برای عضله سازی چه تعداد ست (set) و تکرار لازم است؟

برای عضله سازی چه تعداد ست و تکرار لازم است؟

یکی از سوالات متداولی که در تمرین دادن شاگردان می پرسند این است که برای رشد عضلانی، افزایش قدرت و ارتقاء کلی ساختار بدن چه تعداد ست و تکرار برای تمرینات بدنسازی باید انجام شود.

تکرارها

دامنه تکرار مطلوب برای خانم ها و آقایون برای تقریباً همه تمرینات و حرکات بین 4 تا 6 تکرار برای ست های سنگین پایانی است.

این شامل ست های گرم کردن و ست های سازشی نمی شود و فقط منظور ست های پایانی است.

تنها در یک حالت است که در بدن عضله سازی اتفاق می افتد و بافت ها و عضلاتتان قوی تر می شوند و آن این است که به طور پیشرونده بار را اضافه کنید.

باید به طور  پیشرونده عضله را به سمت رشد هل دهید و قوی تر شوید. برای اضافه کردن بار، باید مقاومت را افزایش دهید. برای افزایش مقاومت بای مقدار وزنه یا کاری که می کنید را افزایش دهید.

تکرارهای کمتر برای یک حرکت به شما این امکان را می دهد بتوانید فوراً آن عضله را اضافه بار کنید. این فیبرهای عضلانی جدید را که برای تحمل فشار اضافه به عضله استفاده می شوند، تحریک می کند.

دامنه تکرار برای بهترین تحریک فیبرهای عضلات بین 4 تا 6 تکرار برای هر ست سنگین برای حرکاتی است که انجام می دهید.

تکرارهای پایین باعث حجیم شدن خانم ها نمی شود. تکرارهای کم خیلی بیشتر از تکرارهای بالا عضلات خانم ها را قوی تر کرده و شکل می دهد.

وزنه های سبک تر با تکرارهای بالا باعث می شود نتیجه چندان سریع و مطلوبی به دست نیاورید. اگر بتوانید 10 تکرار از یک حرکت را انجام دهید، پس حتماً آن وزنه برای ایجاد اضافه بار خیلی سبک خواهد بود.

اما از کجا باید بدانید که از چه وزنه ای باید استفاده کنید؟ اگر بتوانید بیشتر از 6 تکرار در ست های سنگین یک حرکت انجام دهید، پس آن وزنه خیلی سبک است. اگر نتوانید حداقل 4 تکرار انجام دهید پس آن وزنه سنگین است.

پس تعداد تکرار برای عضله سازی 4 تا 6 تکرار برای ست های سنگین است. ستهای گرم کردن و ست های میانی می توانند بین 8 تا 10 تکرار باشند.

ست ها

میزان ست های سنگین و شدتی برای هر حرکت تمرینی بسته به نظم تمرین بین یک تا سه ست است. وقتی بدنتان را گرم کردید، تعداد ست های سنگین باید حداکثر 3 ست باشد و برای خیلی از حرکات فقط یک یا دو ست کافی است.

این اضافه بار است که باعث رشد عضلانی می شود نه تعداد ست هایی که انجام می دهید. هیچ قانون کلی وجود ندارد که بگوید اگر تعداد ست هایتان را دوبرابر کنید دوبرابر نتیجه می گیرید.

رمز کار این است که عضلات را برای واکنش دادن و رشد تحریک کنید نه اینکه نابود کنید. اینکار را می توانید با دو ست بسیار سنگین با 4 تا 6 تکرار انجام دهید. این روش به طور موثری عضلات را تحریک خواهد کرد.

اگر حرکت جلوبازو انجام می دهید، ابتدا بدن را گرم کرده و سپس دو ست سنگین و شدتی با 4 تا 6 تکرار انجام می دهید و همین جا تمرین تمام می شود. با این روش به طور موثری اضافه بار را روی عضلات جلوبازو آورده و می توانید سراغ حرکت بعدی بروید.

همانطور که می بینید، برای نتیجه گرفتن مسئله کیفیت کار است نه کمیت آن.

خیلی بهتر است که یک یا دو ست سنگین با ماکسیمم شدت انجام دهید تا سه ست با سطح پایینتر.

همیشه بیشتر بهتر نیست... بهتر، بهتر است!

تمرینات هوازی: قبل یا بعد از تمرینات بدنسازی؟

"آیا تمرینات هوازی را باید قبل از تمرینات بدنسازی انجام داد یا بعد از آن؟" این سوال خیلی از شماست که دیدگاه های مختلفی نیز درباره آن نظر داده اند و ممکن است برای کسانیکه که تازه تمرین کردن را شروع کرده اند بی اهمیت جلوه کند. این مسئله هم مثل مسائل دیگر بستگی به اهداف ورزشی افراد مثلاً کاهش وزن، عضله سازی، افزایش قدرت، ورزش قهرمانی، ظاهر و امثال آن دارد.

تصمیم گرفته ایم که این مسئله را تاحدی روشن کنیم و تاحد ممکن برای گرفتن بهترین نتیجه راهنماییتان کنیم.

ورزش هوازی

ورزش های هوازی به هر ورزش با شدتی که باعث می شود اکسیژن برای گروه های عضلانی اصلی بدن طی یک دوره زمانی به طور مداوم تامین شود و فشار و تاکید بر روی سیستم قلب و عروقی بدن باشد گفته می شود.

ورزش هوازی ورزشی است که با سرعتی منظم طی مدتی طولانی تر انجام دهید نه مثل انفجارهای کوتاه انرژی در تمریناتی مثل دو اینتروال یا وزنه برداری. پیاده روی، دو نرم، دو استقامت، شنا و دوچرخه سواری، استفاده از تردمیل، دستگاه استپ، الیپتیکال، و دوچرخه ثابت در باشگاه جزء تمرینات هوازی می باشد. مهمترین منبع سوخت در تمرینات ایروبیک یا هوازی، گلوکز خون، گلوکز ذخیره بدن و چربی ها هستند.

تمرینات با وزنه

برخلاف تمرینات هوازی، تمرینات بدنسازی یا تمرین با وزنه فعالیتی است که با انفجارهای کوتاه مدت بیهوازی (بدون حضور اکسیژن) انجام می شود. بی هوازی به این معنا نیست که ما اکسیژن استغاده نمی کنیم. خیر. معنای آن این است که این فعالیت با شدتی است که نیاز عضلات به اکسیژن بیش از حد نرمال می شود و درنتیجه محصول متابولیکی مثل لاکتات تولید می شود و ادامه فعالیت با آن شدت غیرممکن می شود. مهمترین منبع سوخت بدن در تمرینات قدرتی و بدنسازی گلوکز عضلات و فسفوکراتین می باشد.

