در واقع، یکی از ضعف‌های این فیلمنامه، شخصیت‌پردازی رعنا بود. شخصیت‌پردازی و واکنش‌های هیجانی او ضعیف و غیرواقعی بودند. رعنا مورد تعرض واقع شده بود یا دست‌کم در وضعیتی قرار گرفته بود که احتمال تعرض جنسی قریب‌الوقوع وجود داشته است. نشانه‌های روانی او حکایت از پیدایش «اختلال استرس پس از حادثه» (PTSD) داشت. طبیعی‌ترین واکنش در این مرحله، خشم، نفرت و کین‌خواهی نسبت به متجاوز است، اما کوچک‌ترین نشانه‌ای از این هیجان‌های منفی در تظاهرات چهره و رفتارهای رعنا دیده نمی‌شد.

 

اصرار رعنا به شکایت نکردن، مسکوت گذاشتن ماجرا و بیرون بردن وانت از پارکینگ، دست‌کم از منظرروان‌پزشکی، واقعی و منطقی نبود. فرهادی می‌خواسته یک شخصیت پخته و انسانی از رعنا بسازد، در حالی که از دیدگاه روان‌شناختی، «انسان‌دوستی» و «مدیریت خشم» مربوط به «فراخود» است و نمی‌توان واکنش‌های هیجانی «نهاد» انسان را نادیده گرفت. «خشم»، «نفرت» و «میل به انتقام» اولین واکنش‌‌های هیجانی هستند که به‌صورت طبیعی در یک زن که در این شرایط قرار گرفته، سربرمی‌آورند.

 

 

 

اگر رعنا از این فرد خشمگین بود و میل درونی به انتقام از پیرمرد متجاوز داشت اما در نهایت در این تعارض، «فراخود» او بر «نهاد» پیروز می‌شد و خشم و نفرتش را مدیریت می‌کرد و با یک برخورد انساندوستانه پیرمرد را می‌بخشید، شخصیت واقعی‌تری داشت و یک مخاطب زن راحت‌تر می‌توانست با او همذات‌پنداری کند. این چالش بین «فراخود» و «نهاد» به خوبی در عماد ایجاد شد و در نهایت با پیروزی نسبی «فراخود» توانست میل به کین‌خواهی را در نهادش «تا حدی» سرکوب کند.

 

هرچند او هم در این چالش به‌طور کامل موفق نشد و سرانجام با وجود علم به وخامت بیماری پیرمرد، با کش دادن ماجرا، برخورد خصمانه و شک‌برانگیز جلوی خانواده‌اش و بردن او در اتاق و زدن سیلی به او، آسیب جدی روانی برایش ایجاد کرد که به نوعی به مرگ او منجر شد.

یکی از مثال‌های سینمایی که شباهت زیادی با «فروشنده» دارد، «مرگ و دوشیزه» اثر رومن پولانسکی است. پولانسکی به خوبی وارد شخصیت و هیجان‌های «پولینا» می‌شود. او زنی است که زندانی سیاسی بوده و در زندان مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرد. زمانی که پولینا به‌طور اتفاقی با متجاوز خود در خانه‌اش روبرو می‌شود، تمام احساس‌های منفی خشم، نفرت و کین‌خواهی که به‌صورت طبیعی یک زن در آن شرایط تجربه می‌کند را نشان می‌دهد.

 

در نهایت، «فراخود» پولینا بر «نهادش» غالب می‌شود و دست از کین‌خواهی برمی‌دارد. اما فرهادی در این فیلم وارد شخصیت رعنا نشد و به واکنش‌های طبیعی هیجانی که در یک زن در این شرایط پیش می‌آید، بی‌توجه بود. تنها دغدغه‌ او این بود که یک شخصیت انسانی و پخته از رعنا به‌عنوان یک زن ایرانی ارائه بدهد.

 

این بی‌توجهی از کارگردانی که نگاه واقعگرایانه به مسائل «روانی-اجتماعی» دارد، بعید بود. در نهایت باید گفت که «فروشنده» فیلمی گیرا، نفس‌گیر و تامل‌برانگیز است و گذشته از انتقاد‌هایی که به او وارد است، فرهادی نگاهی پژوهنده، واقعگرایانه و جستجوگر به مساله «اخلاق» دارد و به خوبی این مفهوم را به چالش می‌کشد.