حال که با تفاوت بین تمرینات هوازی و بدنسازی آشنا شدید باید ببینیم که تمرینات هوازی باید قبل از تمرینات بدنسازی انجام شود یا پس از آن. وقتی فردی به منظور تمرین پا به داخل باشگاه می گذارد، تمرینات او می تواند چند حالت داشته باشد که در زیر بررسی می کنیم.

حالت اول: انجام تمرین هوازی بعد از تمرین بدنسازی

شما وارد باشگاه می شوید، خودتان را 10 دقیقه روی تردمیل گرم می کنید اما نمی خواهید تمرین هوازی زیادی انجام دهید چون فکر می کنید نیاز دارید انرژی خود را برای تمرینات بدنسازیتان حفظ کنید. همچنین شنیده اید که اگر تمرینات هوازی را بعد از بدنسازی انجام دهید چربی سوزی بیشتری می کنید.

انرژی بیشتری را برای تمرینات با وزنه حفظ می کند. منطق خوبی به نظر می رسد اما انجام 40 دقیقه تمرین هوازی با سرعت متوسط لزوماً انرژی شما را تخلیه نمی کند که نتوانید تمرینات بدنسازیتان را خوب انجام دهید. تا زمانیکه با تغذیه صحیح، ذخیره گلوکز کربوهیدرات بدنتان را بعد از جلسه تمرین هوازیتان حفظ کرده باشید، بدتان تا 500 گرم گلوکز ذخیره می کند.

یک جلسه دویدن روی تردمیل به مدت 40 دقیقه، برحسب وزن و سرعتتان، چیزی حدود  600 کالری می سوزاند. بخشی از این سوخت چربی های بدنتان خواهد بود، بخشی از آن گلوکز ذخیره و برخی گلوکز خون. برآورد منطقی می تواند این باشد که از کل 400 گرم گلوکز ذخیره ای که بدنتان در ابتدای تمرین موجود دارد،  طی این تمرین چیزی در حدود 80 تا 100 گرم آنرا می سوزاند. می بینید که به اندازه کافی برای تمرینات بدنسازیتان باقی می ماند.

از این گذشته اگر بخشی از این گلوکز ذخیره از دست رفته را با یک نوشیدنی ورزشی یا انرژی زا قبل از شروع تمرینات بدنسازیتان جبران کنید، ذخیره گلوکز بدنتان فقط مقدار کمی از زمانیکه وارد باشگاه شدید کمتر خواهد بود.

چربی  بیشتری می سوزاند. این یکی واقعاً جالب به نظر می رسد. ایده پشت این نظریه این است که اگر بخشی از ذخیره کربوهیدرات خود، یعنی همان گلوکز خون را با انجام تمرینات بدنسازی در ابتدای تمرین خالی کنید، موقع انجام تمرینات هوازی در فاز چربی سوزی خواهید بود. شاید از نظر تئوریکی این منطقی به نظر برسد اما فاز چربی سوزی بدن ساختی بسیار پیچیده و اسرارآمیز است که برایش فقط مهم است به طور کل چه میزان انرژی مصرف کرده باشید.

نمره حالت اول: خوب به نظر می رسد اما در واقعیت از 5 نمره فقط 2 نمره به آن تعلق می گیرد.

حالت دوم: انجام تمرینات هوازی قبل از تمرینات بدنسازی

در این حالت اول 40 دقیقه تمرین هوازی انجام می دهید چون فکر می کنید اگر آنرا بگذارید برای آخر تمرین خیلی خسته خواهید بود و قادر به انجام آن نخواهید بود. می دانید که اول تمرین چون سرحال تر هستید انرژی بیشتری می سوزانید پس کل انرژی های مصرفیتان بیشتر خواهد شد.

پاهایی سرحال تر برای انجام بهتر تمرینات هوازی. اگر تمرینات هوازی را قبل از بدنسازی انجام دهید، مطمئناً این قسمت از برنامه تمرینتان را بسیار کارآمدتر انجام خواهید داد و این یعنی می توانید با شدت بیشتر تمرین کنید و نتیجه بهتری کسب کنید. سنگین شدن دست ها و پاها پس از تمرینات بدنسازی باعث می شود نتوانید خوب از عهده تمرینات هوازی بربیایید.

تمرینات هوازی با شدت متوسط انرژی بیشتری نسبت به یک جلسه بدنسازی یکسان نیاز دارد پس اگر  می خواهید که کالری بیشتری برای کاهش وزن بسوزانید، انجام تمرین هوازی ضروری است. با انجام دادن این تمرینات در ابتدای کار، نتیجه تمرینتان را بهتر می کنید.

از طرف دیگر، اگر به مسئله سوخت رسانی، سوخت رسانی دوباره و مصرف مایعات توجه کنیم، خواهید توانست بعد از این جلسه تمرین هوازی به راحتی از پس تمرین بدنسازی خود برآیید.

قوی شدن عروق. شایان ذکر است که تمرینات هوازی حتی برای وزنه برداران و بدنسازان حرفه ای هم از دیدگاه سلامتی اهمیت زیادی دارد. تمرینات هوازی باعث حفظ قابلیت ارتجاعی عروق می شود که برای سلامت قلبی-عروقی کاملاً لازم است. تحقیقات بسیار نشان داده اند که این قابلیت ارتجاعی در وزنه بردارانی که کمتر تمرینات هوازی انجام می دهند بدتر است.

تحقیقات نشان می دهد که انجام تمرینات هوازی قبل از تمرینات با وزنه مفید است.

در یک تحقیق مشخص شد که برای 10 مردی که هر یک از این تمرینات را داشتند چه اتفاقی افتاد: تمرین فقط استقامتی، فقط دو، تمرین استقامتی-دو، تمرین دو-استقامتی. تمرین استقامتی-دو یعنی تمرینات با وزنه قبل از تمرین هوازی انجام شده است و برعکس).

گزارش این تحقیق به این صورت بوده است:

1. میزان بازده انرژی (میزان کالری مصرف شده) پس از اتمام تمرین برای آنها که تمرینات هوازی را قبل از تمرینات با وزنه انجام دادند بیشتر بود.

2. دویدن پس از تمرینات با وزنه از نظر فیزیولوژیکی بسیار دشوارتر از انجام آن قبل از تمرینات با وزنه بوده است. (این به مسئه کارایی و ایمنی برمی گردد)

3. محققان توصیه کردند که انجام تمرینات هوازی قبل از تمرینات بدنسازی وقتی قرار است هر دو را در یک جلسه تمرین انجام دهید بهتر است.

البته این تحقیق گسترده نبوده به همین دلیل نتایج آن قابل تعمیم نیستند.

نمره حالت دوم: بااینکه شواهد و مدارک هنوز کافی نیست، اما از 5 نمره 4 نمره به آن اختصاص می دهیم.

تمرینات هوازی عضلاتم را از بین برد

برخی بدنسازان و وزنه برداران تمایل زیادی به انجام تمرینات هوازی ندارند و تصور می کنند این تمرینات هورمون های کاتابولیکی مثل کورتیزول را تولید می کند که ذخیره عضلات را بعنوان سوخت بدن استفاده می کند و درنتیجه در فرایند آنابولیک عضله سازی تداخل ایجاد می کند.

بااینکه این موضوع شایسته این است که در مقاله دیگری درمورد بدنسازی، تغذیه  و متابولیسم مفصلاً بحث شود اما پاسخی کوتاه به آن این است که می توانید با تغذیه خوب و کافی قبل، حین و پس از تمرین، عضلاتتان را حفظ کنید و البته اگر قصد عضله سازی دارید، تمرینات هوازی را هم باید کمتر از یک ساعت انجام دهید.

حدود 40 دقیقه تمرین هوازی درکنار تغذیه خوب و کافی به هیچ وجه به عضلات شما آسیب نمی رساند. درواقع، باتوجه به موضوع مورد بحث در این مقاله، انجام تمرینات بدنسازی پس از تمرینات با وزنه آسیب بیشتری به عضلاتتان می رساند. فعالیت بعدی شما بلافاصله پس از تمرینات بدنسازی باید به ارتقاء فضای آنابولیک یا عضله سازی کمک کند که اینکار فقط از طریق استراحت و خوابیدن میسر است نه تمرین هوازی.

خلاصه

1. بیشتر تمرین هوازی خود را قبل از تمرینات بدنسازی قرار دهید.

2. بعد از اتمام تمرینات بدنسازی، بدنتان را سرد کنید و بعد بلافاصله بر ریکاوری خود تمرکز کنید و به تمرین بیشتر فکر نکنید.

3. بهتر است که تمرینات هوازی و بدنسازی خود را به صورت جداگانه در دو جلسه مجزا و در روزهای مختلف انجام دهید. البته اینکار زمانی بهتر است که هدفتان کاهش وزن نباشد. همچنین می توانید جلسات مجزایی را در یک روز انجام دهید اما لازم است که بین جلسات تمرین حتماً سوخت دوباره به بدنتان برسانید.

4. اگر هدف اصلیتان کاهش وزن است، انجام هر دو تمرین هوازی و بدنسازی در یک روز (البته با انجام تمرینات هوازی قبل از تمرین بدنسازی) باعث می شود سوخت و ساز بدنتان و درنتیجه کالری سوزی بیشتر شود.

5. اگر هدف اصلیتان افزایش قدرت است نه رشد عضلانی و افزایش حجم، بهتر است که تمرینات هوازی و بدنسازیتان را در دو روز جدا انجام دهید چون بعد از انجام هوازی قادر نخواهید بود وزنه های خیلی سنگین که برای افزایش قدرت لازم است استفاده کنید.

6. می توانید تمرینات بالا و پایین تنه را میکس کنید. بعنوان مثال، دویدن روی تردمیل را به همراه تمرینات بدنسازی بالاتنه در یک روز و شنا و تمرینات بدنسازی پایین تنه را در روزی دیگر انجام دهید.

7. خیلی خودتان را درگیر این مسئله نکنید. هر طور که راحت تر هستید تمرین کنید و مطمئن باشید که مشکلی برایتان ایجاد نخواهد کرد.

نحوه تغذیه قبل از تمرین برای گرفتن بهترین نتیجه

همه می دانند که ورزشکاران برای اینکه بتوانند به اهدافشان برسند، باید غذاهایشان را با برنامه بسیار دقیق مصرف کنند. اما درمورد بقیه ما چطور؟ شما هم ممکن است جزء آندسته از افراد باشید که 30 تا 60 دقیقه در روز را برای ورزش وقت می گذارید. آیا شما هم باید درمورد آنچه قبل و بعد از تمرینتان می خورید مراقب باشید؟

همیشه نه. اگر رژیم غذایی سالمی داشته باشید و کالری های کافی در حد میزان فعالیتتان به بدن خود برسانید، می توانید بر اشتها، سطح انرژی و تجربه خود تکیه کنید تا ببینید لازم است قبل یا بعد از تمرینتان چیزی بخورید یا نه. اصل کلی در اینجا این است: باید ببینید چه چیزی برای شما بهتر عمل می کند و همان کار را بکنید.

دانستن طریقه عملکرد بدنتان و نیازهای آن برای کارکرد بهتر مزایای زیادی دارد. رمز کاهش وزن سالم و تناسب اندام ساده به نظر می رسد: باید کالری هایی کمتر از آن میزان که می سوزانید به بدنتان برسانید اما نه کمتر از میزانی که بدنتان برای عملکرد خوب نیاز دارد.

حجم، زمان بندی و محتوای غذای قبل و بعد از تمرینتان نقش بسیار مهمی در سطح انرژی شما طی تمرین و ریکاوری آن بعد از تمرین و اینکه این کالری ها بعنوان سوخت مصرف می شوند یا به شکل چربی ذخیره می شوند دارد. در اینجا آنچه که لازم است قبل و بعد ازتمرین بخورید و بیاشامید تا به آن نتیجه ای که می خواهید برسید را برایتان عنوان می کنیم.

نیاز مایعات شما قبل از تمرین

تامین مایعات بدن تمرین را برایتان ساده تر و موثرتر می کند. سعی کنید طی یک تا دو ساعت قبل از شروع تمرین 16 تا 20 اونس آب بخورید.

نیاز غذایی شما قبل از تمرین

بیشتر سوختی که طی تمرین استفاده می کنید از غذایی که به تازگی خورده اید تامین نمی شود! این سوخت معمولاً از کربوهیدرات ها (که گلیکوژن نامیده می شود) و چربی هایی که در عضلات، کبد و سلولهای چربی شما ذخیره شده است به دست می آید. این میزان برای تامین سوخت یک تمرین یک تا دو ساعته شدید یا یک تمرین 3 تا 4 ساعته متوسط کافی است.

این یعنی اگر رژیم غذایی کلی شما برای پر نگه داشتن ذخائر بدنتان کافی باشد، دیگر نیازی به خوردن قبل از تمرین نخواهید داشت. بنابراین، اگر خوردن قبل از تمرین معده تان را ناراحت می کند یا اگر دوست دارید که اول صبح تمرین کنید یا وقتی که غذاخوردن قبل از آن برایتان امکانپذیر نیست، نیازی نیست که حتماً چیزی بخورید.