*روان‌پزشک، فلوشیپ روابط بین‌فردی، عضو کمیته سلامت جنسی انجمن روان‌پزشکان

 

 

 

 

ترس از شکست خوردن: رقابت شدید آدم ها در مشاغل با یکدیگر و ترس از شکست خوردن و جاماندن، می تواند دلیل خودکشی کردن بسیاری از آدم ها باشد. کسانی که در شماغل مرتبط با امور مالی کار می کنند، ساختمان سازها یا کسانی که به کارهایی مثل کشاورزی و وکالت می پردازند، از جمله این قربانیان هستند.

بی ثباتی: هر کاری که به خاطر بی ثبات بودن برخی شرایط مورد تهدید قرار بگیرد، می تواند خطر ابتلای افراد به اضطراب، افسردگی و میل به خودکشی را بالا ببرد. کشاورزانی که نگران خشک سالی یا بارش های بی موقع هستند یا ساختمان سازهایی که شرایط اقتصادی و اجتماعی روی کارشان تاثیر می گذارد، از کسانی هستند که به خاطر بی ثباتی سلامت روانشان تهدید می شود.

کار زیاد: افراد در برخی از این حرفه ها به خاطر ساعات کار طولانی افسرده می شوند و اضطراب و افسردگی، میل به خودکشی را در آن ها بالا می برد. پزشکان و پرستارها، گارگردان شیفت شب کارخانه ها و افرادی از این دست، بیشتر در خطر ابتلا به افسردگی هستند.

کمال گرایی: افرادی مانند پزشکان، وکلا و دندان پزشکان همیشه با مراجعه کنندگانی متوقع و کم تحمل سر و کار دارند و کمال گرایی مراجعه کنندگان این افراد می تواند آن ها را به دام اضطراب و افسردگی بیندازد.

کارمندان و کارگران شیفت: مشاغلی که افراد در آن مجبورند در شیفت های چرخشی حضور داشته باشند یا کارشان را در شیفت شب انجام دهند، به خاطر اختلالی که در چرخه  خواب و بیداری، روابط اجتماعی و حتی خورد و خوراکشان ایجاد می کند، می تواند آن ها را افسرده کند. یک پزشک شب کار اورژانس قطعا بیشتر از همکارهایی که ساعت کار ثابت روزانه دارند در خطر افسردگی و عواقب این بیماری قرار دارد.

انزوای اجتماعی: شغل هایی که به خاطر ساعات کاری خاصشان افراد را از اجتماع جدا می کند و نمی گذارد تعاملات موثر و آرامش بخش داشته باشند، به سلامت روان افراد آسیب می زند. کشاورزها و ملوان ها از جمله افرادی هستند که قربانی این مشاغل می شوند.

استرس: شاید وجه مشترک همه مشاغلی که در موردشان صحبت کردیم، استرس میان کارکنانشان باشد. درست است که کمتر شغلی از استرس عاری است اما هرچه حجم استرس بالاتر برود، احتمال ابتلا افراد به بیماری ها و اختلالت روانی که فکر خودکشی را به سرشان بیندازد، بیشتر می شود.

 

 

به نوشته تلگراف (The Telegraph)، محققان دریافته اند که استرس مداوم  می تواند روی مجراهای تنفسی شما هم تاثیر بگذارد و احتمال دچار شدنتان به آسم را بیشتر می کند. در بررسی های دیگری محققان دریافته اند که وقتی همسرتان از شما پشتیبانی می کند، به جای هورمون «کورتیزول» (Cortisol)، که استرس را بیشتر می کند، در بدنتان هورمون شادی آور «اکسی توکسین» (Oxytocin) ترشح می شود. از نظر محققان اگر ازدواج نکرده اید هم می توانید این حمایت را از مادر، دوست و دگیر عزیزانتان دریافت کنید تا زودتر سطح استرستان پایین بیاید و مغزتان بتواند روی جنبه های مثبت و شیرین زندگی تمرکز کند.