برخی افراد برایشان تمرین کردن بدون اینکه قبلش چیزی بخورند سخت است مخصوصاً اگر زمان زیادی از آخرین وعده غذاییشان گذشته باشد. این افراد معمولاً نسبت به تغییر قندخونشان حساس تر هستند که طی 15 تا 20 دقیقه اول تمرین افت می کند. این افت قندخون می تواند موجب بروز خستگی، سرگیجه خفیف یا حتی شعف شود—مخصوصاً اگر قندخونتان از همان اول تمرین پایین بوده باشد اما خوردن چیزی قبل از تمرین می تواند از بروز چنین حالتی جلوگیری کند. اگر دچار مشکلات سلامتی مثل دیابت یا کاهش قند خون هستید که می تواند موجب افت قندخون شما شود، بهتر است که قبل از تمرین حتماً چیزی بخورید. اگر در طول تمرین خیلی گرسنه می شوید و این مسئله به سطح انرژی و تمرکز شما تاثیر می گذارد، یا بعد از تمرین اشتهای زیادی به خوردن پیدا می کنید که موجب پرخوری می شود، بهتر است که قبل از ورود به باشگاه چیزی بخورید تا از این مشکلات جلوگیری شود.

اگر  شدت تمرینتان معمولاً متوسط است و می خواهید با تغذیه قبل از تمرین عملکرد بهتری در باشگاه داشته باشید، دو راه برای برآوردن نیازتان پیش روی شماست:

1. 30 دقیقه قبل از تمرین یک غذای سبک (100 تا 200 کالری) مصرف کنید. این غذای سبک باید حاوی کربوهیدرات های تندهضم و مقدار خیلی کمی چربی باشد (که کند هضم می شود) تا غذایتان سریع هضم شود و در طول تمرین سوخت آماده داشته باشید. چند نمونه انتخاب در زیر معرفی می کنیم:

·         آب میوه

·         میوه های با قند بالا مثل آناناس، موز، زردآلو، انبه و هندوانه

·         نوشابه های ورزشی

·         نان شیرینی

·         نوشابه های انرژی زا (انواعی که 5-3 گرم پروتئین، خداقل 15 گرم کربوهیدرات و مقدار کمی چربی داشته باشند)

2. یک تا دو ساعت قبل از تمرین یک وعده غذای متعادل مصرف کنید. این بهترین انتخاب برای اکثر افراد است. هرچه حجم غذا بیشتر باشد و چربی و پروتئین بیشتری در خود داشته باشد، زمان بیشتری باید تا شروع تمرینتان صبر کنید. سعی کنید کالری کافی تقریباً برابر با نیمی از کالری که انتظار دارید طی تمرینب سوزانید مصرف کنید. پس اگر حدود 600 کالری طی تمرین می سوزانید، غذایی که مصرف می کنید باید حدوداً 300 کالری باشد یا کمی بیشتر. حداقل 50 تا 60 کالری از اینها باید از کربوهیدرات ها تامین شود که قندخون و سطح انرژی بدنتان را طی جلسه تمرین متعادل نگه می دارد. کمی پروتئین هم برای جلوگیری از تجزیه پروتئین عضلات و کمک به ریکاوری بعد از تمرین در این وعده غذایی بگنجانید. چند نمونه انتخاب خوب می تواند شامل موارد زیر باشد:

·         ماست و میوه

·         آجیل

·         سیریال (با بیش از 3 گرم فیبر) و شیر

·         سبزیجات خام

·         تخم مرغ آب پز (ترجیحاً سفیده تخم مرغ)

·         پنیر کم چرب و میوه

·         نصف ساندویچ بوقلمون با نان گندم کامل

·         بیسکویت های گندم کامل همراه با کره یا پنیر

·         شیر (مخصوصاً شیرکاکائو)

·         آب میوه یا آب گوجه فرنگی

·         ماست همراه با پودر پروتئین

·         اکثر نوشابه های انرژی زا

شما که حرفه ای تمرین نمی کنید، دستتان در انتخاب نوع غذایی که قبلاز تمرین می خورید و زمان آن باز است. مهمترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که با بدنتان آشنا شوید و ببینید بدنتان چطور به تمرین واکنش می دهد تا بتوانید به بهترین شکل نیاز آن را برآورده کنید. مصرف موادغذایی مناسب در زمان مناسب برای بالا نگه داشتن سطح انرژِی و عملکردتان در تمرین و وارد کردن بدنتان به فاز چربی سوزی لازم و ضروری است.

10 تغییر عالی برای تمرینات تناسب اندام

اصلاحات مربوط به برنامه تناسب‌اندام از مهمترین اهداف پیشرفت فردی هستند که این روزها همه را درگیر خود کرده است. پس اگر تا امروز توجهی به برنامه ورزشی و رژیم غذاییتان نداشتید، الان بهترین زمان برای اصلاح این وضعیت است. در زیر به نکات اصلاحی مهمی در این زمینه اشاره می‌کنیم که امیدواریم برایتان مفید واقع شود.

نکته اصلاحی 1: هر ماه یک حرکت ورزشی جدید را امتحان کنید

نداشتن تنوع یکی از مهمترین اشتباهات در ورزش است. بدن شما بدون ایجاد تغییر در یک برنامه تمرینی، دیگر به آن واکنش نخواهد داد. پس سعی کنید هر ماه یک حرکت تمرینی جدید را به برنامه‌تان اضافه کنید. یادتان باشد، لزومی ندارد حتماً از تمریناتی استفاده کنید که در آن از دمبل و هالتر استفاده می‌شود. می‌توانید بااستفاده از وزن بدن خودنتان هم تمرینات فوق‌العاده‌ای داشته باشید.

نکته اصلاحی 2: به تمرینات هوازی، تمرینات اینتروال را اضافه کنید

اگر تا امروز در تمرینات هوازی از تمرینات اینتروال بهره نگرفته‌اید، الان وقت شروع است. این نوع تمرین نه‌تنها عضلاتتان را حفظ می‌کند بلکه متابولیسم بدنتان را بالاتر برده و سوخت‌وساز چربی‌ها را تقویت می‌کند. علاوه‌براینها، لازم نیست که برای انجام آن حتماً به باشگاه بروید.

نکته اصلاحی 3: به ورزش اول صبح پایبند شوید

اگر دلیل اینکه از ورزش کردن غافل می‌شوید این است که در طول روز مشغله‌تان خیلی زیاد است، سعی کنید از این به بعد اول صبح ورزش کنید. شاید اول سخت باشد که خودتان را زودتر از رختخواب بیرون بکشانید اما وقتی برایتان عادت شد، خواهید دید که اینبار بسیار نسبت به برنامه ورزشتان متعهدتر خواهید شد.

نکته اصلاحی 4: یک جفت کفش رانینگ (running) خوب بخرید

اگر چند سال است که با همان کفش‌های قدیمی ورزش می‌کنید، دیگر وقتش رسیده است که یک جفت کفش رانینگ خوب برای خودتان بخرید. کفش ورزش اگر کهنه یا نامناسب باشد موجب آسیب‌دیدگی می‌شود. پس از این یک نکته به هیچ وجه غافل نشوید.

نکته اصلاحی 5: یک رشته ورزشی را شروع کنید

خیلی وقت‌ها شاید به سرتان بزند در مسابقه دو ماراتن شرکت کنید یا وارد عرصه بدنسازی و پرورش اندام شوید اما کمتر کسی این اهداف را عملی می‌کند. امسال را سال به واقعیت رساندن اهداف ورزشیتان قرار دهید. در رشته‌ورزشی موردعلاقه‌تان نام‌نویسی کنید، یک برنامه تمرینی مناسب را شروع کنید و اگر شد یکی از دوستانتان را هم با خودتان همراه کنید.

نکته اصلاحی 6: روی تناسب‌اندام عملی تمرکز کنید

وقتی تمرین می‌کنیم بیشتر وقت‌ها همه تمرکزمان روی این است که وزنه پرس سینه یا اسکاتمان را هر روز بالاتر ببریم یا حداقل نسبت به حریف تمرینیمان وزنه‌های سنگین‌تری استفاده کنیم. بااینکه اینها هم اهداف بدی نیستند اما سعی کنید امسال کمی هم روی نکات عملی‌تر تمرکز کنید—مثلاً تمریناتتان را براساس فعالیت‌های روزمره انتخاب کنید. تمریناتی را انتخاب کنید که قدرت و کاراییتان را در فعالیت‌های روزمره بالاتر ببرد.

نکته اصلاحی 7: تمریناتتان را به خارج از باشگاه ببرید

اگر همیشه در باشگاه تمرین کنید، ورزش برایتان کسل‌کننده می‌شود و متعهد شدن به آن هم سخت‌تر. برای اصلاح این مشکل، سعی کنید گاه‌به‌گاه تمریناتتان را خارج از فضای باشگاه انجام دهید. در یک کلاس بسکتبال، فوتبال یا شنا ثبت‌نام کنید. ورزش‌های جدید را امتحان کنید، برای تقویت قوای بدنتان به کوه‌نوردی یا صخره‌نوردی بروید.

نکته اصلاحی 8: حرکات کششی را به یک الزام تبدیل کنید

حرکات کششی معمولاً جزء قسمتی از تمرین است که اکثراً نادیده گرفته می‌شود. انجام ندادن حرکات کششی شما را در معرض آسیب‌دیدگی قرار می‌دهد. پس سعی کنید حداقل 10 دقیقه بعد از تمرین را به حرکات کششی اختصاص دهید.

نکته اصلاحی 9: عملکرد ورزشیتان را ثبت کنید

اگر شما هم از آندسته افراد باشید که حافظه‌شان برای به‌خاطر سپردن مدت زمان تمرین یا نحوه عملکردشان چندان قوی نیست، بهتر است که همه نکات مربوط به تمرینتان را یادداشت کنید. اینکار باعث می‌شود روند پیشرفتتان را بهتر ارزیابی کنید و به نقاط ضعفتان پی ببرید تا بتوانید وقت بیشتری را صرف تقویت آنها کنید.

نکته اصلاحی 10: تست چربی بدهید

احتمالاً برای ارزیابی میزان پیشرفتتان به کشیدن وزنتان روی ترازو اکتفا می‌کنید. بد نیست که کمی به خودتان زحمت بدهید و یک تست چربی بدهید. این تست وضعیت ساخت و ترکیب بدنتان را بسیار دقیق‌تر و کامل‌تر در اختیارتان قرار می‌دهد.

چرا من اینقدر با والدینم دعوا می‌کنم؟

لباس‌هایی که می‌پوشید، غذاهایی که می‌خورید، رنگ دیوار اتاق‌خوابتان، اینکه کجا می‌روید و چطور می‌روید، آدم‌هایی که با آنها نشست‌و‌برخاست می‌کنید، اینکه کی می‌خوابید...

می‌پرسید همه اینها چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ اینها فقط نمونه‌هایی از صدها چیزی است که وقتی بچه بودید تحت اختیار و کنترل والدینتان بود. وقتی بچه بودید، خیلی در اتفاقاتی که برایتان می‌افتاد صاحب‌نظر نبودید، این پدرومادرتان بودند که درمورد همه چیز برایتان تصمیم می‌گرفتند، از اینکه صبحانه چه می‌خورید تا لباسی که شب موقع خواب باید تنتان کنید. البته چیز خوبی هم هست—بچه‌ها به یک چنین حمایت و کمکی نیاز دارند چون آنقدر بالغ نیستند که بتوانند از خودشان مراقبت کنند و تصمیمات درستی برای خودشان بگیرند.

اما بالاخره همه بچه‌ها بزرگ می‌شوند و به نوجوانی می‌رسند: یعنی سنی که شما درست در آن قرار دارید. و بخشی از نوجوان بودن ساختن هویتتان است—هویتی که جدا از والدینتان باشد. برای نوجوانان خیلی طبیعی است که نظرات، افکار و ارزش‌های خودشان را برای زندگی داشته باشند. همین چیزها است که آنها را برای بزرگسالی آماده می‌کند.

اما وقتی تغییر می‌کنید و یک فرد جدید تبدیل می‌شوید که دیگر خودش برای خودش تصمیم می‌گیرد، ممکن است درک این مسئله برای والدینتان دشوار باشد. آنها به این شخصیت جدید شما عادت ندارند—آنها شما را همان کودکی می‌دانند که خودشان برایتان تصمیم می‌گرفتند.

در اکثر خانواده‌ها، همین تطبیق یافتن خانواده است که موجب دعواهای زیاد بین نوجوانان و والدین می‌شود. شما دوست دارید دیوار اتاقتان را پر از پوسترهای مختلف کنید؛ آنها نمی‌فهمند که چرا دیگر کاغذ دیواری قدیمی اتاقتان را دوست ندارید. شما فکر می‌کنید اشکالی ندارد که اگر هر روز بعد از مدرسه با دوستانتان به پاساژ نزدیک خانه بروید و بگردید؛ آنها ترجیح می‌دهند که به‌جای اینکار به یک ورزش بپردازید.

تضادهایی مثل این بین والدین و نوجوانان بسیار شایع است—نوجوانان عصبانی می‌شوند چون فکر می کنند والدینشان به آنها احترام نمی‌گذارند و به آنها فضای کافی برای انجام کارهایی که دوست دارند را نمی‌دهند و والدین هم به این دلیل عصبانی می‌شوند که عادت ندارند که نتوانند فرزندشان را کنترل کنند یا فرزندشان با نظرات آنها مخالفت کند.

وقتی کشمکش‌هایی از این قبیل اتفاق می‌افتد، مطمئناً ناراحتی‌هایی هم پیش می‌آید. و درمورد مسائل خیلی مهم‌تر مثل دوستانی که انتخاب می‌کنید و نگرش شما نسبت به رابطه‌جنسی یا مهمانی رفتن حتی می‌تواند مجادلات وسیع‌تری هم ایجاد کند چون والدینتان دوست دارند همیشه از شما حمایت و مراقبت کنند و برایشان مهم نیست که شما چند سال داشته باشید.

نکته خوب درمورد این دعواها این است که در بسیاری از خانواده‌ها با تطبیق یافتن بیشتر والدین با شرایط سنی شما  درک اینکه فرزندشان دیگر حق تصمیم‌گیری و اعمال نظرات خود را دارد،  این مشاجرات کمتر می‌شود. البته ممکن است سال‌ها طول بکشد که والدین و نوجوانان، با نقش‌های جدید خود تطبیق یابند. درحال‌حاضر، باید سعی کنید تا جایی‌که می‌توانید رابطه خود با والدینتان را بهتر کنید.

گاهی‌اوقات ممکن است این‌کار برایتان غیرممکن برسد اما حرف زدن و ابراز نظراتتان کمکتان می‌کند احترام بیشتری از جانب والدینتان برای خود کسب کنید و با هم به مصالحه برسید. مثلاً اگر دوست دارید یک ساعت بیشتر بیرون بمانید، اتاقتان را تمیز کنید، با اینکار هم خودتان و هم والدینتان را راضی نگه خواهید داشت.

همیشه به‌خاطر داشته باشید که والدینتان هم روزی نوجوان بوده‌اند و در اکثر موارد می‌توانند احساساتتان را درک کنند.

سلولیت همان ناهمواری‌هایی است که معمولاً روی ران‌ها، شکم و باسن دیده می‌شود. سلولیت نامی است که به مجموعه‌ای از چربی‌هایی‌ اطلاق می‌شود که به بافت همبند زیر پوست انسان فشار می‌آورد و موجب ناهموار و برآمده شدن پوست می‌شود.

می‌توانید با نیشگون گرفتن از ناحیه مورد‌نظرتان روی پوست (مثلاً بالای ران) ببینید که سلولیت دارید یا خیر. و اگر سلولیت داشته باشید، باید بدانید که تنها نیستید: بسیاری از زنان و دختران—والبته برخی از مردان—سلولیت دارند.

عوامل بسیاری دراینکه فردی سلولیت داشته باشد یا نداشته باشد نقش دارند. ژنتیک، جنسیت، میزان چربی بدن، سن و ضخامت پوست همه در میزان سلولیت بدن شما و قابل رویت بودن آن نقش موثر است.

دلیل پیدایش سلولیت هرچه که باشد، خیلی مهم است که بدانید هیچ محصول جادویی، درمان یا دارویی برای برطرف کردن آن وجود ندارد. مثلاً برخی سالن‌های درمانی به شما وعده می‌دهند که با ماساژ عمیق پوستتان شما را از شر سلولیت‌هایتان خلاص کنند اما تنها کاری که این درمان انجام می‌دهد، کاهش ظاهر سلولیت‌ها به طور موقتی است.

درمان لیپوساکشن (جراحی برای برداشتن چربی) و مزوتراپی (تزریق دارو به سلولیت) راه‌هایی بسیار گران هستند که تاثیری بسیار کوتاه‌مدت هم دارند. بسیاری از پزشکان حتی هشدار می‌دهند که لیپوساکشن راه درمانی موثری برای سلولیت نیست چراکه لیپوساکشن برای برداشتن لایه‌های عمیق چربی است نه سلولیت که بسیار نزدیک به پوست است.

اگر شما هم سلولیت دارید، و این مسئله اذییتان می‌کند باید به خاطر داشته باشید که همه آدم‌ها اینطور هستند و دوست داشتند که قسمتی از بدنشان طور دیگری بود. این مسئله مخصوصاً برای شما نوجوانان که به‌خاطر بلوغ، بدنتان دستخوش همه‌نوع  تغییر و تحول می‌شود بسیار صادق است.

اگر تصمیم دارید که میزان سلولیت بدنتان را کم کنید، بهترین کار این است که چربی اضافه بدنتان را از بین ببرید. اگر خودتان فکر می‌کنید و پزشکتان هم با شما هم‌عقیده است که اضافه‌وزن دارید، سعی کنید مرتب ورزش کنید و کالری کمتری هم به بدنتان برسانید. متخصصین عقیده دارند که یک برنامه ورزشی که در آن از تمرینات ایروبیک و بدنسازی به‌طور ترکیبی استفاده شده باشد، بهترین ابزار مقابله با سلولیت است. درحال‌حاضر، اگر می‌خواهید سلولیت‌هایتان را از بین ببرید، می‌توانید از محصولات برنزه‌کننده هم استفاده کنید. وقتی پوست تیره‌تر باشد، سلولیت‌ها کمتر به چشم می‌آیند.

اگر احساس افسردگی می‌کنید، بهتر است کاری برای آن بکنید چون افسردگی خود‌به‌خود خوب نمی‌شود. درکنار کمک گرفتن از دکتر یا مشاور روانشناس، 5 راهکار زیر هم می‌تواند برایتان مفید باشد.

1. ورزش کنید. هر روز حداقل 15 تا 30 دقیقه به پیاده‌روی بروید، برقصید، بدوید یا دوچرخه‌سواری کنید. آدم های افسرده میل زیادی به فعال بودن ندارند. اما خودتان را مجبور کنید هرطور شده ورزش کنید. از یکی از دوستانتان بخواهید با شما به ورزش بیاید تا انگیزه بیشتری پیدا کنید. وقتی ورزش برایتان عادت شد، خیلی زود روحیه‌تان بهتر خواهد شد.

درکنار ورزش‌های هوازی، یوگا هم می‌تواند به برطرف کردن احساس افسردگی کمک کند. از روی وب‌سایت‌های ورزشی چند حرکت یوگا یاد بگیرید و هر روز انجام دهید. همینطور می‌توانید در یک کلاس یوگا ثبت‌نام کنید. دو جنبه دیگر یوگا، یعنی تمرین تنفس و مدیتیشن هم می‌تواند به بهبود افسردگی کمک کند.

2. تغذیه سالم داشته باشید. افسردگی بر اشتها تاثیر می‌گذارد. یکی ممکن است هیچ اشتهایی برای خوردن نداشته باشد اما یکی اشتهایش چند برابر شود. اگر افسردگی بر وضعیت غذایی شما تاثیر گذاشته است، باید برای داشتن یک تغذیه سالم خیلی دقت کنید. تغدیه خوب بر روحیه و انرژی شما اثر مثبت می‌گذارد. پس به‌اندازه کافی از میوه‌ها و سبزیجات استفاده کنید و وعده‌های غذایی را منظم بخورید (حتی اگر احساس گرسنگی نداشتید سعی کنید یک غذای سبک مثل یک عدد میوه بخورید).

3. مشکلاتتان را شناسایی کنید اما خیلی وقتتان را صرف آن نکنید.سعی کنید هر مشکلی که موجب افسردگی شما شده است را پیدا کنید. وقتی بدانید چه چیز موجب شده احساس ناراحتی و افسردگی داشته باشید، می‌توانید درمورد آن با دوستانتان حرف بزنید. حرف زدن یکی از راه‌های بیرون راندن احساسات از درونتان است. اگر کسی نیست که با او حرف بزنید، می‌توانید حرف‌های دلتان را در یک دفترچه خاطرات ثبت کنید.

وقتی این افکار و احساسات را از دلتان بیرون کردید، توجهتان را به یک چیز مثبت جلب کنید. برای حل مشکلاتتان اقدام کنید. درصورت نیاز از دیگران کمک بگیرید. رابطه با خانواده و دوستان افسردگی شما را کاهش خواهد داد.

4. احساساتتان را به‌طریقی ابراز کنید. خلاقیت و حس شوخ‌طبعی افراد با افسردگی از بین می‌رود. سعی کنید با نقاشی، طراحی، دوخت‌و‌دوز، نوشتن، رقصیدن، آهنگسازی یا هر کار دیگری که به آن علاقه دارید، تخیلتان را ورزش دهید. بااینکار نه تنها خلاقیتتان را پرورش می‌دهید بلکه احساسات مثبتی در خودتان ایجاد می‌کنید. وقت بگذارید و با دوستانتان یا حیوان خانگیتان بازی کنید یا هر کار دیگری که از انجام آن لذت می‌برید. برای خندیدن بهانه‌ای پیدا کنید: یک فیلم کمدی می‌تواند راهکار خوبی باشد. خندیدن به تقویت روحیه‌تان کمک می‌کند.

5. به مثبت‌ها فکر کنید. افسردگی بر افکار افراد تاثیر می‌گذارد و باعث می‌شود همه چیز ملالت‌بار، منفی و ناامیدانه به‌نظر می‌رسد. اگر افسردگی باعث شده است که فقط منفی ها را ببینید، سعی کنید چیزهای مثبت و خوب زندگی را هم ببینید. اول یک نکته مثبت پیدا کنید و بعد کم‌کم آنرا بیشتر کنید. به نقاط‌قوت، توانایی‌ها، نعمت‌ها و استعدادهایی که خداوند به شما داده فکر کنید. از همه اینها گذشته یادتان نرود که با خودتان صبور باشید. التیام یافتن افسردگی زمان می‌برد.

مریم و ماندانا هر دو در دوره راهنمایی شاگرد اول بودند، اما حالا که وارد دبیرستان شده‌اند، ماندانا برای اینکه بتواند در امتحانات نمره خوب بگیرد روی جزوه‌های مریم تکیه می‌کند. او واقعاً تعجب می‌کند که مریم چطور آنقدر خوب در کلاس جزوه‌ برمی‌دارد.

نُت‌برداری مهارتی است که به شما کمک می‌کند در کارهای مدرسه—از امتحانات گرفته تا انجام تحقیقات کلاسی—موفق شوید. اما متاسفانه این مهارت در مدرسه به شما آموزش داده نمی‌شود. به همین دلیل در زیر نکاتی در این مورد برایتان آورده‌ایم که می‌تواند مفید باشد.

نکات اصلی را یادداشت کنید. اگر معلمتان نکات مهم را پای تخته یادداشت می‌کند، امتیاز خیلی خوبی است: می‌توانید آن نکات را در دفترتان کپی کنید. اگر معلمتان اینکار را نمی‌کند، از حرف‌های او خودتان نکات مهم را برداشت کنید: تاریخ‌ها، فرمول‌ها، و همه نکات کلیدی دیگر.

کمی زمان می‌برد تا بفهمید چه اطلاعاتی می‌تواند برایتان مفید باشد و از طریق تکرار و تمرین این مهارت را به دست می‌آورید. معلم‌های مختلف روش‌های مختلفی برای درس دادن دارند. مثلاً بعضی از معلم‌ها تاریخ‌ها و نکات زیادی را در کلاس مطرح می‌کنند اما فقط مهمترین آنها را روی تخته می‌نویسند. بعضی دیگر از معلم‌ها هیچ چیز روی تخته نمی‌نویسند اما یکسری تاریخ‌ها یا نکات را چندبار تکرار می‌کنند. این نشان می‌دهد که این نکات مهم هستند. بعد از گذشت یک مدت با سبک تدریس معلم‌ها آشنا می‌شوید.

دوباره‌کاری نکنید. نباید سعی کنید هر کلمه‌ای که بر زبان استاد می‌آید را یادداشت کنید. و اگر خیلی دقت کنید که همه چیزهایی که نوشته‌اید درست باشد، از نکات اصلی جا می‌مانید. خیلی‌ها با گوش دادن و نوشتن فقط چند نکته اصلی و بعد دوره آنها بعد از کلاس بهتر یاد می‌گیرند.

سوال کنید. برای اینکه از معلمتان بخواهید نکته‌ای را دوباره تکرار کند، خجالت نکشید. اگر می‌بینید که استاد خیلی تند مطالب را بیان می‌کند، احتمالاً هم‌کلاسی‌هایتان هم خوشحال می‌شوند که استاد دوباره تکرار کند. اگر دوست ندارید سر کلاس از استاد بخواهید اینکار را بکند، بعد از کلاس حتماً پیش او بروید و جزوه‌تان را کامل کنید.

مقایسه کنید. موقع خواندن کتاب درسی همیشه جزوه‌تان دم‌دست باشد. آنچه می‌خوانید را با جزوه‌ای که سر کلاس برداشته‌اید مقایسه کنید و درصورت نیاز نکات بیشتری به جزوه اضافه کنید.

همچنین می‌توانید به همراه یکی از همکلاسی‌هایتان جزواتتان را با هم مقایسه کنید. اینکار باعث می‌شود  هم جزوه‌تان کامل‌تر شود و اشکالات آن را برطرف کنید و هم بهتر یاد بگیرید.

پاکنویس کنید. اگر جزوه‌ای که سر کلاس نوشته‌اید کثیف و پر از خط‌خوردگی است، می‌توانید آن را در خانه پاکنویس کنید. ممکن است دیکته بعضی از کلمات را اشتباه نوشته باشید یا کلمات خوانا نباشند، پاکنویس کردن باعث می‌شود موقع امتحان جزوه تمیزتری برای خواندن داشته باشید.

سازماندهی کنید. نکات و یادداشت‌های مربوط به یک درس را در یک قسمت خاص نگه دارید تا موقع امتحان راحت باشید. این یعنی برای هر درس یک دفتر جدا داشته باشید یا یک دفتر بزرگتر را به بخش‌های مختلف تقسیم کنید که هر بخش مخصوص یک درس است.

جزوه‌برداری خوب نیازمند این است که وقت بگذارید و نوشته‌هایتان را خوب سازماندهی کنید. مثلاً اگر تصمیم می‌گیرید که هر روز عصر جزوه‌تان را پاکنویس کنید، مطمئناً وقت کمتری برای تماشای تلویزیون یا چت کردن با دوستانتان خواهید داشت. اما می‌توانید برای آینده که باید برای امتحان درس بخوانید وقت بیشتری نگه دارید.

جزوه‌برداری به شما کمک می‌کند نکات و مطالب مهم را راحت‌تر یاد بگیرید. اینکار نه‌تنها باعث می‌شود در امتحان موفق‌تر باشید بلکه موقع درس خواندن برای امتحان اعتماد‌به‌نفس بیشتری خواهید داشت.

جدول مقایسه روش‌های جلوگیری از بارداری

انتخاب یک روش جلوگیری براساس میزان تاثیرگذاری آن اهمیت بسیار زیادی دارد اما چیزهای دیگری هم هست که باید موقع انتخاب روش جلوگیری به‌خاطر داشته باشید. این موارد عبارتند از:

• سهولت استفاده از روش جلوگیری از بارداری
• هزینه روش جلوگیری
• اینکه فرد مشکل خاص جسمانی داشته باشد یا از داروهای خاصی استفاده کند می‌تواند بر میزان کارایی روش جلوگیری اثر بگذارد.

درست است که پیدا کردن کار برای نوجوانان کار خیلی سختی است اما کارهای زیادی هست که با کمی جستجو می‌توانید پیدا کنید. پس دنبالش باشید. اگر کاری که دوست دارید را پیدا نکردید (یا حتی هر کاری)، از همین فرایند جستجو خیلی زود نتیجه می‌گیرید.

1. مهارتتان در مصاحبه کاری بهتر می‌شود. هرچه برای کارهای بیشتری اقدام کنید، در مصاحبه‌های کاری بهتر می‌شوید. اینکه یاد بگیرید چطور در مصاحبه‌ها ظاهر شوید مهارتی است که تا آخر عمر به دردتان می‌خورد و در هر کاری از رفتن به دانشگاه گرفته تا پیدا کردن یک کار تمام وقت کمکتان می‌کند.
2. برخوردتان با عدم پذیرشتان بهتر می‌شود. احتمال اینکه در اولین کاری که برایش مصاحبه می‌کنید پذیرفته شوید خیلی کم است. پذیرفته نشدن یک واقعیت زندگی است و قابل انکار نیست که کنار آمدن با آن کار سختی است. اما خوشبختانه هرچه بیشتر این اتفاق برایتان بیفتد و یاد بگیرید که چطور با احساساتتان در این مواقع کنار بیایید، گذشتن از آن و پیش رفتن به سمت جلو برایتان آسان‌تر می‌شود.
3. درمورد خودتان مطلب یاد می‌گیرید. کاری را گرفتید که انتخاب اولتان نبوده است؟ می‌توانید با آن یک مهارت یا علاقه جدیدی که هیچ‌وقت از بودنش اطلاع نداشتید را کشف کنید. کار ایدآلتان به شما پیشنهاد شده است؟ احتمالاً حس می‌کنید که اعتماد‌به‌نفستان به اوج خود رسیده است. حتی اگر واقعاً کارتان را دوست نداشته باشید اما می‌خواهید برای خریدن ماشین یا رفتن به دانشگاه کمی پول پس‌انداز کنید، یاد خواهید گرفت که چطور برای رسیدن به یک هدف که برایتان مهم است به یک چیز  بچسبید. و اگر هیچ چیز به کارتان نیامد چه؟ شاید بد نباشد برای خودتان کار کنید و یک کار جدید راه بیندازید.
4. مرزهای منطقه امنتان را گسترده‌تر می‌کنید. بله نشستن در خانه و انجام کارهایی که همیشه می‌کنید خیلی راحت است. اما وقتی بیرون بروید و دنبال کار بگردید، مرزهای منطقه امن و راحتی که برای خودتان داشتید بازتر می‌شود. و فقط خدا می‌داند که به چه برمی‌خورید. آیا یک فروشگاه بزرگ نزدیک خانه را رد کردید و یادتان رفت که برگه درخواست کار پُر کنید؟ آیا رئیس جایی که برای مصاحبه رفته بودید کفش‌هایش را درآورد و پاهایش را روی میز گذاشت؟ حتی اگر به هزار کار مسخره در این جستجوها برخورد کنید باز هم ارزشش را دارد.
5. رقابت کمتری وجود دارد. درست است که پیدا کردن یک کار فقط برای تابستان سخت است. به‌خاطر همین است که خیلی از نوجوانان بدون اینکه حتی تلاشی کرده باشند دنبالش نمی‌روند. به همین ترتیب تعداد زیادی متقاضی احتمالی خط می‌خورند و احتمال پذیرفته شدن بیشتر می‌شود. و اگر کاری که دوست دارید به شما پیشنهاد نشد، برای کارورزی بروید. بااینکار کلی چیز تازه یاد می‌گیرید و تجربه‌کارتان بالا می‌رود.

نکته مهم این است که فقط دنبالش باشید. یک کار تازه را امتحان کنید. هیچ چیز برای از دست دادن ندارید و تازه تجربه هم کسب می‌کنید.